សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
014)
សុត្តន្តបិដក បឋមភាគ
សីលក្ខន្ធវគ្គ
១៤
ព្រហ្មជាលសូត្រ
សាមញ្ញផលសូត្រ
អម្ពដ្ឋសូត្រ
និង សោណទណ្ឌសូត្រ
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
សីលក្ខន្ធវគ្គ
|
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ទី១
|
១
|
ការធ្វើពីជគាម និង ភូតគាម ឲ្យវិនាសជាដើម
|
១៣
|
ការប្រកបល្បែងបាស្កាជាទីតាំងនៃសេចក្តីប្រមាទ
|
១៥
|
ការប្រកបនូវវត្ថុជាទីតាំងនៃការស្អិតស្អាងរាងកាយ
|
១៧
|
និយាយអំពីពាក្យប្រណាំងប្រជែង
|
១៩
|
ការពោលកុហក និងការពោលរាក់ទាក់ ជាដើម
|
២១
|
តិរច្ឆានវិជ្ជា
|
២៣
|
ការកំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម បុព្វេនិវាសានុស្សតិ
|
៣១
|
ការកំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម ហេតុ ៤ យ៉ាង
|
៤៣
|
ការកំណត់នូវចំណែកនៃខន្ធខាងដើម ប្រកបដោយ អមរាវិក្ខេបទិដ្ឋិ
|
៦៣
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ប្រកបដោយ អធិច្ចសមុប្បន្នទិដ្ឋិ
|
៧១
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ប្រកបដោយ អបរន្តកប្បទិដ្ឋិ
|
៧៥
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ប្រកបដោយ ខន្ធមាឃតនទិដ្ឋិ ជាអសញ្ញីវាទ
|
៧៧
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ប្រកបដោយ ខន្ធមាឃតនទិដ្ឋិ ជានេវសញ្ញី នាសញ្ញីវាទ
|
៧៩
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ឧច្ឆេទវាទ
|
៨៣
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ ទិដ្ឋិធម្មនិព្វានវាទ
|
៨៧
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ សស្សតវាទ
|
៩៣
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ
ប្រកបដោយ អមរាវិក្ខេបទិដ្ឋិ
ជាដើម
|
៩៥
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ
ប្រកបដោយ ខន្ធមាឃតនទិដ្ឋិ ជាដើម
|
៩៧
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ
ប្រកបដោយ
បុព្វន្តាបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម
|
៩៩
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ
ប្រកបដោយ
អបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម
|
១០៧
|
ព្រហ្មជាលសូត្រ
ប្រកបដោយ
បុព្វន្តាបរន្តកប្បទិដ្ឋិ ជាដើម
|
១០៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ
ទី ២
|
១១៤
|
រឿងព្រះបាទ អជាតសត្តុ
|
១១៥
|
ការសួរអំពីផលនៃ សមណប្បដិបត្តិ ដែលឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនឯង
|
១២៣
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ បូរណៈ
|
១២៥
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ មក្ខលិ
|
១២៩
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ អជិតៈ
|
១៣៥
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ បកុធៈ
|
១៣៩
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ
និគណ្ធៈ
|
១៤១
|
វាទៈ របស់គ្រូឈ្មោះ សញ្ជ័យ
|
១៤៣
|
ការសួរអំពីផលនៃ សមណប្បដិបត្តិ ដែលឃើញច្បាស់ដោយខ្លួនឯង
|
១៤៧
|
សមញ្ញផលសូត្រ
សីលក្ខន្ធកថា មជ្ឈិសីលំ
|
១៦១
|
សមញ្ញផលសូត្រ
សីលក្ខន្ធកថា មហាសីលំ
|
១៦៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ
សេចក្តីសង្រួម
ក្នុងឥន្ទ្រយ
|
១៧៧
|
សមញ្ញផលសូត្រ
សតិសម្បជញ្ញៈ
សេចក្តីសន្តោស
|
១៧៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ
សេចក្តីឧបមានៃ នីវរណធម៌ ទាំង ៥
|
១៨១
|
សមញ្ញផលសូត្រ ទុតិយជ្ឈាន
សេចក្តីប្រៀបដោយអន្លង់ទឹក
|
១៨៧
|
សមញ្ញផលសូត្រ តតិយជ្ឈាន
|
១៨៨
|
សមញ្ញផលសូត្រ ចតុត្ថជ្ឈាន
|
១៨៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ ការបង្អោនទៅដើម្បី
ញាណទស្សនៈ
|
១៩១
|
សមញ្ញផលសូត្រ ការនិម្មិតនូវកាយ
ដែលសម្រសចអំពីចិត្ត
|
១៩៣
|
សមញ្ញផលសូត្រ ញាណជាគ្រឿងតាក់តែង
ឫទ្ធិ
|
១៩៥
|
សមញ្ញផលសូត្រ ចេតោបរិយញ្ញាណ
|
១៩៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
២០១
|
សមញ្ញផលសូត្រ ចតូបបាតញ្ញាណ
|
២០៥
|
សមញ្ញផលសូត្រ អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
២០៩
|
សមញ្ញផលសូត្រ ការទ្រង់សំដែងព្រះអង្គជាឧបាសករបស់ព្រអជាតសត្តុ
|
២១១
|
សមញ្ញផលសូត្រ ការទ្រង់អនុមោទនារបស់ព្រះបាទ
អជាតសត្តុ
|
២១៣
|
អម្ពដ្ឋសូត្រ ទី ៣
|
២១៥
|
រឿង អម្ពដ្ឋមាណព
|
២១៧
|
ការពោលបន្តុះបង្អាប់ថាជា ពូជគហបតី ជាគំរប់ ២ និង គំរប់ ៣
|
២២៥
|
ពោលអំពី សក្យវង្ស
|
២២៧
|
ការញាំញីដោយពាក្យថា កូនទាសី
|
២២៩
|
ពោលអំពីវង្សរបស់ អម្ពដ្ឋមាណព
|
២៣១
|
ការបរិបូណ៌ដោយវិជ្ជា និងចរណៈ
|
២៤១
|
ប្រធាននៃសេចក្តី សាបសូន្យ នៃគុណសម្បទា គឺ វិជ្ជា និងចរណៈ
|
២៤៣
|
ពួកឥសីដែលជាបុព្វបុរស
|
២៤៩
|
មហាបុរិសលក្ខណៈ ២ប្រការ
|
២៥៣
|
រឿងព្រាហ្ម ឈ្មោះ បោក្ខរសាតិ
|
២៥៥
|
សោណទណ្ឌសូត្រ ទី ៤
|
២៦៤
|
កិត្តិសព្ទ របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៦៧
|
គុណកថារបស់ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
ពុទ្ធគុណកថា
|
២៧៥
|
សេចក្តីត្រិះរិះ របស់ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
|
២៧៩
|
ការចូលទៅគាល់ ព្រះមានព្រះភាគនៃ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
|
២៨១
|
សេចក្តីត្រិះរិះ របស់ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
|
២៨៣
|
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍ មានអង្គ ៥
|
២៨៥
|
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍ មានអង្គ ៣
|
២៨៧
|
ការបញ្ញត្តិថាជាព្រាហ្មណ៍ មានអង្គ ២
|
២៨៩
|
ការពោល តប ត របស់ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
|
២៩១
|
ការពោលអំពីគុណ របស់ អង្គកមាណព
|
២៩៣
|
ពោលអំពី សីល និង បញ្ញា
|
២៩៥
|
សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
សំដែងខ្លួនជាឧបាសក
|
២៩៧
|
បំណងរបស់ សោណទណ្ឌព្រាហ្មណ៍
|
២៩៩
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(លេខសៀវភៅបិដក :
015)
សុត្តន្តបិដក
ទីឃនិកាយ
ទុតិយភាគ
សីលក្ខន្ធវគ្គ
១៥
(ព.ស.
