-
ដើម្បីអាន
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា (សៀវភៅបិដក លេខ
:
006)
សូមចុចលើពាក្យ
Matika ។
-
ដើម្បីអាន
សៀវភៅបិដកលេខ ០០៦ សូមចុចលើពាក្យ
បឋមភាគ
៦
។
-
ដើម្បីអាន អត្ថបទណាមួយ សូមរកលេខទំព័រ ដែលមាននៅក្នុងជួរ
លេខទំព័រ
ឬនៅក្នុងចន្លោះ ពីទំព័រ (ក) ទៅដល់ ទំព័រ
(ខ) នៃសៀវភៅនេះ។
វិនយបិដក មហាវគ្គ
បឋមភាគ
៦
មហាខន្ធកៈ
ឧបោសថក្ខន្ធកៈ
(ព.ស.
២៤៩៩)
|
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
សៀវភៅលេខ
|
ភាគ ទី ១
មហាខន្ធកៈ
|
|
|
ព្រះសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់បានត្រាស់ដឹងជាដម្បូង
ទ្រង់រំពឹងបដិច្ចសមុប្បាទធម៌
|
១
|
006
|
ពោធិកថា ពុទ្ធឧទានគាថា
|
៣
|
006
|
អជបាល និគ្រោធកថា
|
៧
|
006
|
មុជលិន្ទកថា
|
៩
|
006
|
រាជាយគនកថា រឿងពាណិជ ឈ្មោះ តបុស្ស និង ភល្លិក
|
១០
|
006
|
ពុទ្ធ បរិវិតក្ក កថា
|
១៣
|
006
|
ព្រហ្មយាចនកថា
|
១៥
|
006
|
ព្រហ្មយាចនកថា ពាក្យឧបមាដោយវត្ថុ មានផ្កាឧប្បល ជាដើម
|
១៧
|
006
|
ពុទ្ធបរវិតក្កកថា
|
១៩
|
006
|
រឿងឧបកាជីវកវត្ថុ
|
២៣
|
006
|
រឿងបញ្ចវគ្គិយភិក្ខុ
|
២៥
|
006
|
ធម្មចក្កប្បវគ្គនសូត្រ
|
២៩
|
006
|
ធម្មចក្កប្បវគ្គនសូត្រ
ញាណមានបីប្រការ
|
៣១
|
006
|
ពុទ្ធឧទាន ធម្មចក្ខុរបស់ពួកព្រះថរៈមាន កោណ្ឌញ្ញៈជាដើម
|
៣៥
|
006
|
អនត្តលក្ខណសូត្រ អនត្តកថា
|
៤១
|
006
|
អនត្តលក្ខណសូត្រ អនិច្ចកថា
|
៤៣
|
006
|
អនត្តលក្ខណសូត្រ
ការដឹងនិងការឃើញដោយគួរដល់ពិត
|
៤៥
|
006
|
រឿងយសកុលបុត្រ
|
៤៧
|
006
|
រឿងមាតាបិតា របស់យសកុលបុត្រ
|
៥១
|
006
|
ធម្មចក្ខុគឺសោតាបត្តិមគ្គ របស់បិតា នៃយសកុលបុត្រ
|
៥៣
|
006
|
ការសម្រេចនូវ អរហត្តផលនៃព្រះយស
|
៥៥
|
006
|
ធម្មចក្ខុគឺសោតាបត្តិមគ្គ របស់មាតានិងស្រីបុរាណ ទុតិយិកានៃព្រះយស
|
៥៧
|
006
|
និយាយអំពីផ្នួសរបស់គ្រហស្ថ ៤នាក់ជាសំឡាញ់នៃព្រះយស
|
៦០
|
006
|
រឿងគ្រហស្ថ ប្រមាណ ៩០ នាក់ ជាសំឡាញ់នៃព្រះយស
|
៦៣
|
006
|
និយាយអំពីព្រះអរហន្ត ៦១ ព្រះអង្គ
|
៦៥
|
006
|
មារកថា
|
៦៧
|
006
|
ការទ្រង់អនុញ្ញាតបព្វជ្ជា និង ឧបសម្បទា
|
៦៩
|
006
|
