សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក :
035)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ
សឡាយតនវគ្គ
សត្តមភាគ
៣៥
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បឋមបណ្ណាសកៈ
|
១
|
អនិច្ចវគ្គ
|
១ដល់ ១២
|
ឧទ្ទាននៃអនិច្ចវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពី(អាយតនៈ) មិនទៀង ជាទុក្ខ ជាអនត្តា
ទាំងខាងក្នុង និង ខាងក្រៅ ៣ លើក
|
|
-និយាយអំពី(អាយតនៈ) ទាំងនោះ ទាំងខាងក្នុង
និងខាងក្រៅ (ជា
អតីត អនាគត
បច្ចុប្បន្ន ) ដែលលោកពោល ៣លើកទៀត ដោយ
អំណាច អនិច្ចាទិលក្ខណៈ ។
|
|
យមកវគ្គ
|
១៣ ដល់ ៣២
|
ឧទ្ទាននៃយមកវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពី ការត្រាស់ដឺងពីរលើក
|
|
- អំពី អានិសង្ស
ពីរលើកដទៃទៀត
|
|
- អំពីចិត្ត មិនបានប្រព្រឹត្តកន្លង ដែនកិលេស និង
វដ្តៈពីរលើក
|
|
-អំពី ការត្រេកអរ ពីរលើក ដទៃទៀត
|
|
-អំពី ការកើតឡើងពីរលើក
|
|
ហេតុនោះទើបហៅថាវគ្គ ។
|
|
សព្វវគ្គ
|
៣៣ ដល់ ៥៨
|
ឧទ្ទាននៃសព្វវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីវត្ថុទាំងពួង ១
|
|
- អំពីការលះបង់ពីរលើក
|
|
- អំពីកំណត់ដឹង មានពីរលើកដទៃទៀត
|
|
- អំពីរបស់ក្តៅ ១
|
|
- អំពីរបស់ខ្វាក់ ១
|
|
- អំពីបដិបទា ដ៏សមគួរ ១
|
|
- អំពីបដិបទា ជាទីសប្បាយ មានពីរលើក
|
|
ហេតុនោះទើបហៅថាវគ្គ ។
|
|
ជាតិធម្មវគ្គ
|
៥៩ ដល់ ៦២
|
ឧទ្ទាននៃជាតិធម្មវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីធម្ម១០យ៉ាងនោះគឺ
ជាតិ១ព្យាធិ ១
មរណៈ ១
សោក១ សង្កិលេស១ ខយធម៌
១ វយធម៌ ១
សមុទយធម៌១
និរោធធម៌ ១ ។
|
|
អនិច្ចវគ្គ
|
៦៣ ដល់ ៦៦
|
ឧទ្ទាននៃអនិច្ចវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពី របស់ មិនទៀង ១
|
|
- ជាទុក្ខ១
|
|
-មិនមែនរបស់ខ្លួន ១
|
|
- ដឹងឲ្យជាក់១
|
|
-ត្រូវកំណត់ដឹង ១
|
|
-ត្រូវតែលះបង់១
|
|
-ត្រូវធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់១
|
|
-ត្រូវកំណត់ដឹងដោយប្រាជ្ញាដ៏ក្រៃលែង១
|
|
-ជាគ្រឿងបៀតបៀន១
|
|
-ជាគ្រឿងអន្តរាយ១
|
|
ហេតុនោះទើបចាត់ជា ១ វគ្គ ។
|
|
*************ចប់ បឋមបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ
*********
|
|
ឧទ្ទាននៃបឋមបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖
|
|
សុទ្ធវគ្គ១ យមកវគ្គ១
សព្វវគ្គ១ ជរាវគ្គ១
អនិច្ចវគ្គជាគម្រប់ប្រាំ ១។
|
|
លោកចាត់ជាមួយ បណ្ណាសកៈ តាម សឡាយតនវគ្គ នោះ ។
|
|
ទុតិយបណ្ណាសកៈ
|
|
អវិជ្ជាវគ្គ
|
៦៧ ដល់ ៧៦
|
ឧទ្ទាននៃអវិជ្ជាវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីអវិជ្ជា១
|
|
-សញ្ញោជនៈ ពីរលើក
|
|
-អាសវៈ
ពីរលើក
|
|
-អនុស័យ ពីរលើក
|
|
-ការកំណត់ដឹង ១
|
|
-ធម៌គ្របសង្កត់ពីរលើក
|
|
ហេតុនោះទើបលោកចាត់ជា មួយវគ្គ ។
|
|
មិគជាលវគ្គ
|
៧៧ដល់ ៩៩
|
ឧទ្ទាននៃមិគជាលវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីព្រះមិគជាលៈ មានអាយុ២លើក
|
|
-អំពីព្រះ សមិទ្ធិ មានអាយុ ៤លើក
|
|
-អំពីព្រះឧបសេន មានអាយុ១លើក
|
|
-អំពីព្រះឧបវាណ មានអាយុ១លើក
|
|
-អំពី អាការររបស់ផស្សៈ ៦ មាន ៣លើក ។
|
|
គិលានវគ្គ
|
១០០ដល់ ១១៨
|
ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីភិក្ខុឈឺ
មានអាយុ២លើក
|
|
- អំពីព្រះរាធៈ មានអាយុ
មាន៣លើក
|
|
- អំពី អវិជ្ជា មាន ២លើក
|
|
- អំពី ពួកភិក្ខុ១
|
|
- អំពីលោក ១
|
|
- អំពីព្រះ ផគ្គុនៈ មានអាយុ១។
|
|
ឆន្នវគ្គ
|
១១៩ ដល់ ១៥៣
|
ឧទ្ទាននៃឆ ន្នវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពីលោកបែកធ្លាយ១
|
|
-លោកសូន្យ ១
|
|
-ធម៌សង្ខេប១
|
|
-ឆន្នត្ថេរ១
|
|
-បុណ្ណត្ថេរ ១
|
|
-ពាហិយត្ថេរ១
|
|
-តណ្ហាជាគ្រឿងញាប់ញ័រ មាន២ លើក
|
|
-ធម្មជាតជាគូៗ មាន២ លើក ។
|
|
ឆឡវគ្គ
|
១៥៤ ដល់ ១៨៩
|
ឧទ្ទាននៃឆឡវគ្គ នោះគឺ ៖
|
|
-និយាយអំពី ការរួបរួម ២ សូត្រ
|
|
-ការសាបសូន្យ
១
|
|
-ភិក្ខុអ្នកនៅដោយសេចក្តីប្រហែស១
|
|
-ការសង្រួម១
|
|
-សមាធិ១
|
|
-ការស្ងប់ស្ងាត់១
|
|
-របស់មិនមែនរបស់អ្នកទាំងឡាយមាន២សូត្រ
|
|
-ឧទករាមបុត្ត ១ ។
|
|
*************ចប់ ទុតិយបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ
*********
|
|
ឧទ្ទាននៃទុតិយបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖
|
|
-អវិជ្ជាវគ្គ១
មិគជាលវគ្គ១
គិលានវគ្គ១ ឆន្នវគ្គជាគម្រប់បួន១
ឆឡវគ្គ១ ។
|
|
ហាសិបសូត្រនេះ ជាទុតិយបណ្ណាសកៈ ។
|
|
តតិយបណ្ណាសកៈ
|
|
យោគក្ខេមិវគ្គ
|
១៩០ ដល់
២០៥
|
ឧទ្ទាននៃយោគក្ខេមិវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយអំពីបុគ្គលមានសេចក្តីក្សេមចាកយោគៈ ១
|
|
-អំពីសុខទុក្ខកើតឡើងព្រោះអាស្រ័យ (ចក្ខុ)ជាដើម ១
|
|
-អំពី កើតនិងរលត់នៃទុក្ខ១
|
|
-អំពី កើតនិងរលត់នៃលោក១
|
|
-អំពី សេចក្តីប្រកាន់ថាប្រសើរជាដើម ១
|
|
-អំពី សំយោជនៈ ១
|
|
-អំពី ឧបាទាន ១
|
|
-អំពី បុគ្គលកំណត់ដឹង មាន ២ លើក
|
|
-អំពី ភិក្ខុឈរអែបស្តាប់ធម៌ ១ ។
|
|
លោកកាមគុណវគ្គ ទី ២
|
២០៧ ដល់ ២៤៨
|
ឧទ្ទាន នៃលោកាមគុណវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយ អំពី អន្ទាក់មាន ២លើក
|
|
- អំពី ទីបំផុតនៃលោក ១
|
|
- អំពីកាមគុណ ១
|
|
- ព្រះឥន្ទបញ្ចសិខគន្ធព្វបុត្ត១
|
|
- ព្រះសារីបុត្ត ១
|
|
- ព្រះរាហុល១
|
|
- សំយោជនៈ១
|
|
-ឧបាទាន១
|
|
-ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា លោកកាមវគ្គ ។
|
|
គហបតិវគ្គ
|
២៤៩ ដល់ ២៨៤
|
ឧទ្ទាននៃគហបតិវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយអំពី ឧគ្គគហបតី នៅក្រុងវេសាលី១
|
|
-អំពីឧគ្គគហបតី អ្នកហត្ថិគ្រាម ក្នុងដែនវជ្ជី ១
|
|
-អំពីព្រះមានព្រះភាគគង់នៅក្នុងក្រុង នាឡន្ទា១
|
|
-អំពីព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជត្ថេរ១
|
|
-អំពីឃោសិត គហបតី១
|
|
-អំពីហាលិទ្ទកានិគហបតី១
|
|
-អំពីនកុលបិតាគហបតី១
|
|
-អំពីលោហិច្ចព្រាហ្មណ៍១
|
|
-អំពីវេរហញ្ចានិគោត្តាព្រាហ្មណី១ ។
|
|
ទេវទហវគ្គ
|
២៨៥ ដល់ ៣០៤
|
ឧទ្ទាននៃទេវទហវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគគង់ក្នុងទេវទហនិគម១
|
|
-អំពីខណៈនៃការប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌១
|
|
-អំពីការទទួលត្រេកអរនូវអារម្មណ៍១
|
|
-អំពីការមិនទទួលត្រេកអរនូវអារម្មណ៍ ដោយចិត្តមាន២
លើក
|
|
-អំពីព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហេតុ នៃការកើតឡើង
នៃ
អារម្មណ៍ មានរូបជាដើម ៣ លើក
|
|
-អំពីអាយតនៈខាងក្នុងនិងខាងក្រៅ ២លើក ។
|
|
លោកាមគុណវគ្គ
|
៣០៥ ដល់ ៣២៦
|
ឧទ្ទាននៃ នវបុរាណវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយអំពី កម្ម១
|
|
-បដិបទាជាទីសប្បាយដើម្បីព្រះនិព្វាន ៤លើក
|
|
-ភិក្ខុ មិនមានកិលេស ដូចជាកូនសិស្ស ១
|
|
-ព្រហ្មចរិយៈ មានប្រយោជន៍អ្វី១
|
|
-មានបរិយាយ ដែរឬ ១
|
|
-ភិក្ខុបរិបូណ៌ ដោយឥន្ទ្រិយ១
|
|
-ភិក្ខុគួរហៅថា ធម្មកថិក១ ។
|
|
*************ចប់ តតិយបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ
*********
|
|
ឧទ្ទាននៃតតិយបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖
|
|
-យោគក្ខេមិវគ្គ១
|
|
-លោកកាមគុណវគ្គ១
|
|
-គហបតិវគ្គ១
|
|
-ទេវហវគ្គ១
|
|
-នវបុរាណវគ្គ១
|
|
-ហេតុនោះបានជាហៅថា តតិយបណ្ណាសកៈ ។
|
|
ចតុត្ថបណ្ណាសកៈ
|
|
នន្ទិក្ខយវគ្គ
|
៣២៧ ដល់ ៣៤០
|
ឧទ្ទាននៃនន្ទិក្ខយវគ្គនោះគឺ
|
|
-ទ្រង់សំដែងនន្ទិក្ខយៈ ៤ លើក
|
|
-ក្នុងជីវកម្ពវ័ន ២ លើក
|
|
-កោដ្ឋិកត្ថេរ ៣ លើក
|
|
-មិច្ឆាទិដ្ឋិ១
|
|
-សក្កាយទិដ្ឋិ១
|
|
អត្តានុទិដ្ឋិ១ ។
|
|
សដ្ឋីបេយ្យាល
|
៣៤១ដល់ ៣៥៨
|
ឧទ្ទាននៃសដ្ឋីបេយ្យាលនោះគឹ
|
|
-ទ្រង់សំដែងអំពីឆន្ទៈគួរលះបង់ ១៨លើក
|
|
-អាយតនៈ ជា អតីត ២លើកផង
៩លើកផង
|
|
-ទ្រង់សំដែងអនិច្ចធម៌១៨លើក
|
|
-អាយតនៈ ខាងក្នុង និងខាងក្រៅ ៣ លើក
|
|
-សដ្ឋីបេយ្យាល គឺព្រះពុទ្ធជាពូជពង្សនៃព្រះអាទិត្យ
បានត្រាស់ហើយ ។
|
|
*************
ចប់ សូត្រ ៦០
*********
|
|
សមុទ្ទវគ្គ
|
៣៥៩ដល់ ៣៩៣
|
ឧទ្ទាននៃសមុទ្ទវគ្គនោះគឺ
|
|
-ព្រះអង្គសំដែងប្រៀបពី សមុទ្ទ ២ រឿង
|
|
-រឿងព្រានសន្ទូច១
|
|
-ប្រៀបដូចដើមឈើមានជ័រ ដូចទឹកដោះ១
|
|
-រឿងព្រះមហាកោដ្ឋិកៈ១
|
|
-រឿងព្រះកាមភូ១
|
|
-រឿងព្រះឧទាយិ១
|
|
-អាទិត្តបរិយាយជាគម្រប់ ប្រាំបី ១
|
|
-ទ្រង់សំដែងពីដៃជើង និង សន្លាក់ ២ រឿង
|
|
-ហេតុដូច្នោះ ទើបហៅថា វគ្គ។
|
|
អាសីវិសវគ្គ
|
៣៩៤ ដល់ ៤៦១
|
ឧទ្ទាននៃអាសីវិសវគ្គនោះគឺ
|
|
-និយាយអំពី អាសីរពិស ១
|
|
-អំពី រថ ១
|
|
-អំពី អណ្តើក ១
|
|
-អំពី កំណាត់ឈើមាន ២ លើក
|
|
-អំពីភិក្ខុមានចិត្តទទឹកដោយរាគៈ ១
|
|
-អំពី ធម៌ជាទុក្ខ ១
|
|
-អំពី ដើមចារ ១
|
|
-អំពី ពិណ១
|
|
-អំពី សត្វ ៦ពួក១
|
|
-អំពីកណ្តាប់ស្រូវដំណើប ១
|
|
-អំពីសង្គា្រមទេវតា និង អសុរ ១
|
|
*************ចប់ បណ្ណាសកៈទី ៤ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ
*********
|
|
ឧទ្ទាននៃបណ្ណាសកៈ ទី ៤ នោះគឺ ៖
|
|
-នន្ទិក្ខយវគ្គ១
សដ្ឋីបេយ្យាល១
សមុទ្ទវគ្គពោលអំពី ទឹក ១
|
|
បណ្ណាសកៈទី ៤នេះ
ព្រះមានព្រះភាគសំដែង ២ លើកហើយ
ក្នុងពួកនិបាត ៕
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
036)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ
សឡាយតនវគ្គ
អដ្ឋមភាគ
៣៦
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
វេទនាសំយុត្ត
|
|
បឋមកសគាថវគ្គ
|
១
|
ឧទ្ទាននៃបឋមកសគាថវគ្គ នោះគឺ ៖
|
១ ដល់ ២៩
|
-និយាយអំពីពុទ្ធសាវកមានចិត្តតាំងមាំ ១
|
|
-អំពីសុខវេទនា១
|
|
-អំពីការលះបង់រាគានុស័យ ជាដើម១
|
|
-អំពីបាតាលមានក្នុងមហាសមុទ្រ ១
|
|
-អំពីការឃើញសុខវេទនា ថាជាទុក្ខជាដើម១
|
|
-អំពី សុខវេទនា ជាដើម ប្រៀបដោយសរ ១
|
|
-អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគស្តេចចូលទៅកាន់
គិលានសាលាមាន ២ លើក
|
|
-អំពី វេទនា ៣ ជារបស់មិនទៀងជាដើម ១
|
|
-អំពី វេទនា ៣ មានផស្សៈ ជាមូល ១ ។
|
|
រហោគតវគ្គ
|
៣០
|
ឧទ្ទាននៃរហោគតវគ្គនោះគឺ ៖
|
៣០ ដល់ ៥៩
|
និយាយអំពីភិក្ខុសម្ងំនៅក្នុងទីស្ងាត់ ១
|
|
និយាយអំពីខ្យល់បក់ទៅក្នុងទិស មាន២ លើក
|
|
និយាយអំពីផ្ទះសំណាក់ ១
|
|
អំពីព្រះអានន្ទទូលសួរ អំពីវេទនា មាន២ លើក
|
|
អំពីភិក្ខុច្រើនរូប មាន២ លើក
|
|
អំពីជាងឈើឈ្មោះកង្កៈ ១
|
|
អំពីវេទនា មាន២ ជាដើម ចំពោះភិក្ខុទាំងឡាយ ១ ។
|
|
អដ្ឋសតបរិយាយវគ្គ
|
៦១
|
ឧទ្ទាននៃអដ្ឋសតបរិយាយវគ្គនោះគឺ ៖
|
៦១ ដល់ ៨១
|
ពោលអំពី សិវកបរិព្វាជក១
|
|
អំពីព្រះអង្គទ្រង់សម្តែងធម្មបរិយាយ មាន មួយរយប្រាំបី ១
|
|
អំពីភិក្ខុមួយរូបទូលសួរព្រះអង្គ ១
|
|
អំពីកាលមុនដែលព្រះអង្គត្រាស់ដឹង ១
|
|
អំពីញាណកើតឡើងដល់ព្រះអង្គ១
|
|
អំពីសម្ពហុលភិក្ខុ ១
|
|
អំពីសមណព្រាហ្មណ៍ មាន៣លើក
|
|
អំពីវេទនាសុទ្ធ ១
|
|
អំពីបីតិប្រកបដោយអាមិស និង ប្រាសចាកអាមិស ១ ។
|
|
ចប់ វេទនា សំយុត្ត ។
|
|
មាតុគាមសំយុត្ត
|
៨២
|
បេយ្យាលវគ្គ
|
៨២
|
ឧទ្ទាននៃបេយ្យាលវគ្គនោះគឺ ៖
|
៨២ ដល់ ៩៤
|
និយាយអំពីមាតុគ្រាមជាទីពេញចិត្ត និង មិនជាទីពេញចិត្ត របស់បុរស ២លើក
|
|
អំពីអាវេណិកទុក្ខ ១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ៣ យ៉ាង ១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធ ១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមក្រោធ ១
|
|
ចងគំនុំ ១
|
|
ច្រណែន ១
|
|
កំណាញ់ ១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមប្រព្រឹត្តក្បត់ចិត្តប្តី ១
|
|
ទ្រុស្តសីល ១
|
|
ជាអ្នកមិនចេះដឹង ១
|
|
មានសេចក្តីខ្ជិលច្រអូស ១
|
|
ភ្លេចស្មារតី ១
|
|
វេរា៥ យ៉ាង ១ ដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហើយក្នុងកណ្ហបក្ខ
(ចំណែកខ្មៅ)
ចំពោះព្រះអនុរុទ្ធ ។
|
|
អំពីមាតុគ្រាមមិនក្រោធ ១
មិនមានការចងគំនុំ១
មិនមានសេចក្តីច្រណែន ១
មិនមានសេចក្តីកំណាញ់ ១
មិនប្រព្រឹត្តក្បត់ចិត្តប្តី ១
មានសីល ១
ជាអ្នកចេះដឹងច្រើន១
មានសេចក្តីព្យាយាម ១
មានសតិ ១
មានសីល
ប្រាំ ១
ដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហើយទុកក្នុង សុក្កបក្ខ
(ចំណែក ស) ចំពោះព្រះ អនុរុទ្ធ ។
|
|
មាតុគ្គាមពលវគ្គ
|
៩៦
|
ឧទ្ទាននៃមាតុគ្គាមបលវគ្គនោះគឺ ៖
|
៩៦ ដល់ ១០៦
|
និយាយអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយកម្លាំង ប្រាំ ជាអ្នកក្លៀវក្លា១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមបង្គ្របប្តី១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមគ្របសង្កត់ប្តី ១
|
|
អំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយអង្គ ១
|
|
អំពីពួកញាតិឲ្យមាតុគ្រាមវិនាសជាគំរប់ប្រាំ ១
|
|
អំពីហេតុ ១
|
|
អំពីស្ថានពីរលើក
|
|
អំពីមាតុគ្រាមក្លៀវក្លា ១
|
|
អំពីអរិយសាវិកាចំរើនដោយសេចក្តី ចំរើន ១
រួមត្រូវជា ១០ ។
|
|
ជម្ពុខាទកសំយុត្ត
|
១០៨
|
ឧទ្ទាននៃជម្ពុខាទកសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
១០៨ ដល់ ១២៧
|
និយាយអំពី ព្រះនិព្វាន១
|
|
អំពីព្រះ អរហន្ត ១
|
|
អំពីធម្មវាទីបុគ្គល ១
|
|
អំពីប្រព្រឹត្តព្រហ្មណ៍ចរិយៈដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី ១
|
|
អំពីការដកដង្ហើមចេញ ១
|
|
អំពីការដកដង្ហើមចេញ ដ៏ឧត្តម ១
|
|
អំពី វេទនា១
អំពីអាសវៈ១
អំពីអវិជ្ជា១
អំពីតណ្ហា១
អំពីឧឃៈ១
|
|
អំពីឧបាទាន១
អំពីភព១
អំពីទុក្ខ១
អំពីសក្កាយ១
អំពីសេចក្តី
ត្រេកអរ
ដែលបុព្វជិតធ្វើបានដោយកម្រ ក្នុងធម្មវិន័យនេះ១ ។
|
|
សាមណ្ឌកសំយុត្ត
|
១២៨ ដល់ ១៣០
|
មោគ្គល្លានសំយុត្ត
|
១៣១
|
ឧទ្ទាននៃមោគ្គល្លានសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
១៣១ ដល់ ១៧៣
|
និយាយអំពីឈានដែលប្រកបដោយវិតក្ក១
|
|
អំពីឈានដែល មិនមានវិតក្ក១
|
|
អំពីការសោយសេចក្តីសុខដោយកាយ១
|
|
អំពីកិរិយានៅព្រងើយកន្តើយ១
|
|
អំពីអាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន១
|
|
អំពីវិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈាន១
|
|
អំពីអាកិញ្ចញ្ញាយតនជ្ឈាន១
|
|
អំពីនេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនជ្ឈាន១
|
|
អំពីចេតោសមាធិ មិនមាននិមិត្ត១
|
|
អំពីសក្កទេវានមិន្ទ១
|
|
អំពីចន្ទនទេវបុត្ត (ជាដើម) ១
រួបរួមជា ១១ ។
|
|
ចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្ត
|
១៧៤
|
ឧទ្ទាននៃចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
១៧៤ ដល់ ២២៦
|
និយយអំពីសញ្ញោជនៈ១
|
|
ព្រះឥសិទត្ត ២ លើក
ព្រះមហកៈ១
ព្រះកាមភូ១
ព្រះកោទត្ត១
និគ្គណ្ឋនាដបុត្ត១
អចេលកស្សប១
ចិត្តគហបតិឈឺ១ ។
|
|
គាមណិសំយុត្ត
|
២២៧
|
ឧទ្ទាននៃគាមណិសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
២២៧ ដល់ ៣៤៩
|
និយាយអំពីចណ្ឌគាមណី១
|
|
អំពីតាលបុត្តគាមណី១
|
|
អំពីយោធាជីវគាមណី១
|
|
អំពីហត្ថារោហគាមណី១
|
|
អំពីអស្សារោហគាមណី១
|
|
អំពីពួកព្រាហ្មណ៍ស្រុកបច្ឆាភូមិ១