២៥០១)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
កូដទន្តសូត្រ ទី ៥
|
|
រឿងកូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៣
|
ពោលអំពីគុណ នៃ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៧
|
ពុទ្ធគុណកថា
|
១១
|
យញ្ញសម្បទា ៣ប្រការ មានបរិក្ខារ ១៦
|
១៧
|
ការពោលអំពីព្រះបាទ
មហាវិជិតរាជ
|
១៩
|
ការពោលអំពី មហាយញ្ញ របស់ព្រះបាទ
មហាវិជិតរាជ
|
២១
|
សេចក្តីត្រិះរិះ របស់ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៤៣
|
ពុទ្ធយញ្ញ កថា
និច្ចភត្តទាន
|
៤៥
|
សរណគមន៍
|
៤៧
|
ការកើតឡើងនៃព្រះតថាគត
|
៤៩
|
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសកនៃ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៥១
|
ការយាងចូលទៅកាន់រោងយញ្ញពិធី របស់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៥៣
|
មហាលិសូត្រទី ៦
|
|
សុត្តនិទាន
|
៥៧
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនដោយចំណែកមួយ ការឃើញនូវរូបទិព្វ
|
៦១
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនដោយចំណែកមួយ ការស្តាប់ឮសំឡេងទិព្វ
|
៦៣
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនទាំងពីរចំណែក ការឃើញរូបទិព្វជាដើម
|
៦៥
|
ការប្រព្រឹត្តដែលជាហេតុធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវសមាធិភាវនា
|
៦៧
|
ការធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវចេតោវិមុត្តិ និងបញ្ញាវិមុត្តិជាដើម
|
៦៩
|
ពុទ្ធគុណកថា សីលសម្បទា ឈាន
|
៧១
|
ការត្រេកអរចំពោះ ភាសិត របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៧៣
|
ជាលិយសូត្រ ទី ៧
|
|
សីលសម្បទា ឈាន
|
៧៥
|
ការត្រេកអរចំពោះ ភាសិត របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៧៧
|
មហាសីហនាទសូត្រ ទី ៨
|
|
ការតិះដៀលតបៈ ទាំងពួងជាដើម
|
៧៩
|
ពោលអំពីការលះ អកុសលធម៌
|
៨១
|
ពោលអំពី ការសមាទានកុសលធម៌
|
៨៣
|
ពោលអំពីផ្តើមនូវ តបៈរបស់ អចេលកស្សប
|
៨៧
|
សម្បទា ៣ ប្រការ
|
៩១
|
ពោលអំពី សាមញ្ញគុណ
និង ព្រហ្មញ្ញគុណ
|
៩៣
|
ពោលអំពីការចម្រើនមេត្តាចិត្ត
|
៩៧
|
សម្បទា ៣ យ៉ាង
|
១០១
|
សីហនាទ ក្នុងបរិសទ្យទាំងឡាយ
|
១០៣
|
តិត្ថិយបរិវាស និង
បព្វជ្ជាឧបសម្បទា នៃអចេលកស្សប
|
១០៧
|
បោដ្ឋបាទសូត្រ ទី ៩
|
|
ព្រះមានបញរះភាគទ្រង់ពុទ្ធដំណើរចូលទៅរកបោដ្ឋបាទបរិព្វាជក
|
១១១
|
ការពោលអំពី អភិសញ្ញានិរោធ
|
១១៣
|
តតិយជ្ឈាន និង
ចតុត្ថជ្ឈាន
|
១១៧
|
អរូបជ្ឈាន មានវិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈាន ជាដើម
|
១១៩
|
អនុបុព្វាភិសញ្ញានិរោធសម្បជានសមាបត្តិ
|
១២១
|
ការពោលអំពី សញ្ញា និង ញាណ
|
១២៣
|
ការពោលអំពី សញ្ញា និង ខ្លួន
|
១២៥
|
ប្រស្នាដែលតថាគតមិនបានព្យាករ
|
១២៧
|
ប្រស្នាដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ព្យាករ និងប្រស្នាដែលមិនទ្រង់ព្យាករ
|
១២៩
|
ចិត្តហត្ថិសារីបុត្ត និង បោដ្ឋបាទបរិព្វាជក
|
១៣១
|
ធម៌ប្រព្រឹត្តទៅដោយចំណែកមួយក៏មាន មិនមែនដោយចំណែកមួយក៏មាន
|
១៣៣
|
ធម៌ដែលប្រព្រឹត្តទៅដោយចំណែកមួយ
|
១៣៥
|
ការពោលអំពីទិដ្ឋិ របស់សមណព្រាហ្មណ៍
|
១៣៧
|
ការបាននូវឧឡារិកអត្តភាព
|
១៤៥
|
ការបាននូវអរូបអត្តភាព
|
១៤៧
|
ការបាននូវអត្តភាព មានឧឡារិកអត្តភាពជាដើម
|
១៥១
|
សេចក្តីដោះស្រាយ របស់ចិត្តហត្ថិសារីបុត្រ
|
១៥៣
|
ការបាននូវអត្តភាព មានឧឡារិកអត្តភាពជាដើម
|
១៥៧
|
ព្រះចិត្តហត្ថិសារីបុត្ត មានអាយុបានសម្រេច ព្រះអរហន្ត
|
១៥៩
|
សុកសូត្រ ទី ១០
|
|
មាណពចូលទៅកាន់សំណាក់នៃព្រះ អានន្ទត្ថេរ
|
១៦១
|
ព្រះ អានន្ទត្ថេរ ចូលទៅកាន់លំនៅ របស់សុភមាណព
|
១៦៣
|
ការបាននូវសទ្ធា ក្នុងព្រះតថាគត
|
១៦៥
|
ការចិញ្ចិមជីវិរខុស ព្រោះ តិរច្ឆានវិជ្ជា
|
១៦៧
|
សីលសម្បទា
|
១៦៩
|
សតិសម្បជញ្ញៈ
|
១៧១
|
ការជម្រះចិត្តឲ្យស្អាត ចាក នីវរណធម៌ ទាំង ៥
|
១៧៣
|
សេចក្តីឧបមានៃ នីវរណធម៌ ទាំង ៥
|
១៧៥
|
ការពោលអំពី ឈាន
សេចក្តីឧបមានៃឈាន
|
១៧៧
|
ការពោលសរសើរ ព្រះ អានន្ទត្ថេរ នៃសុភមាណព
|
១៨៣
|
ការពោលអំពី បញ្ញា សេចក្តីឧបមានៃ បញ្ញា
|
១៨៥
|
សោតធាតុទិព្វ
|
១៨៩
|
ចេតោបរិយញ្ញាណ
|
១៩១
|
បុព្វេនិវាសនុស្សតិញ្ញាណ
|
១៩៣
|
ចុតូបបាតញ្ញាណ
|
១៩៥
|
អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
១៩៧
|
សុភមាណបសរសើរ ព្រះអានន្ទត្ថេរ
ការសំដែងខ្លួនជា ឧបាសក
|
១៩៩
|
កេវដ្តសូត្រ ទី ១១
|
|
បាដិហារ្យ ៣ យ៉ាង
ការពោលអំពី ឥទ្ធិវិធិ
|
២០៣
|
ការពោលអំពី
អាទេសនាបាដិហារ្យ
|
២០៥
|
ការពោលអំពី
អនុសាសនីបាដិហារ្យ
|
២០៧
|
រឿងភិក្ខុអ្នកស្វែងរក មហាភូតរូប
|
២០៩
|
សេចក្តីព្យាករណ៍ប្រស្នាអំពី មហាភូតរូប
|
២១៩
|
លោហិច្ចសូត្រ
ទី ១២
|
|
សុត្តនិទាន ការទូលសួរអំពីមិនមានអាពាធជាដើម (ចំពោះព្រះមាន
ព្រះភាគ)
|
២២៣
|
ការក្រាបបង្គំទូលភត្តកាល ចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
២២៥
|
ពោលអំពីព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់សាកសួរលោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២២៧
|
ពោលអំពីការទ្រង់ដោះទិដ្ឋិខុស
របស់លោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២៣១
|
គ្រូដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់មាន៣ ពួក
|
២៣៥
|
គ្រូ ទី ២ ដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់
|
២៣៧
|
គ្រូ ទី ៣ ដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់
|
២៣៩
|
សាស្តា មិនគួរដល់ការចោទប្រកាន់ ការសម្តែងខ្លួនជាឧបាសកនៃ
លោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២៤១
|
តេវិជ្ជសូត្រ ទី ១៣
|
|
ការប្រឹក្សាគ្នានៃវាសេដ្ឋមាណព និងភារទ្វាជមាណព ពុទ្ធគុណកថា
|
២៤៥
|
ពោលអំពីវាសេដ្ឋមាណព និងភារទ្វាជមាណព មានសេចក្តីប្រកាន់
ខុសគ្នា
|
២៤៧
|
ពោលអំពីព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់សាកសួរវាសេដ្ឋមាណព
|
២៤៩
|
មត្តាមត្តកថា ពួកឫសីជាបុព្វបុរស
|
២៥៧
|
សេចក្តីឧបមាដោយជណ្តើរ
|
២៥៩
|
ពួកឫសីជាបុព្វបុរស
|
២៦១
|
សេចក្តីឧបមាដោយស្ទឹងអចិរវតី
|
២៦៣
|
កាមគុណទាំង ៥
|
២៦៥
|
នីវរណធម៌ ៥ ប្រការ
|
២៦៧
|
ការទ្រង់សាកសួរ វាសេដ្ឋមាណព
|
២៦៩
|
បដិបទា ជាគ្រឿងញ៉ាំងសត្វឲ្យទៅកាន់ព្រហ្មលោក
|
២៧១
|
ការពោលអំពីចេត្តោវិមុត្តិ
មានកំណត់ប្រមាណមិនបាន
|
២៧៥
|
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសក និងបញ្ជីរឿងនៃ សីលក្ខន្ធវគ្គនោះ
|
២៧៩
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
016)
សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ តតិយភាគ
មហាវគ្គ ១៦
មហាបទានសូត្រ
មហា នទានសូត្រ
និង មហាបរិនិព្វានសូត្រ
(ព.ស.
២៥១៤)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
មហាបទានសូត្រ
ទី ១
|
១
|
ភាណវារៈ ទី១
ប្រវត្តិនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ៧ ព្រះអង្គ
|
៣
|
ភាណវារៈ ទី១ ពោលអំពី
បុព្វេនិវាសានុស្សតិ របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៥
|
ភាណវារៈ ទី១ ពោលអំពី
ធម្មតារបស់ព្រះពោធិសត្វ
|
២៣
|
ភាណវារៈ ទី១ ពោលអំពី
មហាបុរិសលក្ខណៈ ៣២
|
៣៣
|
ភាណវារៈ ទី១ ពោលអំពី
ប្រវត្តិរបស់ព្រះវិបស្សីកុមារ
|
៤១
|
ភាណវារៈ ទី២
ពោលអំពីព្រះវិបស្សីកុមារ ស្តេចទៅកាន់ទីឧទ្យាន
|
៤៥
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ការទតឃើញទេវទូតទី១
|
៤៧
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ការទតឃើញទេវទូតទី២
|
៤៩
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ព្រះតម្រិះ នៃព្រះបាទ ពន្ធុមៈ
|
៥៣
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ការទតឃើញទេវទូតទី៣
|
៥៥
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ព្រះតម្រិះ នៃព្រះបាទ ពន្ធុមៈ
|
៥៩
|
ភាណវារៈ ទី២ ពោលអំពី
ការទតឃើញ អ្នកបួស
|
៦១
|
ភាណវារៈ ទី២
ការទ្រង់ផ្នួសនៃព្រះ វិបស្សីកុមារ
|
៦៣
|
ភាណវារៈ ទី២
ព្រះតម្រិះ របស់ព្រះវិបស្សី ពោធិសត្វ
|
៦៥
|
ភាណវារៈ ទី២
ការទ្រង់ពិចារណា សមុទយវារៈ
|
៦៧
|
ភាណវារៈ ទី២
ការទ្រង់ពិចារណា
និរោធវារៈ
|
៧១
|
ភាណវារៈ ទី២
ការទ្រង់ពិចារណា នូវការកើតនិងការរលត់ ក្នុងឧបាទានខន្ធ ៥
|
៧៥
|
សុត្តន្ត បិដក ទីឃនិកាយ មហាវគ្គ
|
៧៦
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
អារាធនា នៃមហាព្រហ្ម
|
៧៩
|
ភាណវារៈ ទី៣
ការទ្រង់ប្រមើលមើល
នូវសត្វលោក
|
៨១
|
ភាណវារៈ ទី៣
គាថាជាពាក្យអារាធនា នៃព្រហ្ម
|
៨៣
|
ភាណវារៈ ទី៣
រឿងព្រះខណ្ឌ រាជកុមារ
និង តិស្សកុមារ
|
៨៥
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ពួកមហាជន
|
៨៩
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ធម្មចក្ខុរបស់បុព្វជិត ទាំង
៨៤០០០ រូប
|
៩៣
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ព្រះតម្រិះរបស់ព្រះពុទ្ធ វិបស្សី
|
៩៥
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ការត្រាច់ទៅកាន់ ចារិក នៃពួកសាវ័ក
|
៩៧
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ការបន្លឺសាស័ព្ទនៃពួកទេវតា
|
១០១
