- ដើម្បីអាន សន្លឹក ចង្អុល​ប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក : 037)

សូមចុចលើពាក្យ   Matika ។

- ដើម្បីអាន សៀវភៅបិដកលេខ ០៣៧ សូមចុចលើពាក្យ  នវមភាគ ៣៧

 - ដើម្បីអាន អត្ថបទណាមួយ សូមរកលេខទំព័រ ដែលមាននៅក្នុងជួរ

លេខ​ទំព័រ ឬនៅក្នុងចន្លោះ ពីទំព័រ (ក)  ទៅដល់ ទំព័រ (ខ) នៃសៀវភៅនេះ។

 

សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ

នវមភាគ

៣៧

​(ព.ស. ២៤៩៦)

(*)  ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅ

 

 

មាតិកា

លេខ​ទំព័រ

 សៀវភៅលេខ

អវិជ្ជាវគ្គ

 

  

ឧទ្ទាននៃអវិជ្ជាវគ្គនោះគឺ

១ ដល់ ២៧

 37

និទានអំពីអវិជ្ជា១

 

 37

អំពីពាក់កណ្តាលនៃព្រហ្មចរិយៈ១

 

 37

អំពីព្រះសារីបុត្ត១

 

 37

អំពីជានុស្សោណ៌ព្រាហ្មណ៍១

 

 37

អំពីប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយៈដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី១

 

 37

អំពីភិក្ខុមួយរូបចូលទៅក្រាបទូលព្រះដ៏មានព្រះភាគ២លើក

 

 37

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគសម្តែងចែក អដ្ឋង្គិកមគ្គ១

 

 37

អំពីសេចក្តីប្រៀបដូចចុងនៃស្រូវ១

 

 37

អំពីនន្ទិយបរិព្វាជក១ ។

 

 37

វិហារវគ្គ

២៨

 37

ឧទ្ទាននៃវិហារវគ្គនោះគឺ

២៨  ដល់ ៣៧

 37

និយាយអំពីវិហារធម៌របស់ព្រះដ៏មានព្រះភាគមាន២ លើក

 

 37

អំពីសេក្ខ១

 

 37

អំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបុគ្គលចម្រើនឲ្យច្រើនហើយ ដែលមិនទាន់

កើតឡើង  រមែងកើតឡើងមាន​២​លើក

 

 37

និយាយអំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបរិសុទ្ធ មាន២​លើក

 

 37

អំពីធម៌ដែលព្រះភន្ទដ៏មានអាយុ សួរព្រះអានន្ទក្នុង កុក្កុដារាម មាន ៣លើក ។

 

 37

មិច្ឆត្តវគ្គ

៣៨

 37

ឧទ្ទាននៃមិច្ឆត្តវគ្គនោះគឺ

៣៨ ដល់ ៤៧

 37

និយាយអំពីមិច្ឆត្ត១

 

 37

អំពីអកុសលធម៌១

 

 37

អំពីបដិបទាមាន​២​លើក

 

 37

អំពីចិត្តប្រៀបដូចក្អម១

 

 37

អំពីអរិយសម្មាសមាធិ១

 

 37

អំពីវេទនា១

 

 37

អំពីព្រះឧត្តិយដ៏មានអាយុ១ ។

 

 37

បដិបត្តិវគ្គ

៤៨

 37

ឧទ្ទាននៃបដិបត្តិវគ្គនោះគឺ

៤៨​ ដល់ ៥៧

 37

ពោលអំពីសេចក្តីប្រតិបត្តិ១

 

 37

អំពីបុគ្គលអ្នកប្រតិបត្តិ១

 

 37

អំពីការលះបង់១

 

 37

អំពីការដល់ត្រើយ គឺព្រះ និព្វាន ១

 

 37

អំពីសាមញ្ញគុណ មាន​២ លើក

 

 37

អំពីព្រហ្មញ្ញគុណដទៃទៀត មាន២ លើក

 