|
|
អំពីការសម្តែងធម៌១
|
|
អំពីការពិចារណា១
|
|
អំពីសេចក្តីអនុគ្រោះត្រកូល១
|
|
អំពីបណិចូឡកគាមណី១
|
|
អំពីគន្ធ…គាមណី១
|
|
អំពីរាសិយគាមណី១
|
|
អំពីបាដលិយគាមណី១ ។
|
|
អសង្ខតសំយុត្ត
|
៣៥០
|
បឋមវគ្គ
|
៣៥០
|
ឧទ្ទាននៃអសង្ខតសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
៣៥០ ដល់ ៣៥៣
|
និយាយអំពីកាយគតាសតិ១
|
|
សមថៈ និងវិបស្សនា១
|
|
សមាធិដែលប្រកបដោយវិតក្កៈជាដើម១
|
|
សមាធិមានសុញ្ញតសមាធិជាដើម១
|
|
សតិបដ្ឋាន១
|
|
សម្មប្បធាន១
|
|
ឥទ្ធិបាទ១
|
|
ឥន្ទ្រិយ១ ពលៈ១
ពោជ្ឈង្គៈ១
ជា១១ និង
អដ្ឋង្គិកមគ្គ
ហៅថា ឧទ្ទាន នៃ
អសង្គតសំយុត្តនោះ ។
|
|
អសង្ខតសំយុត្ត
|
៣៥៤
|
ទុតិយវគ្គ
|
៣៥៤
|
ឧទ្ទាននៃអសង្ខតសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
៣៥៤ ដល់ ៣៧៥
|
និយាយអំពី អសង្ខតធម៌ ១
|
|
ធម៌មិនបង្អោនទៅរក រាគាទិកិ្កលេស១
|
|
ធម៌មិនមាន អាសវៈ១
|
|
ធម៌ពិត១
|
|
ត្រើយគឺព្រះនិព្វាន ១
|
|
ធម៌ល្អិត១
ធម៌ដែលសត្វ ឃើញដោយកម្រក្រៃពេក១
ធម៌មិនចាស់គ្រាំគ្រា១
ធម៌ទៀងទាត់១
ធម៌មិនវិនាស១
ធម៌ដែលមើលមិនឃើញដោយចក្ខុវិញ្ញាណ១
ធម៌គ្មានដំណើរយឺតយូរ១
ធម៌ស្ងប់១ ។
|
|
ធម៌មិនស្លាប់១
ធម៌ដ៏ថ្លៃថ្លា១
សិវធម៌ (ធម៌ជាទីសម្រាន្ត) ១
ធម៌ជាទីក្សេម១
ធម៌ជាទីក្ស័យតណ្ហា១
ធម៌ជាទីអស្ចារ្យ១
ធម៌មិនធ្លាប់មាន១
សេចក្តីមិនអន្តរាយ១
ធម៌មិនមានអន្តរាយ១
និព្វាន១
នេះព្រះសុគតទ្រង់សម្តែងទុកហើយ ។
|
|
ធម៌មិនមានព្យាបាទ១
ធម៌ប្រាសចាកតម្រេក១
ធម៌បរិសុទ្ធ១
ធម៌ជាទីផុតចាកកិលេស១
ធម៌មិនមានអាល័យ១ ធម៌ជាទីពឹង១
ធម៌ជាទីពួន១
ធម៌ជាទីការពារ១ ធម៌ជាទីរឭក១
ធម៌ជាទីប្រព្រឹត្តទៅខាងមុខ ១ ។
|
|
អព្យាកតសំយុត្ត
|
៣៧៦
|
ឧទ្ទាននៃអព្យាកតសំយុត្តនោះគឺ ៖
|
៣៧៦ ដល់ ៤៤០
|
ពោលអំពីនាងខេមាថេរី១
|
|
អំពិអនុរាធត្ថេរ១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្ត មាន ៣ លើក
|
|
អំពីព្រះមហាកោដ្ឋិត១
|
|
អំពីព្រះមហាមោគ្គល្លាន១
|
|
អំពីវច្ឆគោត្តបរិព្វាជក១
|
|
អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍ប្រជុំគ្នា ក្នុង កុតុហលសាលា១
|
|
អំពីព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុ១
|
|
អំពីព្រះសភិយកច្ចានៈ១
ជាគំរប់ ១១ ។
|
|
ឧទ្ទាននៃសឡាយតនវគ្គនោះគឺ ៖
|
៤៤០
|
សឡាយតនសំយុត្ត១
វេទនាសំយុត្ត១
មាតុគ្គាមសំយុតុត១
ជម្ពុខាទកសំយុត្ត១
សាមណ្ឌកសំយុត្ត១
មោគ្គល្លានសំយុត្ត១
ចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្ត១
គាមណិសំយុត្ត១
អសង្ខតសំយុត្ត១
អព្យាកតសំយុត្ត១ រួម
ជា ១០ ៕
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
037)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ
នវមភាគ
៣៧
(ព.ស.
២៤៩៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
អវិជ្ជាវគ្គ
|
|
ឧទ្ទាននៃអវិជ្ជាវគ្គនោះគឺ
|
១ ដល់ ២៧
|
និទានអំពីអវិជ្ជា១
|
|
អំពីពាក់កណ្តាលនៃព្រហ្មចរិយៈ១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្ត១
|
|
អំពីជានុស្សោណ៌ព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយៈដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី១
|
|
អំពីភិក្ខុមួយរូបចូលទៅក្រាបទូលព្រះដ៏មានព្រះភាគ២លើក
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគសម្តែងចែក អដ្ឋង្គិកមគ្គ១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូចចុងនៃស្រូវ១
|
|
អំពីនន្ទិយបរិព្វាជក១ ។
|
|
វិហារវគ្គ
|
២៨
|
ឧទ្ទាននៃវិហារវគ្គនោះគឺ
|
២៨ ដល់ ៣៧
|
និយាយអំពីវិហារធម៌របស់ព្រះដ៏មានព្រះភាគមាន២ លើក
|
|
អំពីសេក្ខ១
|
|
អំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបុគ្គលចម្រើនឲ្យច្រើនហើយ ដែលមិនទាន់
កើតឡើង
រមែងកើតឡើងមាន២លើក
|
|
និយាយអំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបរិសុទ្ធ មាន២លើក
|
|
អំពីធម៌ដែលព្រះភន្ទដ៏មានអាយុ សួរព្រះអានន្ទក្នុង កុក្កុដារាម មាន
៣លើក ។
|
|
មិច្ឆត្តវគ្គ
|
៣៨
|
ឧទ្ទាននៃមិច្ឆត្តវគ្គនោះគឺ
|
៣៨ ដល់ ៤៧
|
និយាយអំពីមិច្ឆត្ត១
|
|
អំពីអកុសលធម៌១
|
|
អំពីបដិបទាមាន២លើក
|
|
អំពីចិត្តប្រៀបដូចក្អម១
|
|
អំពីអរិយសម្មាសមាធិ១
|
|
អំពីវេទនា១
|
|
អំពីព្រះឧត្តិយដ៏មានអាយុ១ ។
|
|
បដិបត្តិវគ្គ
|
៤៨
|
ឧទ្ទាននៃបដិបត្តិវគ្គនោះគឺ
|
៤៨ ដល់ ៥៧
|
ពោលអំពីសេចក្តីប្រតិបត្តិ១
|
|
អំពីបុគ្គលអ្នកប្រតិបត្តិ១
|
|
អំពីការលះបង់១
|
|
អំពីការដល់ត្រើយ គឺព្រះ និព្វាន ១
|
|
អំពីសាមញ្ញគុណ មាន២ លើក
|
|
អំពីព្រហ្មញ្ញគុណដទៃទៀត មាន២ លើក
|
|
អំពីព្រហ្មចរិយៈ មាន២លើក ព្រោះហេតុនោះទើបហៅថា បដិបត្តិវគ្គ។
|
|
អញ្ញតិត្ថិយវគ្គ
|
៥៨
|
ឧទ្ទាននៃអញ្ញតិត្ថិយវគ្គនោះគឺ
|
៥៨ ដល់ ៦២
|
ពោលអំពីការប្រាសចាករាគៈ១
|
|
អំពីការលះសញ្ញោជនៈ១
|
|
អំពីការដកចេញនូវអនុស័យ១
|
|
អំពីការកំណត់ដឹងកាលដ៏វែងឆ្ងាយ១
|
|
អំពីការអស់ទៅនៃអាសវៈ១
|
|
អំពីការធ្វើឲ្យច្បាស់នូវវិជ្ជានិងវិមុត្តិ១
|
|
អំពីញាណទស្សនៈ១
|
|
អំពីអនុបាទា បរិនិព្វាន១
ទៀត ជាគំរប់ ៨
។
|
|
សុរិយបេយ្យាល
|
៦៣
|
ឧទ្ទាននៃសុរិយបេយ្យាលនោះគឺ
|
៦៣ ដល់ ៦៩
|
ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តល្អ១
|
|
អំពីសីល១
|
|
អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១
|
|
អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១
|
|
អំពីការឃើញត្រូវ១
|
|
អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១
|
|
អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧
។
|
|
ឯកធម្មបេយ្យាល
|
៧០
|
ឧទ្ទាននៃឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ
|
៧០ ដល់ ៧៥
|
ពោលអំពីកល្យាណមិត្ត១
|
|
អំពីសីល១
|
|
អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១
|
|
អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១
|
|
អំពីការឃើញ១
|
|
អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១
|
|
អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧
។
|
|
នាហន្តឯកធម្មបេយ្យាល
|
៧៦
|
ឧទ្ទាននៃនាហន្តឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ
|
៧៦ ដល់ ៨២
|
ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយកល្យាណមិត្ត១
|
|
អំពីសីល១
|
|
អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១
|
|
អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១
|
|
អំពីការឃើញត្រូវ១
|
|
អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១
|
|
អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧
។
|
|
គង្គាបេយ្យាល
|
៨៣
|
ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលនោះគឺ
|
៨៣ ដល់ ៩០
|
ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក
|
|
អំពីទន្លេហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦ លើក
រួមជាធម៌មាន ១២ លើក
ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។
|
|
និយាយអំពីមគ្គដែលអាស្រ័យសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់
ដូចទន្លេដែលហូរ
ទៅកាន់ទិសខាងកើត
មានក្នុងគង្គាបេយ្យាល រួមជា ១២លើក
ចាត់ថាចប់ ឧបមាទី១។
|
|
គង្គាបេយ្យាលី
|
៩១
|
ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលីនោះគឺ
|
៩១ ដល់ ១១០
|
ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក ហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦
លើក ។ ៦ ពីរដង ត្រូវជា ១២ លើក
ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។
|
|
ពោលអំពីមគ្គ ដែលបង្អោនទៅរកព្រះនិព្វាន មាន២១២លើក
មាន
៦ លើកពីរដង រួមជា១២លើក
ចាត់ជាចប់ឧបមាទី ៤ ។
|
|
អប្បមាទវគ្គ
|
១១១
|
ឧទ្ទាននៃអប្បមាទវគ្គនោះគឺ
|
១១១ ដល់ ១២១
|
និយាយអំពីព្រះតថាគតប្រសើរជាងពួកសត្វ១
|
|
អំពីស្នាមជើង (សត្វ) ១
|
|
អំពី បង្កង់ផ្ទះ មានកំពូល១
|
|
អំពីក្លិន នៃឫស ១
|
|
អំពីក្លិន នៃខ្លឹម ១
|
|
អំពីផ្លាម្លិះលា ១
|
|
អំពីស្តេច ១
|
|
អំពី ព្រះចន្ទ១
|
|
ព្រះអាទិត្យ១
|
|
អំពិសំពត់១ ត្រូវជា
បទ គំរប់១០ ។
(បណ្ឌិតគប្បីពង្រីកសេចក្តីឲ្យពិស្តារត្រង់សេចក្តីដែលនិយាយអំពីព្រះតថាគតផងចុះ)។
|
|
ពលករណីយវគ្គ
|
១២២
|
ឧទ្ទាននៃពលករណីយវគ្គនោះគឺ
|
១២២ ដល់ ១៤៥
|
និយាយអំពីការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១
|
|
អំពីពីជគាមនិងកូតគាមដែលលូតលាស់១
|
|
អំពីនាគអាស្រ័យនៅក្នុងភ្នំ១
|
|
អំពីដើមឈើ១
អំពីក្អមផ្កាប់១
អំពីចុងស្រួចនៃស្រូវ១
អំពីខ្យល់ឯអាកាស១
អំពីភ្លៀង២លើក
អំពីនាវា១
អំពីពួកមនុស្ស បកកាន់ផ្ទះសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ១
អំពីទន្លេគង្គារ ។
|
|
ឯសនាវគ្គ
|
១៤៦
|
ឧទ្ទាននៃឯសនាវគ្គនោះគឺ
|
១៤៦ ដល់ ១៥៨
|
និយាយអមបិការស្វែងរក១
|
|
អំបិការប្រកាន់១
|
|
អំពីអាសវៈ១
|
|
អំពីទុក្ខតាធម៌១
|
|
អំពីសសរគោល៣យ៉ាង១
|
|
អំពីមន្ទិល១
|
|
អំពីសេចក្តីលំបាក១
|
|
អំពីវេទនា១
|
|
អំពីការអស់ទៅនៃតណ្ហា២ លើក ។
|
|
ឱឃវគ្គ
|
១៥៩
|
ឧទ្ទាននៃឱឃវគ្គនោះគឺ
|
១៥៩ ដល់ ១៦៧
|
និយាយអំពី ឱឃៈ (អន្លង់) ១
|
|
អំពីយោគៈ (កិលេសជាគ្រឿងប្រកប) ១
|
|
អំពីឧបាទាន១
|
|
អំពី គន្ថៈ (កិលេសជាគ្រឿងដោតក្រង)១
|
|
អំពីអនុសយៈ (កិលេសជាគ្រឿងដេកត្រាំ)១
|
|
អំពីកាមគុណ១
|
|
អំពីនីវរណៈ១
|
|
អំពីខន្ធ១
|
|
អំពីសញ្ញោជនៈជាចំណែកខាងក្រោម១
ខាងលើ១ ។
|
|
ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត
|
១៦៨
|
បព្វតវគ្គ
|
១៦៨
|
ឧទ្ទាននៃបព្វតវគ្គនោះគឺ
|
១៦៨ ដល់ ២០១
|
និយាយអំពីសេ្តចភ្នំឈ្មោះហិមវន្ត១
|
|
កាយ១ សីល១
វត្តរបស់ព្រះសារីបុត្ត១
|
|
ភិក្ខុសួរនូវពាក្យងា ពោជ្ឈង្គ១
|
|
បរិព្វាជកឈ្មោះកុណ្ឌលិយ១
|
|
ផ្ទះមានកំពូល១
|
|
ព្រះឧបវាណ១ និងការកើតឡើងនៃសត្តពោជ្ឈង្គ២ លើកដទៃទៀត ។
|
|
គិលានវគ្គ
|
២០២
|
ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គនោះគឺ
|
២០២ ដល់ ២០៦
|
និយាយអំពីពួកសត្វ១
|
|
ឧបមាដូចព្រះអាទិត្យមាន២រឿង
|
|
ជម្ងឺមាន ៣ រឿងដទៃទៀត
|
|
បុគ្គលដល់ត្រើយ១
|
|
លះបង់ពោជ្ឈង្គ១
|
|
មគ្គដ៏ប្រសើរ១
|
|
ពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីព្រះនិព្វាន១ ។
|
|
ឧទាយិវគ្គ
|
២០៧
|
ឧទ្ទាននៃឧទាយិវគ្គនោះគឺ
|
២០៧ ដល់ ២៣៣
|
ពោលអំពីពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីត្រាស់ដឹង១
|
|
អំពីការសម្តែងពោជ្ឈង្គ១
|
|
អំពីធម៌ជាហេតុ ជាទីតាំងនៃកាមរាគ១
|
|
អំពីការធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដោយមិនមានឧបាយប្រាជ្ញា១
|
|
អំពី អបរិហានីយធម៌១
|
|
អំពីការអស់ទៅនៃតណ្ហា១
|
|
អំពីការ រលត់នៃតណ្ហា១
|
|
អំពីការ ចាក់ទម្លុះនូវរាគាទិក្កិលេស១
|
|
អំពីទ្រង់មិនឃើញធម៌ដទៃ សូម្បីមួយ ១
|
|
អំពីព្រះឧទាយិ ដ៏មានអាយុ ១ ។
|
|
នីវរណវគ្គ
|
២៣៤
|
ឧទ្ទាននៃនីវរណវគ្គនោះគឺ
|
២៣៤ ដល់ ២៤៩
|
និយាយអំពីកុសលមាន ២លើក
|
|
អំពីឧបក្កិលេស១
|
|
អំពី អយោនិសោមនសិការៈ និង យោនិសោមនសិការៈ ២ លើក
|
|
អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ១
|
|
អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧
មិនមែនជាគ្រឿងរារាំង១
|
|
អំពី អបរិហានីយធម៌១
|
|
អំពីធម៌ ជាគ្រឿង បិទបាំង
និងធម៌ជាគ្រឿងរារាំង ប្រៀបដូចដើមឈើ
ធំៗ ១
|
|
អំពីនីវរណធម៌១
រួមទាំងអស់ជា ១០ ។
|
|
ចក្កវត្តិវគ្គ
|
២៥០
|
ឧទ្ទាននៃចក្កវត្តិវគ្គនោះគឺ
|
២៥០ ដល់ ២៥៨
|
និយាយអំពីការលះបង់មាន ៣ ប្រការ ១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដោយស្តេច ចក្កពត្តិ១
|
|
អំពី មគ្គ ជាំគ្រឿងញាំញី មារ និងសេនានៃមារ១
|
|
អំពី ការប្រៀបដោយ មនុស្ស ឥតប្រាជ្ញា១
ដោយមនុស្សមានប្រាជ្ញា ១
ដោយមនុស្សកំសត់១
ដោយមនុស្សមិនកំសត់១
ដោយព្រះអាទិត្យរះ
ឡើង១
|
|
អំពីធម៌ជាអង្គ មានន ២ លើក
រួមជា ១០ ។
|
|
ពោជ្ឈង្គឆដ្ឋក
|
២៥៩
|
មានឧទ្ទានថា
៖
|
២៥៩ ដល់ ៣២០
|
គឺនិយាយអំពីអាហារ
អំពីបរិយាយ
អំពីភ្លើង
អមពីផ្សាយមេត្តា
អំពីរឿងសគារវព្រាហ្មណ៍
អំពីរឿង អភយរាជកុមារ សួរប្រស្នា
នាភ្នំគិជ្ឈកូដ ។
(ចប់ពោជ្ឈង្គ ឆដ្ឋក ទី ៦)
|
|
|
|
ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត
|
៣២១
|
អានាបានវគ្គ ទី៧
|
៣២១ ដល់ ៣៣៤
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
|
អដ្ឋិសញ្ញា ១
បុឡវកសញ្ញា១
វិនិលកសញ្ញា១
វិច្ឆិទ្ទកសញ្ញា១
ឧទ្លុមាកសញ្ញា១
ជាគំរប់ប្រាំ
មេត្តា១ ករុណា១
មុទិតា១
ឧបេក្ខា១
អានាបានៈ១
រួមទាំងអស់ជា ១០ ។
|
|
និរោធវគ្គ ទី ៨
|
៣៣៥
|
អសុភសញ្ញា១
មរណសញ្ញា១
អាហារេបដិកូលសញ្ញា១
សព្វលោកេអនភិរតសញ្ញា១
អនិច្ចសញ្ញា១
អនិច្ចេទុក្ខសញ្ញា១
ទុក្ខេអនត្តសញ្ញា១
បហានសញ្ញា១
វិរាគសញ្ញា១
និរោធសញ្ញា១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា ១០ គត់ ។
|
|
គង្គាបេយ្យាលទី ៩
|
៣៣៥
|
និយាយអំពីទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅខាងកើត មាន ៦ លើក
|
|
ទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦ លើក
|
|
ទាំង ៦ លើក២ ដងនោះ
រួមជា១២លើក ។
ហេតុនោះបានជាលោក
ឲ្យឈ្មោះថាវគ្គ ។
|
|
អប្បមាទវគ្គ ទី ១០
|
៣៣៦
|
ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ
រាប់តាំងពីពួកសត្វមិនមានជើងក្តី
មានជើង២ក្តី
មានជើង៤ក្តី
មានជើងច្រើនក្តី
បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យ
ពិស្តាផងចុះ ។
|
|
ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១
ស្នាមជើងដំរី
ធំជាងស្នាម
ជើងសត្វទាំងអស់១
កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១
ក្លិនឫសស្កា
ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១
ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ
សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១
ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១
ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១
ពន្លឺព្រះចន្ទ
ប្រសើរជាងពន្លឺ
ផ្កាយទាំងអស់១
ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១
សំពត់កាសិក
ពស្ត្រ
ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១
ត្រូវជា ១០ គត់ ។
|
|
ពលករណីយវគ្គ ទី ១១
|
៣៣៧
|
ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ
ដូចការងារណាមួយដែលត្រូវធ្វើ
ដោយកម្លាំង
ដូច្នេះជាដើម
បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តាផងចុះ ។
|
|
ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១
ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យផែន
ដីទើបលូតលាស់ឡើងបាន) ១
នាគ(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត
ទើបចំរើន
កាយបាន)១
ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត
កាលបើគេកាត់គល់
រមែងរលំទៅទិសខាងកើត១
ឆ្នាំងផ្កាប់ទឹកមិនដែលហូរចូល១
ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល
តែងមុតដៃជើង១
ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១
អកាលមេឃ បក់ផាត់ធូលី
ឲ្យស្រឡះ១
ខ្យល់ព្យុះបក់ផាត់មហាមេឃឲ្យស្រឡះ១
ចំណងនាវា
សមុទ្រតែងពុកផុយ១
ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១
ទន្លេគង្គា (ដែល
មានទំនាបទៅទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ
រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។
(ពលករណីយវគ្គ
បណ្ឌិតត្រូវសំដែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនងពោជ្ឈង្គ
នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តផងចុះ)
។
|
|
ឯសនាវគ្គ
ទី១២
|
៣៣៨
|
ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ
ការស្វែងរកនេះមាន ៣យ៉ាង ។
ការស្វែងរក ៣ យ៉ាង
តើដូចម្តេចខ្លះ ។ ការស្វែងរក ៣ យ៉ាងនោះគឺ ៖
ការស្វែងរកកាម១
ការស្វែងរកភព១
ការស្វែងរកព្រហ្មចរិយ ជា
មិច្ឆាទិដ្ឋិ១
ប៉ុណ្ណេះជាដើម
បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តាផងចុះ ។
|
|
និយាយពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១
អាសវៈ១
ភព១
ទុក្ខតាធម៌៣យ៉ាង
១(កិលេស)
ដូចសសរខឿន១
មន្ទិល១
សេចក្តីលំបាក១
វេទនា១
តណ្ហា១ ។
(ឯសនាបេយ្យាលនៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត
អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយត្រូវសម្តែង
ឲ្យពិស្តារតាមវិវេកនិស្សិតផងចុះ) ។
|
|
ឧឃវគ្គ ទី ១៣
|
៣៤០
|
និយាយអំពី ឧឃៈ១
យោគៈ១
គន្ថៈ១
អនុស័យ១
កាមគុណ១
នីវរណៈ១ ខន្ធ១
ឧទ្ថម្កាតិយសំយោជនៈ១ ។
|
|
វគ្គទី ១៤
|
៣៤០
|
និយាយអំពីទន្លេគង្គាមានទំនាបទៅខាងកើត ៦លើក
ទន្លេគង្គាមាន
ទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦លើក
ទាំង៦លើក២ ដង នោះ រួមជា១២លើក
ហេតុនោះបានជាហៅថាវគ្គ ។
(គង្គាបេយ្យាល នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត
បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ
តាមទំនងរាគៈ ផងចុះ) ។
|
|
វគ្គ ទី ១៥
|
៣៤០
|
ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១
ស្នាមជើងដំរី ធំជាង
ស្នាមជើងសត្វទាំងអស់១
កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១
ក្លិនឫសស្កា
ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១
ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ
សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១
ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១
ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១
រស្មីព្រះចន្ទ
ប្រសើរជាងរស្មិ
ផ្កាយទាំងអស់១
ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១
សំពត់កាសិក
ពស្ត្រ
ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១
ត្រូវជា ១០ គត់ ។
(អប្បមាទវគ្គ
ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនងរាគៈ ផងចុះ ) ។
|
|
វគ្គ ទី ១៦
|
៣៤១
|
ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១
ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យ ដីទើបលូតលាស់បាន) ១
នាគ(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត
ទើបចំរើន
ធំបាន)១
ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត១
ឆ្នាំងផ្កាប់ ទឹកមិន
ដែលហូរចូល១
ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល
តែងមុតដៃជើង១
ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១
អកាលមេឃ បក់ផាត់ផង់ធូលីឲ្យស្រឡះ ២លើក
ចំណងនាវាសមុទ្រ រមែង ពុក
ផុយ១
ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១
ទន្លេគង្គា (ដែលមានទំនាបទៅ
ទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ
រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។
(ពលករណីយវគ្គ
ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តារ តាមទំនង
រាគៈ ផងចុះ) ។
|
|
ឯសនាវគ្គ នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តទី
១៧
|
៣៤២
|
និយាយអមពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១
អាសវៈ១
ភព១
ទុក្ខតាធម៌៣
យ៉ាង១ (កិលេស) ឌូច
សសរខឿន១ មន្ទិល១
សេចក្តីលំបាក១
វេទនា១ តណ្ហា១
។
|
|
វគ្គ ទី ១៨
(ចប់)
|
៣៤២
|
និយាយអំពី ឱឃៈ១
យោគៈ១
ឧបាទាន១ គន្ថៈ១
អនុស័យ១
កាមគុណ១
នីវរណៈ១ ខន្ធ១
ឧទ្ធម្ភាតិយសំយោជនៈ១
។
(ឱឃវគ្គ
បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារតាមទំនងនៃការលះបង់
រាគៈ ទោសៈ មោហៈ
ជាទីបំផុតផងចុះ) ។
(មគ្គសំយុត្ត
បណ្ឌិតបានធ្វើឲ្យពិស្តារហើយបែបណា ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត
ក៏ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារបែបនោះដែរ)
។
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
038)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ
ទសមភាគ
៣៨
(ព.ស.
២៤៩៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
សតិប្បដ្ឋានសំយុត្ត
|
|
អម្ពបាលិវគ្គ
|
១ ដល់ ៤៣
|
និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងអម្ពបាលិវនមាន ២ លើក
|
|
អមពីភិក្ខុមានស្មារតី១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងព្រាហ្មណគ្រាមឈ្មោះកោសល
ក្នុងដែនកោសល១
|
|
អំពីគំនរ អកុសល និង កុសល១
|
|
អំពីសត្វខ្លែងឆាបប្រចៀវ១
|
|
អំពីប្រទេសដែលសត្វស្វា និង មនុស្សទៅបានដោយលំបាក១
|
|
អំពីជនអ្នកចំអិននូវភត្ត១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្រះប្រឈួនដ៏ទម្ងន់១
|
|
អំពីព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុចូលទៅកាន់លំនៅភិក្ខុនីមួយរូប ១ ។
|
|
នាឡន្ទវគ្គ
|
៤៤
|
ឧទ្ទាននៃនាឡន្ទវគ្គនោះគឺ
|
៤៤ ដល់ ៧៦
|
និយាយអំពីមហាបុរស១
|
|
អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់ក្នុងក្រុងនាឡន្ទា១
|
|
អំពីចន្ទសាមណេរ១
|
|
អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់នៅក្នុងនគរឧត្តរចលា១
|
|
អំពីព្រះពាហិយៈ១
|
|
អំពីព្រះឧត្តិយៈ១
|
|
អំពីសតិប្បដ្ឋានជារបស់ប្រសើរ១
|
|
អំពីសហម្បតិព្រហ្ម១
អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងសេទកនិគម មានពីរលើក ។
|
|
សីលដ្ឋិតិវគ្គ
|
៧៧
|
ឧទ្ទាននៃសីលដ្ឋិតិវគ្គនោះគឺ
|
៧៧ ដល់ ៩៦
|
និយាយអំពីសីល១
អំពីការស្ថិតនៅនៃព្រះសទ្ធម្ម១
|
|
អំពីសេចក្តីសាបសូន្យនៃព្រះសទ្ធម្ម១
|
|
អំពីសតិប្បដ្ឋានសុទ្ធ១
|
|
អំពីព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ចូលទៅទូលសួរព្រះដ៏មានព្រះភាគ១
|
|
អំពីបទេសភាវនា១
|
|
អំពីសមត្តាភាវនា១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធដឹងច្បាស់នូវលោក១
|
|
អំពីសិរីវឌ្ឍគហបតី១
|
|
អំពីមានទិន្នគហបតី១
រួមជា១០ ។
|
|
អននុស្សុតវគ្គ
|
៩៧
|
ឧទ្ទាននៃអននុស្សុតវគ្គនោះគឺ
|
៩៧ ដល់ ១១១
|
និយាយអំពីធម៌ដែលមិនធ្លាប់បានស្តាប់នោះ១
|
|
អំពីការប្រាសចាកតម្រេក១
|
|
អំពីសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ១
|
|
អំពីសតិប្បដ្ឋានដែលបុគ្គលចំរើនហើយ១
|
|
អំពីភិក្ខុត្រូវមានស្មារតី១
|
|
អំពីអរហត្តផល១
|
|
អំពីការលះបង់ឆន្ទៈ១
|
|
អំពីការកំណត់ដឹងនូវកាយ១
|
|
អំពីសតិប្បដ្ឋានភាវនា១
|
|
អំពីការចែកនៃសតិប្បដ្ឋាន១
នោះត្រូវជា ១០ ។
|
|
អមតវគ្គ
|
១១២
|
ឧទ្ទាននៃអមតវគ្គនោះគឺ
|
១១២ ដល់ ១២៦
|
ពោលអំពីអមតនិព្វាន១
|
|
អំពីសេចក្តីកើតឡើងនៃសតិប្បដ្ឋាន១
|
|
អំពីផ្លូវប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីបរិសុទ្ធ១
|
|
អំពីភិក្ខុមានស្មារតី១
|
|
អំពីកុសលរាសី១
|
|
អំពីការសង្រួមក្នុងបដិមោក្ខសំវរៈ១
|
|
អំពីការលះបង់ទុច្ចរិត១
|
|
អំពីពួកជនមានមិត្តអមាត្យជាដើម១
|
|
អំពីវេទនា ៣ប្រការ១
|
|
អំពីអាសវៈ ៣ប្រការ១ ។
|
|
សតិប្បដ្ឋានសំយុត្តិ
គង្គាទិបេយ្យាល
|
១២៧
|
ឧទ្ទាននៃគង្គាទិបេយ្យាលនោះគឺ
|
១២៧ ដល់ ១២៩
|
ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើត ៦ លើក
ហូរទៅកាន់
សមុទ្រ ៦ លើក
ប្រាំមួយលើកពីរដង ត្រូវជា ១២
ហៅថាវគ្គ ។
|
|
ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត
|
១៣០
|
សុទ្ធិកវគ្គ
|
១៣០ ដល់ ១៤៣
|
ឧទ្ទាននៃសុទ្ធិកវគ្គនោះគឺ
|
|
ពោលអំពីឥន្ទ្រិយសុទ្ធ១
|
|
អំពីព្រះសោតាបន្នមានពីរលើក
អំពីអរហន្តដទៃទៀតមានពីរលើក
អំពីសមណព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយដែលបណ្ឌិតគប្បីយល់ឃើញក្នុងអង្គនៃសោតាបត្តិមគ្គជា
ដើម១
អំពីការចែកឥន្ទ្រិយមានពីរលើកដទៃទៀត ។
|
|
មុទុតរវគ្គ
|
១៤៤
|
ពោលអំពីអ្នកបានសម្រេចឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំ១
|
១៤៤ ដល់ ១៥៥
|
អំពីឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំ ដោយសង្ខេបមាន ៣ លើក
ដោយពិស្តារដទៃទៀតមាន៣ លើក
|
|
អំពីអ្នកប្រតិបត្តិដើម្បីបានមគ្គផល១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយទាំង ៥
ជាដំណើរទៅកាន់សេចក្តីស្ងប់រម្ងាប់១
|
|
អំពីវិមុត្តិជាហេតុអស់ទៅនៃ អាសវៈទាំងឡាយ ១ ។
|
|
ឆឡិន្ទ្រិយវគ្គ
|
១៥៦
|
ឧទ្ទាននៃឆឡិន្ទ្រិយវគ្គនោះគឺ
|
១៥៦ ដល់ ១៦៥
|
និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគមិនវិលមកកាន់ភពថ្មីទៀត១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយ ៣ មានជិវិតិន្ទ្រិយជាទីបំផុត ១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយ ៣ មាន
អញ្ញាតាវិន្ទ្រិយជាទីបំផុត ១
|
|
អំពីការត្រាស់ដឹងតែម្យ៉ាង១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយទាំង៦ សុទ្ធ១
|
|
អំពីព្រះសោតា១
|
|
អំពីព្រះអរហន្ត មាន២ លើក
|
|
អំពី សមណព្រាហ្មណ៍
មាន២លើក ។
|
|
សុខិន្ទ្រិយវគ្គ
|
១៦៦
|
ឧទ្ទាននៃសុខិន្ទ្រិយវគ្គនោះគឺ
|
១៦៦ ដល់ ១៨៦
|
និយាយអំពីឥន្ទ្រិយសុទ្ធ ១
|
|
អំពីសោតាបន្នបុគ្គល១
|
|
អំពីភិក្ខុជាអរហន្ត១
|
|
អំពីសមណព្រាហ្មណ៍មានពីរលើក
|
|
អំពីការចែកឥន្ទ្រិយ មាន ៣លើក
|
|
អំពីសុខិន្ទ្រិយកើតឡើងព្រោះអាស្រ័យផស្សៈដូចព្រនូតភ្លើ្ងង១
|
|
អំពីភិក្ខុបានសម្រេចឈាន ១ ។
|
|
ជរាវគ្គ
|
១៨៧
|
ឧទ្ទាននៃជរាវគ្គនោះគឺ
|
១៨៧ ដល់ ២១៥
|
និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្រះជរា១
|
|
អំពីឧណ្ណាកព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងក្រុងសាកេត១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងបុព្វកោដ្ធកនគម១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងបុព្វារាម មាន ៤ លើក
|
|
អំពីព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជៈ១
|
|
អំពីអរិយសាវក
អ្នកមានសទ្ធា១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា ១០ ។
|
|
សូករខាតវគ្គ
|
២១៦
|
ឧទ្ទាននៃសូករខាតវគ្គនោះគឺ
|
២១៦ ដល់ ២៣៣
|
និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងដែនកុសល ១
ក្នុងមល្លកជនបទ ១
|
|
អំពីភិក្ខុជាសេក្ខបុគ្គល១
|
|
អំពីស្នាមជើងដំរី១
|
|
អំពីក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍១
|
|
អំពីភិក្ខុស្ថិតនៅក្នុងធម៌រមែងញ៉ាំងឥន្ទ្រិយទាំង ៥ ឲ្យចំរើន១
|
|
អំពីសហម្បតិព្រហ្ម១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងសូករខាតគូហា ១
|
|
អំពីការកើតឡើងនៃឥន្ទ្រិយ ២លើកទៀត ។
|
|
ពោធិបក្ខិយវគ្គ
|
២៣៤
|
ឧទ្ទាននៃពោធិបក្ខិយវគ្គនោះគឺ
|
២៣៤ ដល់ ២៤២
|
និយាយអំពីចំរើនឥន្ទ្រិយ
ដើម្បីលះបង់ សញ្ញោជនៈ១
ដើម្បីដកចោលនូវអនុស័យ១
ដើម្បីកំណត់ដឹងកាលយូរ១
ដើម្បីកិរិយាអស់ទៅនៃអាសវៈ១
|
|
អំពីផល ២ លើក
|
|
អំពីដើមឈើ ៤ លើក
ហេតុនោះបានជាហៅថាវគ្គ។
|
|
ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត គង្គាទិបេយ្យាល
|
២៤៣
|
ឧទ្ទាននៃឥន្ទ្រិយសំយុត្តនោះគឺ
|
២៤៣ ដល់ ២៤៧
|
និយាយអំពីចំរើនឥន្ទ្រិយ
ដើម្បីលះបង់ សញ្ញោជនៈ១
ដើម្បីដក អនុស័យ១
ដើម្បីកំណត់ដឹងកាលយូរ១
ដើម្បីកិរិយាអស់ទៅនៃអាសវៈ១
|
|
អំពីផល ២ លើក១
អំពីអានិសង្សប្រាំពីរយ៉ាង១
|
|
អំពីដើមឈើ ៤ លើក
ហេតុនោះបានជាហៅថាវគ្គ។
|
|
ចប់
ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត ។
|
|
សម្មប្បធានសំយុត្ត
|
២៤៨ ដល់ ២៥៤
|
ពលសំយុត្ត
|
២៥៥ ដល់ ២៥៨
|
ឥទ្ធិបាទសំយុត្ត
|
២៥៩
|
បាវាលវគ្គ
|
២៥៩ ដល់ ២៨១
|
ឧទ្ទាននៃបាវាលវគ្គនោះគឺ
|
|
ឥទ្ធិបាទប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីចេញចាកវដ្ត១
|
|
ឥទ្ធិបាទដែលបុគ្គលលះបង់១
|
|
ឥទ្ធិបាទ ជាធម៌ដ៏ប្រសើរ១
ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីរំលត់ទុក្ខ១
ឲ្យសម្រេចឥទ្ធិប្បទេស១
សមត្តឫទ្ធិ១
|
|
ពួកភិក្ខុ១ និង ភិក្ខុចំរើនឥទ្ធិបាទ១
ពុទ្ធញ្ញាណកើតឡើងហើយ១
បាវាលចេតិយ ១ ។
|
|
បាសាទកម្បនវគ្គ
|
២៨២
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
២៨២ ដល់ ៣២២
|
និយាយអំពីបុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ១
|
|
អំពីឥទ្ធិបាទមានផលច្រើន១
|
|
អំពី ឆន្ទៈ១
|
|
អំពី ព្រះមោគ្គល្លាន១
|
|
អំពី ព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីសមណព្រាហ្មណ៍ ២ លើក
|
|
អពភក្ខុ១
|
|
អំពីទេសនា១
|
|
អំពីការចែកនូវឥទ្ធិបាទ១ ។
|
|
អយោគុឡវគ្គ
|
៣២៣
|
ឧទ្ទាននៃអយោគុឡវគ្គនោះគឺ
|
៣២៣ ដល់ ៣៤៤
|
និយាយអំពីមគ្គ១
|
|
អំពីកាយប្រៀបដូចដុំដែក១
|
|
អំពីភិក្ខុចំរើន ឥទ្ធិបាទ១
|
|
អំពីផលសុទ្ធមាន២ លើក
|
|
អំពីព្រះអានន្ទមាន២លើក
|
|
អំពីពួកភិក្ខុដទៃ មាន២លើក
|
|
អំពីព្រះមោគ្គល្លាន ១
|
|
អំពីព្រះតថាគត១ ។
|
|
ឥទ្ធិបាទសំយុត្ត
|
៣៤៥
|
គង្គាទិបេយ្យាល
|
៣៤៥ ដល់ ៣៤៦
|
អនុរុទ្ធសំយុត្ត
|
៣៤៧
|
រហោគតវគ្គ
|
៣៤៧ ដល់ ៣៦៦
|
ឧទ្ទាននៃរហោគតវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្នុងទីស្ងាត់
|
|
ត្រិះរិះសតិប្បដ្ឋាន២លើក
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្បែរ ឆ្នេរស្ទឹងសុគន្ធ១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធជាដើម នៅក្នុង កណ្តកីវន ៣លើក
|
|
អំពីការសំរើនសតិប្បដ្ឋាន ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីអស់តណ្ហា១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្នុងផ្ទះធ្វើដោយឈើស្រល់១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធ និង ព្រះសារីបុត្ត នៅក្នុង អម្ពបាលិវន១
|
|
អំពីព្រះអនុរុទ្ធ មានអាពាធ១ ។
|
|
ទុតិយវគ្គ
|
៣៦៧
|
ឧទ្ទាននៃទុតិយវគ្គនោះគឺ
|
៣៦៧ ដល់ ៣៧២
|
និយាយអំពីព្រះអនុរុទ្ធ រលឹកបាន ១ពាន់កប្ប១
អំពីបានឫទ្ធិ១
អំពីកំណត់ដឹងចិត្ត១
អំពីហេតុគួរ និង មិនគួរ១
អំពីកម្មសមាទាន
៣យ៉ាង១ អំពីដឹង
បដិបទា១
អំពីដឹងលោក១
អំពីដឹងអធ្យាស្រ័យ
ផ្សេងៗ១
អំពីដឹងឥន្ទ្រិយ១
អំពីដឹងត្រៃវិជ្ជា១ ។
|
|
ចប់អនុរុទ្ធសំយុត្ត
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
039)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ
មហាវារវគ្គ
ឯកាទសមភាគ
៣៩
(ព.ស.