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ការទ្រង់សម្តែងបាតិមោក្ខ
|
១០៣
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ការក្រាបបង្គំទូលនៃទេវតា
|
១០៥
|
ភាណវារៈ ទី៣ ពោលអំពី
ធម្មជាតិដែលតថាគតបានជ្រាបច្បាស់ហើយ
|
១១៥
|
មហានិទាន សូត្រ
ទី ២
|
១១៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
បដិច្ចសមុប្បាទ
|
១១៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ហេតុនិងបច្ច័យ នៃអកុសលធម៌ទាំងឡាយ
|
១២៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ហេតុនិងបច្ច័យ នៃពួក អកុសលធម៌
|
១២៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី ហេតុនិងបច្ច័យ នៃពួកធម៌ មានឆន្ទរាគៈ ជាដើម
|
១២៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ហេតុនិងបច្ច័យ នៃ វេទនា
|
១៣១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី ហេតុនិងបច្ច័យ នៃពួកធម៌ មាន ផស្សៈ ជាដើម
|
១៣៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ការបញ្ញត្តខ្លួន
|
១៣៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ការ មិនបញ្ញត្តខ្លួន
|
១៣៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ការពិចារណាខ្លួន
|
១៤១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
ការមិនពិចារណា នូវវេទនា ថាជាខ្លួន
|
១៤៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
វិញ្ញាណដ្ឋិតិទាំង ៧
|
១៤៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
វិមោក្ខទាំង ៨
|
១៥១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ឧភតោភាគវិមុត្តិ
|
១៥៣
|
មហានិព្វាន សូត្រ
ទី ៣
|
១៥៤
|
វជ្ជិភាណវារៈ និទានកថា
|
១៥៥
|
វជ្ជិភាណវារៈ ពោលអំពី អបរិហានិយធម៌
ទាំង ៧ របស់ពួកវជ្ជីក្សត្រិយ៍
|
១៥៧
|
វជ្ជិភាណវារៈ ការទ្រង់ប្រជុំភិក្ខុទាំងឡាយ
|
១៦៣
|
វជ្ជិភាណវារៈ ពោលអំពី អបរិហានិយធម៌ ៧ របស់ពួក របស់ពួកភិក្ខុ
|
១៦៥
|
វជ្ជិភាណវារៈ ពោលអំពី អបរិហានិយធម៌ ៦ របស់ពួក របស់ពួកភិក្ខុ
|
១៧៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ព្រះមានព្រះភាគស្តេចទៅកាន់ អម្ពលដ្ឋិកាឧទ្យាន
|
១៧៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីការសាកសួរ ព្រះពុទ្ធគុណ
|
១៧៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីអានិស្សង នៃត្រៃសិក្ខា
|
១៨១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ព្រះមានព្រះភាគស្តេចចូលទៅកាន់ផ្ទះសម្នាក់
|
១៨៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី ការសាងក្រុងក្នុង បាដលិគ្រាម
|
១៨៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ រឿងសុនិធៈ និង វស្សការព្រាហ្មណ៍
|
១៨៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ អនុមោទនគាថា
|
១៩១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ព្រះឧទានរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៩៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ កាទ្រង់សម្តែង ចតុរារិយសច្ច
|
១៩៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ
ការក្រាបបង្គំទលសួរ គតិរបស់ពួកសាវ័ក
|
១៩៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ការទ្រង់សម្តែងធម៌បរិយាយ ឈ្មោះធម្មាទាសៈ
|
២០១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ការទ្រង់សម្តែង
សតិប្បដ្ឋាន ៤
|
២០៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ស្តេចយាងទៅកាក់ទីអង្គាស របស់នាង អម្ពបាលី
|
២០៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ទ្រង់មានព្ឬហពុតញថដីកាប្រារព្ធ នឹងព្រះអានន្ទ
|
២១៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ព្រះមានព្រះភាគចូលទៅកាន់ បាវាលចេតិយ
|
២១៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីអានុភាពនៃ ឥទ្ធិបាទ ទាំង ៤
|
២១៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី អារាធនាព្រះមានព្រះភាគឲ្យបរិនិព្វាន
|
២១៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ
ការទ្រង់ដាក់ អាយុសង្ខារ
|
២២៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីហេតុនៃការកក្រើកផែនដី
|
២២៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី បរិស័ទ ៨ ពួក
|
២២៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី អតិភាយតនៈ
ទាំង ៨
|
២៣១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ វិមោក្ខ
៨ រឿងក្រុងមារ
|
២៣៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី
ពុទ្ធបរិស័ទ ៤ពួក
|
២៣៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី អានុភាព របស់ ឥទ្ធិបាទ
|
២៤៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី សំវេជនីយធម៌
|
២៥១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ការទ្រង់ឲ្យប្រជុំភិក្ខុសង្ឃ
|
២៥៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី
អភិញ្ញា ទេសិតធម៌
|
២៥៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ការទ្រង់ទតក្រុងវេសាលី ជា បច្ឆិមទស្សនៈ
|
២៥៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីអរិយធម៌ ៤ យ៉ាង
|
២៥៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី មហាបទេស ៤ យ៉ាង
|
២៦១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ រឿងនាយឆន្ទកម្មាបុត្ត
(កូនជាងមាស)
|
២៦៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ លោហិតប្បក្ខន្ទិកាពាធ
|
២៧១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី ហេតុអស្ចារ្យចំឡែក
|
២៧៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ
ការសម្តែងខ្លួនជាឧបាសក នៃបុក្កុសមល្លបុត្ត
|
២៨១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីហេតុអស្ចារ្យចម្លែក
|
២៨៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពី ពុទ្ធដំណើរទៅកាន់ស្ទឹង កកុធៈ
|
២៨៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីចង្ហាន់បិណ្ឌបាតទាំង ២ មានផលច្រើន
|
២៨៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ
ពោលអំពីការបូជាចំពោះ តថាគត
|
២៨៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ រឿងឧបវាណភិក្ខុ
|
២៩១
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីសេចក្តីកន្ទក់កន្ទេញរបស់ទេវតា
|
២៩៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ពោលអំពីសំវេជនីយដ្ឋាន
៤ កន្លែង
|
២៩៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី ការប្រតិបត្តិក្នុងសរីរៈ ព្រះចក្រពត្តិរាជ
|
២៩៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី ថូបាហេបុគ្គ ៤ ពួក
|
២៩៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ទ្រង់ត្រាស់ឲ្យហៅអានន្ទត្ថេរ
|
៣០១
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី អច្ឆរិយព្ភុតធម៌ ៤ យ៉ាងក្នុងព្រះ អានន្ទត្ថេរ
|
៣០៣
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពីអច្ឆរិយព្ភុតធម៌ ៤ យ៉ាងក្នុងព្រះ ចក្រពត្តិរាជ
|
៣០៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី រាជធានី ឈ្មោះ កុសាវតឹ
|
៣០៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ការថ្វាយដំណឹងដល់ មល្លក្សត្រិយ៍ នៃក្រុងកុសិនារា
|
៣០៩
|
ពុទ្ធភាណវារៈ រឿងសុភទ្ទ បរិព្វាជក
|
៣១១
|
ពុទ្ធភាណវារៈពោលអំពី គ្រូអ្នកធ្វើលិទ្ធិ ដូចកំពង់ ទាំង ៦ នាក់
|
៣១៥
|
ពុទ្ធភាណវារៈ ទ្រង់សម្តែងធម៌ដល់សុភទ្ទបរិព្វាជក
|
៣១៧
|
ពុទ្ធភាណវារៈ បព្វជ្ជា និង ឧបសម្បទារបស់ សុភទ្ទបរិព្វាជក
|
៣១៩
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ ព្រះបច្ឆិមវាចា របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣២១
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ បរិនិព្វាន នៃព្រះមានព្រះភាគ
|
៣២៥
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ ការថ្វាយដំណឹងបរិនិព្វាន
|
៣៣១
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ មល្លក្សត្រិយ៍
ជាប្រធាន ៨ អង្គ
|
៣៣៣
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ ការថ្វាយព្រះភ្លើង សរីរៈ របស់តថាគត
|
៣៣៥
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ
រឿងព្រះមហាកស្សបត្ថេរ
|
៣៣៧
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ រឿងព្រះបាទ អជាតសត្តុ ជាដើម
|
៣៤៣
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ រឿងការចែកព្រះ សរីរធាតុ របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៤៧
|
បរិនិព្វានភាណវារៈ ពុទ្ធសារិរិកគាថា
|
៣៤៩
|
|
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
017)
សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ ចតុត្ថភាគ
មហាវគ្គ ១៧
មហាសុទស្សនសូត្រ
ជនវសភសូត្រ
មហាកោវិន្ទសូត្រ
មហាសមយសូត្រ
សក្កបញ្ហសូត្រ
មហាសតប្បដ្ឋានសូត្រ
និង
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ
(ព.ស.