ពាក្យពោលអំពីការរួចចាក អន្ទាក់មារទាំងឡាយ
|
៧១
|
006
|
រឿងភទ្ទវគ្គិយកុមារ ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា
|
៧៣
|
006
|
ធម្មចក្ខុគឺសោតាបត្តិមគ្គ នៃភទ្ទវគ្គិយកុមារ
ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា
|
៧៥
|
006
|
រឿងជដិល ជាបងប្អូននឹងគ្នា បឋមប្បាដិហារ្យ
|
៧៧
|
006
|
រឿងជដិល ជាបងប្អូននឹងគ្នា បាដិហារ្យ ជាគំរប់ ៣
|
៨៣
|
006
|
រឿងជដិល ជាបងប្អូននឹងគ្នា បាដិហារ្យ ជាគំរប់ ៤
|
៨៤
|
006
|
រឿងជដិល ជាបងប្អូននឹងគ្នា បាដិហារ្យ ជាគំរប់ ៥
|
៨៧
|
006
|
រឿងជដិល ជាបងប្អូននឹងគ្នា និយាយអំពីចីវរបង្សុកូល របស់ព្រះដ៏មាន
ព្រះភាគ
|
៨៩
|
006
|
រឿងជដិលជាបងប្អូននឹងគ្នាបាដិហារ្យ
មានទ្រង់នាំមកនូវផ្លែព្រីងជាដើម
|
៩១
|
006
|
រឿងជដិលជាបងប្អូននឹងគ្នាបាដិហារ្យ មានទ្រង់បំបែកឧស ជាដើម
|
៩៥
|
006
|
រឿងជដិលជាបងប្អូននឹងគ្នាបាដិហារ្យ មានទ្រង់និម្មិតចង្ក្រាន
|
៩៧
|
006
|
រឿងជដិលជាបងប្អូននឹងគ្នាបព្វជ្ជានិងឧបសម្បទានៃជដិលទាំងឡាយនោះ
|
៩៩
|
006
|
បាដិហារ្យចំនួន បីពាន់ប្រាំរយ
|
១០៣
|
006
|
អាទិត្តបរិយាយសូត្រ
|
១០៥
|
006
|
ពុទ្ធគុណ កថា
ការជួបជុំរបស់ព្រះបាទពិម្ពិសារ
|
១០៧
|
006
|
ការជួបជុំរបស់ព្រះបាទពិម្ពិសារពាក្យពោលអំពីការលះបង់នូវគ្រឿងយញ្ញ
|
១០៩
|
006
|
ការជួបជុំរបស់ព្រះបាទពិម្ពិសារ
អនុបុព្វិកថា
|
១១០
|
006
|
ការជួបជុំរបស់ព្រះបាទពិម្ពិសារ
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់យាងចូលក្រុងរាជគ្រិះ
|
១១៣
|
006
|
គាថាជាចម្រៀងរបស់ព្រះឥន្ទ្រ
|
១១៥
|
006
|
រឿងព្រះឥន្ទ្រ
|
១១៧
|
006
|
ព្រះតម្រេះ របស់ព្រះបាទ
ពិម្ពិសារ គារទ្ង់ទទួលនូវអារាម
|
១១៩
|
006
|
បុព្វជ្ជារបស់ បរិព្វាជក ឈ្មោះ សារីបុត្ត និង មោគ្គល្លាន រឿង
អស្សជិត្ថេរ
|
១២១
|
006
|
បុព្វជ្ជារបស់ បរិព្វាជក ឈ្មោះសារីបុត្ត និងមោគ្គល្លាន
ពាក្យបរិព្វាជក ឈ្មោះសារីបុត្ត
|
១២៥
|
006
|
បុព្វជ្ជារបស់ បរិព្វាជក ឈ្មោះសារីបុត្ត និងមោគ្គល្លាន
ធម្មចក្ខុរបស់ មោគ្គល្លាន
|
១២៧
|
006
|
បុព្វជ្ជារបស់ បរិព្វាជក ឈ្មោះ សារីបុត្ត និង មោគ្គល្លាន
រឿងបរិវាររបស់លោកនោះ
|