២៤៩៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ឈានសំយុត្ត
|
១ ដល់ ៤
|
អានាបានស្សតិសំយុត្ត
|
៥
|
ឯកធម្មវគ្គទី១
|
៥ ដល់ ៣៤
|
ឧទ្ទានគឺបញ្ជីរឿងនៃឯកធម្មវគ្គនោះគឺ
|
|
ពោលអំពីទ្រង់សម្តែងធម៌១
ដែលជាអង្គនៃធម៌ជាគ្រឿងត្រាស់ដឹង១
|
|
អំពីអានាបានស្សតិសុទ្ធមានផល២ ប្រការ១
|
|
អំពីអរិដ្ឋភិក្ខុ១
អំពីមហាកប្បិន១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដោយប្រទីបប្រេង១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅទៀបក្រុងវេសាលី១
|
|
អំពីព្រះកិមិលៈ ដ៏មានអាយុ១ ។
|
|
ទុតិយវគ្គ ទី២
|
៣៥
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គទី២ នោះគឺ
|
៣៥ ដល់ ៦០
|
និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគ កាលគង់នៅក្នុងដងព្រៃឥច្ឆានង្គល១
|
|
អំពីព្រះលោមសភំភិយៈ
ដ៏មានអាយុ១
|
|
អំពីព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុ មាន២លើក
|
|
អំពីភិក្ខុច្រើនរូបមាន ២លើក
|
|
អំពីអានាបានស្សតិសមាធិ ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីលះសញ្ញោជនៈ ១
ដើម្បីដកចោលនូវអនុសយក្កិលេស១
ដើម្បីកំណត់ដឹងនូវផ្លូវឆ្ងាយ
គឺសង្សារ១
ដើម្បីអស់ទៅនៃអាសវៈ១ ។
|
|
សោតាបត្តិសំយុត្ត
|
៦១
|
វេឡុទ្វារវគ្គ ទី១
|
៦១ ដល់ ១០៦
|
ឧទ្ទាននៃវេឡុទ្វារវគ្គ នោះគឺ
|
|
និយាយអមស្តេចចក្រពត្តិ១
|
|
សេចក្តីសុខជាទីប្រជុំចុះនៃព្រហ្មចរិយៈ១
|
|
អំពីទាឃាវុឧបាសក១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្តមាន២លើក
|
|
អំពីនាយជាងឈើ១
|
|
អំពីពួកព្រាហ្មណ៍ និង គហបតី អ្នកនៅក្នុងស្រុកវេឡុទ្វារ១
|
|
អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់ក្នុងផ្ទះដែលធ្វើដោយឥដ្ឋ
មាន ៣ លើក ។
|
|
រាជការាមវគ្គ ទី ២
|
១០៧
|
ឧទ្ទាននៃរាជការាមវគ្គ នោះគឺ
|
១០៧ ដល់ ១២៥
|
ពោលអំពីភិក្ខុនីមួយពាន់រូប ១
|
|
អំពីព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្ត និង ព្រះអានន្ទ១
|
|
អំពីទុគ្គតិ និង
សុគតិ មាន២ លើក
|
|
អំពី មិត្រ និង អាមាត្យជាដើម មាន ២ លើក
|
|
អំពីការត្រាច់ទៅកាន់ចារិក ក្នុងទេវលោក មាន ៣ លើក ។
|
|
សរកានិវគ្គទី ៣
|
១២៦
|
ឧទ្ទាននៃសរកានិវគ្គ នោះគឺ
|
១២៦ ដល់ ១៧៩
|
សំដែងរឿង មហានាមសក្យ ២សូត្រ
|
|
រឿង គោធាសក្យ ១សូត្រ
|
|
សរកានិសក្យ ២សូត្រ
|
|
សម្តែងរឿងទ្រុស្តសីល ២សូត្រ
|
|
រឿងពៀរដែលគួរខ្លាច ២សូត្រ
|
|
សម្តែងរឿង លិច្ឆវីមហាមាត្យ ឈ្មោះ នន្ទកៈ
ជាគំរប់ ១០សូត្រ
ហេតុនោះបានជាលោកចាត់ជា១ វគ្គ ។
|
|
បុញ្ញាភិសន្ទវគ្គ ទី ៤
|
១៨០
|
ឧទ្ទាននៃសគាថកបុញ្ញាភិសន្ទវគ្គ នោះគឺ
|
១៨០ ដល់ ២០៩
|
សម្តែងអំពីស្ទឹងគឺ បុណ្យ ៣ សូត្រ
|
|
អំពីសោតាបន្នបុគ្គល មានទ្រព្យច្រើន ២ សូត្រ
|
|
ចំពោះភិក្ខុ ១សូត្រ
នន្ទិយសក្កៈ ១សូត្រ
ភទ្ទិយសក្កៈ ១សូត្រ
មហានាម ១សូត្រ
គំរប់១០ និង
សោតាបត្តិយង្គ ។
|
|
សប្បញ្ញវគ្គ ទី ៦
|
២១០
|
ឧទ្ទាននៃសប្បញ្ញវគ្គ នោះគឺ
|
២១០ ដល់ ២២៣
|
ពុទ្ធភាសិតប្រកបដោយគាថា ១សូត្រ
|
|
ភិក្ខុចាំវស្សារួចហើយ ១សូត្រ
|
|
ធម្មទិន្នឧបាសក ១សូត្រ
|
|
ឧបាសកឈឺ ១សូត្រ
|
|
ផល ៤សូត្រ
|
|
ការបានប្រាជ្ញា ១សូត្រ
|
|
ចំរើនប្រាជ្ញា ១សូត្រ
|
|
ការធ្វើឲ្យប្រាជ្ញាធំទូលាយ ១សូត្រ ។
|
|
មហាបញ្ញវគ្គ ទី ៧
|
២២៤
|
ឧទ្ទាននៃមហាបញ្ញវគ្គ នោះគឺ
|
២២៤ ដល់ ២២៥
|
ធម៌ ៤ ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីប្រាជ្ញាធំ ១
ប្រាជ្ញាក្រាស់១
ប្រាជ្ញាទូលាយ១
ប្រាជ្ញាជ្រៅ១ ប្រាជ្ញាប្រមាណមិនបាន១
ប្រាជ្ញាដូចផែនដី១
ប្រាជ្ញាច្រើន១
ប្រាជ្ញាឆាប់១
ប្រាជ្ញារហ័ស១
ប្រាជ្ញារីរាយ១
ប្រាជ្ញាជាទីស្ទុះទៅ១
ប្រាជ្ញាក្លៀវក្លា១
ប្រាជ្ញាដ៏មោះមុត១ ។
|
|
សច្ចសំយុត្ត
|
២២៦
|
សមាធិវគ្គ ទី១
|
២២៦ ដល់ ២៣៨
|
ឧទ្ទាននៃសមាធិវគ្គ នោះគឺ
|
|
និយាយអំពីសមាធិ១
|
|
អំពីការធ្វើសេចក្តីព្យាយាមក្នុងការពួនសម្ងំ១
|
|
អំពីពួកកុលបុត្តមាន ២លើក
|
|
អំពីពួកសមណៈព្រាហ្មណ៍មាន ២ លើក
|
|
អំពីកុំឲ្យត្រិះរិះនូវ
អកុសលវិតក្កៈ១
|
|
អំពី កុំឲ្យគិតជា អកុសល១
|
|
អំពីពោលពាក្យប្រកាន់ផ្សេងៗគ្នា១
|
|
អំពី តិរច្ឆានកថា ១ ។
|
|
ធម្មចក្កប្បវត្តនវគ្គទី ២
|
២៣៩
|
ឧទ្ទាននៃធម្មចក្កប្បវត្តនវគ្គ នោះគឺ
|
២៣៩ ដល់ ២៦០
|
ពោលអំពីព្រះតថាគតមាន ២ លើក
|
|
អំពី ឧបាទានក្ខន្ធប្រាំ ១
|
|
អំពី អាយតនៈប្រាំមួយ ១
|
|
អំពី ភិក្ខុចាំអរិយសច្ច មាន២លើក
|
|
អំពី អវិជ្ជា១
អំពីវិជ្ជា១ អរិយសច្ច
មានវិតក្កៈ ជាដើម១
|
|
អំពីធម្មជាតពិត ១ ។
|
|
កោដិគាមវគ្គ ទី ៣
|
២៦១
|
ឧទ្ទាននៃកោដិគាមវគ្គនោះគឺ
|
២៦១ ដល់ ២៧២
|
ពោលអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងដែនវជ្ជីមាន២លើក
|
|
អំពីឈ្មោះថា អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រោះត្រាស់ដឹងអរិយសច្ច១
|
|
អំពីព្រះ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ ត្រាស់ដឹងហើយ ក្នុងអតីតកាលជាដើម១
|
|
អំពីការអស់ទៅនៃ អាសវៈ ១
|
|
អំពីទ្រង់សម្តែងការអនុគ្រោះជន ជាមិត្រជាដើម១
|
|
អំពីការទ្រង់សម្តែង ធម្មជាត
ជារបស់ពិត១
|
|
អំពីព្រះតថាគត ជាអរិយបុគ្គលក្នុងលោក១
|
|
អំពីអរិយសច្ច ដែលបុគ្គលគួរត្រាស់ដឹង១
|
|
អំពីព្រះគវម្បតិត្ថេរ១ ។
|
|
សីលបាបណ្ណវគ្គទី ៤
|
២៧៣
|
ឧទ្ទាននៃសីលបាបណ្ណវគ្គនោះគឺ
|
២៧៣ ដល់ ២៨៩
|
ពោលអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុង សីសបាវន១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូចស្លឹកគគីជាដើម១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូច ដំបង១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូច ភ្លើងឆេះសំពត់១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូច បុរសដែលគេចាក់ដោយលំពែងរាប់រយ១
|
|
អំពីការដោតពួកសត្វ ដោយឈើអណ្តោត១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រៀបដូច ព្រះចន្ទ្រ និង ព្រះអាទិត្យ មាន ២ លើក
|
|
អមពីសេចក្តីប្រៀបដូចសសរគោល១
|
|
អំពីអ្នកលើក វាទៈ ១ ។
|
|
បបាតវគ្គ ទី ៥
|
២៩០
|
ឧទ្ទាននៃបបាតវគ្គនោះគឺ
|
២៩០ ដល់ ៣១១
|
និយាយអំពីការគិត១
|
|
អំពីជ្រោះ១
|
|
អំពីសេចក្តីក្រហល់ក្រហាយ១
|
|
អំពីសាលាមានកំពូល១
|
|
អំពីទំលុះ សរសៃរោម១
|
|
អំពី លោកន្តរ នរក ងងឹតសូន្យឈឹង១
|
|
អំពី ច្បោះនឹម ២លើក
|
|
អំពីស្តេចភ្នំឈ្មោះ សិនេរុ ដទៃ
២លើក ។
|
|
អភិសមយវគ្គ ទី ៦
|
៣១១
|
ឧទ្ទាននៃអភិសមយវគ្គនោះគឺ
|
៣១១ ដល់ ៣២១
|
និយាយអំពីដីលើចុង ព្រះនខា ១
|
|
អំពីស្រះបោក្ខរណី១
|
|
អំពីទឹកដែលលាយច្រឡំ ដទៃទៀត
|
|
អំពី ផែនដី ២ លើក
|
|
អំពី សមុទ្រ ២ លើក
|
|
អំពីដុំក្រួស ប្រៀបធៀបនឹងភ្នំ
២ លើក ។
|
|
អាមកធញ្ញបេយ្យាល បឋមវគ្គ ទី ៧
|
៣២២
|
ឧទ្ទាន គឺ
|
៣២២ ដល់ ៣២៦
|
និយាយអំពីពួកសត្វដែលកើតក្រៅអំពី មនុស្ស មានប្រមាណច្រើន១
|
|
អំពីពួកសត្វដែលកើតក្នុង បច្ចន្តិមជនបទ១
|
|
អំពីពួកសត្វដែលប្រកបដោយ បញ្ញា១
|
|
អំពីពួកសត្វដែល វៀរចាកសុរាមេរយ ១
|
|
អំពីពួកសត្វដែលកើតក្នុងទឹក១
|
|
អំពីពួកសត្វដែលប្រតិបត្តិល្អចំពោះមាតា១
បិតា១
សមណៈ១
ព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីសេចក្តីកោតក្រែងចំពោះបុគ្គលជាធំ ក្នុងត្រកូល១ ។
|
|
អាមកធញ្ញបេយ្យាលទុតិយវគ្គ ទី ៨
|
៣២៧
|
ឧទ្ទាន គឺ
|
៣២៧ ដល់ ៣២៩
|
និយាយអំពីការវៀរចាកបាណាតិបាត១
|
|
អទិន្នាទាន១
កាមេសុមិច្ឆាចារ១
មុសាវាទ១
បេសុញ្ញវាទ១
|
|
ផរុសវាទ១
សម្ផប្បលាបៈ១
|
|
ពីជគាម១
វិកាលភោជន១
គ្រឿងក្រអូប និង គ្រឿងលាប១ ។
|
|
អាមកធញ្ញបេយ្យាលតតិយវគ្គ ទី ៩
|
៣៣០
|
ឧទ្ទាន គឺ
|
៣៣០ ដល់ ៣៣២
|
និយាយអំពី កិរិយារាំ១
|
|
អំពីកិរិយា ដេកលើទីខ្ពស់
និង ទីដ៏ប្រសើរ១
|
|
អំពីកិរិយា ទទួល ប្រាក់ និង មាស១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល ស្រូវ១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល សាច់១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល ស្រី
និង ក្មេងស្រី១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល ទាសី និង ទាសៈ១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល ពពែ និង ចៀម១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល មាន់ ជ្រូក១
|
|
អំពីកិរិយាទទួល ដំរី១
។
|
|
អាមកធញ្ញបេយ្យាលចតុត្ថវគ្គ ទី
១០
|
៣៣៣ ដល់ ៣៤០
|
ចប់ចតុត្ថវគ្គ ទី១០
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
043)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
ចតុក្កនិបាត
ចតុត្ថភាគ
៤៣
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ចតុត្ថបណ្ណាសក
|
១
|
ឥន្ទ្រិយវគ្គ ទី ១
|
១
|
ឧទ្ទាននៃឥន្ទ្រិយវគ្គនោះគឺ
|
១ ដល់ ១៨
|
និយាយអំពីឥន្ទ្រិយ១
|
|
អំពី ពលៈ ៣ គឺ
សទ្ធាពលៈ១
បញ្ញាពលៈ១
សតិពលៈ១
និង បដិសង្ខានពលៈ១
ជាគំរប់ ៥
|
|
អំពី កប្ប១ អំពីរោគ១
អំពីការសាបសូន្យ១
អំពីនាងភិក្ខុនី១
អំពីព្រះសុគត និងវិន័យរបស់ព្រះសុគត១
រួមត្រូវជា១០ ។
|
|
បដិបទាវគ្គ ទី ២
|
១៩
|
ឧទ្ទាននៃបដិបទាវគ្គនោះគឺ
|
១៩ ដល់ ៤០
|
និយាយអំពីបដិបទា៤ យ៉ាងដោយសង្ខេប១
|
|
និយាយអំពីបដិបទា៤ យ៉ាងដោយពិស្តារ១
|
|
និយាយអំពីបដិបទា៤យ៉ាង
មានភិក្ខុពិចារណាឃើញថាមិនស្អាតជា
ដើម១
|
|
អំពីបដិបទា៤យ៉ាង
មានសេចក្តីអត់ធន់ជាដើម ២លើក
|
|
អំពីបដិបទា រួមគ្នាដោយចំណែកពីរ ១
|
|
អំពីព្រះ មោគ្គល្លាន១
អំពីព្រះសារីបុត្ត១
|
|
អំពីសសង្ខារបរិនិព្វាយិជាដើម១
|
|
អំពីការចំរើន សមាថៈ
និង វិបស្សនាគូនឹងគ្នា១
|
|
សញ្ចេតនិយវគ្គ ទី៣
|
៤១
|
ឧទ្ទាននៃសញ្ចេតនិយវគ្គនោះគឺ
|
៤១ ដល់ ៧២
|
សំដែងអំពីសញ្ចេតនា១
|
|
ការចែកបដិសម្ពិទា១
|
|
រឿងព្រះកោដ្ឋិតត្ថេរ១
ព្រះអានន្ទត្ថេរ ១
ព្រះឧបវានត្ថេរ១
គំរប់៥
|
|
ការប្រាថ្នាយកតម្រាប់១
|
|
រឿងព្រះរាហុលត្ថេរ១
|
|
ការប្រៀបធៀបនឹងត្រពាំង១
ព្រះនិព្វាន១
មហាបទេស១
ក្នុង វត្ត ។
|
|
យោធាជីវវគ្គ ទី៤
|
៧៣
|
ឧទ្ទាននៃយោធាជីវវគ្គនោះគឺ
|
៧៣ ដល់ ១០៦
|
និយាយអំពីការប្រៀបធៀបនៃយោធាជីវៈ១
|
|
ការធានាមិនបាន១
|
|
របស់ដែលឮហើយ១
|
|
ការមិនខ្លាចស្លាប់១
នឹងសមណសច្ចៈ១
ជាគំរប់ប្រាំ
|
|
រឿងភិក្ខុធ្លាស១
|
|
វស្សការព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
រឿង ឧបកៈ១
|
|
ធម្មដែលត្រូវធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់១
|
|
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់ ក្នុងថ្ងៃឧបោសថ១ ។
|
|
មហាវគ្គ ទី ៥
|
១០៧
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គនោះគឺ
|
១០៧ ដល់ ១៩៧
|
និយាយអំពីអានិស្សងនៃធម៌ ដែលបានបញ្ជូនចិត្តស្តាប់១
|
|
អំពីហេតុ ៤ យ៉ាង ១
|
|
អំពីភទ្ទិយលិច្ឆវី១
|
|
អំពីកោឡិយបុត្ត
ក្នុងនិគមឈ្មោះ សាបុគិយ១
|
|
អំពីវប្បសក្យៈ១
|
|
អំពីសោឡ្ហលិច្ឆវី១
|
|
អំពីមល្លិកាទេវី១
|
|
អំពីបុគ្គលអ្នកព្យាយាមដុតកំដៅនូវខ្លួន១
|
|
អំពីតណ្ហា១
|
|
អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ១
រួមជា១០ ប្រការ ។
|
|
បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ
|
១៩៨
|
សប្បុរិសវគ្គ ទី១
|
១៩៨ ដល់ ២១៦
|
ឧទ្ទាននៃសប្បុរិសវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីសិក្ខាបទ១
|
|
អំពីបុគ្គលមិនមានសទ្ធា១
|
|
អំពីធម៌ ៧
នាំឲ្យវិនាស១
|
|
មួយយ៉ាងទៀតនិយាយអំពី
កម្មទាំង ១០ប្រការ១
អំពីមគ្គប្រកបដោយអង្គ ៨ ប្រការ ១
អំពីមគ្គ ១០ប្រការ១
អំពីបាបធម៌ ២ ប្រការ១
|
|
អំពីបាបធម៌ ២ ប្រការ១
ដទៃទៀត១ ។
|
|
សោភនវគ្គ
ទី២
|
២១៧
|
ឧទ្ទាននៃសោភនវគ្គនោះគឺ
|
២១៧ ដល់ ២២២
|
និយាយអំពីការទ្រុស្តបរិសទ្យ
និង ការធ្វើបរិសទ្យឲ្យល្អ១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ មានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើម១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌
មាន អកតញ្ញុតា ជាដើម១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌
មានបាណាតិបាតជាដើម១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ ជាផ្លូវពីរប្រការ១
|
|
អំពីគន្លងនៃវោហារពីរយ៉ាង
ដែលបុគ្គលពោលហើយ១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌
មានហិរិ ជាដើម១
|
|
អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌
មានការមិនមានបញ្ញា ជាដើម១ ។
|
|
ទុច្ចរិតវគ្គ ទី ៣
|
២២៣
|
ឧទ្ទាននៃទុច្ចរិតវគ្គនោះគឺ
|
២២៣ ដល់ ២២៨
|
និយាយអំពីទុច្ចរិត១
|
|
អំពីមិច្ឆាទិដ្ឋិ១
|
|
អំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌
មាន អកតញ្ញុតា ជាដើម១
|
|
អំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌
មានបាណាតិបាតជាដើម១
|
|
អំពីផ្លូវពីរប្រការ១
|
|
អំពីគន្លងពាក្យពោលពីរប្រការ
ដែលពោល ១
|
|
អំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌
មានសេចក្តីខ្មាសបាបជាដើម១
|
|
អំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌
មាន
មិនមានប្រាជ្ញា ជាដើម១
|
|
អំពី អ្នកប្រាជ្ញ៤ពួក ១ ។
|
|
កម្មវគ្គ ទី ៤
|
២២៩
|
ឧទ្ទាននៃកម្មវគ្គនោះគឺ
|
២២៩ ដល់ ២៤៨
|
និយាយអំពីកម្ម ៤ យ់ាង ដោយសង្ខេបពិស្តារ
|
|
អំពីរឿង សោណកាយនមាណពពោលថា
ព្រះដ៏មានព្រះភាគ
ទ្រង់បញ្ញត្តកម្មទាំងពួងថាជា
អភិរិយវាទ
|
|
អំពីកម្ម ទាំងខ្មៅ
ទាំងស ចែកជាសិក្ខាបទ
|
|
អំពីកម្ម
មិនខ្មៅមិនស បានដល់
អរិយមគ្គ
|
|
អំពីកម្ម
មិនខ្មៅមិនស បានដល់
ពោជ្ឈង្គ
|
|
អំពីកម្ម
ប្រកបដោយទោស ៤ យ៉ាង
|
|
អំពីកម្ម
មិនមានទោស ៤ យ៉ាង
|
|
អំពី សមណ ៤ ពួក
|
|
អំពី អានិសង្ស អាស្រ័យសប្បុរស ៤យ៉ាង ។
|
|
អាបត្តិភយវគ្គ ទី ៥
|
២៤៩
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
២៤៩ ដល់ ២៦៤
|
អំពីភិក្ខុទំលាយសង្ឃ ៤យ៉ាង
|
|
អំពីភ័យ កើតអំពី
អាបត្តិ ៤យ៉ាង
|
|
អំពីអានិសង្ស នៃព្រហ្មចរិយៈ ៤យ៉ាង
មានសិក្ខា ជាអានិសង្ស
ជាដើម
|
|
អំពីដំណេក ៤យ៉ាង
|
|
អំពី
…..បុគ្គល៤ពួក
|
|
អំពី ហេតុចំរើន បញ្ញា ៤យ៉ាង
|
|
អំពី ធម៌ មានឧបការច្រើនដល់មនុស្ស ៤យ៉ាង
|
|
អំពី វោហារ ៤យ៉ាង
ទាំងពីរ ចំណែក ។
|
|
អភិញ្ញាវគ្គ ទី ៦
|
២៦៥
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
២៦៥ ដល់ ២៧៧
|
និយាយអំពីអភិញ្ញាធម៌ ៤ប្រការ
|
|
អំពីការស្វែងរក៤ ប្រការ
|
|
អំពីសង្គហៈ៤ប្រការ
|
|
អំពី មាលុង្ក្យបុត្រ
|
|
អំពីត្រកូលស្តុកស្តម្ភ និងមិនស្តុកស្តម្ភ
ដោយហេតុ៤ ប្រការ
២រឿង
|
|
អំពីសេះអាជានេយ្យ
ប្រកបដោយអង្គ ៤
ជាសេះគួរដល់ព្រះរាជា
|
|
អំពីពល ៤ ប្រការ
|
|
អំពីភិក្ខុ មិនគួរនៅ
និងគួរនៅ ក្នុងសេនាសនព្រៃបាន
និង អំពីកម្មដែលឥតទោស
និងមានទោស ។
|
|
កម្មបទវគ្គ ទី៧
|
២៧៨ ដល់ ២៨៣
|
ពួកសូត្រដែលមិនសង្គ្រោះ
ដោយបណ្ណាសក
|
២៨៤ ដល់ ២៨៦
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក :
045)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
បញ្ចកនិបាត
ឆដ្ឋភាគ
៤៥
(ព.ស.