 37

អំពីព្រហ្មចរិយៈ មាន២លើក ព្រោះហេតុនោះទើបហៅថា បដិបត្តិវគ្គ។

 

 37

អញ្ញតិត្ថិយវគ្គ

៥៨

 37

ឧទ្ទាននៃអញ្ញតិត្ថិយវគ្គនោះគឺ

៥៨  ដល់ ៦២

 37

ពោលអំពីការប្រាសចាករាគៈ១

 

 37

អំពីការលះសញ្ញោជនៈ១

 

 37

អំពីការដកចេញនូវអនុស័យ១

 

 37

អំពីការកំណត់ដឹងកាលដ៏វែងឆ្ងាយ១

 

 37

អំពីការអស់ទៅនៃអាសវៈ១

 

 37

អំពីការធ្វើឲ្យច្បាស់នូវវិជ្ជានិង​វិមុត្តិ១

 

 37

អំពីញាណទស្សនៈ១

 

 37

អំពីអនុបាទា បរិនិព្វាន១  ទៀត  ជាគំរប់ ៨ ។

 

 37

សុរិយបេយ្យាល

៦៣

 37

ឧទ្ទាននៃសុរិយបេយ្យាលនោះគឺ

៦៣ ដល់ ៦៩

 37

ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តល្អ១

 

 37

អំពីសីល១

 

 37

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

 

 37

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

 

 37

អំពីការឃើញត្រូវ១

 

 37

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

 

 37

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

 

 37

ឯកធម្មបេយ្យាល

៧០

 37

ឧទ្ទាននៃឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ

៧០ ដល់ ៧៥

 37

ពោលអំពីកល្យាណមិត្ត១

 

 37

អំពីសីល១

 

 37

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

 

 37

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

 

 37

អំពីការឃើញ១

 

 37

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

 

 37

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

 

 37

នាហន្តឯកធម្មបេយ្យាល

៧៦

37

ឧទ្ទាននៃនាហន្តឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ

៧៦ ដល់ ៨២

 37

ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយកល្យាណមិត្ត១

 

 37

អំពីសីល១

 

 37

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

 

 37

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

 

 37

អំពីការឃើញត្រូវ១

 

 37

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

 

 37

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

 

 37

គង្គាបេយ្យាល

៨៣

 37

ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលនោះគឺ

៨៣ ដល់ ៩០

 37

ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក

 

 37

អំពីទន្លេហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦ លើក  រួមជាធម៌មាន ១២ លើក

ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។

 

 37

និយាយអំពីមគ្គដែលអាស្រ័យសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់  ដូចទន្លេដែលហូរ

ទៅកាន់ទិសខាងកើត  មានក្នុងគង្គាបេយ្យាល រួមជា ១២លើក

ចាត់ថាចប់ ឧបមាទី​១​។

 

 37

គង្គាបេយ្យាលី

៩១

 37

ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលីនោះគឺ

៩១  ដល់ ១១០

 37

ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក ហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦ លើក ។ ៦ ពីរដង ត្រូវជា ១២ លើក

ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។

 

 37

ពោលអំពីមគ្គ ដែលបង្អោនទៅរកព្រះនិព្វាន មាន២១២លើក   មាន

៦ លើកពីរដង រួមជា​១២​លើក   ចាត់ជាចប់ឧបមាទី ៤ ។

 

 37

អប្បមាទវគ្គ

១១១

 37

ឧទ្ទាននៃអប្បមាទវគ្គនោះគឺ

១១១ ដល់ ១២១

 37

និយាយអំពីព្រះតថាគតប្រសើរជាងពួកសត្វ១

 

 37

អំពីស្នាមជើង (សត្វ) ១

 

 37

អំពី បង្កង់ផ្ទះ មានកំពូល​១

 

 37

អំពីក្លិន នៃឫស ១

 

 37

អំពីក្លិន នៃខ្លឹម ១

 

 37

អំពីផ្លាម្លិះលា ១

 

 37

អំពីស្តេច ១

 

