ពួកធម៌ ប្រាំពីរៗ ដែលរាប់ចូលក្នុងការសង្គាយនា

(បិដក​ លេខ១៩  ទំព័រ២០៩​​ ដល់ ២១៥)

​​ (១៩៧)  ម្នាលអវុសោទាំងឡាយ មានធម៌ពួកប្រាំពីរៗ ដែលព្រះមានព្រះភាគ អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់ ត្រាស់សំដែងទុកល្អហើយ យើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវសង្គាយនាក្នុងធម៌ពួកប្រាំពីរនោះៗ ។ បេ ។ ដើម្បីសេងក្តីចំរើន ដើម្បីប្រយោជន៍ ដើម្បីសេចក្តីសុខ ដល់ទេវតា​និងមនុស្សទាំងឡាយ ។ ធម៌ពួក ៧ ដូចម្តេច ខ្លះ ។

ព-០០១- ១៩៧ :  អរិយទ្រព្យមាន៧យ៉ាង គឺ ទ្រព្យគឺសទ្ធា ១ ទ្រព្យគឺសីល ១ ទ្រព្យគឺហិរិ ១ ទ្រព្យគឺឧត្តប្បៈ ១  ទ្រព្យគឺសុតៈ ១ ទ្រព្យគឺចាគៈ ១ ទ្រព្យគឺបញ្ញា ១ ។

ព-០០២- ១៩៨ :  ពោជ្ឈង្គមាន ៧ យ៉ាង គឺ សតិសម្ពោជ្ឈង្គ ១ ធម្មវិចយសម្ពោជ្ឈង្គ ១ វិរិយសម្ពោជ្ឈង្គ ១ បីតិសម្ពោជ្ឈង្គ ១ បស្សទ្ធិ សម្ពោជ្ឈង្គ ១ សមាធិសម្ពោជ្ឈង្គ ១  ឧបេក្ខាសម្ពោជ្ឈង្គ ១ ។

ព-០០៣- ១៩៩ :  សមាធិបរិក្ខារ (ធម៌ជាបរិវារសមាធិ)មាន​៧​យ៉ាង គឺ សម្មាទិដ្ឋិ ១ សម្មាសង្កប្បៈ ១  សម្មាវាចា ១ សម្មាកម្មន្តៈ ១ សម្មាអាជីវៈ ១ សម្មាវាយាមៈ ១ សម្មាសតិ ១​ ។

ព-០០៤- ២០០ :  អសទ្ធម្ម ( ធម្មរបស់អសប្បុរស )  មាន ៧ យ៉ាង ម្នាលអវុសោទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ មិនជឿ ១ មិនខ្មាសបាប ១ មិនខ្លាចបាប ១ មានការចេះដឹងតិច ១ ខ្ជិលច្រអូស ១ ប្រហែស ១ អប្បឥតប្រាជ្ញា ១ ។

ព-០០៥- ២០១ :  សទ្ធម្ម (ធម៌របស់សប្បុរស) មាន ៧ យ៉ាង ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ ជាអ្នកជឿ ១

ខ្មាសបាប ១  ខ្លាចបាប​១  មានការចេះដឹងច្រើន ១  ផ្តើមសេចក្តីព្យាយាម ១  ប្រុងស្មារតី ១  មានប្រាជ្ញា​ ១ ។

ព-០០៦- ២០២ :  សប្បុរិសធម៌ មាន៧ យ៉ាង (ទៀត) ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ ជាអ្នកស្គាល់នូវហេតុ ១ ជាអ្នកស្គាល់នូវផល ( របស់ហេតុ ) ១ ជាអ្នកស្គាល់ខ្លួន ១ ជាអ្នកស្គាល់ប្រមាណ (ក្នុងភោជន ) ១ ជាអ្នកស្គាល់កាលគួរ ១ ជាអ្នកស្គាល់បរិស័ទ ១  ជាអ្នកស្គាល់បុគ្គល (គួរគប់និងមិនគួរគប់) ១ ។

ព-០០៧- ២០៣ :  និទ្ទសវត្ថុ (¹) មាន ៧ យ៉ាង ម្នាលអវុសោទាំងឡាយ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការ

សមាទានសិក្ខា មិនប្រាសចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងការសមាទានសិក្ខាតទៅ ១ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការពិចារណាធម៌ មិនប្រាសចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ក្នុងការពិចារណាធម៌តទៅ ១ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការកំចាត់បង់នូវឥច្ឆា គឺតណ្ហា មិន

ប្រាសចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងការកំចាត់បង់នូវឥច្ឆា គឺតណ្ហាតទៅ ១  ​ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការស្ងប់ស្ងាត់ មិនប្រាសចាក

សេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងការការស្ងប់ស្ងាត់តទៅ ១ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការប្រារព្ធព្យាយាម មិនប្រាសចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងការប្រារព្ធព្យាយាមតទៅ ១ មានបំណងដ៏ក្លៀវក្លា ក្នុងការរលឹកនិងភាវៈនៃខ្លួនមានប្រាជ្ញាចាស់ មិនប្រាសចាកសេចក្តី

ស្រឡាញ់ ក្នុងការរលឹកនិងភាវៈនៃខ្លួនមានប្រាជ្ញាចាស់តទៅ ១ មានបំណង ក្នុងការត្រាស់ដឹងដោយទិដ្ឋិ គឺឃើញនូវមគ្គ មិនប្រាសចាកសេចក្តីស្រឡាញ់ ក្នុងការត្រាស់ដឹងដោយទិដ្ឋិតទៅ ១​ ។