២៥១៤)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
មហាសុទស្សនសូត្រ
ទី ៤
|
១
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពីកុសាវតីរាជធានី
|
៣
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ការកើតប្រាកដនៃ ចក្ករ័តន៍
|
៧
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពីការកើតប្រាកដនៃ ហត្ថិរតន៍
|
៩
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពីការកើតប្រាកដនៃ
មណិរតន៍
|
១១
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពីការកើតប្រាកដនៃ គហបតិរតន៍
|
១៣
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ឫទ្ធិ ៤ យ៉ាង
|
១៥
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី បរវិតក្ក របស់ព្រះបាទ មហាសុទស្សនៈ
|
១៧
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ព្រាហ្មណ៍ និង គហបតី
|
២១
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ការសាងធម្មប្រាសាទ
|
២៣
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ការសាងស្រះបោក្ខរណី
|
២៩
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី ដើមត្នោតវិចិត្រដោយកែវមរកតជាដើម
|
៣១
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី
ព្រះឧទានរបស់ព្រះបាទ មហាសុទស្សនៈ
|
៣៣
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី សម្បត្តិវិចិត្រផ្សេងៗនៃមហាទស្សនៈ
|
៣៥
|
បឋមភាណវារៈ ពោលអំពី បរិវិតក្ករបស់ព្រះបាទ មហាទស្សនៈ
|
៣៧
|
ទុតិយភាណវារៈ ពោលអំពីព្រះនាង សុភទ្ទាទេវី
|
៣៩
|
ទុតិយភាណវារៈពោលអំពី ព្រះបាទមហាសុទស្សនៈមានព្រះបន្ទូលតប
|
៤៥
|
ទុតិយភាណវារៈ ការក្រាបទូលអនុលោម តាមព្រះបាទ មហាសុទស្សនៈ
|
៥១
|
ទុតិយភាណវារៈ បច្ឆិមជាតិរបស់
ព្រះបាទ មហាសុទស្សនៈ
|
៥៥
|
ទុតិយភាណវារៈ
សំវេកកថា
|
៥៩
|
ជនវសភសូត្រ ទី ៥
|
៦០
|
ជនវសភសូត្រ ទ្រង់ព្យាករក្នុងកំណើតនៃ បញ្ញា និង គតិ និង បុណ្យ
|
៦១
|
ជនវសភសូត្រ សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ព្រះអានន្ទមានអាយុ
|
៦៥
|
ជនវសភសូត្រ ការជូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគនៃព្រះអានន្ទមានអាយុ
|
៧១
|
ជនវសភសូត្រ ពោលអំពី
ជនវសភយក្ស
|
៧៣
|
ជនវសភសូត្រ អនុមោទនាកថា របស់ សក្កទេវរាជ
|
៧៩
|
ជនវសភសូត្រ ពោលអំពី ព្រហ្មឈ្មោះ សនង្កុមារ
|
៨១
|
ជនវសភសូត្រ ពោលអំពី សំឡេងមានអង្គ ៨ របស់ សនង្កុមារព្រហ្ម
|
៨៥
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី អានិសង្សនៃការចម្រើនឥទ្ធិបាទ
|
៨៩
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី ការបាននូវ ឧកាសទី ១
|
៩១
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី ការបាននូវ ឧកាសទី ២-៣
|
៩៣
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី
សតិប្បដ្ឋាន ទាំង ៤
|
៩៥
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី
ធម្មគុណ
|
៩៩
|
ជនវសភសូត្រ សេចក្តីត្រិះរិះរបស់វេស្សវណ មហារាជ
|
១០១
|
ជនវសភសូត្រពោលអំពី ការតំណាលប្រាប់ តៗ គ្នា
|
១០៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ទី ៦
|
១០៤
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ពោលអំពីគុណ ជារបស់ពិត ៨ ប្រការ របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១០៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការពោលចរចារបស់ទេវតាពួកខ្លះ
|
១១៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ បុព្វនិមិត្តនៃការកើតប្រាកដរបស់ព្រហ្ម
|
១១៥
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការកើតប្រាកដនៃ សនង្កុមារព្រហ្ម
|
១១៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ សំឡេងមានអង្គ៨ របស់សនង្កុមារព្រហ្ម
|
១១៩
|
មហាគោវិន្ទសូត្រពោលអំពីគុណ
ជារបស់ពិត ៨ ប្រការ របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១២១
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការនិម្មិតអត្តភាពដ៏លើសលប់ នៃ សនង្កុមារព្រហ្ម
|
១២៥
|
មហាគោវិន្ទសូត្រព្រះបាទ ទិសម្បតិ និងរឿង ជោតិបាលមាណព
|
១២៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ពោលអំពីហេតុដែលបានឈ្មោះថា មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១២៩
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ រឿងព្រះបណុរាជបុត្រ
|
១៣១
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ រឿងព្រះបាទ បណុ
|
១៣៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ កិត្តិសព្ទដ៏ពិរោះរបស់ មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៣៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍ចូលទៅរកព្រាហ្មណ៍ មហាសាលជាដើម
|
១៤១
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការសាងអាស្រម ថ្មីរបស់មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៤៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការឆ្លងឆ្លើយ ជាមួយនឹង សនង្កុមារព្រហ្ម
|
១៤៥
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការសួរអំពីដំណើរទៅកាន់ព្រហ្មលោក
|
១៤៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ពោលអំពីក្លិនពុល
|
១៤៩
|
មហាគោវិន្ទសូត្រពោលអំពី ការក្រាបបង្គំទូលលាព្រះបាទ រេណុ
|
១៥១
|
មហាគោវិន្ទសូត្រពោលអំពី ការក្រាបបង្គំទូលលា ក្សត្រិយ៍ទាំង ៦ អង្គ
|
១៥៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការអង្វរ មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍ នៃក្សត្រិយ៍ទាំង ៦
អង្គ
|
១៥៧
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ការលាភរិយាទាំង ៤០នាក់នៃ មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៦១
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ចិត្តប្រកបដោយមេត្តារបស់មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៦៣
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ពោលអំពី ព្រហ្មចរិយធម៌ របស់ មហាគោវិន្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៦៥
|
មហាគោវិន្ទសូត្រ ពោលអំពី ព្រះសកទាគាមិ និង ព្រះសោតាបន្ន
|
១៦៧
|
មហាសមយសូត្រទី ៧
|
១៦៨
|
មហាសមយសូត្រ ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគនៃទេវតាជាន់សទ្ធាវាស
|
១៦៩
|
មហាសមយសូត្រ គាថានីមួយៗ នៃទេវតាជាន់សទ្ធាវាស
|
១៧១
|
មហាសមយសូត្រ នាមនិងគោត្ររបស់ពួកទេវតា
|
១៧៣
|
មហាសមយសូត្រនាមនិងគោត្ររបស់ពួកទេវតា និងស្តេចលោកបាល
|
១៧៧
|
មហាសមយសូត្រ ឈ្មោះរបស់ពួកទេវតា
|
១៨១
|
មហាសមយសូត្រ
ឈ្មោះនៃពួកទេវតា
|
១៨៥
|
មហាសមយសូត្រ ពាក្យរបស់មារ
|
១៨៩
|
សក្កបញ្ហសូត្រទី ៨
|
១៩១
|
សក្កបញ្ហសូត្រ រឿងបញ្ចសិខគន្ធព្វបុត្ត
|
១៩៣
|
សក្កបញ្ហសូត្រ គាថារបស់ បញ្ចសិខគន្ធព្វបុត្ត
|
១៩៥
|
សក្កបញ្ហសូត្រ
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ទេវានមិន្ទ
|
២០១
|
សក្កបញ្ហសូត្រ សេចក្តីក្រាបបង្គំទូលព្រះមានព្រះភាគ
|
២០៣
|
សក្កបញ្ហសូត្រ រឿងគោបិកាសក្យធីតា
|
២០៧
|
សក្កបញ្ហសូត្រ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់តម្រិះ
|
២១៣
|
សក្កបញ្ហសូត្រ ប្រស្នាព្រះឥន្ទ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ព្យាករប្រស្នា
|
២១៥
|
សក្កបញ្ហសូត្រ និយាយអំពីសមណព្រាហ្មណ៍ដទៃ
|
២៣៣
|
សក្កបញ្ហសូត្រនិយាយអំពី សង្រ្គាម ទេវតានិង អសុរ
|
២៣៥
|
សក្កបញ្ហសូត្រ អំណាចនៃប្រយោជន៍ ៦ប្រការ
|
២៣៧
|
សក្កបញ្ហសូត្រ ការបាននូវសេចក្តីសោមនស្ស
|
២៤១
|
សក្កបញ្ហសូត្រ ពាក្យជាទីបំផុតនៃសូត្រ
|
២៤៣
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រទី ៩
|
២៤៤
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ឧទ្ទេសវារកថា
|
២៤៥
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ អានាបានបព្វៈ
|
២៤៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ឥរិយាបថបព្វៈ
|
២៤៩
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ សម្បជញ្ញបព្វៈ
|
២៥១
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ បដិក្កូលមនសិការបព្វៈ
|
២៥៣
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ធាតុបព្វៈ
|
២៥៥
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ សិវថិកាបព្វៈ
|
២៥៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ការពិចារណានូវវេទនា
|
២៦១
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ការពិចារណានូវ ចិត្ត
|
២៦៥
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ការពិចារណានូវ ធម៌
|
២៦៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ នីវរណបព្វៈ
|
២៦៩
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ខន្ធបព្វៈ
|
២៧១
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ អាយតនបព្វៈ
|
២៧៣
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ពោជ្ឈង្គបព្វៈ
|
២៧៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ សច្ចបព្វៈ
|
២៨១
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ ទុក្ខអរិយសច្ច
|
២៨៣
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ សមុទយ អរិយសច្ច
|
២៨៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ និរោធ អរិយសច្ច
|
២៩៣
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ មគ្គ អរិយសច្ច
|
២៩៧
|
មហាសតិប្បដ្ឋានសូត្រ
អានិសង្ឃនៃការចម្រើនសតិបដ្ឋាន
|
៣០១
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ ទី១០
|
៣០៥