 37

អំពី ព្រះចន្ទ១

 

 37

ព្រះអាទិត្យ១

 

 37

អំពិសំពត់១  ​ត្រូវជា បទ គំរប់​១០ ។

(បណ្ឌិតគប្បីពង្រីកសេចក្តីឲ្យពិស្តារត្រង់សេចក្តីដែលនិយាយអំពីព្រះតថាគតផងចុះ)។

 

 37

ពលករណីយវគ្គ

១២២

 37

ឧទ្ទាននៃពលករណីយវគ្គនោះគឺ

១២២ ដល់ ១៤៥

 37

និយាយអំពីការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១

 

 37

អំពីពីជគាមនិង​កូតគាមដែលលូតលាស់១

 

 37

អំពីនាគអាស្រ័យនៅក្នុងភ្នំ១

 

 37

អំពីដើមឈើ១   អំពីក្អមផ្កាប់១  អំពីចុងស្រួចនៃស្រូវ១   អំពីខ្យល់ឯអាកាស១  ​អំពីភ្លៀង២លើក   អំពីនាវា១  អំពីពួកមនុស្ស បកកាន់ផ្ទះសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ១   អំពីទន្លេគង្គារ ។

 

 37

ឯសនាវគ្គ

១៤៦

 37

ឧទ្ទាននៃឯសនាវគ្គនោះគឺ

១៤៦ ដល់ ១៥៨

 37

និយាយអមបិការស្វែងរក១

 

 37

អំបិការប្រកាន់១

 

 37

អំពីអាសវៈ១

 

 37

អំពីទុក្ខតាធម៌១

 

 37

អំពីសសរគោល៣​យ៉ាង១

 

 37

អំពីមន្ទិល១

 

 37

អំពីសេចក្តីលំបាក១

 

 37

អំពីវេទនា១

 

 37

អំពីការអស់ទៅនៃតណ្ហា២ លើក ។

 

 37

ឱឃវគ្គ

១៥៩

 37

ឧទ្ទាននៃឱឃវគ្គនោះគឺ

១៥៩ ដល់ ១៦៧

 37

និយាយអំពី ឱឃៈ (អន្លង់) ១

 

 37

អំពីយោគៈ (កិលេសជាគ្រឿងប្រកប) ១

 

 37

អំពីឧបាទាន១

 

 37

អំពី គន្ថៈ (កិលេសជាគ្រឿងដោតក្រង)១

 

 37

អំពីអនុសយៈ (កិលេសជាគ្រឿងដេកត្រាំ)១

 

 37

អំពីកាមគុណ១

 

 37

អំពីនីវរណៈ១

 

 37

អំពីខន្ធ១

 

 37

អំពីសញ្ញោជនៈជាចំណែកខាងក្រោម១   ខាងលើ១ ។

 

 37

ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត

១៦៨

 37

បព្វតវគ្គ

១៦៨

 37

ឧទ្ទាននៃបព្វតវគ្គនោះគឺ

១៦៨ ដល់ ២០១

 37

និយាយអំពីសេ្តចភ្នំឈ្មោះហិមវន្ត១

 

 37

កាយ​១   សីល១ វត្តរបស់ព្រះសារីបុត្ត១

 

 37

ភិក្ខុសួរនូវពាក្យងា ពោជ្ឈង្គ១

 

 37

បរិព្វាជកឈ្មោះកុណ្ឌលិយ១

 

 37

ផ្ទះមានកំពូល១

 

 37

ព្រះឧបវាណ១ និងការកើតឡើងនៃសត្តពោជ្ឈង្គ២ លើកដទៃទៀត ។

 

 37

គិលានវគ្គ

២០២

 37

ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គនោះគឺ

២០២ ដល់ ២០៦

 37

និយាយអំពីពួកសត្វ១

 

 37

ឧបមាដូចព្រះអាទិត្យមាន​២​រឿង

 

 37

ជម្ងឺមាន ៣ រឿងដទៃទៀត

 

