សន្លឹក ចង្អុល​ប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក : 035)

សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ​ សឡាយតនវគ្គ

សត្តមភាគ

៣៥

​(ព.ស. ២៥០៦)

(*)  ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។

មាតិកា

លេខ​ទំព័រ

បឋមបណ្ណាសកៈ

១

អនិច្ចវគ្គ

១​ដល់ ១២

ឧទ្ទាននៃអនិច្ចវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពី​(អាយតនៈ) មិនទៀង ជាទុក្ខ ជាអនត្តា ទាំងខាងក្នុង និង ខាងក្រៅ ៣ លើក

-និយាយអំពី​(អាយតនៈ) ទាំងនោះ ទាំងខាងក្នុង និង​ខាងក្រៅ (ជា

អតីត  អនាគត បច្ចុប្បន្ន ) ដែលលោកពោល ៣​លើកទៀត ដោយ

អំណាច អនិច្ចាទិលក្ខណៈ ។

យមកវគ្គ

១៣​ ដល់ ​៣២

ឧទ្ទាននៃយមកវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពី ការត្រាស់ដឺងពីរលើក

- អំពី អានិសង្ស  ពីរលើកដទៃទៀត

- អំពីចិត្ត មិនបានប្រព្រឹត្តកន្លង ដែនកិលេស និង វដ្តៈ​ពីរលើក

-អំពី ការត្រេកអរ ពីរលើក ដទៃទៀត

-អំពី ការកើតឡើងពីរលើក   

ហេតុនោះទើបហៅថាវគ្គ ។

សព្វវគ្គ

៣៣​ ដល់ ​៥៨

ឧទ្ទាននៃសព្វវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពីវត្ថុទាំងពួង ១

- អំពីការលះបង់ពីរលើក

- អំពីកំណត់ដឹង មានពីរលើកដទៃទៀត

- អំពីរបស់ក្តៅ ១

- អំពីរបស់ខ្វាក់ ១

- អំពីបដិបទា ដ៏សមគួរ ១

- អំពីបដិបទា ជាទីសប្បាយ មានពីរលើក

ហេតុនោះទើបហៅថាវគ្គ ។

ជាតិធម្មវគ្គ

៥៩​ ដល់ ៦២

ឧទ្ទាននៃជាតិធម្មវគ្គនោះគឺ ៖

-និយាយអំពីធម្ម​១០​យ៉ាងនោះគឺ  ​ជាតិ​១ព្យាធិ ១  មរណៈ ១  ​

សោក១  សង្កិលេស១ ខយធម៌ ១  វយធម៌ ១  សមុទយធម៌១

និរោធធម៌ ១ ។

អនិច្ចវគ្គ

៦៣  ដល់ ៦៦

ឧទ្ទាននៃអនិច្ចវគ្គនោះគឺ ៖

-និយាយអំពី របស់ មិនទៀង ១

- ជាទុក្ខ១

-មិនមែនរបស់ខ្លួន ១

- ដឹងឲ្យជាក់១

-ត្រូវកំណត់ដឹង ១

-ត្រូវតែលះបង់១

-ត្រូវធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់១

-ត្រូវកំណត់ដឹងដោយប្រាជ្ញាដ៏ក្រៃលែង១

-ជាគ្រឿងបៀតបៀន១

-ជាគ្រឿងអន្តរាយ១

ហេតុនោះទើបចាត់ជា ១ វគ្គ ។

*************ចប់ បឋមបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ *********

ឧទ្ទាននៃបឋមបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖

សុទ្ធវគ្គ១ យមកវគ្គ១  សព្វវគ្គ១ ជរាវគ្គ១  អនិច្ចវគ្គជាគម្រប់ប្រាំ ១។

លោកចាត់ជាមួយ បណ្ណាសកៈ តាម សឡាយតនវគ្គ នោះ ។

ទុតិយបណ្ណាសកៈ

អវិជ្ជាវគ្គ

៦៧​​ ដល់ ​​៧៦

ឧទ្ទាននៃអវិជ្ជាវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពីអវិជ្ជា១

-សញ្ញោជនៈ ពីរលើក

-អាសវៈ  ពីរលើក

-អនុស័យ ពីរលើក

-ការកំណត់ដឹង ១

-ធម៌គ្របសង្កត់ពីរលើក

ហេតុនោះទើបលោកចាត់ជា មួយវគ្គ ។

មិគជាលវគ្គ

៧៧​​ដល់  ៩៩

ឧទ្ទាននៃមិគជាលវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពីព្រះមិគជាលៈ មានអាយុ២លើក

-អំពីព្រះ សមិទ្ធិ មានអាយុ ៤លើក

-អំពីព្រះឧបសេន មានអាយុ១លើក

-អំពីព្រះឧបវាណ មានអាយុ១លើក

-អំពី អាការររបស់ផស្សៈ ៦ មាន ៣​លើក ។

គិលានវគ្គ

១០០​​ដល់ ​១១៨

ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពីភិក្ខុឈឺ  មានអាយុ២លើក

- អំពីព្រះរាធៈ មានអាយុ  មាន៣លើក

- អំពី អវិជ្ជា មាន ២លើក

- អំពី ពួកភិក្ខុ​១

- អំពីលោក ១

- អំពីព្រះ ផគ្គុនៈ មានអាយុ​១​។

ឆន្នវគ្គ

១១៩​​ ដល់ ​​១៥៣

ឧទ្ទាននៃឆ ន្នវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពីលោកបែកធ្លាយ​១