​

 ព-០០៨- ២០៤ :  សញ្ញាមាន ៧ យ៉ាង គឺ អនិច្ចសញ្ញា ១ អនត្តសញ្ញា ១ អសុភសញ្ញា ១ អាទីនវសញ្ញា១ បហានសញ្ញា ១ វិរាគសញ្ញា ១ និរោធសញ្ញា ១ ។

ព-០០៩- ២០៥ :  កំឡាំងមាន ៧ យ៉ាង គឺ កំឡាំងសទ្ធា ១ កំឡាំងព្យាយាម ១ កំឡាំងហិរិ ១ កំឡាំងឱត្តប្បៈ ១ កំឡាំងសតិ ១ កំឡាំងសមាធិ ១ កំឡាំងបញ្ញា ១ ។

ព-០១០- ២០៦ :  វិញ្ញាណដ្ឋិតិ  (ទីតាំងនៃវិញ្ញាណ )  មាន ៧ យ៉ាង ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វ មានកាយផ្សេងគ្នា មានសញ្ញាផ្សេងគ្នា ដូចពួកមនុស្ស ទេវតាពួកខ្លះ និងវិនិបាតិកៈពួកខ្លះ នេះជាវិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ១ ។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វមានកាយផ្សេងគ្នា មានសញ្ញាដូចគ្នា ដូចពួកទេវតាក្នុងពួកព្រហ្មដែលកើតក្នុងជាន់បឋមជ្ឈានភូមិ នេះជា វិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ២ ។  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វ មានកាយដូចគ្នា មានសញ្ញាផ្សេងគ្នា ដូចជាពួកទេវតាក្នុងជាន់អាភស្សរៈ នេះជា

វិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ៣ ។  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វ មានកាយដូចគ្នា មានសញ្ញាដូចគ្នា ដូចជាពួកទេវតាក្នុងជាន់

សុភកិណ្ហៈនេះជា វិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ៤ ។ ម្នាលអវុសោទាំឡាយ ​ មានពួកសត្វ ចូលកាន់អាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន ដោយគិតថា អាកាសមិនមានទីបំផុត ព្រោះកន្លងបង់នូវពួករូបសញ្ញា ព្រោះវិនាសទៅនៃពួកបដិឃសញ្ញា ព្រោះមិនធ្វើទុកក្នុងចិត្ត នូវពួកនានត្តសញ្ញា ដោយប្រការទាំងពួង នេះជា វិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ៥ ។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វ កន្លងបង់នូវ

អាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន ដោយប្រការទាំងពួង ហើយចូលកាន វិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈាន ដោយគិតថា វិញ្ញាណមិនមានទីបំផុត នេះជា វិញ្ញាណដ្ឋិតិទី ៦ ។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ​ មានពួកសត្វ កន្លងបង់នូវវិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈាន ដោយប្រការទាំង

ពួង ​ហើយចូលកាន់ អាកិញ្ចញ្ញាយតនជ្ឈាន ដោយគិតថា ​វត្ថុតិចតួចមិនមាន នេះជា វិញ្ញាណដ្ឋិតិ ទី ៧ ។

ព-០១១- ២០៧ :  បុគ្គលគួរទទួលនូវទក្ខិណាទាន មាន ៧ ពួក គឺ លោកជាឧភតោភាគវិមុត្ត ១  បញ្ញាវិមុត្ត ១ កាយសក្ខី ១ ទិដ្ឋិប្បត្ត ១ សទ្ធាវិមុត្ត ១ ធម្មានុសារី ១ សទ្ធានុសារី (²)១ ។

ព-០១២- ២០៨ :  អនុសយក្កិលេស មាន ៧ យ៉ាង គឺ កាមរាគានុស័យ ១ បដិឃានុស័យ ១ ទិដ្ឋានុស័យ ១ វិចិកិច្ឆានុស័យ ១ មានានុស័យ ១ ​ភវរាគានុស័យ ១ ​​អវិជ្ជានុស័យ ១ ។

ព-០១៣- ២០៩ :  សញ្ញោជនៈ (³) មាន៧ យ៉ាង គឺ កាមសញ្ញោជនៈ ១ បដិឃសញ្ញោជនៈ ១ ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ ១ វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ ១ មានសញ្ញោជនៈ ១ ភវរាគសញ្ញោជនៈ ១ អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ ១ ​។

​

 ព-០១៤- ២១០ :  អធិករណសមថៈ មាន ៧ យ៉ាង ធម៌សម្រាប់រម្ងាប់នូវអធិករណ៍ដែលកើតឡើងហើយ ៗ សង្ឃត្រូវឲ្យសម្មុខាវិន័យ ១  ត្រូវឲ្យសតិវិន័យ ១ ត្រូវឲ្យអមូឡ្ហវិន័យ ១ ត្រូធ្វើតាមសេចក្តីប្តេជ្ញា ១ យេភុយ្យសិកា ១ តស្ស បាបិយសិកា ១ តិណវត្ថារកៈ(⁴) ១ ។

ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ នេះឯងជាពួកធម៌ប្រាំពីរ ដែលព្រះមានព្រះភាគអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់

ទ្រង់ត្រាស់សំដែង ទុកដោយប្រពៃហើយ ពួកយើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវសង្គាយនាក្នុងធម៌ពួក ៧ នោះ ។ បេ ។ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន

 ដើម្បីប្រយោជន៍ ដើម្បិសេចក្តីសុខ ដល់ទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ ។

ចប់ ពួកធម៌ប្រាំពីរ ៗ ដែលរាប់ចូលក្នុងការសង្គាយនា