 37

បុគ្គលដល់ត្រើយ១

 

 37

លះបង់ពោជ្ឈង្គ១

 

 37

មគ្គដ៏ប្រសើរ១

 

 37

ពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីព្រះនិព្វាន១ ។

 

 37

ឧទាយិវគ្គ

២០៧

 37

ឧទ្ទាននៃឧទាយិវគ្គនោះគឺ

២០៧ ដល់ ២៣៣

 37

ពោលអំពីពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីត្រាស់ដឹង១

 

 37

អំពីការសម្តែងពោជ្ឈង្គ១

 

 37

អំពីធម៌ជាហេតុ ជាទីតាំងនៃកាមរាគ១

 

 37

អំពីការធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដោយមិនមានឧបាយប្រាជ្ញា១

 

 37

អំពី អបរិហានីយធម៌១

 

 37

អំពីការ​អស់ទៅនៃតណ្ហា១

 

 37

អំពីការ​ រលត់នៃតណ្ហា១

 

 37

អំពីការ ចាក់ទម្លុះនូវរាគាទិក្កិលេស១

 

 37

អំពីទ្រង់មិនឃើញធម៌ដទៃ សូម្បីមួយ ១

 

 37

អំពីព្រះឧទាយិ ដ៏មានអាយុ ១ ។

 

 37

នីវរណវគ្គ

២៣៤

 37

ឧទ្ទាននៃនីវរណវគ្គនោះគឺ

២៣៤ ដល់ ២៤៩

 37

និយាយអំពីកុសលមាន ២​លើក

 

 37

អំពីឧបក្កិលេស១

 

 37

អំពី អយោនិសោមនសិការៈ និង យោនិសោមនសិការៈ ២ លើក

 

 37

អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ១

 

 37

អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧  មិនមែនជាគ្រឿងរារាំង១

 

 37

អំពី អបរិហានីយធម៌១

 

 37

អំពីធម៌ ជាគ្រឿង បិទបាំង  និង​ធម៌ជាគ្រឿងរារាំង ប្រៀបដូចដើមឈើ

ធំៗ ១

 

 37

អំពីនីវរណធម៌១    រួមទាំងអស់ជា ១០ ។

 

 37

ចក្កវត្តិវគ្គ

២៥០

 37

ឧទ្ទាននៃចក្កវត្តិវគ្គនោះគឺ

២៥០ ដល់ ២៥៨

 37

និយាយអំពីការលះបង់មាន ៣ ប្រការ ១

 

 37

អំពីសេចក្តីប្រៀបដោយស្តេច ចក្កពត្តិ១

 

 37

អំពី មគ្គ ជាំគ្រឿងញាំញី មារ និង​សេនានៃមារ​១

 

 37

អំពី ការប្រៀបដោយ មនុស្ស ឥតប្រាជ្ញា​១  ដោយមនុស្សមានប្រាជ្ញា ១

ដោយមនុស្សកំសត់១  ដោយមនុស្សមិនកំសត់១  ដោយព្រះអាទិត្យរះ

ឡើង១

 

 37

អំពីធម៌ជាអង្គ មានន ២ លើក   ​រួមជា ១០ ។

 

 37

ពោជ្ឈង្គឆដ្ឋក

២៥៩

 37

មានឧទ្ទានថា ៖

២៥៩ ដល់ ៣២០

 37

គឺនិយាយអំពីអាហារ  អំពីបរិយាយ   អំពីភ្លើង    អមពីផ្សាយមេត្តា

អំពីរឿងសគារវព្រាហ្មណ៍   អំពីរឿង អភយរាជកុមារ សួរប្រស្នា

នាភ្នំគិជ្ឈកូដ ។    (ចប់ពោជ្ឈង្គ ឆដ្ឋក ទី ៦)

 

 37

 

 

 37

ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត

៣២១

 37

អានាបានវគ្គ ទី៧

៣២១ ដល់ ៣៣៤

 37

ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ

 