២៤៩៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
តតិយបណ្ណាសក
|
១
|
ផាសុវិហារវគ្គ
|
១
|
ឧទ្ទាននៃផាសុរវិហារវគ្គ នោះគឺ
|
១ ដល់ ១៨
|
ធម៌ធ្វើឲ្យរៀនអត់១
ភិក្ខុដែលគេរង្គៀស១
ចោរ១ សមណសុខមាល១
ជាគំរប់៥
|
|
និង ភិក្ខុនៅសប្បាយព្រះអានន្ទ១
ភិក្ខុប្រកបដោយសីលជាដើម១
ភិក្ខុប្រកបដោយសីលជាសេក្ខៈជាដើម១ ភិក្ខុត្រេចទៅបានក្នុងទិសទាំង
បួន១
ភិក្ខុនៅក្នុងព្រៃ១ ។
|
|
អន្ទកវិន្ទវគ្គ ទី២
|
១៩
|
ឧទ្ទាននៃអន្ទកវិន្ទវគ្គ នោះគឺ
|
១៩ ដល់ ២៩
|
និយាយអំពីភិក្ខុ ចូលទៅកាន់ត្រកូល១
|
|
អំពីភិក្ខុ ជាបច្ឆាសមណៈ១
អំពីភិក្ខុមិនគួរចូលកាន់ សម្មាសមាធិ១
|
|
អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគ គង់ក្នុងអន្ធកវិន្ទគ្រាម១
អំពីសេចក្តីកំណាញ់១
|
|
អំពីសេចក្តីសរសើរ១
អំពីភិក្ខុនីមានសេចក្តីច្រណែន១
|
|
អំពីសេចក្តីយល់ខុស១
អំពីវាចា១
អំពីព្យាយាម១ ។
|
|
គិលានវគ្គ ទី ៣
|
៣០
|
ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គនោះគឺ
|
៣០ ដល់ ៤០
|
និយាយអំពីភិក្ខុមានជម្ងឺ១
|
|
អំពីដំកល់ស្មារតី១
|
|
អំពីបុគ្គលបម្រើជម្ងឺ ២លើក
|
|
អំពីអាយុ ២លើក
|
|
អំពីបុគ្គលមិនគួរចេញចាកសង្ឃ១
|
|
អំពីទុក្ខ១
|
|
អំពីបុគ្គលជាអ្នកកម្រើក១
អំពីការបរិបូណ៌១ ។
|
|
រាជវគ្គ ទី ៤
|
៤១
|
ឧទ្ទាននៃរាជវគ្គនោះគឺ
|
៤១ ដល់ ៧៤
|
អំពីស្តេចចក្រពត្តិញ៉ាំងអាណាចក្រ ឲ្យប្រព្រឹត្តទៅ ១
|
|
អំពីព្រះរាជបុត្រ ប្រព្រឹត្តិទៅតាមអាណាចក្រ ១
|
|
អំពីស្តេចចក្រពត្តិ ជាធម្មរាជ១
|
|
អំពីស្តេចចក្រពត្តិគង់នៅក្នុងទិស១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រាថ្នា ២ លើក
|
|
អំពីបុគ្គលដេកលក់តិច១
|
|
អំពីដំរីស៊ីនូវអាហារច្រើន១
|
|
អំពីដំរី មិនអត់ធន់១
|
|
អំពីដំរីជាសត្វ ប្រសប់ខាងការស្តាប់១ ។
|
|
តិកណ្ឌកីវគ្គ
ទី ៥
|
៧៥
|
ឧទ្ទាននៃតិកណ្ឌកីវគ្គនោះគឺ
|
៧៥ ដល់ ៩១
|
និយាយអំពីបុគ្គលឲ្យហើយ ត្រឡប់មើលងាយវិញ១
|
|
អំពីភិក្ខុប្រារព្ធ១
|
|
អំពីពួកលិច្ឆវីប្រជុំគ្នាក្នុងសារន្ទទចេតិយ១
|
|
អំពីព្រះដមានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុង តិកណ្ឌកីវន១
|
|
អំពីធម៌ដែលនាំឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងនរក និងនាំឲ្យទៅកើតស្ថានសួគ៌១
|
|
អំពីមិត្តគួរគប់រក និង មិនគួរគប់រក១
|
|
អំពីអសប្បុរិសទាន១
អំពីសប្បុរិសទាន១
|
|
អំពីភិក្ខុជាសមយវិមុត្ត ២ លើក ។
|
|
(ចប់
បណ្ណាសកទី៣)
|
|
ចតុត្ថបណ្ណាសក
|
៩២
|
សទ្ធម្មវគ្គ ទី ១
|
៩២ ដល់ ១១៣
|
ឧទ្ទាននៃសទ្ធម្មវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីការទូន្មានខ្លួនដោយព្រះសទ្ធម្ម មាន៣លើក
|
|
អំពីការសាបសូន្យនៃព្រះសទ្ធម្ម មាន៣លើក
|
|
អំពី ពាក្យពោល អាក្រក់១
|
|
អំពី សេចក្តី ញញើត ញញើម១
|
|
អំពីព្រះ ឧទាយិ១
|
|
អំពីធម៌ដែលបន្ទោបង់ដោយកម្រ១ ។
|
|
អាឃាតវគ្គ ទី ២
|
១១៤
|
ឧទ្ទាននៃអាឃាតវគ្គនោះគឺ
|
១១៤ ដល់ ១៤៩
|
និយាយអំពីធម៌សម្រាប់កំចាត់បង់នូវ គំនុំ ២ លើក
|
|
ភិក្ខុគួរ សាកច្ឆា១
|
|
ភិក្ខុគួរដល់ សាជីវៈ១
|
|
ការ បុច្ឆា១
|
|
ការចូលសញ្ញាវេទយិតនិរោធ១
|
|
ការដាស់តឿន១
|
|
ភិក្ខុវិបត្តិចាកសីល១
|
|
ការពិចារណាធម៌១
|
|
រឿងព្រះភទ្ទជិ១ ។
|
|
ឧបាសកវគ្គ
|
១៥០
|
ឧទ្ទាននៃឧបាសកវគ្គនោះគឺ
|
១៥០ ដល់ ១៨២
|
និយាយអំពីការញញើត ញញើម១
|
|
ក្លៀវក្លា១
|
|
នរក១
|
|
ពៀរ១
|
|
ចណ្ឌាលឧបាសក ជាគំរប់៥
|
|
បីតិ១ ជំនួញ១
ពួកស្តេច១
គ្រហស្ថអ្នកស្លៀកស១
ភវេសីឧបាសក១ ។
|
|
អរញ្ញវគ្គ
|
១៨៣
|
ឧទ្ទាននៃអរញ្ញវគ្គនោះគឺ
|
១៨៣ ដល់ ១៨៧
|
និយាយអំពីភិក្ខុប្រព្រឹត្តអារញ្ញិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត បំសុកូលិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្តរុក្ខមូលិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត សោសានិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត អព្កោកាសិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត នេសជ្ជិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត យថាសន្ថតិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត ឯកាសនិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត ខលុបច្ឆាកត្តិកង្ក១
|
|
ប្រព្រឹត្ត បន្តបិណ្ឌិកង្ក១ ។
|
|
ព្រាហ្មណវគ្គ
|
១៨៨
|
ឧទ្ទាននៃព្រាហ្មណវគ្គនោះគឺ
|
១៨៨ ដល់ ២៣៦
|
និយាយអំពី សោណព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
ទោណព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
សង្គារវព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
ការណបាលិព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
បិង្គិយានិព្រាហ្មណ៍ ១
|
|
មហាសុបិន១
|
|
រឿងភ្លៀង១
|
|
វាចា១
|
|
ត្រកូល១
|
|
ធាតុទាំងឡាយដែលគួររលាស់ចេញ១ ។
|
|
ចប់ បណ្ណាសក ទី ៤
|
|
បញ្ចមបណ្ណាសក
|
២៣៧
|
កិមិលវគ្គ
|
២៣៧ ដល់ ២៤៥
|
ឧទ្ទាននៃកិមិលវគ្គនោះគឺ
|
|
ពោលអំពីរឿង កិមិលត្ថេរ១
|
|
អំពី អានិសង្សស្តាប់ធម៌១
|
|
អំពីសេះអាជានេយ្យ១
|
|
អំពីធម៌ ជាកម្លាំង១
|
|
អំពីចំរឹងនៃចិត្ត១
|
|
អំពីចំណងនៃចិត្ត១
|
|
អំពីអានិសង្សបបរ១
|
|
អំពីឈើស្ទន់១
|
|
អំពីការពោលធម៌ដោយសំឡេងច្រៀងវែង១
|
|
អំពីការដេកលក់ ភ្លេចស្មារតី១ ។
|
|
អក្កោសកវគ្គ
|
២៤៦
|
ឧទ្ទាននៃអក្កោសកវគ្គនោះគឺ
|
២៤៦ ដល់ ២៥៤
|
ពោលអំពីរឿងជេរប្រទេច១
|
|
អំពីរឿង ប្រកួត ប្រកាន់១
|
|
អំពីសីល១
|
|
អំពីរឿង និយាយច្រើន១
|
|
អំពីរឿង សេចក្តីមិនអត់ធន់ ២ រឿង
|
|
អំពីរឿង សេចក្តីមិនជ្រះថ្លា ២ រឿង
|
|
អំពី ទោសក្នុងភ្លើង១
|
|
អំពី ក្នុងដែន មធុរា ១ ។
|
|
ទីឃចារិកវគ្គ
|
២៥៥
|
ឧទ្ទាននៃទីឃចារិកវគ្គនោះគឺ
|
២៥៥ ដល់ ២៦៣
|
និយាយអំពី ចារិកទៅកាន់ទីឆ្ងាយ ២ រឿង
|
|
អំពីការនៅជាប់មិនដាច់១
|
|
អំពីសេចក្តីកំណាញ់១
|
|
អំពីការចូលទៅកាន់ត្រកូល ២ រឿង
|
|
អំពី ភោគៈ១
|
|
អំពី ភត្ត ១
|
|
អំពីពស់វែក ២ រឿង ។
|
|
អាវាសិកវគ្គ
|
២៦៤
|
ឧទ្ទាននៃអាវាសិកវគ្គនោះគឺ
|
២៦៤ ដល់ ២៧៣
|
និយាយអំពីភិក្ខុចៅអាវាស ដែលមិនគួរសរសើរ១
|
|
អំពីចៅអាវាស មិនជាទីស្រឡាញ់ដល់ពួកសព្រហ្មចារ្យ ១
|
|
អំពីចៅអាវាស
ធ្វើអាវាសឲ្យល្អ១
|
|
អំពីចៅអាវាស
មានឧបការៈ ច្រើន១
|
|
អំពីចៅអាវាស
មានសេចក្តីអនុគ្រោះដល់គ្រហស្ថ១
|
|
អំពីចៅអាវាស
កើតក្នុងនរក ឬ ស្ថានសួគ៌ ដូចគេនាំយកទៅដាក់១
|
|
អំពីចៅអាវាស ជាអ្នកពោលទោស ១
|
|
អំពីចៅអាវាស
ជាប់ក្នុង អាវាស និង ត្រកូល១
|
|
អំពីចៅអាវាស
មានសេចក្តីកំណាញ់ ជាគំរប់ បួន១
|
|
អំពីចៅអាវាស មានកំណាញ់ ៥ យ៉ាង១ ។
|
|
ទុច្ចរិតវគ្គ
|
២៧៤
|
ឧទ្ទាននៃទុច្ចរិតវគ្គនោះគឺ
|
២៧៤ ដល់ ២៨២
|
និយាយអំពីទោស និង អានិសង្សនៃ ទុច្ចរិត និង សុចរិត១
|
|
អំពីកាយទុច្ចរិត និង
កាយសុចរិត១
|
|
អំពីវចីទុច្ចរិត និង
វចីសុចរិត១
|
|
អំពីមនោទុច្ចរិត និង
មនៅសុចរិត១
|
|
អំពីទុច្ចរិតនិងសុចរិត
៤ លើកដទៃទៀត ជា ២ ដង
|
|
អំពីព្រៃស្មសាន១
|
|
អំពីសេចក្តីជ្រះថ្លាចំពោះបុគ្គល១ ។
|
|
ចប់បណ្ណាសកទី៥
|
|
ពួកសូត្រមិនសង្គ្រោះ ក្នុងវគ្គ
|
២៨៣ ដល់ ២៩៦
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
046)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
ឆក្កនិបាត
សត្តមភាគ
៤៦
(ព.ស.
២៤៩៧)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បឋមបណ្ណាសក
|
១
|
អាហុនេយ្យវគ្គ
|
១ ដល់ ១៩
|
ឧទ្ទាននៃអាហុនេយ្យវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីអាហុនេយ្យបុគ្គល ២លើក
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយ១
ពលៈ១
សេះអាជានេយ្យ ៣លើក
អនុត្តរិយៈ១
អនុស្សតិ១
មហានាមសក្កៈ១
រួមជា១០ ។
|
|
សារាណីយាទិវគ្គ
|
២០
|
ឧទ្ទាននៃសារាណីយាទិវគ្គនោះគឺ
|
២០ ដល់ ៦១
|
និយាយអំពីសារាណីយធម៌ ២ លើក
|
|
អំពីមេត្តា១
|
|
អំពីកាលកិរិយាល្អ១
អំពីកាលកិរិយាក្តៅក្រហាយ១
អំពីរឿងនកុលបិតា១
អំពី ការមិនពិចារណានូវកុសលធម៌១
អំពី អ្នកសម្លាប់ត្រី១
អំពីមរណស្សតិ២លើក
ត្រូវជា១០រឿង ។
អំពី អ្នកសម្លាប់ត្រី១
អំពីមរណស្សតិ២លើក
ត្រូវជា១០រឿង ។
|
|
អនុត្តរិយវគ្គ
|
៦២
|
ឧទ្ទាននៃអនុត្តរិយវគ្គនោះគឺ
|
៦២ ដល់ ១០១
|
ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់ជិតសាមគ្រាម១
|
|
សូត្រ អបរិហានិយធម៌១
|
|
សូត្រ ភ័យ ជាឈ្មោះរបស់ កាម១
|
|
សូត្រ ភិក្ខុអាចទំលាយភ្នំហិមពាន្ត១
|
|
សូត្រ ភិក្ខុរមែងស្អាត១
|
|
សូត្រ ព្រះមហាកច្ចាយនៈ១
|
|
សូត្រ សម័យ
២សូត្រ
|
|
ឧទាយិត្ថេរ១ សូត្រ
|
|
អនុត្តរិយៈ១សូត្រ ។
|
|
សេក្ខបរិហានិយវគ្គ
|
១០២
|
ឧទ្ទាននៃសេក្ខបរិហានិយវគ្គនោះគឺ
|
១០២ ដល់ ១៣០
|
និយាយអំពីសេក្ខបរិហានិយធម៌១
|
|
សេក្ខបរិហានិយធម៌
២លើក
|
|
សេចក្តីត្រិះរិះនៃព្រះមហាមោគ្គល្លាន១
|
|
ធម៌ជាចំណែកនៃវិជ្ជា១
|
|
មូលហេតុនៃវិវាទ១
|
|
ការឲ្យទាន១
|
|
មិនមានការធ្វើ (កម្ម) ដើម្បីខ្លួន១
|
|
ហេតុឲ្យកើតកម្មទាំងឡាយ១
|
|
ព្រះកិមិលៈទូលសួរព្រះដ៏មានព្រះភាគ១
|
|
ព្រះសារីបុត្របង្ហាញគំនរឈើដល់ភិក្ខុទាំងឡាយ១
|
|
នាគិតត្ថេរ អ្នកបម្រើព្រះដ៏មានព្រះភាគ១ ។
|
|
ធម្មិកវគ្គ
|
១៣១
|
ឧទ្ទាននៃធម្មិកវគ្គនោះគឺ
|
១៣១ ដល់ ១៨៨
|
និយាយអំពីនាគ១
|
|
អំពីឧបាសិកាឈ្មោះ មិគសាលា១
|
|
អំពី បំណុល១
|
|
អំពី មហាចន្ទដ៏មានអាយុ១
|
|
អំពីសន្ទិដ្ឋិកធម៌ ២ លើក
|
|
អំពីព្រះខេមៈ១
|
|
អំពីឥន្ទ្រិយ ១
|
|
អំពីព្រះ អានន្ទ១
|
|
អំពីពួកក្សត្រ១
|
|
អំពី អប្បមាទធម៌១
|
|
អំពី ធម្មិកត្ថេរ១
|
|
ចប់ បឋមបណ្ណាសក
។
|
|
ទុតិយបណ្ណាសក
|
១៨៩
|
មហាវគ្គ
|
១៨៩ ដល់ ២៨៣
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីរឿងព្រះថេរៈ
ឈ្មោះ សោណៈ១
ព្រះថេរៈ ឈ្មោះ ផគ្គុណៈ ១
អភិជាតិ ៦ យ៉ាង១
|
|
អាសវៈ ទាំងឡាយ១
|
|
រឿងទារុកម្មិកៈជ្រះថ្លា នឹងភិក្ខុប្រាំរូប ១
|
|
ចិត្តហត្ថិសារីបុត្ត១
|
|
បេត្តយ្យបញ្ហា ក្នុង បរាចនវគ្គ ១
|
|
ព្រះអានន្ទចុះទៅជម្រះខ្លួនក្នុងទឹកស្ទឹង រាចិរវតី១
|
|
និព្វេធិកបរិយាយ១
|
|
ពលៈ ៦យ៉ាង១ ។
|
|
ទេវតាវគ្គ
|
២៨៤
|
ឧទ្ទាននៃទេវតាវគ្គនោះគឺ
|
២៨៤ ដល់ ២៩៨
|
និយាយអំពីអនាគាមិបុគ្គល១
|
|
ព្រះអរហន្ត១
|
|
មិត្ត១
|
|
រឿងទេវតា១
|
|
កាលបើមានហេតុ មិនគួរដល់នូវសេចក្តីជាក់ច្បាស់១
|
|
កម្លាំង (ក្នុងសមាធិ) ១
|
|
បឋមឈាន១
|
|
ឈាន ២ លើកឯទៀត ១ ។
|
|
អរហន្តវគ្គ
|
២៩៩
|
ឧទ្ទាននៃអរហន្តវគ្គនោះគឺ
|
២៩៩ ដល់ ៣០៨
|
និយាយអំពីការនូវជាទុក្ខ១
|
|
មិនគួរធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ អរហន្ត១
|
|
ឧត្តរិមនុស្សធម៌១
|
|
សុខ និង សោមនស្សដ៏ច្រើន១
|
|
ការត្រាស់ដឹង និងមិនត្រាស់ដឹង១
|
|
ដល់នូវភាពជាធំ១
|
|
ការទៅកើតក្នុងនរក ពីរលើក
|
|
មិនគួរធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវអត្តធម៌ និង គួរធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់
នូវអត្តធម៌ ១
|
|
យប់និងថ្ងៃ រមែងមានមក ១ ។
|
|
សីតិវគ្គ
|
៣០៩
|
ឧទ្ទាននៃសីតិវគ្គនោះគឺ
|
៣០៩ ដល់ ៣១៨
|
និយាយអំពីភិក្ខុ មិនគួរធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវសេចក្តីត្រជាក់១
គួរធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវសេចក្តីត្រជាក់១
|
|
ការរារាំង១
|
|
ស្តាប់ដោយគោរព១
|
|
បុគ្គលត្រូវលះបង់ធម៌ ៦ យ៉ាង១
|
|
បុគ្គលលះបង់ធម៌ ៦យ៉ាង ហើយ ១
មិនគួរធ្វើធម៌ ៦ យ៉ាង ឲ្យកើតឡើង១
|
|
គោរពក្នុងព្រះ សាស្តា១
|
|
មិនគួរប្រកាន់សង្ខារណាមួយ ១
|
|
មិនគួរផ្តាច់ផ្តិលជីវិតមាតា ជាដើម១
|
|
មិនគួរប្រកាន់សុខទុក្ខដោយការធ្វើខ្លួនឯង១ ។
|
|
អានិសំសវគ្គ
|
៣១៩
|
ឧទ្ទាននៃអានិសំសវគ្គនោះគឺ
|
៣១៩ ដល់ ៣២៥
|
និយាយអំពីការ កើតប្រាកដ១
|
|
អានិសង្ស១
|
|
អនិច្ចសញ្ញា១
|
|
ទុក្ខសញ្ញា១
|
|
អនត្តសញ្ញា១
|
|
ព្រះនិព្វាន១
|
|
មានះ បី១
|
|
មិនធ្វើនូវការចែក១
|
|
ភពទាំងឡាយ១
|
|
តណ្ហា១
ទាំងអស់ត្រូវជា ១០។
|
|
ចប់ទុតិយបណ្ណាសក
។
|
|
បណ្ណាសក សង្គហិតវគ្គ
|
៣២៦
|
ឧទ្ទាននៃតិកវគ្គនោះគឺ
|
៣២៦ ដល់ ៣៣១
|
និយាយអំពី រាគៈ ១
ទុច្ចរិត១
វិតក្កៈ១
សញ្ញា១
ធាតុ១
អស្សាទទិដ្ឋិ១
អរតិ១
តុដ្ឋិពីរលើក១
ឧទ្ធច្ចៈ១ ។
|
|
វគ្គាសង្គហិតសុត្តន្ត
|
៣៣២ ដល់ ៣៣៧
|
(ចប់ )
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
047)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
សត្តកនិបាត
អដ្ឋភាគ
៤៧
(ព.ស.