-លោកសូន្យ ១

-ធម៌សង្ខេប១

-ឆន្នត្ថេរ១

-បុណ្ណត្ថេរ ១

-ពាហិយត្ថេរ១

-តណ្ហាជាគ្រឿងញាប់ញ័រ មាន២ លើក

-ធម្មជាតជាគូៗ មាន២ លើក ។

ឆឡវគ្គ

១៥៤​​ ដល់ ​​១៨៩

ឧទ្ទាននៃឆឡវគ្គ នោះគឺ ៖

-និយាយអំពី ការរួបរួម ២ សូត្រ

-ការសាបសូន្យ ១

-ភិក្ខុអ្នកនៅដោយសេចក្តីប្រហែស១

-ការសង្រួម១

-សមាធិ១

-ការស្ងប់ស្ងាត់១

-របស់មិនមែនរបស់អ្នកទាំងឡាយ​មាន​២​សូត្រ

-ឧទករាមបុត្ត ១ ។

*************ចប់ ទុតិយបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ *********

ឧទ្ទាននៃទុតិយបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖

-អវិជ្ជាវគ្គ១  មិគជាលវគ្គ១  គិលានវគ្គ១ ឆន្នវគ្គជាគម្រប់បួន១

ឆឡវគ្គ១ ។

ហាសិបសូត្រនេះ ជាទុតិយបណ្ណាសកៈ ។

តតិយបណ្ណាសកៈ

យោគក្ខេមិវគ្គ

១៩០  ដល់  ២០៥

ឧទ្ទាននៃយោគក្ខេមិវគ្គនោះគឺ

-និយាយអំពីបុគ្គលមានសេចក្តីក្សេមចាកយោគៈ ១

-អំពីសុខទុក្ខកើតឡើងព្រោះអាស្រ័យ (ចក្ខុ)​ជាដើម ១

-អំពី កើតនិងរលត់នៃទុក្ខ​១

-អំពី កើតនិងរលត់នៃលោក​១

-អំពី សេចក្តីប្រកាន់ថា​ប្រសើរជាដើម ១

-អំពី សំយោជនៈ ១

-អំពី ឧបាទាន ១

-អំពី បុគ្គលកំណត់ដឹង មាន ២ លើក

-អំពី ភិក្ខុឈរអែបស្តាប់ធម៌ ១ ។

លោកកាមគុណវគ្គ ទី ២

២០៧​​ ដល់  ២៤៨

ឧទ្ទាន នៃលោកាមគុណវគ្គនោះគឺ

-និយាយ អំពី អន្ទាក់មាន ២​លើក

- អំពី ទីបំផុតនៃលោក ១

- អំពីកាមគុណ ១

- ព្រះឥន្ទបញ្ចសិខគន្ធព្វបុត្ត១

- ព្រះសារីបុត្ត ១

- ព្រះរាហុល១

- សំយោជនៈ១

-ឧបាទាន១

-ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា លោកកាមវគ្គ ។

គហបតិវគ្គ

២៤៩​​ ដល់ ​​២៨៤

ឧទ្ទាននៃគហបតិវគ្គនោះគឺ

-និយាយអំពី ឧគ្គគហបតី នៅក្រុងវេសាលី១

-អំពីឧគ្គគហបតី អ្នកហត្ថិគ្រាម ក្នុងដែនវជ្ជី ១

-អំពីព្រះមានព្រះភាគគង់នៅក្នុងក្រុង នាឡន្ទា១

-អំពីព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជត្ថេរ១

-អំពីឃោសិត គហបតី១

-អំពីហាលិទ្ទកានិគហបតី១

-អំពីនកុលបិតាគហបតី១

-អំពីលោហិច្ចព្រាហ្មណ៍១

-អំពីវេរហញ្ចានិគោត្តាព្រាហ្មណី១ ។

ទេវទហវគ្គ

២៨៥​​ ដល់ ​​៣០៤

ឧទ្ទាននៃទេវទហវគ្គនោះគឺ

-និយាយអំពីព្រះមានព្រះភាគគង់ក្នុងទេវទហនិគម១

-អំពីខណៈនៃការប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌១

-អំពីការទទួលត្រេកអរនូវអារម្មណ៍១

-អំពីការមិនទទួលត្រេកអរនូវអារម្មណ៍ ដោយចិត្តមាន២ លើក

-អំពីព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហេតុ នៃការកើតឡើង នៃ

អារម្មណ៍ មានរូបជាដើម ៣ លើក

-អំពីអាយតនៈខាងក្នុង​និង​ខាងក្រៅ ២​លើក ។

លោកាមគុណវគ្គ

៣០៥​​ ដល់ ​៣២៦

ឧទ្ទាននៃ នវបុរាណវគ្គនោះគឺ

-និយាយអំពី កម្ម១

-បដិបទាជាទីសប្បាយដើម្បីព្រះនិព្វាន ៤​លើក

-ភិក្ខុ មិនមានកិលេស ដូចជាកូនសិស្ស ១

-ព្រហ្មចរិយៈ មានប្រយោជន៍អ្វី១

-មានបរិយាយ ដែរឬ ១

-ភិក្ខុបរិបូណ៌ ដោយឥន្ទ្រិយ១

-ភិក្ខុគួរហៅថា ធម្មកថិក១ ។

*************ចប់ តតិយបណ្ណាសកៈ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ *********

ឧទ្ទាននៃតតិយបណ្ណាសកៈនោះគឺ ៖

-យោគក្ខេមិវគ្គ១

-លោកកាមគុណវគ្គ១

-គហបតិវគ្គ១

-ទេវហវគ្គ១

-នវបុរាណវគ្គ១

-ហេតុនោះបានជាហៅថា តតិយបណ្ណាសកៈ ។

ចតុត្ថបណ្ណាសកៈ

នន្ទិក្ខយវគ្គ

៣២៧​​ ដល់ ​​៣៤០

ឧទ្ទាននៃនន្ទិក្ខយវគ្គនោះគឺ

-ទ្រង់សំដែងនន្ទិក្ខយៈ ៤ លើក

-ក្នុងជីវកម្ពវ័ន ២ លើក

-កោដ្ឋិកត្ថេរ ៣ លើក

-មិច្ឆាទិដ្ឋិ១

-សក្កាយទិដ្ឋិ១

អត្តានុទិដ្ឋិ១ ។

សដ្ឋីបេយ្យាល

៣៤១​​ដល់  ៣៥៨

ឧទ្ទាននៃសដ្ឋីបេយ្យាលនោះគឹ

-ទ្រង់សំដែងអំពីឆន្ទៈគួរលះបង់ ១៨​លើក

-អាយតនៈ ជា អតីត ២​លើកផង  ៩​លើកផង

-ទ្រង់សំដែង​អនិច្ចធម៌​១៨​លើក

-អាយតនៈ ខាងក្នុង និង​ខាងក្រៅ ៣ លើក

-សដ្ឋីបេយ្យាល គឺព្រះពុទ្ធជាពូជពង្សនៃព្រះអាទិត្យ បានត្រាស់ហើយ ។

*************      ចប់ សូត្រ ៦០                *********

សមុទ្ទវគ្គ

៣៥៩​​ដល់ ៣៩៣

ឧទ្ទាននៃសមុទ្ទវគ្គនោះគឺ

-ព្រះអង្គសំដែងប្រៀបពី សមុទ្ទ ២ រឿង

-រឿងព្រានសន្ទូច១

-ប្រៀបដូចដើមឈើមានជ័រ ដូចទឹកដោះ១

-រឿងព្រះមហាកោដ្ឋិកៈ១

-រឿងព្រះកាមភូ១

-រឿងព្រះឧទាយិ​១

-អាទិត្តបរិយាយជាគម្រប់ ប្រាំបី ១

-ទ្រង់សំដែងពីដៃជើង និង សន្លាក់ ២ រឿង

-ហេតុដូច្នោះ ទើបហៅថា វគ្គ​។

អាសីវិសវគ្គ

៣៩៤​​ ដល់  ៤៦១

ឧទ្ទាននៃអាសីវិសវគ្គនោះគឺ

-និយាយអំពី អាសីរពិស ១

-អំពី រថ ១

-អំពី អណ្តើក ១

-អំពី កំណាត់ឈើមាន ២ លើក

-អំពីភិក្ខុមានចិត្តទទឹកដោយ​រាគៈ ១

-អំពី ធម៌ជាទុក្ខ ១

-អំពី ដើមចារ ១

-អំពី ពិណ១

-អំពី សត្វ ៦​ពួក១

-អំពីកណ្តាប់ស្រូវដំណើប ១

-អំពីសង្គា្រមទេវតា និង អសុរ ១

*************ចប់ បណ្ណាសកៈទី ៤ ក្នុង សឡាយតនវគ្គ *********

ឧទ្ទាននៃបណ្ណាសកៈ ទី ៤ នោះគឺ ៖

-នន្ទិក្ខយវគ្គ១   សដ្ឋីបេយ្យាល១  សមុទ្ទវគ្គពោលអំពី ទឹក ១

បណ្ណាសកៈទី ៤នេះ  ព្រះមានព្រះភាគសំដែង ២ លើកហើយ

ក្នុងពួកនិបាត ៕

សន្លឹក ចង្អុល​ប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក : 036)

សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ សឡាយតនវគ្គ

អដ្ឋមភាគ

៣៦

​(ព.ស. ២៥០៦)

(*)  ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។

មាតិកា

លេខ​ទំព័រ

វេទនាសំយុត្ត

បឋមកសគាថវគ្គ

១

ឧទ្ទាននៃបឋមកសគាថវគ្គ នោះគឺ ៖

១ ដល់ ២៩

-និយាយអំពីពុទ្ធសាវកមានចិត្តតាំងមាំ ១

-អំពីសុខវេទនា​១

-អំពីការលះបង់រាគានុស័យ ជាដើម​១

-អំពីបាតាលមានក្នុងមហាសមុទ្រ ១

-អំពីការឃើញសុខវេទនា ថាជាទុក្ខ​ជាដើម​១

-អំពី សុខវេទនា ជាដើម ប្រៀបដោយសរ​ ១

-អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគស្តេចចូលទៅកាន់  គិលានសាលាមាន ២ លើក