 37

អដ្ឋិសញ្ញា ១  បុឡវកសញ្ញា១   វិនិលកសញ្ញា១   វិច្ឆិទ្ទកសញ្ញា១

ឧទ្លុមាកសញ្ញា១   ជាគំរប់ប្រាំ       មេត្តា១ ករុណា១  មុទិតា១  ឧបេក្ខា១

អានាបានៈ១  ​រួមទាំងអស់ជា ១០ ។

 

 37

និរោធវគ្គ ទី ៨

៣៣៥

37

អសុភសញ្ញា១    មរណសញ្ញា១   អាហារេបដិកូលសញ្ញា១

សព្វលោកេអនភិរតសញ្ញា១      អនិច្ចសញ្ញា១   អនិច្ចេទុក្ខសញ្ញា១

ទុក្ខេអនត្តសញ្ញា១     ​បហានសញ្ញា១  វិរាគសញ្ញា១   និរោធសញ្ញា១

រួមទាំងអស់ត្រូវជា ១០ គត់ ។

 

 37

គង្គាបេយ្យាលទី ៩

៣៣៥

 37

និយាយអំពីទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅខាងកើត មាន ៦ លើក

 

 37

ទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦ លើក

 

 37

ទាំង ៦ លើក​២ ដងនោះ   រួមជា​១២​លើក ។  ហេតុនោះបានជាលោក

ឲ្យឈ្មោះថា​វគ្គ ។

 

 37

អប្បមាទវគ្គ ទី ១០

៣៣៦

 37

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ   រាប់តាំងពីពួកសត្វមិនមានជើងក្តី

មានជើង២​ក្តី  មានជើង៤ក្តី   មានជើងច្រើនក្តី    បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យ

ពិស្តាផងចុះ ។

 

 37

ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១     ស្នាមជើងដំរី  ធំជាងស្នាម

ជើងសត្វទាំងអស់១    កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១

ក្លិនឫសស្កា   ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១   ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ

សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១   ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១

ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១   ពន្លឺព្រះចន្ទ  ប្រសើរជាងពន្លឺ

ផ្កាយទាំងអស់១    ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១  សំពត់កាសិក

ពស្ត្រ  ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១   ត្រូវជា ១០ គត់ ។

 

 37

ពលករណីយវគ្គ ទី ១១

៣៣៧

 37

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ  ដូចការងារណាមួយដែលត្រូវធ្វើ

ដោយកម្លាំង  ដូច្នេះជាដើម  បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តាផងចុះ ។

 

 37

ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១  ​ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យផែន

ដីទើបលូតលាស់ឡើងបាន) ១    ​នាគ​(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត  ទើបចំរើន

កាយបាន​)១     ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត  កាលបើគេកាត់គល់

រមែងរលំទៅទិសខាងកើត១    ឆ្នាំងផ្កាប់ទឹកមិនដែលហូរចូល១​

ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល  តែងមុតដៃជើង១      ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១    អកាលមេឃ បក់ផាត់ធូលី

ឲ្យស្រឡះ១  ខ្យល់ព្យុះបក់ផាត់មហាមេឃឲ្យស្រឡះ១     ចំណងនាវា

សមុទ្រតែងពុកផុយ១     ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១    ទន្លេគង្គា (ដែល

មានទំនាបទៅទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ

រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។

(ពលករណីយវគ្គ  បណ្ឌិតត្រូវសំដែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនងពោជ្ឈង្គ

នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តផងចុះ) ។

 

 37

ឯសនាវគ្គ  ទី​១២

៣៣៨

 37

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ  ការស្វែងរកនេះមាន ៣​យ៉ាង ។

ការស្វែងរក ៣ យ៉ាង  តើដូចម្តេចខ្លះ ។ ការស្វែងរក ៣ យ៉ាងនោះគឺ ៖

ការស្វែងរកកាម១   ការស្វែងរកភព១    ការស្វែងរកព្រហ្មចរិយ ជា

មិច្ឆាទិដ្ឋិ១     ប៉ុណ្ណេះជាដើម  បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តាផងចុះ ។