១២៩
|
006
|
បុព្វជ្ជារបស់ ព្រះសារីបុត្ត និង ព្រះមោគ្គល្លាន
|
១៣១
|
006
|
ពាក្យចោទ ដោយគាថា
|
១៣៣
|
006
|
និទានដោយ ឧបជ្ឈាយវគ្គ
|
១៣៥
|
006
|
វគ្គដែលកូនសិស្សត្រូវធ្វើដល់ឧបជ្ឈាយ៍
|
១៣៩
|
006
|
ឧបជ្ឈាយវគ្គ
|
១៤០
|
006
|
សិទ្ធិវិហារិកវគ្គ
|
១៥១
|
006
|
បណាមកថា
|
១៦១
|
006
|
ការសូមឲ្យឧបជ្ឈាយ៍ អត់ទោស
|
១៦៣
|
006
|
សិទ្ធិវិហារិកប្រកបដោយអង្គ ៥ យ៉ាងគួរឲ្យឧបជ្ឈាយ៍បណ្តេញចេញ
រឿងព្រាហ្មណ៍ម្នាក់
|
១៦៥
|
006
|
១៦៧
|
006
|
ឧបសម្បទាដោយញត្តិចតុត្តកម្មវាចា
|
១៦៩
|
006
|
រឿងភិក្ខុមួយរូប
|
១៧០
|
006
|
រឿងព្រាហ្មណ៍ម្នាក់
|
១៧៣
|
006
|
ការប្រាប់និស្ស័យ ៤ ជាដើម
|
១៧៥
|
006
|
ឧបជ្ឈាយសិទ្ធិវិហារិកកថា
|
១៧៧
|
006
|
អាចរិយន្តេវាសិកកថា
|
១៨៣
|
006
|
អាចរិយវគ្គ
|
១៨៥
|
006
|
អន្តេវាសិកវគ្គ
|
១៩៧
|
006
|
បណាមកថា
|
២០៧
|
006
|
អន្តេវាសិកប្រកបដោយអង្គ ៥ យ៉ាង គួរឲ្យអាចារ្យបណ្តេញចេញ
|
២០៩
|
006
|
អាចរិយន្តេវាសិកកថា
|
២១១
|
006
|
ការរម្ងាប់និស្ស័យបាកឧបជ្ឈាយ៍ និងអាចារ្យ
|
២១៣
|
006
|
ឧបសម្បាទេគព្វបញ្ចកៈ១៦ដង
|
២១៥
|
006
|
ឧបសម្បាទេគព្វបញ្ចកៈ១៦ដង
|
២២៣
|
006
|
តិត្ថិយបរិវាសកថា
|
២៣០
|
006
|
ពាក្យពោលអំពីបុគ្គលដែលធ្លាប់ តិរ្ថិយ ដទៃ
មិនញាំងព្រះសង្ឃឲ្យត្រេកអរ
|
២៣៥
|
006
|
ពាក្យពោលអំពីបុគ្គលដែលធ្លាប់ តិរ្ថិយ ដទៃ ញាំងព្រះសង្ឃឲ្យត្រេកអរ
|
២៣៧
|
006
|
អន្តរាយិកធម្មកថា អាពាធ ៥ យ៉ាង
|
២៣៩
|
006
|
អន្តរាយិកធម្មកថា បព្វជ្ជា នៃ រាជអាមាត្យ
|
២៤៥
|
006
|
ចោររាជការកត់ឈ្មោះទុកក្នុងបញ្ជី
|
២៤៩
|
006
|
អភយូវាភាណវារ ពួកមនុស្សដែលគេបៀតបៀន ឲ្យមានស្លាកស្នាមជាដើម
|
២៥១
|
006
|
អភយូវាភាណវារ ភណ្ឌុកម្ម
|
២៥៣
|
006
|
អភយូវាភាណវារ
រឿងទារកមានពួក ១៧
|
២៥៥
|
006
|
រឿងត្រកូលធ្វើមរណកាលដោយ អហិវាតករោគ
|
២៥៩
|
006
|
ភិក្ខុ ១ រូប
មិនត្រូវឲ្យសាមណេពីររូបបម្រើ
|
២៦០
|
006
|
ព្រះដ៏មានប្រភាគទ្រង់ពុទ្ធដំណើរ ជៀសចេញទៅកាន់ ទក្ខិណាគិរីជនបទ
|
២៦៣
|
006
|
អភយុវរភាណវារៈអង្ក (៥) នៃពួកភិក្ខុដែលគួរនៅបានមិនបាច់មាននិស្ស័យ
|
២៦៥
|
006
|
រាហុលសាមណេរប្បព្វជា្ជ
|
២៧០
|
006