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ កិត្តិស័ព្ទសរសើររបស់ព្រះកុមារក្សប
|
៣០៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សារាណីយកថា
|
៣០៩
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ និយាយអំពីទោសមានអកុសលកម្មបថ ជាដើម
|
៣១១
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ ពាក្យឧបមាដោយចោរ
|
៣១៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ និយាយអំពិ អានិសង្ស កុសលកម្មបថ
|
៣១៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ ពាក្យឧបមាដោយរណ្តៅលាមក
|
៣១៩
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ និយាយអំពីការវាចាកកម្មប មានបាណាតិបាតជាដើម
|
៣២៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ ប្រមាណនៃអាយុរបស់ទេវតាជាន់តាវត្តឹង្ស
|
៣២៥
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ ពាក្យឧបមាដោយបុគ្គលខ្វាក់អំពីកំណើត
|
៣២៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ និយាយអំពីសមណព្រាហ្មណ៍ដែលមានសីល
|
៣២៩
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយនាងព្រាហ្មណ៍ដែលមានគ៌ភ
|
៣៣៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រសេចក្តីប្រៀបដោយ ចោរដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់
|
៣៣៥
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយ យល់សប្តិ
|
៣៣៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយ ដុំដែក
|
៣៣៩
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រពោលអំពីការស្វែងរកជីវៈ របស់ចោរដែលស្លាប់ទៅ
|
៣៤១
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រសេចក្តីប្រៀបដោយ បុរសដែលផ្លុំស័ង្ខ
|
៣៤៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រពោលអំពីការស្វែងរកជីវៈ របស់ចោរដែលស្លាប់ទៅ
|
៣៤៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រសេចក្តីប្រៀបដោយជដិលអ្នកបម្រើភ្លើង
|
៣៤៩
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយពួកឈ្មួញរទេះច្រើននាក់
|
៣៥៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រសេចក្តីប្រៀបដោយ បុរសចិញ្ចឹមជ្រូក
|
៣៦១
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយអ្នកលេងបាសកាពីរនាក់
|
៣៦៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយបុរសអ្នកនាំយកបាច់សំបកធ្មៃ
|
៣៦៧
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ
ការសម្តែងខ្លួនជាឧបាសកនៃព្រះបាទបាយាសិរាជញ្ញៈ
|
៣៧១
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រ សេចក្តីប្រៀបដោយអ្នកភ្ជួរ
|
៣៧៣
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រពោលអំពីទានរបស់ព្រះបាទបាយាសិរាជញ្ញៈ
|
៣៧៥
|
បាយាសិរាជញ្ញសូត្រពោលអំពីព្រះគវម្បតិត្ថេរ និង បាយាសិទេវបុត្រ
|
៣៧៩
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា (លេខសៀវភៅបិដក :
018)
សុត្តន្តបិដក
ទីឃនិកាយ បញ្ចមភាគ
បាដិកវគ្គ ១៨
បាដិកសូត្រ ឧទុម្ពរិកសូត្រ
ចក្កវត្តិសូត្រ
អគ្គញ្ញសូត្រ សម្បសាទនិយសូត្រ និង
បាសាទិកសូត្រ
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បាដិកសូត្រ ទី១
|
១
|
រឿងសុនក្ខត្តលិច្ឆវិបុត្រ ពោលអំពីការក្រាបបង្គំលាព្រះមានព្រះភាគ
|
៣
|
ពោលអំពីឥទ្ធិប្បាដិហារិយ៍
|
៥
|
ពោលអំពី ច្បាប់ទំលាប់
|
៧
|
ពោលអំពី គុណនៃព្រះរតនត្រ័យ
|
៨
|
ពោលអំពី ព្រះមានព្រះភាគគង់នៅក្នុង ឧត្តរកានិគម
|
១១
|
ពោលអំពី កុក្កុរវត របស់អចេលកោរក្ខត្តិយៈ
|
១៣
|
ពោលអំពី ធ្វើមរណកាលរបស់អចេលកោរក្ខត្តិយៈ
|
១៥
|
ពោលអំពី ការធ្វើ និង
មិនធ្វើ ឥទ្ធិប្បាដិហារិយ៍
|
១៧
|
ប្រស្នារបស់សុនក្ខត្តលិច្ឆវិបុត្រ
|
១៩
|
ពោលអំពី ទិដ្ឋិអាក្រក់របស់សុនក្ខត្តលិច្ឆវិបុត្រ
|
២១
|
រឿងអចេល បាដិកបុត្រ
|
២៣
|
ពោលអំពី ការរើសគូប្រណាំងប្រជែងរបស់អចេល បាដិកបុត្រ
|
២៥
|
ព្រះវាចារបស់ព្រះមានព្រះភាគមិនដែលមានដំណើរបែកចេញជា២ផ្លូវ
|
២៧
|
ពោលអំពីសេចក្តីប្រព្រឹត្តិរបស់ចេល បាដិកបុត្រ
|
២៩
|
ព្រះមានព្រះភាគស្តេចចូលទៅកាន់អារាមរបស់ អចេលបាដិកបុត្រ
|
៣១
|
ពោលអំពីភ័យសេចក្តីតក់ស្លុតព្រឺរោមរបស់ អចេលបាដិកបុត្រ
|
៣៣
|
ពោលអំពីបុរសម្នាក់ចូលទៅរក អចេលបាដិកបុត្រ
|
៣៥
|
ពោលអំពី ការបរាជ័យ
របស់ អចេលបាដិកបុត្រ
|
៣៧
|
ពោលអំពីសេចក្តីប្រៀបធៀប ដោយសីហមីគរាជ និង ចចកចាស់
|
៤៥
|
គាថាជាគ្រឿងប្រៀបធៀបដោយ សីហមីគរាជ និង ចចកចាស់
|
៤៧
|
ពោលអំពីឥទ្ធិប្បាដិហារិយ៍
|
៥១
|
ពោលអំពី ច្បាប់ទម្លាប់ជាដើម
|
៥៣
|
ពោលអំពី មហាព្រហ្មជាដើម
|
៥៥
|
ពួកទេវតាឈ្មោះ
ខិឌ្ខាបទោសិកា និងការបញ្ញត្តិច្បាប់ទម្លាប់
|
៥៩
|
ពួកទេវតាឈ្មោះ
មនោបទោសិកា និងមិនមែន មនោបទោសិកា
|
៦៣
|
ពោលអំពីការបញ្ញត្តិច្បាប់ទម្លាប់ ដែលកើតឡើងដោយមិនអាស្រ័យហេតុ
|
៦៥
|
ពោលអំពី សុភវិមោក្ខ
|
៦៧
|
ឧទុប្ពរិកសូត្រ ទី ២
|
៧០
|
ឧទុប្ពរិកសូត្រ
រឿងនិគ្រោធ បរិព្វាជក
|
៧១
|
ពោលអំពីតបោជិគុច្ឆវាទ ជាដើម
|
៧៧
|
ពោលអំពី ឧបក្កិលេស
នៃការខ្ពើមបាប ដោយព្យាយាមជាគ្រឿងដុតកិលេស
|
៨៣
|
ពោលអំពីសេចក្តីបរិសុទ្ធិ នៃការខ្ពើមបាប ដោយព្យាយាមជាគ្រឿងដុតកិលេស
|
៨៨
|
ពោលអំពីតបោជិគុច្ឆវាទដែល ដល់នូវកំពូលធម៌ និង ខ្លឹមធម៌
|
៩៥
|
ពោលអំពីការសាកសួរនៃ
សន្ធានគហបតី
|
១០៥
|
ពោលអំពី កុណនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
|
១០៧
|
ពោលអំពី អានិសង្សដ៏ឧត្តម នៃការប្រតិបត្តិក្នុងធម៌ វិន័យ
|
១០៩
|
ចក្កវត្តិសូត្រ ទី ៣
|
១១៥
|
ចក្កវត្តិសូត្រ
រឿងស្តេចចក្រពត្តិព្រះនាមទល្លនេបិ រតនៈ ៧ ប្រការ
|
១១៧
|
ចក្ករត័ន៍ ជាទិព្វបាត់ទៅ
|
១១៩
|
ពោលអំពីចក្កវត្តិវគ្គ
|
១២១
|
អានុភាពនៃ ចក្ករតន៍
|
១២៣
|
អានុភាពនៃ ចក្ករតន៍
ការទ្រង់ប្រៀនប្រដៅដោយធម៌
|
១២៥
|
ចក្ករតន៍
ជាទិព្វច្យុតចាកទី
|
១២៧
|
ចក្ករតន៍
ជាទិព្វបាត់ទៅ
|
១២៩
|
ការមិនទ្រង់ព្រះរាជទានទ្រព្យដល់ពួកមនុស្សដែលឥតទ្រព្យ
|
១៣១
|
ការទ្រង់ព្រះរាជទានទ្រព្យ ការទ្រង់ប្រៀនប្រដៅដោយធម៌
|
១៣៣
|
អទិន្នាទាន ការកាត់ក្បាល (ចោរ)
|
១៣៥
|
ការមិនទ្រង់ព្រះរាជទានទ្រព្យជាដើម
|
១៣៧
|
អកុសលកម្មបថ ១០ប្រការ ការសាបសូន្យអាយុ
|
១៤១
|
ដំណើរកើតនៃសេចក្តីទ័លក្រជាដើម
|
១៤៣
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយស្មៅគែ
លលក ជាភោជនដ៏ប្រសើរ
|
១៤៥
|
និយាយអំពីគំនំដ៏ក្លៀវក្លាជាដើម
|
១៤៧
|
សេចក្តីវៀរចាកអកុសលកម្មបថ សេចក្តីចំរើនដោយអាយុជាដើម
|
១៤៩
|
ការកើតឡើងនៃព្រះបាទសង្ខរាជ
|
១៥៣
|
អំពីគុណកថានៃព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ព្រះនាម មេត្តេយ្យ
|
១៥៥
|
និយាយអំពិធម៌ចំរើនអាយុជាដើម
|
១៥៧
|
និយាយអំពី ឈាន ទាំង ៤
|
១៥៩
|
អគ្គញ្ញសូត្រ
|
១៦១
|
អគ្គញ្ញសូត្រ
និយាយអំពី វណ្ណៈទាំង៤
|
១៦៣
|
និយាយ អំពី ធម៌ ស
និងធម៌ ខ្មៅ
|
១៦៧
|
ពោលអំពី ជាតិ ផ្សេងៗ ជាដើម
|
១៦៩
|
សេចក្តីចំរើននៃលោក
|
១៧១
|
និយាយអំពី ផែនដី មានរសជាដើម
|
១៧៣
|
និយាយអំពី ក្រមរ ផែនដី ជាដើម
|
១៧៥
|
និយាយអំពី ពណ៌សម្បុរជាដើម
|
១៧៧
|
ការសំឡឹង មើលគ្នាទៅវិញ ទៅមក
|
១៧៩
|
និយាយអំពី ការនាំយកស្រូវ សាលី ជាដើម
|
១៨១
|
ការចែកស្រូវ សាលី
ការតាំងភ្លឺស្រែ
|
១៨៣
|
ការសន្មតិសត្វម្នាក់
ការប្រគល់ឲ្យចំណែកស្រូវ សាលី
|
១៨៥
|
និយាយអំពី បាបធម៌ មានអទិន្នាទាន ជាដើម
|
១៨៩
|
ការកើតឡើងនៃ អក្ខរៈទី ៣ថា អជ្ឈាយិកា
អជ្ឈាយិកា
|
១៩១
|
ការប្រព្រឹត្តិអាក្រក់ ផលនៃការប្រព្រឹត្តិអាក្រក់
|
១៩៣
|
ការប្រព្រឹត្តិល្អ ផលនៃការប្រព្រឹត្តិល្អ
|
១៩៥
|
គាថារបស់ សនង្កុមារព្រហ្ម
|
១៩៧
|
សម្បសាទនីយសូត្រ ទី៥
|
១៩៩
|
កាសម្បសាទនីយសូត្រ
ការត្រាសសួរចំពោះព្រះសារីបុត្រ
|
២០១
|
សប្បសាទនទេសនា សេចក្តីឧបមា ដោយ នគរ
|
២០៣
|
ពោធិបក្ខិយធម៌ កិរិយាញ៉ាំងបុគ្គលឲ្យស្គាល់នូង អាយតនៈ
|
២០៥
|
ដំណើរ ចុះកាន់គភ៌ មាន ៤ យ៉ាង
|
២០៧
|
អាទេសនវិធី ទី ៣
|
២០៩
|
អាទេសនវិធី ទី ៤
|
២១១
|
បុគ្គល ៧ ពួក
|
២១៣
|
បដិ បទា ៤ យ៉ាង
|
២១៥
|
អនុសាសនវិធា ៤ យ៉ាង
|
២១៧
|
វិមុត្តិញ្ញាណ របស់បុគ្គលដទៃ
|
២១៩
|
សស្សតវាទ ៣ ប្រការ
|
២២១
|
បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
២២៥
|
ឥទ្ធិវិធា ២
យ៉ាង
|
២២៧
|
ឬទ្ធិ ប្រកបដោយអាសវៈ
ឬទ្ធិ មិនមានអាសវៈ
|
២២៩
|
ព្រះសារីបុត្រសួរព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ព្យាករ
|
២៣១
|
ព្រះឧទាយិ សំដែងអំពីសេចក្តីជ្រះថ្លា
|
២៣៥
|
បាសាទិកសូត្រ
|
២៣៧
|
បាសាទិកសូត្រ ការក្រាបបង្គំសួរព្រះមានព្រះភាគ
|
២៣៩
|
ធម្មវិន័យដែលសាស្តាពោលទុកមិនល្អ
|
២៤១
|
កិរិយាត្រាស់ដឹកនៃព្រះសាស្តា
ភាវៈនៃធម៌ដែលទ្រង់សំដែង ទុកល្អហើយ
|
២៤៣
|
ពួកសាវ័កដែលមិនបានដឹងសេចក្តីច្បាស់ ក្មុងព្រះសទ្ធម្ម
|
២៤៧
|
ភាវៈនៃសាស្តាជាថេរៈ
ជាអ្នកដឹងរាត្រីជាដើម
|
២៤៩
|
ភាវៈនៃពួកភិក្ខុជាថេរៈ
ជាអ្នកឆ្លៀវឆ្លាស ជាដើម
|
២៥៥
|
ព្រហ្មចារ្យ បរិបូណ៌ ទាំងអស់
|
២៥៧
|
ពោលអំពី អភិញ្ញាទេសិកធម៌
|
២៥៩
|
ធម្មភាសិតរបស់សង្ឃ ជាព្រហ្មចារី
|
២៦១
|
ការទ្រង់អនុញ្ញាតបច្ច័យ
មានចីវរប្បច្ច័យ ជាដើម
|
២៦៥
|
សុខល្លិកានុយោគ ៤ យ៉ាង
|
២៦៧
|
អានិសង្ស នៃ សុខល្លិកានុយោគ ៤ យ៉ាង
|
២៧១
|
ការឈប់ប្រព្រឹត្ត កន្លង ហេតុទាំង ៩
យ៉ាង
|
២៧៣
|
ប្រស្នាដែលព្រះតថាគត ទ្រង់ព្យាករ និង មិនទ្រង់ព្យាករ
|
២៧៥
|
ប្រស្នាដែលព្រះតថាគត មិនទ្រង់ព្យាករ
|
២៧៧
|
ទិដ្ឋិនិស្ស័យ ដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងចំណែក ខាងដើម
ជាដើម
|
២៨១
|
អធិប្បញ្ញត្តិនៃ សមណព្រាហ្មណ៍ ទាំងឡាយ
|
២៨៣
|
សតិបដ្ឋាន ទាំង៤
|
២៨៥
|
ធម្មបរិយាយ គួរជាទី ជ្រះថ្លា
|
២៩១
|
|
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(លេខសៀវភៅបិដក :
019)
សុត្តន្តបិដក ទីឃនិកាយ បាដិកវគ្គ
ឆដ្ឋភាគ ១៩
(ព.ស.