២៤៩៨)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បឋមបណ្ណាសក
|
១
|
ធនវគ្គ
|
១ ដល់ ១៣
|
ឧទ្ទាននៃធនវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីភិក្ខុ ជាទីស្រឡាញ់ និង មិនជាទីស្រឡាញ់ ពីរលើក
|
|
កំឡាំង១
ទ្រព្យ១ (ទាំងសង្ខេប
ទាំងពិស្តារ)
|
|
ឧគ្គរាជមហាមាត្យ១
|
|
ការលះបង់ សញ្ញោជនៈ១
មានមច្ឆរិយៈជាទីបំផុត១ ។
|
|
អនុសយវគ្គ
|
១៤
|
ឧទ្ទាននៃអនុសយវគ្គនោះគឺ
|
១៤ ដល់ ២៦
|
និយាយអុំពីអនុសយពីរ លើក
|
|
ត្រកូល១
បុគ្គលគួរបូជា១
បុគ្គលប្រៀបដូចអ្នកមុជទឹក១
|
|
បុគ្គលអ្នកពិចារណាឃើញក្នុងសង្ខារធម៌ថា
មិនទៀង១
ជាទុក្ខ១
ជាអនត្តា១
|
|
ព្រះនិព្វាន១
និទ្ទសវត្ថុ១ ។
|
|
វជ្ជីវគ្គ
|
២៧
|
ឧទ្ទាននៃវជ្ជីវគ្គនោះគឺ
|
២៧ ដល់ ៥១
|
និយាយអំពីសារន្ទទចេតិយ១
|
|
វស្សការព្រាហ្មណ៍១
ភិក្ខុ១
ការងារ១
ធម្មជាតដែលគួរជឿ១
ធម៌ជាចំណែកនៃការត្រាស់ដឹង១
សញ្ញា១
សេក្ខភិក្ខុ១
សេចក្តីសាបសូន្យ១
វិបត្តិ១
សេចក្តីចំរើន១
។
|
|
ទេវតាវគ្គ
|
៥២
|
ឧទ្ទាននៃទេវតាវគ្គនោះគឺ
|
៥២ ដល់
៧៣
|
និយាយពីភិក្ខុ មិនមានសេចក្តីប្រមាទ១
|
|
ភិក្ខុមានសេចក្តីខ្មាសបាប១
|
|
ភិក្ខុអ្នកប្រដៅងាយ ២លើក
|
|
សំឡាញ់ ២ លើក
|
|
បដិសម្ភិទា ២ លើក
|
|
ភិក្ខុលុះអំណាចចិត្ត ២ លើក
|
|
និទ្ទសវត្ថុ ២លើក ។
|
|
មហាយញ្ញវគ្គ
|
៧៤
|
ឧទ្ទាននៃមហាយញ្ញវគ្គនោះគឺ
|
៧៤ ដល់ ១២៣
|
និយាយអំពី ចិត្ត១
បរិក្ខារ១
អំពីភ្លើង២លើក
អំពីសញ្ញា២លើកទៀត
|
|
អំពីមេថុន១
អំពីសញ្ញោតៈ និង
វិសញ្ញោតៈ១
|
|
អំពី ទាន១
អំពីនន្ទមាតាឧបាសិកា១
រួមជា ១០ ។
|
|
បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ
|
១២៥
|
អព្យាកតវគ្គ
|
១២៥ ដល់ ១៨១
|
និយាយអំពីវត្ថុដែលគេមិនបានពោល១
|
|
អំពីញាណគតិរបស់បុរស១
|
|
អំពីភិក្ខុឈ្មោះតិស្សៈ១
|
|
អំពីសេនាបតីឈ្មោះ សីហៈ១
|
|
អំពីហេតុដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ
មិនបាច់រក្សា ជាគំរប់ប្រាំ
|
|
អំពីព្រះកិមិលៈ១
|
|
អំពីភរិយា ៧ ពួក១
|
|
អំពីសេចក្តីក្រោធ១ ។
|
|
មហាវគ្គ
|
១៨២
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គនោះគឺ
|
១៨២ ដល់ ២៥៤
|
និយាយអំពី ហិរិ (ឧត្តប្បៈ)១
ព្រះអាទិត្យ១
ប្រៀបដូចជា នគរ១
|
|
អ្នកដឹងនូវធម៌១
ដើមបារិច្ឆក្កកព្រឹក្ស១
|
|
ធ្វើសក្ការៈគោរព១
ភាវនា១
គំនរភ្លើង១
|
|
ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់គ្រូសុនេត្តៈ១
របស់គ្រូអរកៈ១ ។
|
|
វិនយវគ្គ
|
២៥៥
|
ឧទ្ទាននៃវិនយវគ្គនោះគឺ
|
២៥៥ ដល់ ២៦១
|
បាលី ១០ លើកមាននៅក្នុង អដ្ឋមវគ្គ
គឺនិយាយអំពីភិក្ខុ
ជាវិនយ
ធរ បួនពួក១
ភិក្ខុជាវិនយធរ ដែលរុងរឿង បួនពួក១
ពាក្យប្រដៅ១
អធិករណសមថៈ១ ។
|
|
វគ្គាសង្គហិត សុត្តន្ត
|
២៦២ ដល់ ២៦៨
|
(ចប់)
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
048)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
អដ្ឋកនិបាត
នវមភាគ
៤៨
(ព.ស.
២៤៩៨)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បណ្ណាសក
|
១
|
មេត្តាវគ្គ
|
១ ដល់ ៤០
|
ឧទ្ទានក្នុងមេត្តាវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីមេត្តាចេតោសមាធិ១
|
|
អំពីការបានបញ្ញាពីរលើក
|
|
អំពីបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ពីរលើក
|
|
អំពីបុគ្គលមិនជាទីស្រឡាញ់ពីរលើក
|
|
អំពីលោកធម៌ និង
ការប្រាសចាកលោកធម៌១
|
|
អំពីទេវទត្ត១
|
|
អំពីព្រះឧត្តរៈ១
|
|
អំពីព្រះនន្ទៈ១
|
|
អំពីសមណៈដូចជាសម្រាម១ ។
|
|
មហាវគ្គ
|
៤១
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គនោះគឺ
|
៤១ ដល់ ១០៧
|
និយាយអំពីវេរញ្ជៈព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីសីហៈសេនាបតី១
|
|
អំពីសេះអាជានេយ្យ១
|
|
អំពីពុតត្បុតរបស់សេះ១
|
|
អំពីមន្ទិល១
|
|
អំពីភិក្ខុដែលគួរធ្វើជាទូត១
|
|
អំពីចំណងមានពីរលើក
|
|
អំពីមហារាទអសុរ១
|
|
អំពីឧបោសថ១ ។
|
|
គហបតិវគ្គ
|
១០៨
|
ឧទ្ទាននៃគហបតិវគ្គនោះគឺ
|
១០៨ ដល់ ១៥៩
|
អំពីឧត្តគហបតី ពីរលើក
|
|
ហត្ថអាឡវកពីរលើក
|
|
សក្កមហានាម១
|
|
ជីវកកោមារភត្យ១
|
|
កម្លាំងពីរលើក
|
|
អក្ខណៈ១
ជាគំរប់១០
នឹងព្រះអនុរុទ្ធ ។
|
|
ទានវគ្គ
|
១៦០
|
ឧទ្ទានក្នុងវគ្គនោះគឺ
|
១៦០ ដល់ ១៨២
|
និយាយអំពីទាន ពីរលើក
|
|
អំពីទានវត្ថុ១
|
|
អំពីបុញ្ញក្ខេត្ត១
|
|
អំពីការលើតឡើងនៃទាន១
|
|
អំពីបុញ្ញកិរិយាវត្ថុ១
|
|
អំពីសប្បុរសពីរលើក
|
|
អំពីផល ដ៏ស្រាលជាងផលទាំងអស់១
|
|
អំពី អានិសង្ស១ ។
|
|
ឧបោសថវគ្គ
|
១៨៣
|
ឧទ្ទានក្នុងឧបោសថវគ្គនោះគឺ
|
១៨៣ ដល់ ២២៨
|
និយាយអំពីការរក្សាឧបោសថយ៉ាងសង្ខេប១
ពិស្តារ១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
|
|
អំពីវាសេដ្ឋព្រាហ្មណ៍១
ជាគំរប់៥
នឹងនាងពោជ្ឈា
|
|
អំពីព្រះ អនុរុទ្ធ១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
|
|
អំពី នកុលមាតា១
|
|
អំពីកាឈ្នះលោកនេះ មានពីរលើក ។
|
|
បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ
|
២២៩
|
សន្ធានវគ្គ
|
២២៩ ដល់ ២៦៥
|
ឧទ្ទាននៃសទ្ធានវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីរឿងនាង មហាបជាបតិគោតមី១
|
|
អំពីភិក្ខុគួរឲ្យឧវាទដល់ភិក្ខុនី១
|
|
អំពីធម៌ដ៏សង្ខេប១
|
|
អំពីទីឃជាណុកោឡិយបុត្ត១
|
|
អំពីឧជ្ជយព្រាហ្មណ៍១
|
|
អំពីភ័យ១
|
|
អំពីអហុនេយ្យបុគ្គលមាន២ លើក
|
|
អំពីបុគ្គល ៨ពួក មាន២ លើក ។
|
|
ចាលវគ្គ
|
២៦៦
|
ឧទ្ទានក្នុងចាលវគ្គនោះគឺ
|
២៦៦ ដល់ ៣០៤
|
និយាយអំពីសេចក្តីប្រាថ្នា១
|
|
ភិក្ខុដែលគួរ១
|
|
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងធម៌ ដោយសង្ខេប១
|
|
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ក្នុងគយាសីសប្រទេស១
|
|
អកិកាយតនៈ១
|
|
វិមោក្ខ១
|
|
វោហារ ២ លើក
|
|
បរិសទ្យ១
|
|
ផែនដីកក្រើក១ ។
|
|
យមកវគ្គ
|
៣០៥
|
ឧទ្ទានក្នុងយមកវគ្គនោះគឺ
|
៣០៥ ដល់ ៣៤៧
|
និយាយពីភិក្ខុបរិបូរ
ដោយអង្គពីរលើក
|
|
សម្បទា១
|
|
ភិក្ខុចំរើនមរណស្សតិដទៃទៀត១
|
|
សេចក្តីប្រាថ្នាលាភ១
|
|
គួរដល់ខ្លួន និង អ្នកដទៃ១
|
|
សេចក្តីសាបសូន្យរបស់សេក្ខភិក្ខុ១
|
|
កុសីតវត្ថុ១
|
|
អារព្ភវត្ថុ១ ។
|
|
សតិវគ្គ
|
៣៤៨
|
ឧទ្ទានក្នុងសតិវគ្គនោះគឺ
|
៣៤៨ ដល់ ៣៦៨
|
និយាយអំពីសតិសម្បជញ្ញៈ១
|
|
អំពីរឿងបុណ្ណិយភិក្ខុ១
|
|
អំពីធម៌ ជាមូល១
|
|
អំពី មហាចោរ១
|
|
អំពីព្រនាមព្រះតថាគត មានព្រះនាមថា សមណៈ ជាដើម១
ត្រូវជា ៥
|
|
អំពីព្រះអង្គមិនចង់ជួបនឹងយសបរិវារ ១
|
|
អំពីការផ្កាប់បាត្រ
និង ផ្ងារបាត្រ១
|
|
អំពីសេចក្តី ជ្រះថ្លា និង មិនជ្រះថ្លា១
|
|
អំពីបដិសារណីយកម្ម១
|
|
អំពីភិក្ខុប្រព្រឹត្តល្អ ១ ។
|
|
បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ ទី ៥
|
៣៦៩ ដល់ ៣៧២
|
(ចប់)
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
050)
សុត្តន្តបិដក អង្គុត្តរនិកាយ
ទសកនិបាត
ឯកាទសមភាគ
៥០
(ព.ស.
២៤៩៩)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បឋមបណ្ណាសក
|
១
|
អានិសំសវគ្គទី១
|
១ ដល់ ៣១
|
ឧទ្ទាននៃអានិសំសវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីសីលមានប្រយោជន៍ដូចម្តេច១
|
|
ចេតនា១
|
|
អំពីសីល១
|
|
អំពីការសាបសូន្យចាកឧបនិស្ស័យ១
|
|
អំពីព្រះអានន្ទជាគំរប់ ៥
|
|
អំពីសមាធិ១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្ត១
|
|
អំពីភិក្ខុមានសទ្ធា១
|
|
អំពីសន្តវិមោក្ខ១
|
|
អំពីភិក្ខុមានសទ្ធា ជាដើម១ ។
|
|
នាថករណវគ្គទី២
|
៣២
|
ឧទ្ទាននៃនាថករណវគ្គនោះគឺ
|
៣២ ដល់ ៧២
|
និយាយអំពីសេនាសនៈ១
|
|
អំពី អង្គ១
|
|
អំពី សំយោជនៈ១
|
|
អំពីចេតោខីលៈ១
|
|
អំពី អប្បមាទ១
|
|
អំពី អហុនេយ្យ១
|
|
អំពីនាថករណធម៌ មានពីរលើក
|
|
អំពីអរិយវាសៈ
មានពីរលើក ។
|
|
មហាវគ្គ ទី៣
|
៧៣
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គនោះគឺ
|
៧៣ ដល់ ១៥៣
|
និយាយអំពីសត្វសីហៈ១
|
|
អធិមត្ថបទ១
|
|
អំពីធម៌ ដែលត្រូវលះដោយកាយ១
|
|
ព្រះចុន្ទត្ថេរ១
|
|
កសិណាយតនៈ១
|
|
ឧបាសិកាឈ្មោះកាលី១
|
|
មហាបញ្ហាពីរលើក
|
|
ព្របាទ បសេនទិកោសលពីរលើក
ដទៃទៀត ។
|
|
ឧបាលិវគ្គ ទី ៤
|
១៥៤
|
ឧទ្ទាននៃឧបាលិវគ្គនោះគឺ
|
១៥៤ ដល់ ១៦៦
|
និយាយអំពីព្រះឧបាលិ១
|
|
ឧព្វាហិកាកម្មវាចា១
|
|
ភិក្ខុគួរឲ្យឧបសម្បទាដល់កុលបុត្រ១
|
|
ភិក្ខុគួរឲ្យនិស្ស័យ១
|
|
ភិក្ខុគួរឲ្យ សាមណេរបំរើ១
|
|
សង្ឃភេទ ២ លើក
|
|
សង្ឃភេទ ២ លើក ដទៃទៀត
ដែលព្រះឧបាលិ និង អានន្ទទូលសួរ ។
|
|
អក្កោសវគ្គ ទី៥
|
១៦៧
|
ឧទ្ទាននៃអក្កោសវគ្គនោះគឺ
|
១៦៧ ដល់ ១៩៨
|
និយាយអំពី វិវាទ១
វិវាទមូលពីរលើក
|
|
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់ក្នុងនគរកុសិនារា១
|
|
ទោសក្នុងការចូលក្នុងរាជបុរី១
|
|
សក្យឧបាសក១
|
|
លិច្ឆវីឈ្មោះមហាលិ១
|
|
ធម៌ដែលបព្វជិតគួរពិចារណារឿយៗ១
|
|
ធម៌ដែលឋិតនៅក្នុងសរីរៈ១
|
|
ពួកភិក្ខុអ្នកមានសេចក្តីប្រកួតប្រកាន់គ្នា១ ។
|
|
សចិត្តវគ្គ ទី ១
|
១៩៩
|
ឧទ្ទាននៃសចិត្តវគ្គនោះគឺ
|
១៩៩ ដល់ ២៤៥
|
និយាយអំពីការឈ្លាសក្នុងវារៈចិត្តរបស់ខ្ឡួន១
|
|
អំពីព្រះសារីបុត្ត១អំពីការតាំងនៅដដែល១
|
|
អំពីសមថៈ១
|
|
អំពីបរិហានៈ១
|
|
អំពីសញ្ញាពីរលើក
|
|
អំពីធម៌ ជាមូល១
|
|
ចិត្តសន្សំដោយបព្វជ្ជា១
|
|
អាពាធ១ ។
|
|
យមកវគ្គ ទី ២
|
២៤៦
|
ឧទ្ទាននៃយមកវគ្គនោះគឺ
|
២៤៦ ដល់ ២៨៧
|
និយាយអំពី អវិជ្ជា១
តណ្ហា១
(ការសម្រេចព្រះនិព្វាន)១
|
|
សេចក្តីជ្រះថ្លាមិនញាប់ញ័រ
ក្នុងព្រះតថាគត១
|
|
សេចក្តីសុខ ពីរលើក
|
|
ពីព្រះដ៏មានព្រះភាគ ត្រាច់ទៅកាន់និគមឈ្មោះ
នឡកបានៈ ពីរ
លើក និង វត្ថុកថា
ដទៃទៀត ពីរលើក ។
|
|
អាកង្ខវគ្គ ទី ៣
|
២៨៨
|
ឧទ្ទាននៃអាកង្ខវគ្គនោះគឺ
|
២៨៨ ដល់ ៣២៨
|
និយាយអំពីសេចក្តីប្រាថ្នា១
|
|
អំពីធម៌ ជាបន្លា១
|
|
អំពីធម៌ ជាទីប្រាថ្នា១
|
|
អំពីសេចក្តីចំរើន១
|
|
អំពីមិគសាលាឧបាសិកា១
|
|
អំពីបុគ្គលមិនគួរលះបង់១
|
|
អំពី ក្អែក១
|
|
អំពីពួកនិគ្រន្ថ១
|
|
អំពីវត្ថុ ១០ យ៉ាង មាន (ពីរលើក) ១។
|
|
ទុតិយបណ្ណាសក
|
៣២៩
|
ថេរវគ្គ ទី ៤
|
៣២៩
|
ឧទ្ទាននៃថេរវគ្គនោះគឺ
|
៣២៩ ដល់ ៣៨២
|
និយាយអំពីព្រះវិហុនត្ថេរ ១
|
|
ព្រះអានន្ទត្ថេរ១
|
|
ព្រះបុណ្ណិយត្ថេរ១
|
|
ការពោលអួត អរហត្តផល១
|
|
ភិក្ខុពោលអួត១
|
|
ការស្មានហួសហេតុ១
|
|
អធិករណ៍១
|
|
កោកាលិកភិក្ខុ១
|
|
កំឡាំង១ ។
|
|
ឧបាសកវគ្គ ទី ៥
|
៣៨៣
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
៣៨៣ ដល់ ៤៥៧
|
និយាយអំពីបុគ្គលអ្នកបរិភោគកាម១
|
|
អំពីភ័យ និង
ពៀរ៥យ៉ាង ១
|
|
អំពី ទិដ្ឋិ១
|
|
អំពីវជ្ជិយមាហិតគហបតី
និង ឧត្តិយបរិព្វាជក
ទាំងពីរ
|
|
អំពីកោកនុទបរិព្វាជក១
|
|
អំពីភិក្ខុអ្នកគួរទទួលគ្រឿងបូជា១
|
|
អំពីភិក្ខុជាថេរៈ១
|
|
អំពីឧបាលំ ដ៏មានអាយុ១
|
|
អំពីបុគ្គលដែលមិនគួរ ធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវ អរហត្ត១ ។
|
|
ចប់ ទុតិយបណ្ណាសក ទី ២
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
052)
សុត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ ខុទ្ទកបាឋ
ធម្មបទគាថា
ឧទាន បឋមភាគ
៥២
(ព.ស.