|
ព្រះបាទសុទ្ធោទន សក្យរាជ និយាយអំពីបុគ្កលដែលមានមាតាបិតា
មិនអនុញ្ញាត
|
២៧៣
|
006
|
សិក្ខាបទ ១០ របស់ពួកសាមណេរ
|
២៧៧
|
006
|
រឿងទណ្ឌកម្ម ពួកសាមណេរ
|
២៧៩
|
006
|
នាសនង្គ ១០
របស់ពួកសាមណេរ
|
២៨០
|
006
|
មនុស្សខ្ទើយ
|
២៨៣
|
006
|
មនុស្សលួចសំវាស
មនុស្សចូលពួកតិរ្ថិយ
|
២៨៥
|
006
|
រឿងនាគ
|
២៨៧
|
006
|
មនុស្សដែលសម្លាប់មាតា មិនត្រូវឲ្យឧបសម្បទា
|
២៨៩
|
006
|
មនុស្សដែលសម្លាប់ព្រះអរហន្ត សង្ឃមិនត្រូវឲ្យឧបសម្បទា
|
២៩១
|
006
|
មនុស្សឧភតោព្យញ្ជនក (មនុស្សមានភេទពីរ) សង្ឃមិនត្រូវឲ្យឧបសម្បទា
|
២៩៣
|
006
|
ពួកសាមណេរដែលគ្មានឧបជ្ឈាជាដើម សង្ឃមិនត្រូវឲ្យឧបសម្បទា
|
២៩៥
|
006
|
មនុស្សគ្មានបាត្រ ចីវរ សង្ឃមិនត្រូវឲ្យឧបសម្បទា
|
២៩៧
|
006
|
ពួកមនុស្សមានដាច់ដៃជាដើម ភិក្ខុមិនត្រូវឲ្យ បព្វជ្ជា
|
២៩៩
|
006
|
និស្សយវិធី
|
៣០០
|
006
|
កុមារ កស្សប មានអាយុ
២០ឆ្នាំដោយរាប់យកឆ្នាំនៅក្នុងគភ៌ផងបានឧបសម្បទា
|
៣០៥
|
006
|
ការសន្មតិនូវភិក្ខុអ្នកប្រៀនប្រដៅ ឧបសម្បទា បេក្ខៈ
|
៣០៧
|
006
|
ឧបសម្បទា ដោយញត្តិចតុត្ថកម្ម
|
៣១១
|
006
|
និស្ស័យ (បច្ច័យជាគ្រឿងអាស្រ័យរបស់បព្វជិត) ៤ យ៉ាង
|
៣១៥
|
006
|
អករណីកិច្ច (កិច្ចដែលបព្វជិតមិនត្រូវធ្វើ ) ៤ យ៉ាង
|
៣១៧
|
006
|
រឿងភិក្ខុត្រូវសង្ឃលើកវត្ត
ព្រោះមិនឃើញអាបត្តិជាដើម
|
៣១៩
|
006
|
ឧទ្ទានគាថា
|
៣២៥
|
006
|
ឧបោសថក្ខន្ធក
|
|
006
|
ការស្តាប់ធម៌
|
៣៣៧
|
006
|
ការសំដែងបាតិមោក្ខ
|
៣៣៩
|
006
|
និទានុទ្ទេសវិភង្គ
|
៣៤១
|
006
|
ការសំដែងបាតិមោក្ខ ក្នុងថ្ងៃឧបោសថ
|
៣៤៥
|
006
|
រៀងមហាកប្បិន
|
៣៤៧
|
006
|
ការសន្មតិសីមា
|
៣៤៩
|
006
|
នទីបារសីមា
ការសន្មតិនូវរោង ឧបោសថ
|
៣៥១
|
006
|
រោង ឧបោសថ តូចពេក
|
៣៥៣
|
006
|
អាវាសច្រើនមានសីមាស្មើគ្នា
គឺមានសីមាតែមួយ
|
៣៥៥
|
006
|
រឿងព្រះមហាកស្សបត្ថេរ និង ការសន្មតិនូវ អរិប្បវាសសីមា
|
៣៥៧
|
006
|
តិចីវរាវិប្បវាស សីមា
|
៣៥៩
|
006
|
ការសូត្រពី តិចីវរាវិប្បវាស សីមា
|
៣៦១
|
006
|
ការទំលាយសីមា និង សិមន្តរិក (ទីឧបចារៈ នៃសីមា)
|
៣៦៣
|
006
|
ឧបោសថមានពីរ (បាតុទ្ទសិឧបោសថ
១ បណ្ណរសិឧបោសថ ១)