២៥០៣)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
លក្ខណសូត្រ ទី ៧
|
១
|
ពោលអំពី លក្ខណៈ៣២ប្រការ
|
៣
|
ពោលអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៧
|
គាថាសំដែងអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
២១
|
ពោលអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
២៥
|
គាថាសំដែងអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
២៧
|
ពោលអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៣៧
|
គាថាសំដែងអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៤១
|
ពោលអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៤៣
|
គាថាសំដែងអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៥៧
|
គាថាសំដែងអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៥៩
|
ពោលអំពី ការកសាងបុព្វកម្ម នៃព្រះតថាគត
|
៦៥
|
សិង្គាលកសូត្រទី៨
|
៦៧
|
កម្មក្កិលេស៤យ៉ាង
|
៦៩
|
ពោលអំពើអបាយមុខ៦យ៉ាង
|
៧១
|
បុគ្គលមិនមែនជាមិត្ត
៤ពួក
|
៧៩
|
មិត្ត៤ពួកដែលមានសន្តាន ល្អ
|
៨១
|
និគមគាថា
|
៨៣
|
ទិសទាំង៦
និយាយអំពីទិស
ទិសខាងត្បូង
|
៨៥
|
ទិសទាំង៦ និយាយអំពីទិស ខាងជើង
|
៨៧
|
ទិសទាំង៦ និយាយអំពីទិស ខាងលើ
|
៨៩
|
និយាយអំពីទិស ទិសខាងក្រោម និងខាងលើ
|
៩១
|
សេចក្តីសរសើនៃសិង្គាលកមាណព និងការដល់នូវសរណគមន៍
|
៩៣
|
អាដានាដិយសូត្រទី៩
|
៩៤
|
រឿងមហារាជទាំង៤
|
៩៥
|
គាថា នមស្សការចំពោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ៧ ព្រះអង្គ
|
៩៧
|
ដំណើរ រះនៃព្រះអាទិត្យ មានរស្មីក្លៀវក្លា
|
៩៩
|
វិរុឡ្ហមហារាជគង់ក្នុងទិសខាងត្បូង
|
១០១
|
ដំណើរ រះនៃព្រះអាទិត្យមានរស្មីក្លៀវក្លា
|
១០៣
|
និយាយអំពីឧត្តរកុរុទ្វីប ជាដើម
|
១០៥
|
និយាយអំពី យានដំរី ជាដើម
|
១០៧
|
ការរក្សាទាក់ទងដោយអាជានា ជានគរ
|
១០៩
|
ពួកអមនុស្សមានយក្ខជាដើម
|
១១៥
|
ពោលអំពីរៀងរ៉ាវនៃស្តេចធំទាំង៤
|
១១៧
|
សង្គីតិសូត្រ ទី១០
|
១២៣
|
ព្រះមានព្រះភាគស្តេច ចូលទៅកាន់សណ្ឋាគារស្ថាន
|
១២៥
|
ការធ្វើមរណកាលនៃនិគ្គណ្ឋនាដបុត្រ
|
១២៧
|
ពោលអំពីព្រហ្មចរិយធម៌ដែលតាំងនៅស្ថិតស្ថេរ
|
១២៩
|
ពួកធម៌ពីរៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
១៣១
|
ពួកធម៌បីៗ
ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
១៣៥
|
ពួកធម៌បួនៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
១៤៧
|
ពួកធម៌ប្រាំៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
១៧៣
|
ពួកធម៌ប្រាំមួយៗដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
១៩៣
|
ពួកធម៌ប្រាំពីរៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
២០៩
|
ពួកធម៌ប្រាំបីៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
២១៥
|
ពួកធម៌ប្រាំបួនៗដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
២៣៣
|
ពួកធម៌ដប់ៗ ដែលរាប់ចូលក្នុង ការសង្គាយនា
|
២៤៣
|
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ប្រទានសាធុការ
|
២៥៣
|
ទសុត្តរសូត្រ ទី ១១
|
២៥៤
|
ប្រភេទនៃធម៌ មួយៗ
|
២៥៥
|
ប្រភេទនៃធម៌ ពីរៗ
|
២៥៧
|
ប្រភេទនៃធម៌ បីៗ
|
២៥៩
|
ប្រភេទនៃធម៌ បួនៗ
|
២៦៣
|
ប្រភេទនៃធម៌ ប្រាំៗ
|
២៦៧
|
ប្រភេទនៃធម៌ ប្រាំមួយៗ
|
២៧៩
|
ប្រភេទនៃធម៌ ប្រាំពីរៗ
|
២៩៥
|
ប្រភេទនៃធម៌ ប្រាំបីៗ
|
៣០៥
|
ប្រភេទនៃធម៌ ប្រាំបួនៗ
|
៣២៩
|
ប្រភេទនៃធម៌ ដប់ៗ
|
៣៤១
|
ឧទ្ទានគាថា
|
៣៥៧
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា (លេខសៀវភៅបិដក :
020)
សុតន្តបិដក មជ្ឈិមនិកាយ មូលបណ្ណាសក
បឋមភាគ
២០
(ព.ស.
២៥០២)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
មូលបរិយាយវគ្គ
|
១
|
មូលបរិយាយសូត្រ ទី ១
|
១
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ១
|
៣
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ២
|
១១
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៣
|
១៣
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៥
|
១៥
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៦
|
១៧
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៨
|
១៩
|
សព្វាសវសំវរសូត្រ ទី ២
|
២១
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយ ការឃើញ
|
២៣
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយ ការសេព
|
៣១
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយ ការ អត់ធន់
|
៣៣
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយ ការ បន្ទោបង់
|
៣៥
|
អាសវៈដែលបានលះហើយ ដោយ ការឃើញ ជាដើម
|
៣៧
|
ធម្មទាយាទសូត្រ ទី ៣
|
|
ពោលអំពី បិណ្ឌបាតរបស់ព្រះតថាគត
|
៤១
|
ពោលអំពី ការយកធម៌ ជា មត៌ក
|
៤៣
|
ពោលអំពី ការមិនហាត់ធ្វើនូវ វិវេក
|
៤៥
|
ពោលអំពី ការហាត់ធ្វើនូវ វិវេក
|
៤៧
|
មជ្ឈិមាបដិបទា
|
៤៩
|
ភយភេរវសូត្រ ទី ៤
|
៥២
|
ពោលអំពី សេនាសនៈដ៏ស្ងាត់
|
៥៣
|
សេនាសនបរិយាយ ១៦
|
៥៥
|
ពោលអំពី ភ័យ និង សេចក្តី ស្ញើប
|
៦៧
|
ភាវៈនៃសត្វ មានសេចក្តីមិនវង្វេងជា ធម្មតា
|
៦៩
|
ពោលអំពី បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
៧១
|
ពោលអំពី ចតូបបាតញ្ញាណ
|
៧៣
|
ពោលអំពី អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
៧៥
|
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសក នៃជាណុស្សោណិព្រាហ្មណ៍
|
៧៧
|
អនង្គណសូត្រ ទី ៥
|
៧៨
|
បុគ្គល ៤ ពួក
|
៧៩
|
ពាក្យដែលហៅថា អង្គណៈ
អង្គណៈ
|
៨៥
|
អង្គណៈ ទី ៤
|
៨៧
|
អង្គណៈ ទី ៧-៨
|
៨៩
|
អង្គណៈ ទី ១០
|
៩១
|
អង្គណៈ ទី ១១
|
៩៣
|
អង្គណៈ ទី ១៣
|
៩៥
|