-អំពី វេទនា ៣ ជារបស់មិនទៀង​ជាដើម​ ១

-អំពី វេទនា ៣ មានផស្សៈ ជាមូល ១ ។

រហោគតវគ្គ

៣០

ឧទ្ទាននៃរហោគតវគ្គនោះគឺ ៖

៣០​ ដល់ ​៥៩

និយាយអំពីភិក្ខុសម្ងំនៅក្នុងទីស្ងាត់ ១

និយាយអំពីខ្យល់បក់ទៅក្នុងទិស មាន​២ លើក

និយាយអំពីផ្ទះសំណាក់ ១

អំពីព្រះអានន្ទទូលសួរ អំពីវេទនា មាន​២ លើក

អំពីភិក្ខុច្រើនរូប មាន​២ លើក

អំពីជាងឈើឈ្មោះកង្កៈ ១

អំពីវេទនា មាន​២ ជាដើម ចំពោះភិក្ខុទាំងឡាយ ១ ។

អដ្ឋសតបរិយាយវគ្គ

៦១

ឧទ្ទាននៃអដ្ឋសតបរិយាយវគ្គនោះគឺ ៖

៦១​ ដល់ ៨១

ពោលអំពី សិវកបរិព្វាជក​១

អំពីព្រះអង្គទ្រង់សម្តែងធម្មបរិយាយ មាន​ មួយរយប្រាំបី ១

អំពីភិក្ខុមួយរូបទូលសួរព្រះអង្គ ១

អំពីកាលមុនដែលព្រះអង្គត្រាស់ដឹង ១

អំពីញាណកើតឡើងដល់ព្រះអង្គ​១

អំពីសម្ពហុលភិក្ខុ ១

អំពីសមណព្រាហ្មណ៍ មាន​៣​លើក

អំពីវេទនាសុទ្ធ ១

អំពីបីតិប្រកបដោយអាមិស និង ប្រាសចាកអាមិស ១ ។

ចប់ វេទនា សំយុត្ត ។

មាតុគាមសំយុត្ត

៨២

បេយ្យាលវគ្គ

៨២

ឧទ្ទាននៃបេយ្យាលវគ្គនោះគឺ ៖

៨២​ ដល់ ​៩៤

និយាយអំពីមាតុគ្រាមជាទីពេញចិត្ត និង មិនជាទីពេញចិត្ត របស់បុរស ២លើក

អំពីអាវេណិកទុក្ខ ១

អំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ៣ យ៉ាង ១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធ ១

អំពីមាតុគ្រាមក្រោធ ១

ចងគំនុំ ១

ច្រណែន ១

កំណាញ់ ១

អំពីមាតុគ្រាមប្រព្រឹត្តក្បត់ចិត្តប្តី ១

ទ្រុស្តសីល ១

ជាអ្នកមិនចេះដឹង ១

មានសេចក្តីខ្ជិលច្រអូស ១

ភ្លេចស្មារតី ១

វេរា​៥​ យ៉ាង ១ ដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហើយក្នុងកណ្ហបក្ខ

(ចំណែកខ្មៅ)  ចំពោះព្រះអនុរុទ្ធ  ។

អំពីមាតុគ្រាមមិនក្រោធ ១  មិនមានការចងគំនុំ​១  មិនមានសេចក្តីច្រណែន ១   មិនមានសេចក្តីកំណាញ់ ១   មិនប្រព្រឹត្តក្បត់ចិត្តប្តី ១    មានសីល ១

ជាអ្នកចេះដឹងច្រើន១   មានសេចក្តីព្យាយាម ១  មានសតិ ១   មានសីល

ប្រាំ ១     ដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងហើយទុកក្នុង សុក្កបក្ខ

(ចំណែក ស) ចំពោះព្រះ អនុរុទ្ធ ។

មាតុគ្គាមពលវគ្គ

៩៦

ឧទ្ទាននៃមាតុគ្គាមបលវគ្គនោះគឺ ៖

៩៦ ដល់ ​១០៦

និយាយអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយកម្លាំង ប្រាំ ជាអ្នកក្លៀវក្លា​១

អំពីមាតុគ្រាមបង្គ្របប្តី​១

អំពីមាតុគ្រាមគ្របសង្កត់ប្តី ១

អំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយអង្គ ១

អំពីពួកញាតិឲ្យមាតុគ្រាមវិនាសជាគំរប់ប្រាំ ១

អំពីហេតុ ១

អំពីស្ថានពីរលើក

អំពីមាតុគ្រាមក្លៀវក្លា ១

អំពីអរិយសាវិកាចំរើនដោយសេចក្តី ចំរើ​ន ១  រួមត្រូវជា ១០ ។

ជម្ពុខាទកសំយុត្ត

១០៨

ឧទ្ទាននៃជម្ពុខាទកសំយុត្តនោះគឺ ៖

១០៨​ ដល់ ១២៧

និយាយអំពី ព្រះនិព្វាន​១

អំពីព្រះ អរហន្ត ១

អំពីធម្មវាទីបុគ្គល ១

អំពីប្រព្រឹត្តព្រហ្មណ៍ចរិយៈដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី ១

