ពោលអំពីអ្នកមានផ្ទៃដៃនិងផ្ទៃជើងទន់ល្វន់ និងប្រទាក់ក្រឡាដូចជាសំណាញ់

​ដកស្រង់ចេញពី បិដក​ លេខ១៩  -  ទំព័រ ១៩  ដល់ ទំព័រ  ២២

(១) ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលព្រះតថាគត (អាស្រ័យ) នូវជាតិពីមុន ភពពីមុន

 លំនៅពីមុន កើតជាមនុស្សក្នុងកាលមុន  ជាអ្នកបានសង្គ្រោះ ដល់ពពួកជន

ដោយសង្គហវត្ថុ ៤  ប្រការ គឺទាន ១ ពាក្យជាទីស្រឡាញ់ ១ ការប្រព្រឹត្តិដែល

ជាប្រយោជន៍ ១ ការតាំងខ្លួនស្មើ គឺមិនប្រកាន់ខ្លួន ១ ។ ព្រះតថាគតនោះ  លុះបែកធ្លាយរាងកាយបន្ទាប់អំពីសេចក្តីស្លាប់ ​ក៏បានទៅកើតក្នុងសុគតិ

សួគ៌ទេវលោក ព្រោះកុសលកម្មដែលព្រះតថាគតបានធ្វើសន្សំ បណ្តុះ

បណ្តាលឲ្យធំទូលាយនោះឯង ។ លុះព្រះតថាគតនោះ ច្យុតចាកឋាន

សួគ៌នោះ មកកាន់អត្តភាពជាមនុស្សនេះ ក៏បាននូវមហាបុរិសលក្ខណៈ

ទាំងពីរនេះ គឺជាអ្នកមានផ្ទៃដៃនិងផ្ទៃជើងទន់ល្វន់ ( ដូចជាសំឡីដែលគេ

ថ្តេចអស់ ១០០ ដង ) មានផ្ទៃដៃនិងផ្ទៃជើង ប្រទាក់ដោយក្រឡា ដូចជា

សំណាញ់។ ព្រះតថាគតនោះប្រកបដោយលក្ខណៈទាំងពីរនោះ បើនៅ

គ្រប់គ្រងគេហដ្ឋាន នឹងបានជាស្តេចចក្រពត្តិ ។ បេ កាលបើបានជាស្តេច

ហើយ តើនឹងបាននូវរបស់អ្វី គឺនឹងបានជាអ្នកសង្គ្រោះនូវជជាបរិស័ទ

ជនបរិស័ទដែលព្រះតថាគតបានសង្គ្រោះនោះគឺ ពួកព្រាហ្មណ៍ គហបតិ

 អ្នកនិគម អ្នកជនបទ ពួកស្មៀន មហាមាត្រ ពួកសេនាមានអង្គ៤

( មានសេនាដំរីជាដើម ) ឆ្មាំទ្វារ អាមាត្យ រាជបរិស័ទ ស្តេចចំណុះ

អ្នកមានភោគៈ និងរាជកុមារ កាលបើព្រះតថាគតនៅជាស្តេច

នឹងបានរបស់នេះឯង ។ បេ កាលបើព្រះតថាគតបានត្រាស់

ជាព្រះពុទ្ធ នឹងបាននូវរបស់អ្វី គឺនឹងបានជាអ្នកសង្គ្រោះនូវបរិស័ទ

 ជនជាបរិស័ទដែលព្រះតថាគតបានសង្គ្រោះនោះគឺ ពួកភិក្ខុ ភិក្ខុនី

ឧបាសក  ឧបាសិកា ទេវតា មនុស្ស អសុរ នាគ​​​​​ គន្ធព្វ  កាលបើព្រះ

តថាគតបានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ នឹងបានរបស់នេះឯង ។ លុះព្រះមាន

ប្រភាគត្រាស់សេចក្តីនេះរួចហើយ ។​ ទើបទ្រង់ត្រាស់គាថាព័ន្ធនេះ

 ក្នុងលក្ខណៈនោះថា

(១២) ព្រះតថាគតបានធ្វើ បានប្រព្រឹត្តការសង្គ្រោះដោយល្អ ដល់ពួក

ជនច្រើននាក់ ( ដោយសង្គហវត្ថុ៤ ប្រការ ) គឺ ទាន​ ១​ ការប្រព្រឹត្តិដែលជា

ប្រយោជន៏ ១ ពាក្យជាទីស្រឡាញ់ ១ សេចក្តីពេញចិត្ត ក្នុងការតាំងខ្លួនស្មើ ១

ទើបទៅកាន់ឋានសួគ៌ដោយគុណ គឺសេចក្តីមិនប្រមាទ ។ លុះព្រះតថាគតច្យុត

 (ចាកឋានសួគ៌នោះ ) មកកើតក្នុងភពនេះទៀត ជាមនុស្សកំឡោះ នៅក្មេងល្អ

 ក៏បាននូវអំពើដែលគួរធ្វើ គួរប្រព្រឹត្តទន់ភ្លន់ផង បាននូវសេចក្តីរុងរឿងសេច

ក្តីឈ្លាសវៃក្រៃលែង និងរូបដែលគួរឲ្យអ្នកផងពិតពិលរមិលមើល ដើម្បីចេញ

ចាកសំណាញ់ ពោលគឺសង្សារ ។ ព្រះតថាគតបានចាត់ចែងការងារ បានគ្រប់

គ្រងនូវផែនដីធំនេះ និងការសង្គ្រោះដោយល្អ ចំពោះជនជាបរិស័ទ ពោលពាក្យ

ជាទីស្រឡាញ់ ស្វែងរកនូវប្រយោជន៏ និងសេចក្តីសុខ អំពើតែនឹងគុណដែលខ្លួន

គាប់ចិត្តដ៏ក្រៃលែង ។ បើព្រះតថាគតលះបង់ នូវការបរិភោគកាមគ្រប់យ៉ាង

ហើយ​​​​​​​​​​​​(ចេញទៅបួស) នឹងបានជាព្រះជិនស្រី សម្តែងនូវធម្មកថា ដល់ជនជា

បរិស័ទ ពួកជនជាបរិស័ទ ដែលបានស្តាប់ធម្មកថានោះ ក៏ជ្រះថ្លា ហើយធ្វើ

តាមពាក្យនៃព្រះតថាគតនោះ ទើបនាំគ្នាប្រព្រឹត្តនូវធម៌ដ៏សមគួរដល់ធម៌ ។