|
៣៦៥
|
006
|
ការសំដែងបាតិមោក្ខមាន៥យ៉ាង
|
៣៦៧
|
006
|
ការសន្មតិខ្លួន
ការសន្មតិភិក្ខុដទៃ
|
៣៦៩
|
006
|
ការធ្វើនូវកម្មមិនមែនជាធម៌ជាដើម
|
៣៧៣
|
006
|
បាតិមោក្ខ មានព្រះថេរជាតិ
|
៣៧៥
|
006
|
ភិក្ខុច្រើនរូបល្ងង់ មិនឆ្លាស
|
៣៧៧
|
006
|
ការទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យភិក្ខុរៀនរាប់បក្ខ
|
៣៧៩
|
006
|
ត្រូវភិក្ខុចោលរោង ឧបោសថ
|
៣៨០
|
006
|
ការអុជប្រទិបក្នុងរោងឧបោសថ
|
៣៨៣
|
006
|
ពួកភិក្ខុល្ងង់មិនឆ្លាស មានដំណើរទៅកាន់ទិស
|
៣៨៤
|
006
|
ការនាំមកនូវបារិសុទ្ធិនៃភិក្ខុឈឺ
|
៣៨៧
|
006
|
ការនាំមកនូវឆន្ទៈ នៃភិក្ខុឈឺ
|
៣៩១
|
006
|
និយាយអំពីពួកជនមានញាតិជាដើម ចាប់ភិក្ខុ
|
៣៩៥
|
006
|
ភិក្ខុឆ្កួតមានពីរយ៉ាង
ការសន្មតិនូវភិក្ខុឆ្កួត
|
៣៩៧
|
006
|
ការសំដែងនូវបាតិមោក្ខ បារិសុទ្ធិឧបោសថ
|
៣៩៩
|
006
|
អធិដ្ឋាន ឧបោសថ ការសំដែង អាបត្តិ
|
៤០៣
|
006
|
ភិក្ខុអ្នករលឹកឃើញអាបត្តិ
ភិក្ខុអ្នក មានសេចក្តីសង្ស័យក្នុង អាបត្តិ
|
៤០៥
|
006
|
សង្ឃត្រូវ សភាតាបត្តិ
|
៤០៩
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ មិនត្រូវអាបត្តិ មាន១៥ យ៉ាង
|
៤១០
|
006
|
ភិក្ខុមានសេចក្តីសំគាល់ក្នុងកម្ម ជាបក្ខពួក ជាព្រមព្រៀងគ្នា មាន១៥
យ៉ាង
|
៤១៩
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ ប្រកបដោយសេចក្តីសង្ស័យ មាន១៥ យ៉ាង
|
៤២១
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ ដោយសេចក្តី រង្គៀស មាន១៥ យ៉ាង
|
៤២៣
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ
ដោយមានបំណងនឹងបំបែកសង្ឃ
មាន១៥ យ៉ាង
|
៤២៥
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ
ផ្សេងគ្នា (ដោយអំណាច
)នៃថ្ងៃឧបោសថ
|
៤២៧
|
006
|
ការធ្វើឧបោសថ ដោយ
បំណងនឹងបំបែកសង្ឃ
|
៤២៩
|
006
|
ភិក្ខុមានសំវាស ផ្សេងគ្នា និង ភិក្ខុមានសំវាសស្មើគ្នា
|
៤៣៣
|
006
|
ក្នុងឧបោសថ ថ្ងៃនោះ ភិក្ខុមិនត្រូវចែញពីអាវាស ដែលមានភិក្ខុ
|
៤៣៥
|
006
|
ភិក្ខុមិនត្រូវសំដែងបាតិនោក្ខដល់ភិក្ខុនី
បរិសទ្យដែលអង្គុយ(ជាប់ហត្តបាស)
|
៤៣៩
|
006
|
ឧទ្ទានគាថា
|
៤៤១
|
006
|