ភាវៈនៃអកុសលគ្របសង្កត់ចិត្ត ដោយអំណាចនៃសេចក្តីប្រាថ្នា
|
៩៧
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយជាង ចាំង (ចាំងឈើ)
|
៩៩
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយ មនុស្សកំឡោះ ឬ ជំទង់
|
១០៣
|
អាកង្ខេយ្យសូត្រទី ៦
|
១០៥
|
សេចក្តីប្រាថ្នា ជាគំរប់ ៥ ជាដើម
|
១០៧
|
សេចក្តីប្រាថ្នា ជាគំរប់ ១១ និង ១២
|
១០៩
|
សេចក្តីប្រាថ្នា ជាគំរប់ ១៥
|
១១១
|
សេចក្តីប្រាថ្នា ជាគំរប់
១៦
|
១១៣
|
វត្ថូបមសូត្រ ទី ៧
|
១១៥
|
ឧបកិ្កលេស ១៦
|
១១៧
|
សេចក្តីជ្រះថា្លមិនញាប់ញ័រក្នុងព្រះរត្នត្រ័យ
|
១២១
|
ផលនៃសេចក្តីជ្រះថា្ល ក្នុងព្រះរត្នត្រ័យ
|
១២៣
|
ពោលអំពីអប្បមញ្ញាភាវនា
|
១២៥
|
គាថាដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សំដែង
|
១២៧
|
សិន្ទរិកភិក្ខុ បានសំរេចព្រះ អរហត្ត
|
១២៩
|
សល្លេខសូត្រតី ៨
|
១៣០
|
រូបជ្ឈាន ៤ យ៉ាង
|
១៣១
|
អរូបជ្ឈាន ៤ យ៉ាង
|
១៣៣
|
ហេតុនៃសេចក្តី ផូរផង់
|
១៣៥
|
ហេតុនៃការជៀសវាង
|
១៤១
|
ហេតុនៃការ ញ៉ាំងខ្លួនឲ្យបានខ្ពស់
|
១៤៥
|
ហេតុនៃ សេចក្តី រំលត់
|
១៤៧
|
គាថាជាទី បំផុតនៃ សូត្រ
|
១៥១
|
សម្មាទិដ្ឋិសូត្រ ទី ៩
|
១៥២
|
ពោលអំពី កុសល និង
អកុសល
|
១៥៣
|
ការសួរប្រស្នានៃភិក្ខុទាំងឡាយ
|
១៥៥
|
អាហារវារៈ
|
១៥៧
|
សច្ចវារៈ
|
១៥៩
|
ជរាមរណៈ វារៈ
|
១៦១
|
ជាតិវារៈ
|
១៦៣
|
ភវវារៈ
|
១៦៥
|
ឧបាទានវារៈ
|
១៦៧
|
វេទនាវារៈ
|
១៦៩
|
ផស្សវារៈ
|
១៧១
|
សឡាយតនវារៈ
|
១៧៣
|
នាមរូបវារៈ
|
១៧៥
|
សង្ខារវារៈ
|
១៧៧
|
អវិជ្ជាវារៈ
|
១៧៩
|
អាសវវារៈ
|
១៨១
|
ពាក្យជានិគម
|
១៨៣
|
សតិប្បដ្ឋានសូត្រ ទី ១០
|
១៨៥
|
នវសីវថិកាបព្វៈ
|
១៨៥
|
អានាបានបព្វៈ
|
១៨៧
|
ឥរិយាបថបព្វៈ
|
១៨៩
|
បដិកូលបព្វៈ
|
១៩០
|
ធាតុបព្វៈ
|
១៩៣
|
វេទនានុបស្សនាសតិបដ្ឋាន
|
១៩៩
|
ចិត្តានុបស្សនាសតិប្បដ្ឋាន
|
២០១
|
នីវរណបព្វៈ
|
២០៣
|
ខន្ធបព្វៈ
|
២០៩
|
អាយតនបព្វៈ
|
២១៣
|
ពោជ្ឈង្គបព្វៈ
|
២១៥
|
សច្ចបព្វៈ
|
២១៩
|
ទុក្ខអរិយសច្ចៈ
|
២២១
|
ទុក្ខសមុទយអរិយសច្ចៈ
|
២២៥
|
ទុក្ខនិរោធអរិយសច្ចៈ
|
២២៩
|
ទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទា អរិយសច្ចៈ
|
២៣៣
|
អានិសង្សនៃការចំរើនសតិបដ្ឋានទាំង៤
|
២៣៧
|
ពាក្យជានិគម
|
២៣៩
|
សីហនាទវគ្គ
|
២៤២
|
ចូឡសីហនាទសូត្រ ទី ១
|
២៤២
|
សមណៈ មាន ៤យ៉ាង
|
២៤៣
|
ទីបំផុត នៃសេចក្តី ជ្រះថ្លា
|
២៤៥
|
ទិដ្ឋិ ២ ប្រការ
|
២៤៩
|
ឧទាន ៤យ៉ាង
|
២៥១
|
ពោលអំពី ឧទានមាន តណ្ហាជាហេតុជាដើម
|
២៥៥
|
ការត្រេកអរ ចំពោះ កាសិត របស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៥៧
|
មហាសីហនាទសូត្រ ទី ២
|
២៥៨
|
ការចូលទៅស្រុកវេសាលីនៃព្រះសារីបុត្រ
|
២៥៩
|
ពោលអំពី ឥទ្ធិ វិធី
|
២៦១
|
តថាគតពលញ្ញាណ ១០ ប្រការ
|
២៦៣
|
វេសារជ្ជញ្ញាណ ៤ យ៉ាង
|
២៧១
|
បរិសទ្យ ៨ ពួក
|
២៧៥
|
កំណើត ៤ យ៉ាង
|
២៧៧
|
គតិ ៥ យ៉ាង
|
២៧៩
|
បណ្តា ឧបមាទាំង ៦
ពោលអំពីសេចក្តី ឧបមា ទី ១
|
២៨១
|
បណ្តា ឧបមាទាំង ៦
ពោលអំពីសេចក្តី ឧបមា ទី ២
|
២៨៣
|
បណ្តា ឧបមាទាំង ៦
ពោលអំពីសេចក្តី ឧបមា ទី ៤
|
២៨៥
|
បណ្តា ឧបមាទាំង ៦
ពោលអំពីសេចក្តី ឧបមា ទី ៥
|
២៨៧
|
បណ្តា ឧបមាទាំង ៦
ពោលអំពីសេចក្តី ឧបមា ទី ៦
|
២៨៩
|
ព្រហ្មចរិយធម៌ប្រកបដោយអង្គ ៤
|
២៩១
|
ប្រភេទនៃ ទុក្ករកិរិយា
|
២៩៧
|
វាទៈ និង ទិដ្ឋិ របស់សមណព្រាហ្មណ៍ ពួកខ្លះ
|
២៩៩
|
មហាទុក្ខក្ខន្ធសូត្រទី ៣
|
៣០៩
|
វាទៈ របស់ អន្យតិរ្ថិយ
|
៣១១
|
តម្រេករបស់កាមទាំងឡាយជាដើម
|
៣១៣
|
ទោសរបស់កាមទាំងឡាយ
|
៣១៥
|
ការលាស់ចោលនូវកាមទាំងឡាយជាដើម
|
៣២៣
|
ទោសនៃរូបទាំងឡាយ
|
៣២៥
|
ការកំណត់ដឹងនូវរូប
|
៣២៩
|
តម្រេកនៃវេទនាទាំងឡាយ
|
៣៣១
|
ការកំណត់ដឹងនូវ វេទនា
|
៣៣៣
|
ចូឡទុក្ខក្ខន្ធសូត្រ ទី ៤
|
៣៣៥
|
ការកំណត់ដឹងនូវ វេទនា
|
៣៣៧
|
ទោសនៃកាមទាំងឡាយ
|
៣៣៩
|
ការឈរងើយ នៃពួកនិគ្រន្ថ
|
៣៤៧
|
ការទ្រង់សាកសួរពួកនិគ្រន្ថ
|
៣៤៩
|
ពោលអំពីការនៅជាសុខដ៏លើសលុប
|
៣៥១
|
អនុមានសូត្រ ទី ៥
|
៣៥៤
|
ធម៌ដែលធ្វើឲ្យជាអ្នកប្រដៅក្រ
|
៣៥៥
|
ធម៌ដែលធ្វើឲ្យជាអ្នកប្រដៅ ងាយ
|
៣៥៩
|
ប្រភេទនៃការគយគន់មើលខ្លួន ដោយខ្លួនឯង
|
៣៦៣
|
ការពិចារណា ខ្លួន ដោយ ខ្លួនឯង
|
៣៧១
|
ការត្រេកអរ ចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមហា មោគ្គល្លាន
|
៣៨១
|
ចេតោខីលសូត្រ ទី ៦
|
៣៨២
|
បង្គោល របស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៣
|
ចំណង របស់ ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៥
|
បង្គោល របស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៧
|
ចំណង របស់ ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៩
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយ ស៊ុតមាន់
|
៣៩៣
|
វនបត្ថសូត្រ ទី ៧
|
៣៩៤
|
ប្រភេទនៃការចូលទៅអាស្រ័យនៅដងព្រៃ
|
៣៩៥
|
ប្រភេទនៃការចូលទៅអាស្រ័យ នូវបុគ្គល
|
៤០១
|
មធុបិណ្ឌិកសូត្រ ទី ៨
|
៤០៤
|
ប្រស្នារបស់ ទណ្ឌបាណិសក្យៈ
|
៤០៩
|
ការទ្រង់សំដែង ដោយសេចក្តី សង្ខេប
|
៤១១
|
អធិប្បាយដោយសេចក្តីពិស្តារ
|
៤១៥
|
ការក្រាបបង្គំទូលសួរចំពោះ សេចក្តីដែលចែកហើយ
|
៤២៣
|
ពាក្យឧបមារបស់ព្រះ អានន្ទត្ថេរ
|
៤២៥
|
ទ្វេធាវិតក្កសូត្រ ទី ៩
|
៤២៧
|
វិតក្កមាន ៦ យ៉ាង
|
៤២៩
|
វិជ្ជា ៣ ប្រការ
|
៤៣៥
|
មិច្ឆាមគ្គ មានអង្គ ៨
|
៤៣៩
|
ព្រះបណ្តាំនៃព្រះ តថាគត
|
៤៤១
|
វិតក្កសណ្ឋានសូត្រ
ហេតុ ទី ១
|
៤៤៣
|
ហេតុ ទី ៣
|
៤៤៥
|
ហេតុ ទី ៤
|
៤៤៧
|
ហេតុ ទី ៥
|
៤៤៩
|
ការលះបង់នូវអកុសល វិតក្ក
|
៤៥១
|
ឧទ្ទានគាថា
|
៤៥៣
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)(លេខសៀវភៅបិដក :
022)
សុត្តន្តបិដក
មជ្ឈិមនិកាយ
មូលបណ្ណាសក
តតិយភាគ
២២
មហាយមកវគ្គ
(ព.ស.