 

 37

និយាយពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១     អាសវៈ១    ភព១    ទុក្ខតាធម៌៣យ៉ាង

១(កិលេស)     ដូចសសរខឿន១   មន្ទិល១   សេចក្តីលំបាក១    វេទនា១

តណ្ហា១ ។

(ឯសនាបេយ្យាលនៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត    អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយត្រូវសម្តែង

ឲ្យពិស្តារ​តាមវិវេកនិស្សិតផងចុះ) ។     

 

 37

ឧឃវគ្គ ទី ១៣

៣៤០

 37

និយាយអំពី ឧឃៈ១    យោគៈ១    គន្ថៈ១   អនុស័យ១    កាមគុណ១

នីវរណៈ១   ខន្ធ១   ឧទ្ថម្កាតិយសំយោជនៈ១ ។

 

 37

វគ្គទី ១៤

៣៤០

 37

និយាយអំពីទន្លេគង្គាមានទំនាបទៅខាងកើត ៦​លើក    ទន្លេគង្គាមាន

ទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦​លើក   ទាំង៦លើក២ ដង នោះ រួមជា១២លើក

ហេតុនោះបានជាហៅថាវគ្គ ។

(គង្គាបេយ្យាល នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត   បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ

តាមទំនងរាគៈ ផងចុះ) ។

 

 37

វគ្គ ទី ១៥

៣៤០

 37

ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១     ស្នាមជើងដំរី ធំជាង

ស្នាមជើងសត្វទាំងអស់១    កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១

ក្លិនឫសស្កា   ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១   ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ

សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១   ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១

ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១   រស្មីព្រះចន្ទ  ប្រសើរជាងរស្មិ

ផ្កាយទាំងអស់១    ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១  សំពត់កាសិក

ពស្ត្រ  ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១   ត្រូវជា ១០ គត់ ។

(អប្បមាទវគ្គ    ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនង​រាគៈ ផងចុះ ) ។

 

 37

វគ្គ ទី ១៦

៣៤១

 37

ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១  ​ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យ ដីទើបលូតលាស់បាន) ១    ​នាគ​(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត  ទើបចំរើន

ធំបាន​)១     ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត១   ឆ្នាំងផ្កាប់ ទឹកមិន

ដែលហូរចូល១​   ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល  តែងមុតដៃជើង១      ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១    អកាលមេឃ បក់ផាត់ផង់ធូលីឲ្យស្រឡះ ២លើក   ចំណងនាវាសមុទ្រ រមែង ពុក

ផុយ១     ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១    ទន្លេគង្គា (ដែលមានទំនាបទៅ

ទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ

រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។

(ពលករណីយវគ្គ  ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តារ តាមទំនង

រាគៈ ផងចុះ) ។

 

 37

ឯសនាវគ្គ នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តទី ១៧

៣៤២

 37

និយាយអមពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១  ​អាសវៈ១   ភព១   ទុក្ខតាធម៌៣

យ៉ាង១  (កិលេស) ឌូច សសរខឿន១ មន្ទិល១  សេចក្តីលំបាក១

វេទនា១   តណ្ហា១ ។

 

 37

វគ្គ ទី ១៨   ​(ចប់)

៣៤២

 37

និយាយអំពី ​  ឱឃៈ១    យោគៈ១   ឧបាទាន១   គន្ថៈ១    អនុស័យ១

កាមគុណ១   នីវរណៈ១   ខន្ធ១   ឧទ្ធម្ភាតិយសំយោជនៈ១  ។

(ឱឃវគ្គ  បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារតាមទំនងនៃការលះបង់ 

រាគៈ  ទោសៈ ​មោហៈ  ជាទីបំផុតផងចុះ) ។

(មគ្គសំយុត្ត  បណ្ឌិតបានធ្វើឲ្យពិស្តារហើយបែបណា ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត ក៏ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារបែបនោះដែរ)  ។

 

 37