អំពីការដកដង្ហើមចេញ ១

អំពីការដកដង្ហើមចេញ ដ៏ឧត្តម ១

អំពី វេទនា១   អំពីអាសវៈ១    អំពីអវិជ្ជា១   អំពីតណ្ហា១  អំពីឧឃៈ១ 

អំពីឧបាទាន១   ​​​អំពីភព១   អំពីទុក្ខ១   អំពីសក្កាយ១  អំពីសេចក្តី

ត្រេកអរ  ដែលបុព្វជិតធ្វើបានដោយកម្រ ក្នុងធម្មវិន័យនេះ១ ។

សាមណ្ឌកសំយុត្ត

១២៨ ដល់ ១៣០

មោគ្គល្លានសំយុត្ត

១៣១​

ឧទ្ទាននៃមោគ្គល្លានសំយុត្តនោះគឺ ៖

១៣១​​ ដល់ ១៧៣

និយាយអំពីឈានដែលប្រកបដោយវិតក្ក១

អំពីឈានដែល មិនមាន​វិតក្ក១

អំពីការសោយសេចក្តីសុខដោយកាយ​១

អំពីកិរិយានៅព្រងើយកន្តើយ១

អំពីអាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន១

អំពីវិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈាន១

អំពីអាកិញ្ចញ្ញាយតនជ្ឈាន១

អំពីនេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនជ្ឈាន១

អំពីចេតោសមាធិ មិនមាននិមិត្ត១

អំពីសក្កទេវានមិន្ទ១

អំពីចន្ទនទេវបុត្ត (ជាដើម) ១   រួបរួមជា ១១ ។

ចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្ត

១៧៤

ឧទ្ទាននៃចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្តនោះគឺ ៖

១៧៤​ ដល់  ២២៦

និយយអំពីសញ្ញោជនៈ១

ព្រះឥសិទត្ត ២ លើក  ព្រះមហកៈ១    ព្រះកាមភូ១    ព្រះកោទត្ត១

និគ្គណ្ឋនាដបុត្ត១    អចេលកស្សប១    ចិត្តគហបតិឈឺ១ ។

គាមណិសំយុត្ត

២២៧

ឧទ្ទាននៃគាមណិសំយុត្តនោះគឺ ៖

២២៧  ដល់ ៣៤៩

និយាយអំពីចណ្ឌគាមណី១

អំពីតាលបុត្តគាមណី១

អំពីយោធាជីវគាមណី១

អំពីហត្ថារោហគាមណី១

អំពីអស្សារោហគាមណី១

អំពីពួកព្រាហ្មណ៍ស្រុកបច្ឆាភូមិ១

អំពីការសម្តែងធម៌១

អំពីការពិចារណា១

អំពីសេចក្តីអនុគ្រោះត្រកូល១

អំពីបណិចូឡកគាមណី១

អំពីគន្ធ…គាមណី១

អំពីរាសិយគាមណី១

អំពីបាដលិយគាមណី១ ។

អសង្ខតសំយុត្ត

៣៥០

បឋមវគ្គ

៣៥០

ឧទ្ទាននៃអសង្ខតសំយុត្តនោះគឺ ៖

៣៥០​​ ដល់  ៣៥៣

និយាយអំពីកាយគតាសតិ១

សមថៈ និងវិបស្សនា១

សមាធិដែលប្រកបដោយវិតក្កៈជាដើម១

សមាធិមានសុញ្ញតសមាធិជាដើម១

សតិបដ្ឋាន១

សម្មប្បធាន១

ឥទ្ធិបាទ១

ឥន្ទ្រិយ១   ពលៈ១   ពោជ្ឈង្គៈ១    ជា១១  និង អដ្ឋង្គិកមគ្គ

ហៅថា ឧទ្ទាន នៃ   អសង្គតសំយុត្តនោះ  ។

អសង្ខតសំយុត្ត

៣៥៤

ទុតិយវគ្គ

៣៥៤

ឧទ្ទាននៃអសង្ខតសំយុត្តនោះគឺ ៖

៣៥៤  ដល់ ៣៧៥

និយាយអំពី អសង្ខតធម៌ ១

ធម៌មិនបង្អោនទៅរក រាគាទិកិ្កលេស១

ធម៌មិនមាន អាសវៈ១

ធម៌ពិត​១

ត្រើយគឺព្រះនិព្វាន ១

ធម៌ល្អិត១   ធម៌ដែលសត្វ ឃើញដោយកម្រក្រៃពេក១

ធម៌មិនចាស់គ្រាំគ្រា១   ធម៌ទៀងទាត់១    ធម៌មិនវិនាស១ 

ធម៌ដែលមើលមិនឃើញដោយចក្ខុវិញ្ញាណ១

ធម៌គ្មានដំណើរយឺតយូរ១   ធម៌ស្ងប់១ ។

ធម៌មិនស្លាប់១   ធម៌ដ៏ថ្លៃថ្លា១     សិវធម៌ (ធម៌ជាទីសម្រាន្ត) ១

ធម៌ជាទីក្សេម១   ធម៌ជាទីក្ស័យតណ្ហា១  ធម៌ជាទីអស្ចារ្យ១

ធម៌មិនធ្លាប់មាន១    សេចក្តីមិនអន្តរាយ១   ធម៌មិនមានអន្តរាយ១

និព្វាន១  នេះព្រះសុគតទ្រង់សម្តែងទុកហើយ ។

ធម៌មិនមានព្យាបាទ១    ធម៌ប្រាសចាកតម្រេក១   ធម៌បរិសុទ្ធ១

ធម៌ជាទីផុតចាកកិលេស១   ធម៌មិនមានអាល័យ១ ​ ធម៌ជាទីពឹង១

ធម៌ជាទីពួន១   ធម៌ជាទីការពារ១ ធម៌ជាទីរឭក១ 

ធម៌ជាទីប្រព្រឹត្តទៅខាងមុខ ១ ។

អព្យាកតសំយុត្ត

៣៧៦

ឧទ្ទាននៃអព្យាកតសំយុត្តនោះគឺ ៖

៣៧៦ ដល់ ៤៤០

ពោលអំពីនាងខេមាថេរី១

អំពិអនុរាធត្ថេរ១

អំពីព្រះសារីបុត្ត មាន ៣ លើក

អំពីព្រះមហាកោដ្ឋិត១

អំពីព្រះមហាមោគ្គល្លាន១

អំពីវច្ឆគោត្តបរិព្វាជក១

អំពីពួកសមណព្រាហ្មណ៍ប្រជុំគ្នា ក្នុង កុតុហលសាលា១

អំពីព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុ១

អំពីព្រះសភិយកច្ចានៈ១  ជាគំរប់ ១១ ។

ឧទ្ទាននៃសឡាយតនវគ្គនោះគឺ ៖

៤៤០

សឡាយតនសំយុត្ត១   វេទនាសំយុត្ត១    មាតុគ្គាមសំយុតុត១

ជម្ពុខាទកសំយុត្ត១  សាមណ្ឌកសំយុត្ត១   មោគ្គល្លានសំយុត្ត១

ចិត្តគហបតិបុច្ឆាសំយុត្ត១    គាមណិសំយុត្ត១   អសង្ខតសំយុត្ត១

អព្យាកតសំយុត្ត១  រួម ជា ១០ ៕

សន្លឹក ចង្អុល​ប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក : 037)

សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ

នវមភាគ

៣៧

​(ព.ស. ២៤៩៦)

(*)  ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។

មាតិកា

លេខ​ទំព័រ

អវិជ្ជាវគ្គ

ឧទ្ទាននៃអវិជ្ជាវគ្គនោះគឺ

១ ដល់ ២៧

និទានអំពីអវិជ្ជា១

អំពីពាក់កណ្តាលនៃព្រហ្មចរិយៈ១

អំពីព្រះសារីបុត្ត១

អំពីជានុស្សោណ៌ព្រាហ្មណ៍១

អំពីប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយៈដើម្បីប្រយោជន៍អ្វី១

អំពីភិក្ខុមួយរូបចូលទៅក្រាបទូលព្រះដ៏មានព្រះភាគ២លើក

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគសម្តែងចែក អដ្ឋង្គិកមគ្គ១

អំពីសេចក្តីប្រៀបដូចចុងនៃស្រូវ១

អំពីនន្ទិយបរិព្វាជក១ ។

វិហារវគ្គ

២៨

ឧទ្ទាននៃវិហារវគ្គនោះគឺ

២៨  ដល់ ៣៧

និយាយអំពីវិហារធម៌របស់ព្រះដ៏មានព្រះភាគមាន២ លើក

អំពីសេក្ខ១

អំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបុគ្គលចម្រើនឲ្យច្រើនហើយ ដែលមិនទាន់

កើតឡើង  រមែងកើតឡើងមាន​២​លើក

និយាយអំពីធម៌ ៨ យ៉ាងដែលបរិសុទ្ធ មាន២​លើក

អំពីធម៌ដែលព្រះភន្ទដ៏មានអាយុ សួរព្រះអានន្ទក្នុង កុក្កុដារាម មាន ៣លើក ។

មិច្ឆត្តវគ្គ

៣៨

ឧទ្ទាននៃមិច្ឆត្តវគ្គនោះគឺ

៣៨ ដល់ ៤៧

និយាយអំពីមិច្ឆត្ត១

អំពីអកុសលធម៌១

អំពីបដិបទាមាន​២​លើក

អំពីចិត្តប្រៀបដូចក្អម១

អំពីអរិយសម្មាសមាធិ១

អំពីវេទនា១

អំពីព្រះឧត្តិយដ៏មានអាយុ១ ។

បដិបត្តិវគ្គ

៤៨

ឧទ្ទាននៃបដិបត្តិវគ្គនោះគឺ

៤៨​ ដល់ ៥៧

ពោលអំពីសេចក្តីប្រតិបត្តិ១

អំពីបុគ្គលអ្នកប្រតិបត្តិ១

អំពីការលះបង់១

អំពីការដល់ត្រើយ គឺព្រះ និព្វាន ១

អំពីសាមញ្ញគុណ មាន​២ លើក

អំពីព្រហ្មញ្ញគុណដទៃទៀត មាន២ លើក

អំពីព្រហ្មចរិយៈ មាន២លើក ព្រោះហេតុនោះទើបហៅថា បដិបត្តិវគ្គ។

អញ្ញតិត្ថិយវគ្គ

៥៨

ឧទ្ទាននៃអញ្ញតិត្ថិយវគ្គនោះគឺ

៥៨  ដល់ ៦២

ពោលអំពីការប្រាសចាករាគៈ១

អំពីការលះសញ្ញោជនៈ១

អំពីការដកចេញនូវអនុស័យ១

អំពីការកំណត់ដឹងកាលដ៏វែងឆ្ងាយ១

អំពីការអស់ទៅនៃអាសវៈ១

អំពីការធ្វើឲ្យច្បាស់នូវវិជ្ជានិង​វិមុត្តិ១

អំពីញាណទស្សនៈ១

អំពីអនុបាទា បរិនិព្វាន១  ទៀត  ជាគំរប់ ៨ ។

សុរិយបេយ្យាល

៦៣

ឧទ្ទាននៃសុរិយបេយ្យាលនោះគឺ

៦៣ ដល់ ៦៩

ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តល្អ១

អំពីសីល១

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

អំពីការឃើញត្រូវ១

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

ឯកធម្មបេយ្យាល

៧០

ឧទ្ទាននៃឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ

៧០ ដល់ ៧៥

ពោលអំពីកល្យាណមិត្ត១

អំពីសីល១

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

អំពីការឃើញ១

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

នាហន្តឯកធម្មបេយ្យាល

៧៦

ឧទ្ទាននៃនាហន្តឯកធម្មបេយ្យាលនោះគឺ

៧៦ ដល់ ៨២

ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយកល្យាណមិត្ត១

អំពីសីល១

អំពីសេចក្តីពេញចិត្ត១

អំពីការបរិបូណ៌ដោយចិត្តជ្រះថ្លា១

អំពីការឃើញត្រូវ១

អំពីសេចក្តីមិនប្រមាទ១

អំពិយោនិសោមនសិការៈ១ទៀត ជាគំរប់ ៧  ។

គង្គាបេយ្យាល

៨៣

ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលនោះគឺ

៨៣ ដល់ ៩០

ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក

អំពីទន្លេហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦ លើក  រួមជាធម៌មាន ១២ លើក

ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។

និយាយអំពីមគ្គដែលអាស្រ័យសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់  ដូចទន្លេដែលហូរ

ទៅកាន់ទិសខាងកើត  មានក្នុងគង្គាបេយ្យាល រួមជា ១២លើក

ចាត់ថាចប់ ឧបមាទី​១​។

គង្គាបេយ្យាលី

៩១

ឧទ្ទាននៃគង្គាបេយ្យាលីនោះគឺ

៩១  ដល់ ១១០

ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើតមាន ៦ លើក ហូរទៅកាន់សមុទ្រ មាន ៦ លើក ។ ៦ ពីរដង ត្រូវជា ១២ លើក

ព្រោះហេតុនោះ ទើបហៅថា មួយវគ្គ ។

ពោលអំពីមគ្គ ដែលបង្អោនទៅរកព្រះនិព្វាន មាន២១២លើក   មាន

៦ លើកពីរដង រួមជា​១២​លើក   ចាត់ជាចប់ឧបមាទី ៤ ។

អប្បមាទវគ្គ

១១១

ឧទ្ទាននៃអប្បមាទវគ្គនោះគឺ

១១១ ដល់ ១២១

និយាយអំពីព្រះតថាគតប្រសើរជាងពួកសត្វ១

អំពីស្នាមជើង (សត្វ) ១

អំពី បង្កង់ផ្ទះ មានកំពូល​១

អំពីក្លិន នៃឫស ១

អំពីក្លិន នៃខ្លឹម ១

អំពីផ្លាម្លិះលា ១

អំពីស្តេច ១

អំពី ព្រះចន្ទ១

ព្រះអាទិត្យ១

អំពិសំពត់១  ​ត្រូវជា បទ គំរប់​១០ ។

(បណ្ឌិតគប្បីពង្រីកសេចក្តីឲ្យពិស្តារត្រង់សេចក្តីដែលនិយាយអំពីព្រះតថាគតផងចុះ)។

ពលករណីយវគ្គ

១២២

ឧទ្ទាននៃពលករណីយវគ្គនោះគឺ

១២២ ដល់ ១៤៥

និយាយអំពីការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១

អំពីពីជគាមនិង​កូតគាមដែលលូតលាស់១

អំពីនាគអាស្រ័យនៅក្នុងភ្នំ១

អំពីដើមឈើ១   អំពីក្អមផ្កាប់១  អំពីចុងស្រួចនៃស្រូវ១   អំពីខ្យល់ឯអាកាស១  ​អំពីភ្លៀង២លើក   អំពីនាវា១  អំពីពួកមនុស្ស បកកាន់ផ្ទះសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ១   អំពីទន្លេគង្គារ ។

ឯសនាវគ្គ

១៤៦

ឧទ្ទាននៃឯសនាវគ្គនោះគឺ

១៤៦ ដល់ ១៥៨

និយាយអមបិការស្វែងរក១

អំបិការប្រកាន់១

អំពីអាសវៈ១

អំពីទុក្ខតាធម៌១

អំពីសសរគោល៣​យ៉ាង១

អំពីមន្ទិល១

អំពីសេចក្តីលំបាក១

អំពីវេទនា១

អំពីការអស់ទៅនៃតណ្ហា២ លើក ។

ឱឃវគ្គ

១៥៩

ឧទ្ទាននៃឱឃវគ្គនោះគឺ

១៥៩ ដល់ ១៦៧

និយាយអំពី ឱឃៈ (អន្លង់) ១

អំពីយោគៈ (កិលេសជាគ្រឿងប្រកប) ១

អំពីឧបាទាន១

អំពី គន្ថៈ (កិលេសជាគ្រឿងដោតក្រង)១

អំពីអនុសយៈ (កិលេសជាគ្រឿងដេកត្រាំ)១

អំពីកាមគុណ១

អំពីនីវរណៈ១

អំពីខន្ធ១

អំពីសញ្ញោជនៈជាចំណែកខាងក្រោម១   ខាងលើ១ ។

ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត

១៦៨

បព្វតវគ្គ

១៦៨

ឧទ្ទាននៃបព្វតវគ្គនោះគឺ

១៦៨ ដល់ ២០១

និយាយអំពីសេ្តចភ្នំឈ្មោះហិមវន្ត១

កាយ​១   សីល១ វត្តរបស់ព្រះសារីបុត្ត១

ភិក្ខុសួរនូវពាក្យងា ពោជ្ឈង្គ១

បរិព្វាជកឈ្មោះកុណ្ឌលិយ១

ផ្ទះមានកំពូល១

ព្រះឧបវាណ១ និងការកើតឡើងនៃសត្តពោជ្ឈង្គ២ លើកដទៃទៀត ។

គិលានវគ្គ

២០២

ឧទ្ទាននៃគិលានវគ្គនោះគឺ

២០២ ដល់ ២០៦

និយាយអំពីពួកសត្វ១

ឧបមាដូចព្រះអាទិត្យមាន​២​រឿង

ជម្ងឺមាន ៣ រឿងដទៃទៀត

បុគ្គលដល់ត្រើយ១

លះបង់ពោជ្ឈង្គ១

មគ្គដ៏ប្រសើរ១

ពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីព្រះនិព្វាន១ ។

ឧទាយិវគ្គ

២០៧

ឧទ្ទាននៃឧទាយិវគ្គនោះគឺ

២០៧ ដល់ ២៣៣

ពោលអំពីពោជ្ឈង្គប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីត្រាស់ដឹង១

អំពីការសម្តែងពោជ្ឈង្គ១

អំពីធម៌ជាហេតុ ជាទីតាំងនៃកាមរាគ១

អំពីការធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដោយមិនមានឧបាយប្រាជ្ញា១

អំពី អបរិហានីយធម៌១

អំពីការ​អស់ទៅនៃតណ្ហា១

អំពីការ​ រលត់នៃតណ្ហា១

អំពីការ ចាក់ទម្លុះនូវរាគាទិក្កិលេស១

អំពីទ្រង់មិនឃើញធម៌ដទៃ សូម្បីមួយ ១

អំពីព្រះឧទាយិ ដ៏មានអាយុ ១ ។

នីវរណវគ្គ

២៣៤

ឧទ្ទាននៃនីវរណវគ្គនោះគឺ

២៣៤ ដល់ ២៤៩

និយាយអំពីកុសលមាន ២​លើក

អំពីឧបក្កិលេស១

អំពី អយោនិសោមនសិការៈ និង យោនិសោមនសិការៈ ២ លើក

អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ១

អំពីពោជ្ឈង្គទាំង ៧  មិនមែនជាគ្រឿងរារាំង១

អំពី អបរិហានីយធម៌១

អំពីធម៌ ជាគ្រឿង បិទបាំង  និង​ធម៌ជាគ្រឿងរារាំង ប្រៀបដូចដើមឈើ

ធំៗ ១

អំពីនីវរណធម៌១    រួមទាំងអស់ជា ១០ ។

ចក្កវត្តិវគ្គ

២៥០

ឧទ្ទាននៃចក្កវត្តិវគ្គនោះគឺ

២៥០ ដល់ ២៥៨

និយាយអំពីការលះបង់មាន ៣ ប្រការ ១

អំពីសេចក្តីប្រៀបដោយស្តេច ចក្កពត្តិ១

អំពី មគ្គ ជាំគ្រឿងញាំញី មារ និង​សេនានៃមារ​១

អំពី ការប្រៀបដោយ មនុស្ស ឥតប្រាជ្ញា​១  ដោយមនុស្សមានប្រាជ្ញា ១

ដោយមនុស្សកំសត់១  ដោយមនុស្សមិនកំសត់១  ដោយព្រះអាទិត្យរះ

ឡើង១

អំពីធម៌ជាអង្គ មានន ២ លើក   ​រួមជា ១០ ។

ពោជ្ឈង្គឆដ្ឋក

២៥៩

មានឧទ្ទានថា ៖

២៥៩ ដល់ ៣២០

គឺនិយាយអំពីអាហារ  អំពីបរិយាយ   អំពីភ្លើង    អមពីផ្សាយមេត្តា

អំពីរឿងសគារវព្រាហ្មណ៍   អំពីរឿង អភយរាជកុមារ សួរប្រស្នា

នាភ្នំគិជ្ឈកូដ ។    (ចប់ពោជ្ឈង្គ ឆដ្ឋក ទី ៦)

ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត

៣២១

អានាបានវគ្គ ទី៧

៣២១ ដល់ ៣៣៤

ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ

អដ្ឋិសញ្ញា ១  បុឡវកសញ្ញា១   វិនិលកសញ្ញា១   វិច្ឆិទ្ទកសញ្ញា១

ឧទ្លុមាកសញ្ញា១   ជាគំរប់ប្រាំ       មេត្តា១ ករុណា១  មុទិតា១  ឧបេក្ខា១

អានាបានៈ១  ​រួមទាំងអស់ជា ១០ ។

និរោធវគ្គ ទី ៨

៣៣៥

អសុភសញ្ញា១    មរណសញ្ញា១   អាហារេបដិកូលសញ្ញា១

សព្វលោកេអនភិរតសញ្ញា១      អនិច្ចសញ្ញា១   អនិច្ចេទុក្ខសញ្ញា១

ទុក្ខេអនត្តសញ្ញា១     ​បហានសញ្ញា១  វិរាគសញ្ញា១   និរោធសញ្ញា១

រួមទាំងអស់ត្រូវជា ១០ គត់ ។

គង្គាបេយ្យាលទី ៩

៣៣៥

និយាយអំពីទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅខាងកើត មាន ៦ លើក

ទន្លេគង្គា មានទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦ លើក

ទាំង ៦ លើក​២ ដងនោះ   រួមជា​១២​លើក ។  ហេតុនោះបានជាលោក

ឲ្យឈ្មោះថា​វគ្គ ។

អប្បមាទវគ្គ ទី ១០

៣៣៦

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ   រាប់តាំងពីពួកសត្វមិនមានជើងក្តី

មានជើង២​ក្តី  មានជើង៤ក្តី   មានជើងច្រើនក្តី    បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យ

ពិស្តាផងចុះ ។

ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១     ស្នាមជើងដំរី  ធំជាងស្នាម

ជើងសត្វទាំងអស់១    កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១

ក្លិនឫសស្កា   ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១   ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ

សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១   ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១

ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១   ពន្លឺព្រះចន្ទ  ប្រសើរជាងពន្លឺ

ផ្កាយទាំងអស់១    ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១  សំពត់កាសិក

ពស្ត្រ  ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១   ត្រូវជា ១០ គត់ ។

ពលករណីយវគ្គ ទី ១១

៣៣៧

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ  ដូចការងារណាមួយដែលត្រូវធ្វើ

ដោយកម្លាំង  ដូច្នេះជាដើម  បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តាផងចុះ ។

ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១  ​ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យផែន

ដីទើបលូតលាស់ឡើងបាន) ១    ​នាគ​(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត  ទើបចំរើន

កាយបាន​)១     ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត  កាលបើគេកាត់គល់

រមែងរលំទៅទិសខាងកើត១    ឆ្នាំងផ្កាប់ទឹកមិនដែលហូរចូល១​

ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល  តែងមុតដៃជើង១      ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១    អកាលមេឃ បក់ផាត់ធូលី

ឲ្យស្រឡះ១  ខ្យល់ព្យុះបក់ផាត់មហាមេឃឲ្យស្រឡះ១     ចំណងនាវា

សមុទ្រតែងពុកផុយ១     ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១    ទន្លេគង្គា (ដែល

មានទំនាបទៅទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ

រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។

(ពលករណីយវគ្គ  បណ្ឌិតត្រូវសំដែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនងពោជ្ឈង្គ

នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តផងចុះ) ។

ឯសនាវគ្គ  ទី​១២

៣៣៨

ពាក្យថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ  ការស្វែងរកនេះមាន ៣​យ៉ាង ។

ការស្វែងរក ៣ យ៉ាង  តើដូចម្តេចខ្លះ ។ ការស្វែងរក ៣ យ៉ាងនោះគឺ ៖

ការស្វែងរកកាម១   ការស្វែងរកភព១    ការស្វែងរកព្រហ្មចរិយ ជា

មិច្ឆាទិដ្ឋិ១     ប៉ុណ្ណេះជាដើម  បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តាផងចុះ ។

និយាយពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១     អាសវៈ១    ភព១    ទុក្ខតាធម៌៣យ៉ាង

១(កិលេស)     ដូចសសរខឿន១   មន្ទិល១   សេចក្តីលំបាក១    វេទនា១

តណ្ហា១ ។

(ឯសនាបេយ្យាលនៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត    អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយត្រូវសម្តែង

ឲ្យពិស្តារ​តាមវិវេកនិស្សិតផងចុះ) ។     

ឧឃវគ្គ ទី ១៣

៣៤០

និយាយអំពី ឧឃៈ១    យោគៈ១    គន្ថៈ១   អនុស័យ១    កាមគុណ១

នីវរណៈ១   ខន្ធ១   ឧទ្ថម្កាតិយសំយោជនៈ១ ។

វគ្គទី ១៤

៣៤០

និយាយអំពីទន្លេគង្គាមានទំនាបទៅខាងកើត ៦​លើក    ទន្លេគង្គាមាន

ទំនាបទៅរកសមុទ្រ ៦​លើក   ទាំង៦លើក២ ដង នោះ រួមជា១២លើក

ហេតុនោះបានជាហៅថាវគ្គ ។

(គង្គាបេយ្យាល នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្ត   បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ

តាមទំនងរាគៈ ផងចុះ) ។

វគ្គ ទី ១៥

៣៤០

ព្រះតថាគតប្រសើរជាងសត្វទាំងអស់ ១     ស្នាមជើងដំរី ធំជាង

ស្នាមជើងសត្វទាំងអស់១    កំពូលផ្ទះខ្ពស់ជាងគ្រឿងផ្ទះទាំងអស់១

ក្លិនឫសស្កា   ប្រសើរជាងក្លិនឫសទាំងអស់ ១   ក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍ក្រហម ប្រ

សើរជាងក្លិនខ្លឹមទាំងអស់១   ក្លិនផ្កាម្លិះ ប្រសើរជាងក្លិនផ្កាទាំងអស់១

ស្តេចចក្កពត្តិ ប្រសើរជាងស្តេចទាំងអស់១   រស្មីព្រះចន្ទ  ប្រសើរជាងរស្មិ

ផ្កាយទាំងអស់១    ព្រះអាទិត្យរុងរឿងក្នុងសរទសម័យ១  សំពត់កាសិក

ពស្ត្រ  ប្រសើរជាងសមពត់ទាំងអស់១   ត្រូវជា ១០ គត់ ។

(អប្បមាទវគ្គ    ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារ តាមទំនង​រាគៈ ផងចុះ ) ។

វគ្គ ទី ១៦

៣៤១

ការងារដែលត្រូវធ្វើដោយកម្លាំង១  ​ពិជគាម និងកូតគាម(អាស្រ័យ ដីទើបលូតលាស់បាន) ១    ​នាគ​(អាស្រ័យភ្នំហិមពាន្ត  ទើបចំរើន

ធំបាន​)១     ដើមឈើទ្រេតទៅទិសខាងកើត១   ឆ្នាំងផ្កាប់ ទឹកមិន

ដែលហូរចូល១​   ចុងស្រួចនៃស្រូវ គេដាក់មិនស្រួល  តែងមុតដៃជើង១      ខ្យល់លើអាកាស រមែងបក់ទៅគ្រប់ទិស១    អកាលមេឃ បក់ផាត់ផង់ធូលីឲ្យស្រឡះ ២លើក   ចំណងនាវាសមុទ្រ រមែង ពុក