២៥០០)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ខុទ្ទកបាឋ សរណគមន៍
|
១
|
ខុទ្ទកបាឋ សិក្ខាបទ ១០
|
១ ដល់ ២
|
ខុទ្ទកបាឋ អាការៈ ៣២
|
២ ដល់
៣
|
ខុទ្ទកបាឋ
សាមណេរបញ្ហា
|
៣
|
មង្គលសូត្រ
|
៤ ដល់ ៦
|
ខុទ្ទកបាឋ រតនសូត្រ
|
៦ ដល់ ១២
|
ខុទ្ទកបាឋ តិជាកុឌ្ឌកណ្ឌ
|
១២ ដល់ ១៥
|
ខុទ្ទកបាឋ និធកណ្ឌ
|
១៥ ដល់ ១៨
|
ខុទ្ទកបាឋ ករណីយមេត្តសូត្រ
|
១៨ ដល់ ២៨
|
ធម្មបទគាថា
ចិត្តវគ្គទី៣
|
២៨ ដល់ ៣០
|
ធម្មបទគាថា
បុប្ផវគ្គទី៤
|
៣០ ដល់ ៣៣
|
ធម្មបទគាថា
ពាលវគ្គទី៥
|
៣៤ ដល់ ៣៧
|
ធម្មបទគាថា
បណ្ឌិតវគ្គទី៦
|
៣៧ ដល់ ៤០
|
ធម្មបទគាថា
អរហន្តវគ្គទី៧
|
៤០ ដល់ ៤៣
|
ធម្មបទគាថា
សហស្សវគ្គទី៨
|
៤៣ ដល់ ៤៦
|
ធម្មបទគាថា បាបវគ្គទី
៩
|
៤៦ ដល់ ៤៩
|
ធម្មបទគាថា
ទណ្ឌវគ្គទី១០
|
៤៩ ដល់ ៥២
|
ធម្មបទគាថា
ជរាវគ្គទី១១
|
៥២ ដល់ ៥៤
|
ធម្មបទគាថា
អត្តវគ្គទី១២
|
៥៥ ដល់ ៥៧
|
ធម្មបទគាថា
លោកវគ្គទី១៣
|
៥៧ ដល់ ៥៩
|
ធម្មបទគាថា
ពុទ្ធវគ្គទី១៤
|
៥៩ ដល់ ៦២
|
ធម្មបទគាថា
សុខវគ្គទី១៥
|
៦៣ ដល់ ៦៥
|
ធម្មបទគាថា
បិយវគ្គទី១៦
|
៦៥ ដល់ ៦៧
|
ធម្មបទគាថា
កោធវគ្គទី១៧
|
៦៧ ដល់ ៧០
|
ធម្មបទគាថា
មលវគ្គទី១៨
|
៧០ ដល់ ៧៤
|
ធម្មបទគាថា
ធម្មដ្ឋវគ្គទី១៩
|
៧៥ ដល់
៧៨
|
ធម្មបទគាថា
មគ្គវគ្គទី២០
|
៧៨ ដល់
៨១
|
ធម្មបទគាថា
បកិណ្ណកវគ្គទី២១
|
៨១ ដល់ ៨៤
|
ធម្មបទគាថា
និរយវគ្គទី២២
|
៨៥ ដល់ ៨៨
|
ធម្មបទគាថា
នាគវគ្គទី២៣
|
៨៨ ដល់ ៩១
|
ធម្មបទគាថា
តណ្ហាវគ្គទី២៤
|
៩១ ដល់ ៩៧
|
ធម្មបទគាថា
ភិក្ខុវគ្គទី២៥
|
៩៨ ដល់ ១០១
|
ធម្មបទគាថា
ព្រាហ្មណវគ្គទី២៦
|
១០២ ដល់ ១១០
|
ឧទ្ទាននៃធម្មបទគាថាគឺ
|
១១១ ដល់ ១១២
|
ចប់ធម្មបទ
|
|
សត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ
|
១១៣
|
ឧទាន បោធិវគ្គទី១
|
១១៣ ដល់ ១៣២
|
ឧទ្ទាននៃពោធិវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគ គង់ក្រោមពោធិព្រិក្ស ៣លើក
|
|
ព្រះមានព្រះភាគ គង់ក្រោមដើមអជបាលនិគ្រោធ ១
|
|
ព្រះថេរៈច្រើនអង្គ១
|
|
ព្រះមហាកស្សប១
|
|
ព្រះមានព្រះភាគ គង់នៅជិតក្រុងបាវា១
|
|
ព្រះសង្គាមជិត្ថេរ១
|
|
ពួកជដិល១
|
|
ពាហិយទារុបិរិយបុរស១
រួមទាំងអស់ជា ១០ រឿង ។
|
|
ឧទាន មុច្ចលិន្ទវគ្គទី២
|
១៣៣
|
ឧទ្ទាននៃមុច្ចលិន្ទវគ្គនោះគឺ
|
១៣៣ ដល់ ១៥៨
|
និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគ គង់ទៀបគល់រាំង១
|
|
អំពីព្រះរាជា១
|
|
អំពីការវាយពស់ដោយដម្បង១
|
|
អំពីគ្រឿងសក្ការៈ១
|
|
អំពីឥច្ឆានង្គលឧបាសក១
|
|
អំពីប្រពន្ធព្រាហ្មណ៍មានគភ៌១
|
|
អំពីកូនតូច១
|
|
អំពីកោលិយធីតាឈ្មោះ សុប្បវាសា១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
|
|
អំពីព្រះភទ្ទិយត្ថេរ (ជាបុត្ត) នាង សាកិយានី
ឈ្មោះ កាលិគោធា១ ។
|
|
ឧទាន នន្ទវគ្គទី ៣
|
១៥៩
|
ឧទ្ទាននៃនន្ទវគ្គនោះគឺ
|
១៥៩ ដល់ ១៩១
|
និយាយអំពីផលនៃកម្មចាស់១
|
|
ព្រះនន្ទ១
|
|
ព្រះ យសោជៈ១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
|
|
ព្រះកោលិត (មោគ្គល្លាន)១
|
|
ព្រះបិលិន្ទវច្ចៈ១
|
|
ព្រះកស្សប១
|
|
ពួកភិក្ខុអ្នកប្រព្រឹត្តបិណ្ឌបាត១
|
|
សិល្បៈ១
|
|
សត្វលោក១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា១០។
|
|
ឧទាន មេឃិយវគ្គ ទី ៤
|
១៩២
|
ឧទ្ទាននៃមេឃិយវគ្គនោះគឺ
|
១៩២ ដល់ ២២៤
|
និយាយអំពីរឿងមេឃិយៈ១
|
|
ពួកភិក្ខុដែលមានចិត្តអណ្តែតអណ្តូង១
|
|
នាយគោបាល១
|
|
ព្រះសារីបុត្តអង្គុយក្នុងទីវាលក្នុងរាត្រីខាងខ្នើត១
|
|
ពុទ្ធនាគ និង ហត្ថីនាគ១
ជាគំរប់៥
|
|
ព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជៈ១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
|
|
នាងបរិព្វាជិកាឈ្មោះសន្ទរី១
ជាគំរប់ ៨
|
|
ព្រះឧបសេនវង្គន្តបុត្ត១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា១០។
|
|
ឧទាន សោណត្ថេរវគ្គ ទី ៥
|
២២៥
|
ឧទ្ទាននៃសោណត្ថេរវគ្គនោះគឺ
|
២២៥ ដល់ ២៦៣
|
និយាយអំពីព្រះបាទបសេនទិកោសល១
|
|
ពុទ្ធមាតាមានព្រះជន្មាយុតិច១
|
|
សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ១
|
|
ពួកកុមារ១
|
|
ឧបោសថ១
|
|
សោណកុដិកណ្ណៈ១
|
|
កង្ខារវកៈ១
|
|
ព្រះអានន្ទ១
|
|
មាណពច្រើននាក់
មានវាចាកោកកាក១
|
|
ចូឡបន្ថកភិក្ខុ១ ។
|
|
ឧទាន ជច្ចន្ធវគ្គទី៦
|
២៦៤
|
ឧទ្ទាននៃជច្ចន្ធវគ្គនោះគឺ
|
២៦៤ ដល់ ៣០៦
|
និយាយអំពីការដាក់អាយុសង្ខារ១
|
|
អំពីព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ចេញអំពីទីស្ងាត់១
|
|
អំពីរាគាទិក្កិលេសមានហើយ១
|
|
អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍ ទាស់ទែងគ្នា
អាស្រ័យទិដ្ឋិ១
|
|
អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍
មានលិទ្ធិផ្សេងៗ១
|
|
អំពីការជាប់នៅក្នុងទិដ្ឋិទាំងនោះ១
|
|
អំពីសុភូតិ
ជាគំរប់ ប្រាំពីរ ១
|
|
អំពីការត្រេកអរក្នុងស្រីផ្កាមាស១
|
|
អំពីសត្វ មមាច គំរប់ ប្រាំបួន១
|
|
អំពីព្រះតថាគតទាំងឡាយ កើតឡើងក្នុងលោក ជាគំរប់ ១០ ។
|
|
ឧទាន ចូឡវគ្គទី៧
|
៣០៧
|
ឧទ្ទាននៃចូឡវគ្គនោះគឺ
|
៣០៧ ដល់ ៣១៩
|
និយាយអំព្រះកុណ្ឋកភទ្ទិយៈ មាន២លើក
|
|
អំពីជនជាប់ក្នុងកាម មាន ២ លើក
|
|
អំពីព្រះកុណ្ឋកភទ្ទិយៈ ១
|
|
អំពីការអស់តណ្ហា ១
|
|
អំពីការអស់ បបញ្ចសញ្ញា១
|
|
អំពីព្រះកច្ចានៈ ១
|
|
អំពីអណ្តូង១
|
|
អំពីព្រះបាទ ឧទេន១ ។
|
|
ឧទាន
បាដលិគ្គាមិយវគ្គ ទី ៨
|
៣២០
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
៣២០ ដល់ ៣៥៤
|
ពោលអំពីព្រះនិព្វាន ៤ លើក
|
|
អំពីចុន្ទកម្មាបុត្ត ១
|
|
អំពីពួក ឧបាសកឧបាសិកា
អ្នកបាដលិគ្រាម១
|
|
អំពីផ្លូវបែកជាពីរ ១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
ព្រមទាំងព្រះថេរៈ ទព្វមល្លបុត្ត ២ លើក រួមជា ១០ ។
|
|
ចប់ ឧទាន
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
052)
សុត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ ខុទ្ទកបាឋ
ធម្មបទគាថា
ឧទាន បឋមភាគ
៥២
(ព.ស.
២៥០០)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ខុទ្ទកបាឋ សរណគមន៍
|
១
|
ខុទ្ទកបាឋ សិក្ខាបទ ១០
|
១ ដល់ ២
|
ខុទ្ទកបាឋ អាការៈ ៣២
|
២ ដល់
៣
|
ខុទ្ទកបាឋ
សាមណេរបញ្ហា
|
៣
|
មង្គលសូត្រ
|
៤ ដល់ ៦
|
ខុទ្ទកបាឋ រតនសូត្រ
|
៦ ដល់ ១២
|
ខុទ្ទកបាឋ តិជាកុឌ្ឌកណ្ឌ
|
១២ ដល់ ១៥
|
ខុទ្ទកបាឋ និធកណ្ឌ
|
១៥ ដល់ ១៨
|
ខុទ្ទកបាឋ ករណីយមេត្តសូត្រ
|
១៨ ដល់ ២៨
|
ធម្មបទគាថា
ចិត្តវគ្គទី៣
|
២៨ ដល់ ៣០
|
ធម្មបទគាថា
បុប្ផវគ្គទី៤
|
៣០ ដល់ ៣៣
|
ធម្មបទគាថា
ពាលវគ្គទី៥
|
៣៤ ដល់ ៣៧
|
ធម្មបទគាថា
បណ្ឌិតវគ្គទី៦
|
៣៧ ដល់ ៤០
|
ធម្មបទគាថា
អរហន្តវគ្គទី៧
|
៤០ ដល់ ៤៣
|
ធម្មបទគាថា
សហស្សវគ្គទី៨
|
៤៣ ដល់ ៤៦
|
ធម្មបទគាថា បាបវគ្គទី
៩
|
៤៦ ដល់ ៤៩
|
ធម្មបទគាថា
ទណ្ឌវគ្គទី១០
|
៤៩ ដល់ ៥២
|
ធម្មបទគាថា
ជរាវគ្គទី១១
|
៥២ ដល់ ៥៤
|
ធម្មបទគាថា
អត្តវគ្គទី១២
|
៥៥ ដល់ ៥៧
|
ធម្មបទគាថា
លោកវគ្គទី១៣
|
៥៧ ដល់ ៥៩
|
ធម្មបទគាថា
ពុទ្ធវគ្គទី១៤
|
៥៩ ដល់ ៦២
|
ធម្មបទគាថា
សុខវគ្គទី១៥
|
៦៣ ដល់ ៦៥
|
ធម្មបទគាថា
បិយវគ្គទី១៦
|
៦៥ ដល់ ៦៧
|
ធម្មបទគាថា
កោធវគ្គទី១៧
|
៦៧ ដល់ ៧០
|
ធម្មបទគាថា
មលវគ្គទី១៨
|
៧០ ដល់ ៧៤
|
ធម្មបទគាថា
ធម្មដ្ឋវគ្គទី១៩
|
៧៥ ដល់
៧៨
|
ធម្មបទគាថា
មគ្គវគ្គទី២០
|
៧៨ ដល់
៨១
|
ធម្មបទគាថា
បកិណ្ណកវគ្គទី២១
|
៨១ ដល់ ៨៤
|
ធម្មបទគាថា
និរយវគ្គទី២២
|
៨៥ ដល់ ៨៨
|
ធម្មបទគាថា
នាគវគ្គទី២៣
|
៨៨ ដល់ ៩១
|
ធម្មបទគាថា
តណ្ហាវគ្គទី២៤
|
៩១ ដល់ ៩៧
|
ធម្មបទគាថា
ភិក្ខុវគ្គទី២៥
|
៩៨ ដល់ ១០១
|
ធម្មបទគាថា
ព្រាហ្មណវគ្គទី២៦
|
១០២ ដល់ ១១០
|
ឧទ្ទាននៃធម្មបទគាថាគឺ
|
១១១ ដល់ ១១២
|
ចប់ធម្មបទ
|
|
សត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ
|
១១៣
|
ឧទាន បោធិវគ្គទី១
|
១១៣ ដល់ ១៣២
|
ឧទ្ទាននៃពោធិវគ្គនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគ គង់ក្រោមពោធិព្រិក្ស ៣លើក
|
|
ព្រះមានព្រះភាគ គង់ក្រោមដើមអជបាលនិគ្រោធ ១
|
|
ព្រះថេរៈច្រើនអង្គ១
|
|
ព្រះមហាកស្សប១
|
|
ព្រះមានព្រះភាគ គង់នៅជិតក្រុងបាវា១
|
|
ព្រះសង្គាមជិត្ថេរ១
|
|
ពួកជដិល១
|
|
ពាហិយទារុបិរិយបុរស១
រួមទាំងអស់ជា ១០ រឿង ។
|
|
ឧទាន មុច្ចលិន្ទវគ្គទី២
|
១៣៣
|
ឧទ្ទាននៃមុច្ចលិន្ទវគ្គនោះគឺ
|
១៣៣ ដល់ ១៥៨
|
និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគ គង់ទៀបគល់រាំង១
|
|
អំពីព្រះរាជា១
|
|
អំពីការវាយពស់ដោយដម្បង១
|
|
អំពីគ្រឿងសក្ការៈ១
|
|
អំពីឥច្ឆានង្គលឧបាសក១
|
|
អំពីប្រពន្ធព្រាហ្មណ៍មានគភ៌១
|
|
អំពីកូនតូច១
|
|
អំពីកោលិយធីតាឈ្មោះ សុប្បវាសា១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
|
|
អំពីព្រះភទ្ទិយត្ថេរ (ជាបុត្ត) នាង សាកិយានី
ឈ្មោះ កាលិគោធា១ ។
|
|
ឧទាន នន្ទវគ្គទី ៣
|
១៥៩
|
ឧទ្ទាននៃនន្ទវគ្គនោះគឺ
|
១៥៩ ដល់ ១៩១
|
និយាយអំពីផលនៃកម្មចាស់១
|
|
ព្រះនន្ទ១
|
|
ព្រះ យសោជៈ១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
|
|
ព្រះកោលិត (មោគ្គល្លាន)១
|
|
ព្រះបិលិន្ទវច្ចៈ១
|
|
ព្រះកស្សប១
|
|
ពួកភិក្ខុអ្នកប្រព្រឹត្តបិណ្ឌបាត១
|
|
សិល្បៈ១
|
|
សត្វលោក១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា១០។
|
|
ឧទាន មេឃិយវគ្គ ទី ៤
|
១៩២
|
ឧទ្ទាននៃមេឃិយវគ្គនោះគឺ
|
១៩២ ដល់ ២២៤
|
និយាយអំពីរឿងមេឃិយៈ១
|
|
ពួកភិក្ខុដែលមានចិត្តអណ្តែតអណ្តូង១
|
|
នាយគោបាល១
|
|
ព្រះសារីបុត្តអង្គុយក្នុងទីវាលក្នុងរាត្រីខាងខ្នើត១
|
|
ពុទ្ធនាគ និង ហត្ថីនាគ១
ជាគំរប់៥
|
|
ព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជៈ១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
|
|
នាងបរិព្វាជិកាឈ្មោះសន្ទរី១
ជាគំរប់ ៨
|
|
ព្រះឧបសេនវង្គន្តបុត្ត១
|
|
ព្រះសារីបុត្ត១
រួមទាំងអស់ត្រូវជា១០។
|
|
ឧទាន សោណត្ថេរវគ្គ ទី ៥
|
២២៥
|
ឧទ្ទាននៃសោណត្ថេរវគ្គនោះគឺ
|
២២៥ ដល់ ២៦៣
|
និយាយអំពីព្រះបាទបសេនទិកោសល១
|
|
ពុទ្ធមាតាមានព្រះជន្មាយុតិច១
|
|
សុប្បពុទ្ធកុដ្ឋិ១
|
|
ពួកកុមារ១
|
|
ឧបោសថ១
|
|
សោណកុដិកណ្ណៈ១
|
|
កង្ខារវកៈ១
|
|
ព្រះអានន្ទ១
|
|
មាណពច្រើននាក់
មានវាចាកោកកាក១
|
|
ចូឡបន្ថកភិក្ខុ១ ។
|
|
ឧទាន ជច្ចន្ធវគ្គទី៦
|
២៦៤
|
ឧទ្ទាននៃជច្ចន្ធវគ្គនោះគឺ
|
២៦៤ ដល់ ៣០៦
|
និយាយអំពីការដាក់អាយុសង្ខារ១
|
|
អំពីព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ចេញអំពីទីស្ងាត់១
|
|
អំពីរាគាទិក្កិលេសមានហើយ១
|
|
អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍ ទាស់ទែងគ្នា
អាស្រ័យទិដ្ឋិ១
|
|
អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍
មានលិទ្ធិផ្សេងៗ១
|
|
អំពីការជាប់នៅក្នុងទិដ្ឋិទាំងនោះ១
|
|
អំពីសុភូតិ
ជាគំរប់ ប្រាំពីរ ១
|
|
អំពីការត្រេកអរក្នុងស្រីផ្កាមាស១
|
|
អំពីសត្វ មមាច គំរប់ ប្រាំបួន១
|
|
អំពីព្រះតថាគតទាំងឡាយ កើតឡើងក្នុងលោក ជាគំរប់ ១០ ។
|
|
ឧទាន ចូឡវគ្គទី៧
|
៣០៧
|
ឧទ្ទាននៃចូឡវគ្គនោះគឺ
|
៣០៧ ដល់ ៣១៩
|
និយាយអំព្រះកុណ្ឋកភទ្ទិយៈ មាន២លើក
|
|
អំពីជនជាប់ក្នុងកាម មាន ២ លើក
|
|
អំពីព្រះកុណ្ឋកភទ្ទិយៈ ១
|
|
អំពីការអស់តណ្ហា ១
|
|
អំពីការអស់ បបញ្ចសញ្ញា១
|
|
អំពីព្រះកច្ចានៈ ១
|
|
អំពីអណ្តូង១
|
|
អំពីព្រះបាទ ឧទេន១ ។
|
|
ឧទាន
បាដលិគ្គាមិយវគ្គ ទី ៨
|
៣២០
|
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
|
៣២០ ដល់ ៣៥៤
|
ពោលអំពីព្រះនិព្វាន ៤ លើក
|
|
អំពីចុន្ទកម្មាបុត្ត ១
|
|
អំពីពួក ឧបាសកឧបាសិកា
អ្នកបាដលិគ្រាម១
|
|
អំពីផ្លូវបែកជាពីរ ១
|
|
អំពីនាងវិសាខា១
ព្រមទាំងព្រះថេរៈ ទព្វមល្លបុត្ត ២ លើក រួមជា ១០ ។
|
|
ចប់ ឧទាន
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
056)
សុត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ បេតវត្ថុ
ថេរគាថា
បញ្ចមភាគ
៥៦
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ឧរគវគ្គទី១
|
១ ដល់ ២០
|
ឧទ្ទាន
|
|
រឿងខេត្តូបមារប្រេត
(ព្រះអរហន្តប្រៀបដូចស្រែ)១
|
|
រឿង(សូករប្រេត) ប្រេតមានសម្បុរកាយល្អ១
ជា២លើក
|
|
រឿង (បូតិមុខប្រេត)១
រឿងបិដ្ឋធិតលិកប្រេត១
រឿងតិរោកុឌ្ឌប្រេត១
រឿងបុត្តខាទិកប្រេត១
(ស្រីប្រេតស៊ីកូនឯង)
២ លើក រឿងគោណប្រេត១
រឿងមហាបេសការប្រេត
ស៊ីនូវគូថ១
រឿងខលាតប្រេតនៅក្នុងវិមាន១
រឿងនាគប្រេត១
រឿងឧរគប្រេត១
ឧទ្ទានក្នុងវគ្គជាបឋម
មានរឿង១២ យ់ាងនេះឯង ។