ផុយ១     ផ្ទះសម្រាប់អ្នកដំណើរ១    ទន្លេគង្គា (ដែលមានទំនាបទៅ

ទិសខាងកើត មិនអាចអ្នកណាបំបែរឲ្យមានទំនាបទៅ

រកទិសខាងលិចវិញបាន) ១ ។

(ពលករណីយវគ្គ  ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត បណ្ឌិតត្រូវធ្វើឲ្យពិស្តារ តាមទំនង

រាគៈ ផងចុះ) ។

ឯសនាវគ្គ នៃពោជ្ឈង្គសំយុត្តទី ១៧

៣៤២

និយាយអមពីការស្វែងរកផ្សេងៗ១  ​អាសវៈ១   ភព១   ទុក្ខតាធម៌៣

យ៉ាង១  (កិលេស) ឌូច សសរខឿន១ មន្ទិល១  សេចក្តីលំបាក១

វេទនា១   តណ្ហា១ ។

វគ្គ ទី ១៨   ​(ចប់)

៣៤២

និយាយអំពី ​  ឱឃៈ១    យោគៈ១   ឧបាទាន១   គន្ថៈ១    អនុស័យ១

កាមគុណ១   នីវរណៈ១   ខន្ធ១   ឧទ្ធម្ភាតិយសំយោជនៈ១  ។

(ឱឃវគ្គ  បណ្ឌិតត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារតាមទំនងនៃការលះបង់ 

រាគៈ  ទោសៈ ​មោហៈ  ជាទីបំផុតផងចុះ) ។

(មគ្គសំយុត្ត  បណ្ឌិតបានធ្វើឲ្យពិស្តារហើយបែបណា ពោជ្ឈង្គសំយុត្ត ក៏ត្រូវសម្តែងឲ្យពិស្តារបែបនោះដែរ)  ។

សន្លឹក ចង្អុល​ប្រាប់មាតិកា(*) (លេខសៀវភៅបិដក : 038)

សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ

ទសមភាគ

៣៨

​(ព.ស. ២៤៩៦)

(*)  ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។

មាតិកា

លេខ​ទំព័រ

សតិប្បដ្ឋានសំយុត្ត

អម្ពបាលិវគ្គ

១ ដល់ ៤៣

និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងអម្ពបាលិវនមាន ២ លើក

អមពីភិក្ខុមានស្មារតី១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងព្រាហ្មណគ្រាមឈ្មោះកោសល

ក្នុងដែនកោសល១

អំពីគំនរ អកុសល និង កុសល១

អំពីសត្វខ្លែងឆាប​ប្រចៀវ១

អំពីប្រទេសដែលសត្វស្វា និង មនុស្សទៅបានដោយលំបាក១

អំពីជនអ្នកចំអិននូវភត្ត១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្រះប្រឈួនដ៏ទម្ងន់១

អំពីព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុចូលទៅកាន់លំនៅភិក្ខុនីមួយរូប ១ ។

នាឡន្ទវគ្គ

៤៤

ឧទ្ទាននៃនាឡន្ទវគ្គនោះគឺ

៤៤  ដល់ ៧៦

និយាយអំពីមហាបុរស១

អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់ក្នុងក្រុងនាឡន្ទា១

អំពីចន្ទសាមណេរ១

អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់នៅក្នុងនគរឧត្តរចលា១

អំពីព្រះពាហិយៈ១

អំពីព្រះឧត្តិយៈ១

អំពីសតិប្បដ្ឋានជារបស់ប្រសើរ១

អំពីសហម្បតិព្រហ្ម១

អំពីរឿងដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងសេទកនិគម មានពីរលើក ។

សីលដ្ឋិតិវគ្គ

៧៧

ឧទ្ទាននៃសីលដ្ឋិតិវគ្គនោះគឺ

៧៧ ដល់ ៩៦

និយាយអំពីសីល១  អំពីការស្ថិតនៅនៃព្រះសទ្ធម្ម១

អំពីសេចក្តីសាបសូន្យនៃព្រះសទ្ធម្ម១

អំពីសតិប្បដ្ឋានសុទ្ធ១

អំពីព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ចូលទៅទូលសួរព្រះដ៏មានព្រះភាគ១

អំពីបទេសភាវនា១

អំពីសមត្តាភាវនា១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធដឹងច្បាស់នូវលោក១

អំពីសិរីវឌ្ឍគហបតី១

អំពីមានទិន្នគហបតី១    រួមជា១០ ។

អននុស្សុតវគ្គ

៩៧

ឧទ្ទាននៃអននុស្សុតវគ្គនោះគឺ

៩៧  ដល់ ១១១

និយាយអំពីធម៌ដែលមិនធ្លាប់បានស្តាប់នោះ១

អំពីការប្រាសចាកតម្រេក១

អំពីសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ១

អំពីសតិប្បដ្ឋានដែលបុគ្គលចំរើនហើយ១

អំពីភិក្ខុត្រូវមានស្មារតី១

អំពីអរហត្តផល១

អំពីការលះបង់ឆន្ទៈ១

អំពីការកំណត់ដឹងនូវកាយ១

អំពីសតិប្បដ្ឋានភាវនា១

អំពីការចែកនៃសតិប្បដ្ឋាន១  នោះត្រូវជា ១០ ។

អមតវគ្គ

១១២

ឧទ្ទាននៃអមតវគ្គនោះគឺ

១១២ ដល់ ១២៦

ពោលអំពីអមតនិព្វាន១

អំពីសេចក្តីកើតឡើងនៃសតិប្បដ្ឋាន១

អំពីផ្លូវប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីបរិសុទ្ធ១

អំពីភិក្ខុមានស្មារតី១

អំពីកុសលរាសី១

អំពីការសង្រួមក្នុងបដិមោក្ខសំវរៈ១

អំពីការលះបង់ទុច្ចរិត១

អំពីពួកជនមានមិត្តអមាត្យជាដើម១

អំពីវេទនា ៣​ប្រការ១

អំពីអាសវៈ ៣​ប្រការ១ ។

សតិប្បដ្ឋានសំយុត្តិ  គង្គាទិបេយ្យាល

១២៧

ឧទ្ទាននៃគង្គាទិបេយ្យាលនោះគឺ

១២៧ ដល់ ១២៩

ពោលអំពីទន្លេហូរទៅកាន់ទិសខាងកើត ៦ លើក    ហូរទៅកាន់

សមុទ្រ ៦ លើក     ប្រាំមួយលើក​ពីរដង ត្រូវជា ១២  ហៅថាវគ្គ ។

ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត

១៣០

សុទ្ធិកវគ្គ

១៣០  ដល់ ១៤៣

ឧទ្ទាននៃសុទ្ធិកវគ្គនោះគឺ

ពោលអំពីឥន្ទ្រិយសុទ្ធ១

អំពីព្រះសោតាបន្នមានពីរលើក   អំពីអរហន្តដទៃទៀតមានពីរលើក

អំពីសមណព្រាហ្មណ៍១

អំពីឥន្ទ្រិយដែលបណ្ឌិតគប្បីយល់ឃើញក្នុងអង្គនៃសោតាបត្តិមគ្គជា

ដើម១   អំពីការចែកឥន្ទ្រិយមានពីរលើកដទៃទៀត ។

មុទុតរវគ្គ

១៤៤

ពោលអំពីអ្នកបានសម្រេចឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំ១

១៤៤ ដល់ ១៥៥

អំពីឥន្ទ្រិយទាំងប្រាំ ដោយសង្ខេបមាន ៣ លើក

ដោយពិស្តារដទៃទៀតមាន​៣ លើក

អំពីអ្នកប្រតិបត្តិដើម្បីបានមគ្គផល១

អំពីឥន្ទ្រិយទាំង ៥  ជាដំណើរទៅកាន់សេចក្តីស្ងប់រម្ងាប់១

អំពីវិមុត្តិជាហេតុអស់ទៅនៃ អាសវៈ​ទាំងឡាយ ១ ។

ឆឡិន្ទ្រិយវគ្គ

១៥៦

ឧទ្ទាននៃឆឡិន្ទ្រិយវគ្គនោះគឺ

១៥៦ ដល់ ១៦៥

និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគមិនវិលមកកាន់ភពថ្មីទៀត១

អំពីឥន្ទ្រិយ ៣ មានជិវិតិន្ទ្រិយជាទីបំផុត ១

អំពីឥន្ទ្រិយ ៣ មាន  អញ្ញាតាវិន្ទ្រិយជាទីបំផុត ១

អំពីការត្រាស់ដឹងតែម្យ៉ាង១

អំពីឥន្ទ្រិយទាំង​៦ សុទ្ធ១

អំពីព្រះសោតា១

អំពីព្រះអរហន្ត មាន​២ លើក

អំពី សមណព្រាហ្មណ៍  មាន២លើក ។

សុខិន្ទ្រិយវគ្គ

១៦៦

ឧទ្ទាននៃសុខិន្ទ្រិយវគ្គនោះគឺ

១៦៦​ ដល់ ១៨៦

និយាយអំពីឥន្ទ្រិយសុទ្ធ ​១

អំពីសោតាបន្នបុគ្គល១

អំពីភិក្ខុជាអរហន្ត១

អំពីសមណព្រាហ្មណ៍មានពីរលើក

អំពីការចែកឥន្ទ្រិយ មាន ៣​លើក

អំពីសុខិន្ទ្រិយកើតឡើងព្រោះអាស្រ័យផស្សៈដូចព្រនូតភ្លើ្ងង​១

អំពីភិក្ខុបានសម្រេចឈាន ១ ។

ជរាវគ្គ

១៨៧

ឧទ្ទាននៃជរាវគ្គនោះគឺ

១៨៧  ដល់ ២១៥

និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្រះជរា១

អំពីឧណ្ណាកព្រាហ្មណ៍១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងក្រុងសាកេត១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងបុព្វកោដ្ធកនគម១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគគង់នៅក្នុងបុព្វារាម មាន ៤ លើក

អំពីព្រះបិណ្ឌោលការទ្វាជៈ១

អំពីអរិយសាវក  អ្នកមានសទ្ធា១  រួមទាំងអស់ត្រូវជា ១០ ។

សូករខាតវគ្គ

២១៦

ឧទ្ទាននៃសូករខាតវគ្គនោះគឺ

២១៦ ដល់ ២៣៣

និយាយអំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងដែនកុសល ១

ក្នុងមល្លកជនបទ ១  

អំពីភិក្ខុជាសេក្ខបុគ្គល១

អំពីស្នាមជើងដំរី១

អំពីក្លិនខ្លឹមចន្ទន៍១

អំពីភិក្ខុស្ថិតនៅក្នុងធម៌រមែងញ៉ាំងឥន្ទ្រិយទាំង ៥ ឲ្យចំរើន១

អំពីសហម្បតិព្រហ្ម១

អំពីព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់គង់នៅក្នុងសូករខាតគូហា ១

អំពីការកើតឡើងនៃឥន្ទ្រិយ ២លើកទៀត ។

ពោធិបក្ខិយវគ្គ

២៣៤

ឧទ្ទាននៃពោធិបក្ខិយវគ្គនោះគឺ

២៣៤  ដល់ ២៤២

និយាយអំពីចំរើនឥន្ទ្រិយ  ដើម្បីលះបង់ សញ្ញោជនៈ១

ដើម្បីដកចោលនូវអនុស័យ១   ដើម្បីកំណត់ដឹងកាលយូរ១

ដើម្បីកិរិយាអស់ទៅនៃអាសវៈ១

អំពីផល ២ លើក

អំពីដើមឈើ ៤ លើក    ហេតុនោះបានជាហៅថា​វគ្គ​។

ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត គង្គាទិបេយ្យាល

២៤៣

ឧទ្ទាននៃឥន្ទ្រិយសំយុត្តនោះគឺ

២៤៣  ដល់ ២៤៧

និយាយអំពីចំរើនឥន្ទ្រិយ  ដើម្បីលះបង់ សញ្ញោជនៈ១

ដើម្បីដក អនុស័យ១   ដើម្បីកំណត់ដឹងកាលយូរ១

ដើម្បីកិរិយាអស់ទៅនៃអាសវៈ១

អំពីផល ២ លើក១  ​អំពីអានិសង្សប្រាំពីរយ៉ាង១

អំពីដើមឈើ ៤ លើក    ហេតុនោះបានជាហៅថា​វគ្គ​។

​​​ចប់ ឥន្ទ្រិយសំយុត្ត ។

សម្មប្បធានសំយុត្ត

២៤៨ ដល់ ២៥៤

ពលសំយុត្ត

២៥៥  ដល់ ២៥៨

ឥទ្ធិបាទសំយុត្ត

២៥៩

បាវាលវគ្គ

២៥៩  ដល់ ២៨១

ឧទ្ទាននៃបាវាលវគ្គនោះគឺ

ឥទ្ធិបាទប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីចេញចាកវដ្ត១

ឥទ្ធិបាទដែលបុគ្គលលះបង់១

ឥទ្ធិបាទ ជាធម៌ដ៏ប្រសើរ១    ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីរំលត់ទុក្ខ១

ឲ្យសម្រេចឥទ្ធិប្បទេស១  សមត្តឫទ្ធិ១

ពួកភិក្ខុ១ និង ភិក្ខុចំរើនឥទ្ធិបាទ១  ពុទ្ធញ្ញាណកើតឡើងហើយ១

បាវាលចេតិយ ១ ។

បាសាទកម្បនវគ្គ

២៨២

ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ

២៨២  ដល់ ៣២២

និយាយអំពីបុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ១

អំពីឥទ្ធិបាទមានផលច្រើន១

អំពី ឆន្ទៈ១

អំពី ព្រះមោគ្គល្លាន១

អំពី ព្រាហ្មណ៍១

អំពីសមណព្រាហ្មណ៍ ២ លើក

អពភក្ខុ១

អំពីទេសនា១

អំពីការចែកនូវឥទ្ធិបាទ១ ។

អយោគុឡវគ្គ

៣២៣

ឧទ្ទាននៃអយោគុឡវគ្គនោះគឺ

៣២៣  ដល់ ៣៤៤

និយាយអំពីមគ្គ១

អំពីកាយប្រៀបដូចដុំដែក១

អំពីភិក្ខុចំរើន ឥទ្ធិបាទ១

អំពីផលសុទ្ធមាន២ លើក

អំពីព្រះអានន្ទមាន២​លើក

អំពីពួកភិក្ខុដទៃ មាន២លើក

អំពីព្រះមោគ្គល្លាន ១

អំពីព្រះតថាគត១ ។

ឥទ្ធិបាទសំយុត្ត

៣៤៥

គង្គាទិបេយ្យាល

៣៤៥ ដល់ ៣៤៦

អនុរុទ្ធសំយុត្ត

៣៤៧

រហោគតវគ្គ

៣៤៧ ដល់ ៣៦៦

ឧទ្ទាននៃរហោគតវគ្គនោះគឺ

និយាយអំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្នុងទីស្ងាត់

ត្រិះរិះសតិប្បដ្ឋាន២លើក

អំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្បែរ ឆ្នេរស្ទឹងសុគន្ធ១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធជាដើម នៅក្នុង កណ្តកីវន ៣​លើក

អំពីការសំរើនសតិប្បដ្ឋាន ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីអស់តណ្ហា១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធនៅក្នុងផ្ទះធ្វើដោយឈើស្រល់១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធ និង ព្រះសារីបុត្ត នៅក្នុង អម្ពបាលិវន១

អំពីព្រះអនុរុទ្ធ មានអាពាធ១ ។

ទុតិយវគ្គ

៣៦៧

ឧទ្ទាននៃទុតិយវគ្គនោះគឺ

៣៦៧ ដល់ ៣៧២

និយាយអំពីព្រះអនុរុទ្ធ រលឹកបាន ១ពាន់កប្ប១    អំពីបានឫទ្ធិ១

អំពីកំណត់ដឹងចិត្ត១   ​អំពីហេតុគួរ និង មិនគួរ១  អំពីកម្មសមាទាន

៣​យ៉ាង១  ​អំពីដឹង បដិបទា១    អំពីដឹងលោក១   អំពីដឹងអធ្យាស្រ័យ

ផ្សេងៗ១   អំពីដឹងឥន្ទ្រិយ១  អំពីដឹងត្រៃវិជ្ជា១ ។