|
|
ឧព្វរីវគ្គ ទី២
|
២១ ដល់ ៦៥
|
ឧទ្ទាន
|
|
រឿងសំសារមោចកប្រេត (ប្រេតស្គមកើតរោគលឿង)១
រឿងស្រីប្រេតជាមាតានៃព្រះសារីបុត្តត្ថេរ១
|
|
រឿងនាងមត្តាប្រេត(ដែលនៅរួមប្តីនៃនាងភិស្សា)១
រឿងនន្ទាប្រេត១
រឿងមដ្ឋកុណ្ឌលីប្រេត១
រឿងកណ្ហប្រេត១
រឿងធនបាលប្រេត១
រឿងចូឡសេដ្ឋីប្រេត១
រឿងអង្កុរប្រេត១
រឿងនាងឧត្តរមាតុប្រេត១
រឿងសុត្តប្រេត១
រឿងកណ្ហមុណ្ឌប្រេត១
រឿងឧព្វរីប្រេត១ ។
|
|
ចូឡវគ្គទី៣
|
៦៦ ដល់ ៨៩
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីរឿង អភិជ្ជមានប្រេត១
រឿងសានុវាសិប្រេត១
រឿងរថការីប្រេត១
រឿងកុសប្រេត១
រឿងកុមារប្រេត១
រឿងសេរិនីប្រេត១
រឿងមិគលុទ្ទប្រេត២លើក
រឿងកូដវិនិច្ឆយកប្រេត ស៊ីសាច់ខ្នងរបស់ខ្លួន១
រឿងធាតុវិវណ្ណប្រេតឃាត់ការបូជា១
ព្រោះហេតុនោះទើបចាត់ជាវគ្គ ។
|
|
មហាវគ្គទី៤
|
៩០ ដល់ ១៣៤
|
ឧទ្ទាននៃមហាវគ្គទី៤ នោះគឺ
|
|
និយាយអំពីរឿងអម្ពសក្ខរប្រេត១
សេរិស្សកប្រេត១
នន្ទិកាប្រេត១
រេវតីប្រេត១
ឧច្ឆុខាទកប្រេត១
កុមារប្រេត១
រាជបុត្តប្រេត១
គូថខាទកប្រេត២លើក
គណប្រេត១
បាដលិបុត្តប្រេត១
អម្ពវនប្រេត១
អក្ខរុក្ខប្រេត១
ភោគសំហរប្រេត១
សេដ្ឋីបុត្តប្រេត១
សេដ្ឋីកូដសហស្សប្រេត១
ហេតុនោះបានជាលោកហៅថាវគ្គ ។
|
|
ថេរគាថា
|
១៣៥
|
ឯកនិបាត
បឋមវគ្គ (វគ្គទី១)
|
១៣៥ ដល់ ១៣៨
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីសុភូតិត្ថេរ១
មហាកោដ្ឋិតត្ថេរ១
កង្ខារេវតត្ថេរ១
បុណ្ណមន្តានិបុត្ត១
ទព្វមល្លបុត្រ១
សិតវនិយត្ថេរ១
ភល្លិយត្ថេរ១
វីរត្ថេរ១ បិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ១
បុណ្ណមាសត្ថេរ១
អ្នកកំចាត់បង់ងងឹត១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី២
|
១៣៩ ដល់ ១៤១
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីចូឡវច្ឆត្ថេរ១
មហាវច្ឆត្ថេរ១
វនវច្ឆត្ថេរ១
|
|
សីវកសាមណេរ កុណ្ឌធានត្ថេរ១
ពេលដ្ឋសីសត្ថេរ១
ទាសកត្ថេរ១
|
|
លំដាប់អំពីនោះទៅមុខទៀត
គឺសិង្គាលបិតិកត្ថេរ១
កុឡត្ថេរ១
អជិតត្ថេរ១ រួមជា១០
។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៣
|
១៤២ ដល់ ១៤៤
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីនិគ្រោធត្ថេរ១
ចិត្តកត្ថេរ១
គោសាលត្ថេរ១
សុគន្ធត្ថេរ១
នន្ទិយត្ថេរ១
អភយត្ថេរ១
លោមសកង្គិយត្ថេរ១
ជម្ពុគាមិកបុត្តត្ថេរ១
ហារិតត្ថេរ១
ឧគ្គិយត្ថេរ ជាឥសី១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៤
|
១៤៥ ដល់ ១៤៨
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីគហុរតិរិយត្ថេរ១
សុប្បិយត្ថេរ១
សោបាកត្ថេរ១
បោសិយត្ថេរ១
សាមញ្ញកាមិត្ថេរ១
កុមាបុត្តត្ថេរ១
កុមាបុត្តសហាយកត្ថេរ១
គវម្បតិត្ថេរ១
តិស្សត្ថេរ១
វឌ្ឍមានត្ថេរ ជាអ្នកមានយសច្រើន១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៥
|
១៤៩ ដល់ ១៥២
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី សិរីវឌ្ឍត្ថេរ១
ខទិរវនិយរេវតត្ថេរ១
សុមង្គលត្ថេរ១
សានុត្ថេរ១
រមណីយវិហារិត្ថេរ១
សមិទ្ធិត្ថេរ១
ឧជ្ជយត្ថេរ១
សព្ជាយត្ថេរ១
រាមណេយ្យកត្ថេរ១
វិមលត្ថេរ អ្នកលះបង់កិលេស១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៦
|
១៥៣ ដល់ ១៥៦
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពីគោធិកត្ថេរ១ សុពាហុត្ថេរ១
វល្លិយត្ថេរ១
ឧត្តិយត្ថេរ ជា
ឥសី១
អព្ជានាវនិយត្ថេរ១
កុជិវិហារិត្ថេរ ២ លើក
រមណិយកុដិកត្ថេរ១
កោសល្លវិហារិត្ថេរ១
សីវលិត្ថេរ១ ។
|
|
ឯកនិបាត សត្តមវគ្គ (វគ្គទី៧)
|
១៥៦ ដល់ ១៥៨
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី វប្បត្ថេរ១
វជ្ជិបុត្តកត្ថេរ១
បក្ខត្ថេរ១
វិមលកោណ្ឌញ្ញត្ថេរ១
ឧក្ខេបកដវច្ឆត្ថេរ១
មេឃិយត្ថេរ១
ឯកធម្មសវនិយត្ថេរ១
ឯកុទានត្ថេរ១
ធន្នត្ថេរ១
បុណ្ណត្ថេរ ជាអ្នក
មានកម្លាំងច្រើន១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៨
|
១៥៩ ដល់ ១៦១
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី វច្ឆបាលត្ថេរ១
អាតុមត្ថេរ១
មាណវត្ថេរ ជាឥសី១
សុយាមនត្ថេរ១
សុសារទត្ថេរ១
បិយព្ជាហត្ថេរ១
ហត្ថារោហបុត្តត្ថេរ១
មេណ្ឌសិរត្ថេរ១
រក្ខិតត្ថេរ១
ព្រះថេរឈ្មោះឧត្តៈ១
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី៩
|
១៦២ ដល់ ១៦៤
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី សមិតិគុត្តត្ថេរ
១
កស្សបត្ថេរ១
សីហត្ថេរ១
នឹតត្ថេរ១
|
|
សុនាគត្ថេរ១
នាគិតត្ថេរ១
បវិដ្ឋត្ថេរ១
អជ្ជុនៈឥសី១
ទេវសកត្ថេរ១
សាមិទត្តត្ថេរ១
មានកំឡាំងច្រើន១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី១០ (ទសមវគ្គ)
|
១៦៥ ដល់ ១៦៧
|
ឧទ្ទាន
|
|
នយាយអំពី បរិបុណ្ណត្ថេរ១
វិជយត្ថេរ១
ឯរកត្ថេរ១
មេត្តជិត្ថេរ ជា
អ្នកប្រាជ្ញ១
ចក្ខុបាលត្ថេរ១
ខណ្ឌសុមនត្ថេរ១
តិស្សត្ថេរ១
អភយត្ថេរ១
ឧត្តិយត្ថេមានបញ្ញាច្រើន១
ទេវសកត្ថេរ១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី១១ (ឯកាទសមវគ្គ)
|
១៦៨ ដល់ ១៧០
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី ពេលដ្ឋកានិត្ថេរ១
សេគុច្ឆត្ថេរ១
ពន្ធុរត្ថេរ១
ខិកកត្ថេរ១
ជាឥសី១
បលិតវម្ភត្ថេរ១
សុហេមន្តត្ថេរ១
ធម្មសំវរត្ថេរ១
ធម្មសដបិតុត្ថេរ១
សង្ឃរក្ខិកត្ថេរ១
ឧសកត្ថេរ ជាមហាមុនី១ ។
|
|
ឯកនិបាត វគ្គទី១២ (ទ្វាទសមវគ្គ)
|
១៧១ ដល់ ១៧៣
|
ឧទ្ទាន
|
|
និយាយអំពី
ជេន្តរត្ថេរ១
វច្ឆគោត្តត្ថេរ១
វនវច្ឆត្ថេរ អ្នកមាននាមដ៏
ប្រសើរ១
អធិមុត្តត្ថេរ១
មហានាមត្ថេរ១ បារាបរិយត្ថេរ១
យសត្ថេរ១
កិម្ពិលត្ថេរ១
វជ្ជីបុត្តត្ថេរ១
ឥសិទត្តត្ថេរ ជាអ្នកមានយស
ធំ១ ។
|
|
ឧទ្ទានក្នុង ឯកនិបាតនោះគឺ
|
|
ព្រះថេរៈ១២០អង្គ
មានសោឡសកិច្ចធ្វើរួចហើយ
ជាអ្នកមិនមាន
អាសវៈ
ដែលព្រះសង្គីតិកាចារ្យ
អ្នកស្វែងរកនូវគុណធំ
បានរួបរួម
ទុកដោយល្អ
ក្នុងឯកនិបាត ។
(ចប់ ឯកនិបាត)
|
|
ទុកនិបាត
|
១៧៤ ដល់ ១៩៥
|
ឧទ្ទាននៃ ទុកនិបាតនោះគឺ
|
|
គាថាក្នុងទុកនិបាត មាន៩៨
ព្រះថេរៈ៤៩អង្គ
អ្នកឈ្លាសក្នុងន័យ បានពោលហើយ ។
|
|
តិកនិបាត
|
១៩៦ ដល់ ២០៤
|
ឧទ្ទាននៃ តិកនិបាតនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីលោកអ្នកស្វែងរកគុណ គឺ អង្គណិការទ្វាជត្ថេរ១
បច្ចយត្ថេរ១
ពាកុលត្ថេរ១
ធនិយត្ថេរ១
មាគង្គបុត្តត្ថេរ១
ខុជ្ជសោភិតត្ថេរ១
វារណត្ថេរ១
ម្យ៉ាងទៀតលោកអ្នកធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវព្រះនិព្វាន
គឺ បស្សិកត្ថេរ១
យសោជត្ថេរ១ សាដិមត្តិយត្ថេរ១
ឧបាលិត្ថេរ១
ឧតរបាលត្ថេរ១
អភិភូតត្ថេរ១
គោតមត្ថេរ១
ហារិតត្ថេរ១
វិមលត្ថេរ១
ព្រះថេរៈទាំងឡាយ ១៦ អង្គ
បានសម្តែងនូវគាថា ៤៨
ដែលមកក្នុង
តិកនិបាត ។
|
|
ចតុក្កនិបាត
|
២០៥ ដល់ ២១៣
|
ឧទ្ទាននៃ ចតុក្កនិបាតនោះគឺ
|
|
និយាយអំពីថេរទាំងឡាយ ជាសាវ័កនៃព្រះពុទ្ធ ១០ អង្គនេះគឺ
នាគសមលត្ថេរ១
ភគុត្ថេរ១
សិភិយត្ថេរ១
នន្ទកត្ថេរ១
ជម្ពុកត្ថេរ១
សេនកត្ថេរ១
សម្កូតត្ថេរ១
រាហុលត្ថេរ១
ចន្ទនត្ថេរ១ ។
ព្រះថេរៈ ៣ អង្គទៀត គឺ
ធម្មិកត្ថេរ១
សប្បកត្ថេរ១
មុទិតត្ថេរ១
ឯគាថាមាន ៥២
ចំណែកខាងព្រះថេរៈទាំងអស់មាន
១៣ អង្គ ។
|
|
បញ្ចកនិបាត
|
២១៤ ដល់ ២២៤
|
ឧទ្ទាននៃ បញ្ចកនិបាតនោះគឺ
|
|
គាថា ៦៥
ក្នុងគាថាទាំងនោះព្រះថេរៈ ១២ អង្គសំដែងគឺ
រាជទត្តត្ថេរ១
សុភុតត្ថេរ១
គិរិមានន្ទត្ថេរ១
វឌ្ឍត្ថេរ១
នទឹកស្សបត្ថេរ១
គយាកស្សបត្ថេរ១
វក្កលិត្ថេរ១
វិជិតសេនត្ថេរ១
យសទត្តត្ថេរ១
សោណកុដិកណ្ណត្ថេរ១
កោសិយត្ថេរ១ ។
|
|
ឆក្កនិបាត
|
២២៥ ដល់ ២៣៨
|
ឧទ្ទាននៃ ឆក្កនិបាតនោះគឺ
|
|
និយាយអំពី ឧរុវេលកស្សបត្ថេរ១
តិកិច្ឆកានិត្ថេរ១
មហានាគត្ថេរ១
កុល្លត្ថេរ១
មាលុង្ក្យបុត្តត្ថេរ១
សប្បទាសត្ថេរ១
កាតិយានត្ថេរ១
មិគជាលត្ថេរ១
ជេន្តបុរោហិតបុត្តត្ថេរ១
សុមនត្ថេរ១
ន្ហាតមុនិត្ថេរ១
ព្រហ្មទត្តត្ថេរ១
សិរិមណ្ឌលត្ថេរ១
សព្វកាមត្ថេរ១
ក្នុងឆក្កនិបាតនេះ
ព្រះថេរៈ ១៤ អង្គ
(បានពោល) គាថា ៨៤ ។
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក :
057)
សុត្តន្តបិដក ខុទ្ទកនិកាយ ថេរគាថា
ថេរីគាថា
ឆដ្ឋភាគ
៥៧
(ព.ស.
២៥០៣)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ថេរគាថា
|
|
សត្តកនិបាត
|
១ ដល់ ៦
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ៥ អង្គ
គឺសុន្ទរសមុទ្ទត្ថេរ ១
លកុណ្តកភទ្ទិត្ថេរ ១
ភទ្ទត្ថេរ ១
សាបាកត្ថេរ ១
សរភង្គមហាឥសី ១
ពោលនូវគាថា
៣៥ ក្នុងសត្តកនិបាត ។
|
|
អដ្ឋកនិបាត
|
៧ ដល់ ១០
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរ ៣ អង្គ គឺ
មហាកច្ចាយនត្ថេរ ១
សិរិមិត្តត្ថេរ ១
មហាបន្ថកត្ថេរ ១
បានសំដែងគាថាទាំងឡាយ
២៤ ក្នុង
អដ្ឋកនិបាត ។
|
|
នវកនិបាត
|
១១ ដល់ ១៣
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះភូតត្ថេរ
តែមួយអង្គឯង
ដូចជាកុយរមាស
ជាអ្នកឃើញពិត
បានសំដែងគាថា
៩ ដែលមកក្នុងនវកនិបាត
។
|
|
ទសកនិបាត
|
១៤ ដល់
២៥
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ទាំងឡាយ ៧ អង្គនេះគឺ
កាឡុទាយិត្ថេរ ១
ឯកវិហារិត្ថេរ ១
មហាកប្បិនត្ថេរ ១
ចូឡបត្ថកត្ថេរ ១
កប្បត្ថេរ ១
ឧបសេនវង្គន្តបុត្តត្ថេរ ១
គោតមត្ថេរ ១ (បានពោល)
នូវគាថា
ទាំងឡាយ ៧០
ក្នុង ទសកនិបាតនេះ ។
|
|
ឯកាទសកនិបាត
|
២៦ ដល់
២៧
|
ឧទ្ទាន
|
|
អំពីសង្កិច្ចត្ថេរ តែមួយអង្គឯង
លោកមានកិច្ចធ្វើស្រេចហើយ
មិនមានអាសវៈ
ពោលនូវគាថា ១១នោះ
ក្នុង ឯកាទសកនិបាត ។
|
|
ទ្វាទសកនិបាត
|
២៨ ដល់
៣១
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ទាំងឡាយ ២ អង្គនេះ គឺ
សីលវត្ថេរ ១
សុនីតត្ថេរ ១
សុទ្ធតែមានរិទ្ធិច្រើន
បានពោលនូវគាថា ២៤
ក្នុងទ្វាទសកនិបាត ។
|
|
តេរសកនិបាត
|
៣២ ដល់
៣៤
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះសោណកោឡិវិសត្ថេរ
តែម្នាក់ឯង
ជាអ្នកមានឫទ្ធិច្រើន
ពោលនូវគាថា១៣
ដែលមកក្នុង តេរសកនិបាតនេះ ។
|
|
ចន្ទសកនិបាត
|
៣៥ ដល់
៣៩
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ពីរអង្គនេះ គឺ រេវត ១
គោទត្ត ១
ជាអ្នកមានឫទ្ធិច្រើន
បានពោលនូវគាថា ២៨
ដែលមកក្នុង ចន្ទសកនិបាតនេះ ។
|
|
សោឡសកនិបាត
|
៤០ ដល់
៤៤
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ពីរអង្គ អ្នកមានឫទ្ធិច្រើននោះ គឺ ព្រះកោណ្ឌញ្ញ ១
ព្រះឧទ្ទាយី ១
ពោលនូវគាថា ៣២
ក្នុង សោឡសកនិបាត ។
|
|
វិសតិនិបាត
|
៤៥ ដល់
៨៣
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ១០ អង្គនេះ គឺ អធិមុត្តត្ថេរ ១
បារាសរិយត្ថេរ ១
តេលុកានិត្ថេរ ១
រដ្ឋបាលត្ថេរ ១
មាលុង្ក្យបុត្តត្ថេរ ១
សេលត្ថេរ ១
ភទ្ទិយត្ថេរ ១
អង្គុលិមាលត្ថេរ ១
អនុរុទ្ធត្ថេរ ១
មានទិព្វចក្ខុ១
បារាសរិយត្ថេរ ១
បានសំដែងគាថា២០០
លើស ៤៥
ដែលមកក្នុង
វិសតិនិបាត ។
|
|
តិសនិបាត
|
៨៤ ដល់ ៩៨
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះថេរៈ ៣ អង្គនេះ គឺ ព្រះបុស្សៈ ១
ព្រះឧបតិស្សៈ១
ព្រះអានន្ទ១
លោកបានសំដែងគាថាដែលបានពោលទុក
ក្នុងទីនោះ ១០៥
គាថា ។
|
|
ចន្តាឡឹសនិបាត
|
៩៩ ដល់
១០៤
|
ឧទ្ទាន
|
|
ក្នុងចត្តាឡឹសនិបាត
(នេះ)
ព្រះថេរៈព្រះនាម មហាកស្សប តែមួយ
ព្រះអង្គឯង បានសំដែងនូវគាថាទាំងឡាយ៤២ ។
|
|
បញ្ញាសនិបាត
|
១០៦ ដល់ ១១៩
|
ឧទ្ទាន
|
|
ក្នុងបញ្ញាសនិបាតនោះ
ព្រះតាលបុដត្ថេរ អ្នកបរិសុទ្ធ ១ អង្គ
ពោលនូវគាថាទាំងឡាយ ៥៥ ។
|
|
សេដ្ឋិកនិបាត
|
១២០ ដល់
១២៩
|
ឧទ្ទាន
|
|
ព្រះមោគ្គល្លានត្ថេរ
មានឫទ្ធិច្រើន
តែមួយអង្គឯង
សំដែងនូវកាថាទាំងឡាយ ក្នុងសដ្ឋនិបាត គាថាទាំងនោះមានចំនួន
៦៨ គាថា ។
|
|
មហានិបាត
|
១៣០ ដល់ ១៤៣
|
ឧទ្ទាន
|
|
ក្នុងសត្តកនិបាតព្រះវង្គិសត្ថេរ អ្នកមានបដិភាណ
តែមួយអង្គឯង
ឥតមានព្រះថេរៈឯទៀតឡើយ (បានសំដែង) នូវគាថាទាំងឡាយ
៧១ ។ គាថាទាំងនោះមាន
១៣៦០
ព្រះថេរៈទាំងអស់ ២៦៤ អង្គ
ជាបុត្ររបស់ព្រះពុទ្ធ
មិនមានអាសវៈ
បានបន្លឺសីហនាទ
សំដែងហើយ
បានដល់នូវទីបំផុតដ៏ក្សេមក្សាន្ត
និព្វានហើយ
ដូចជាគំនរភ្លើងរលត់ហើយ ។
(ចប់
ថេរគាថា )
|
|
ថេរីគាថា
|
|
ឯកនិបាត
|
១៤៤ ដល់ ១៤៨
|
ទុកនិបាត
|
១៤៩ ដល់ ១៥២
|
តិកនិបាត
|
១៥៣ ដល់ ១៥៧
|
ចតុក្កនិបាត
|
១៥៨
|
បញ្ចកនិបាត
|
១៥៩ ដល់ ១៦៨
|
ឆក្កនិបាត
|
១៦៩ ដល់ ១៧៦
|
សត្តនិបាត
|
១៧៧ ដល់ ១៨០
|
អដ្ឋនិបាត
|
១៨១ ដល់ ១៨២
|
នវកនិបាត
|
១៨៣ ដល់ ១៨៤
|
ឯកាទសកនិបាត
|
១៨៥ ដល់ ១៨៦
|
ទ្វាទសកនិបាត
|
១៨៧ ដល់ ១៨៨
|
សោឡសកនិបាត
|
១៨៩ ដល់ ១៩០
|
វិសតិនិបាត
|
១៩១ ដល់ ២១០
|
តិសនិបាត
|
២១១ ដល់ ២១៧
|
ចត្តាឡឹសនិបាត
|
២១៨ ដល់ ២២៥
|
មហានិបាត
|
២២៦ ដល់ ២៣៨
|
(ចប់ថេរីគាថា)
|
|