២៥០៤)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
មហាយមកវគ្គ
|
១
|
ចូឡគោសិង្គសាលសូត្រ
ទី១
|
១
|
ការប្រព្រឹត្តិនូវបដិសណ្ឋារៈ
|
៣
|
សេចក្តីមិនប្រមាទ
|
៥
|
ជា សុវិហារធម៌
(ធម៌ជាទីនៅសប្បាយ)
|
៧
|
ការទ្រង់ពន្យល់ដោយ ធម្មិកថា
|
១៣
|
កិត្តិសព្ទនៃព្រះថេរៈ មានព្រះ អនុរុទ្ធ ជាដើម
|
១៥
|
ការទ្រង់សរសើរព្រះថេរៈ មានព្រះ អនុរុទ្ធ ជាដើម
|
១៧
|
មហាគោសិង្គសាលសូត្រ
ទី២
|
១៩
|
ការទ្រង់សរសើរ ភិក្ខុ ជាពហុសូត្រ
|
២១
|
ការទ្រង់សរសើរ ទិព្វចក្ខុ
|
២៣
|
ការទ្រង់សរសើរ អភិធម្មកថា
|
២៥
|
ការទ្រង់សរសើរ
សមាបត្តិ
|
២៧
|
ការសរសើរ ភិក្ខុ ជាពហុសូត្រ
|
២៩
|
ការសរសើរ ភិក្ខុ ដែលរីករាយ ក្នុងការពួនសម្ងំ
|
៣១
|
ការសរសើរ ភិក្ខុ អ្នកនៅក្នុងព្រៃ ជាដើម
|
៣៣
|
ការសរសើរ អភិធម្មកថា
|
៣៥
|
ការសរសើរ សមាបត្តិ
|
៣៧
|
ការទ្រង់សរសើរ ធម៌ជាទីអស់ អាសវៈ
|
៣៩
|
មហាគោបាលសូត្រ ទី ៣
|
៤០
|
ភាពនៃគង្វាលគោ ដែលមិនគួរដល់សេចក្តី ចំរើន
|
៤១
|
ភាពនៃភិក្ខុ ដែលមិនគួរដល់សេចក្តី ចំរើន
|
៤៣
|
ភាពនៃគង្វាលគោ ដែលគួរដល់សេចក្តី ចំរើន
|
៤៧
|
អង្គ ១១ របស់ភិក្ខុ
|
៤៩
|
ចូឡគោបាលសូត្រ ទី ៤
|
៥៣
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
៥៥
|
ឧបមាដោយគោ ៥ ពួក
|
៥៧
|
ចូឡ សច្ចកសូត្រ ទី ៥
|
៦១
|
ពួកស្តេចលិច្ឆវី ប្រជុំគ្នា ក្នុងសន្ថាគារដ្ឋាន
|
៦៣
|
ពាក្យប្រៀបធៀប របស់ សច្ចកនិគន្ថបុត្រ
|
៦៥
|
ពាក្យប្រៀនប្រដៅ ដែលប្រព្រឹត្តទៅដោយច្រើន
|
៦៧
|
ការសាកសួរដោយពាក្យឧបមា
|
៧១
|
ការទ្រង់ព្យាករណ៍ព្រះត្រៃលក្ខណ៍
|
៧៣
|
ឧបមាដោយអ្នកត្រូវការខ្លឹមឈើ
|
៧៧
|
ពាក្យឧបមារបស់ ទម្មុខលិច្ឆវីបុត្រ
|
៧៩
|
ការពិចារណា សង្ខារ ថាមិនមែនជាខ្លួន
|
៨១
|
ការទ្រង់ទទួលនិមន្ត ដើម្បីឆាន់ ក្នុងថ្ងៃស្អែក
|
៨៥
|
មហា សច្ចកសូត្រ ទី ៦
|
៨៨
|
ការប្រកបរឿយៗ នូវកាយភាវនា
|
៨៩
|
ពោលអំពី ចិត្ត ភាវនា
|
៩៣
|
ភាវៈ នៃកាយនិងចិត្ត ដែលបុគ្គលបាន អប់រំ
|
៩៥
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ព្រះពោធិសត្វ
|
៩៧
|
ស្តេចចូលទៅរក អាឡារតាបស
|
៩៩
|
ស្តេចចូលទៅរក ឧទ្ទកតាបស
|
១០៣
|
ឧបមាទាំង ៣
ឧបមា ទី ១
|
១០៧
|
ឧបមា ទី ២
|
១០៩
|
ឧបមា ទី ៣
|
១១១
|
ប្រភេទ នៃទុក្ករកិរិយា
|
១១៣
|
វិញ្ញាណជាគ្រឿងរលឹកតាមនូវ ស្មារតី
|
១២៥
|
បណ្តា វិជ្ជាទាំង ៣
វិជ្ជាទី ១
|
១២៧
|
វិជ្ជាទី ៣
|
១២៩
|
ភាពនៃបុគ្គល ដែលវង្វេង និង មិនវង្វេង
|
១៣១
|
ការពោលសរសើរព្រះ មានព្រះភាគ
|
១៣៣
|
ចូឡតណ្ហាសង្ខយសូត្រ ទី ៧
|
១៣៦
|
វិមុត្តិកថាដោយសង្ខេប
|
១៣៧
|
ការចូលទៅគាល់ សក្កទេវរាជ
|
១៣៩
|
ការពោលសរសើរ វេជយន្តប្រាសាទ
|
១៤១
|
វិមុត្តិកថា
|
១៤៣
|
មហា តណ្ហាសង្ខយសូត្រ ទី ៨
|
១៥០
|
ការដោះទិដ្ឋិអាក្រក់
|
១៥១
|
ការក្រាបបង្គំទូលទិដ្ឋិអាក្រក់ របស់ សាតិភិក្ខុ
|
១៥៣
|
ការទ្រង់សួរអំពីទិដ្ឋិអាក្រក់ របស់ សាតិភិក្ខុ
|
១៥៥
|
ការទ្រង់សាកសួរទិដ្ឋិរបស់ សាតិភិក្ខុកេវដ្តបុត្ត
|
១៥៧
|
ទីកើតនៃវិញ្ញាណ
|
១៥៩
|
ការពោលអំពីខន្ធបញ្ចកៈ ដែលកើតហើយ
|
១៦១
|
អាហារ ៤ យ៉ាង
|
១៦៣
|
សមុទយ វារៈ
|
១៦៥
|
បច្ចយន័យ
|
១៦៧
|
សមុទយន័យ
|
១៧១
|
និរោធន័យ
|
១៧៣
|
ធម្មគុណកថា
|
១៧៧
|
ហេតុជាទីប្រជុំ កើតឡើងនៃកងទុក្ខ
|
១៨១
|
ពុទ្ធគុណកថា
|
១៨៥
|
ភាពជាអ្នកប្រកបដោយសិក្ខា និង សាជីវៈ
|
១៨៧
|
ការជម្រះចិត្ត
|
១៩១
|
សេចក្តីរលត់នៃកងទុក្ខ
|
១៩៣
|
មហាអស្សបុរសូត្រ ទី ៩
|
១៩៦
|
បណ្តាធម៌ទាំង ១០
ធម៌ទី ១
|
១៩៧
|
បណ្តាធម៌ទាំង ១០
ធម៌ទី ៣
|
១៩៩
|
បណ្តាធម៌ទាំង ១០
ធម៌ទី ៥
|
២០១
|
បណ្តាធម៌ទាំង ១០
ធម៌ទី ៧
|
២០៣
|
មហាអស្សបុរសូត្រ
ធម៌ទី ៩ ក្នុងពួកធម៌
១០
|
២០៥
|
សេចក្តីប្រៀប ៥ យ៉ាង
|
២០៩
|
ឈានសុខ ទី ២ ក្នុងពួក ឈាន ៤
|
២១៣
|
ឈានសុខ ទី ៣ ក្នុងពួក ឈាន ៤
|
២១៥
|
វិជ្ជា ទី ១
ក្នុងពួកវិជ្ជា ៣
|
២១៧
|
វិជ្ជា ទី ៣
ក្នុងពួកវិជ្ជា ៣
|
២១៩
|
ព្រះខីណាស្រព មានឈ្មោះ ៧
|
២២១
|
ឈ្មោះរបស់ព្រះខីណាស្រព ៧ប្រការ
|
២២៣
|
ចូឡអស្សបុរសូត្រ ទី ១០
|
២២៤
|
បដិបទា ដ៏សមគួរ
|
២២៥
|
បដិបទា ខុស របស់ សមណៈ
|
២២៧
|
បដិបទា ដ៏សមគួរ ដល់ សមណៈ
|
២៣៣
|
ឧទ្ទាននៃ មហាយមកវគ្គ
|
២៣៧
|
ចូឡយមកវគ្គ
|
២៣៨
|
សាលេយ្យកសូត្រ ទី ១
|
២៣៨
|
ពុទ្ធគុណកថា
|
២៣៩
|
អកុសលកម្មបថ ១០
|
២៤១
|
កុសល កម្មបថ ១០
|
២៤៧
|
ផលនៃកិរិយាប្រព្រឹត្តិស្មើ ពោលគឺប្រព្រឹត្តិតាមធម៌
|
២៥១
|
វេរញ្ជកសូត្រ ទី ២
|
២៥៥
|
អកុសលកម្មបថ ១០
|
២៥៧
|
កុសល កម្មបថ ១០
|
២៦១
|
ផលនៃកិរិយាប្រព្រឹត្តិធម៌ ប្រព្រឹត្តិស្មើ
|
២៦៣
|
មហាវេល្លទសូត្រ ទី ៣
|
២៦៨
|
ប្រស្នាសួរអំពី បុគ្គលមានប្រាជ្ញា ជាដើម
|
២៦៩
|
ប្រស្នាសួរអំពី
វេទនាជាដើម
|
២៧១
|
បច្ច័យ ពីរប្រការ
|
២៧៣
|
បឋមជ្ឈាន ប្រកបដោយអង្គ ៥
|
២៧៥
|
ឥន្ទ្រិយ ៥ ប្រការ
|
២៧៧
|
ដំណើរផ្សេងគ្នានៃបុគ្គល ពីរ ពួក
|
២៧៩
|
សំនួរ គឺ បច្ច័យ
|
២៨១
|
ចេតោវិមុត្តិ ៤
|
២៨៣
|
វេទនាបញ្ហា
|
២៨៧
|
ចូឡវេទល្លសូត្រ ទី ៤
|
២៨៨
|
សំនួរ អំពីហេតុដែលនាំឲ្យកើតសក្កាយៈ
|
២៨៩
|
សំនួរ អំពី សក្កាយទិដ្ឋិ
|
២៩១
|
សំនួរ អំពី មគ្គ
|
២៩៣
|
សំនួរ អំពី និរោធ
|
២៩៥
|
វេទនាបញ្ហា
|
២៩៧
|
អនុសយប្បញ្ហា
|
២៩៩
|
បដិកាតប្បញ្ហា
|
៣០១
|
ការទ្រង់សរសើរធម្មទិន្នាភិក្ខុនី
|
៣០៣
|
ចូឡធម្មសមាទានសូត្រ ទី ៥
|
៣០៤
|
ធម្មសមាទានទី ១
|
៣០៥
|
ធម្មសមាទានទី ២
|
៣១១
|
ធម្មសមាទានទី ៣ទី ៤
|
៣១៣
|
មហាធម្មសមាទានសូត្រ ទី ៦
|
៣១៥
|
ធម៌ ដែលគួរសេព និងមិនគួរសេព
|
៣១៧
|
គតិ នៃ អវិជ្ជា
|
៣១៩
|
ធម្មសមាទានទី ១
|
៣២៥
|
ធម្មសមាទានទី ២
|
៣២៧
|
ធម្មសមាទានទី ៣
|
៣២៩
|
ធម្មសមាទានទី ៤
|
៣៣១
|
ឧបមា ទី ២
|
៣៣៣
|
ឧបមា ទី ៥
|
៣៣៥
|
វិមំសកសូត្រ ទី ៧
|
៣៣៧
|
ការស្វែងរកធម៌
|
៣៣៩
|
ការសាកសួរតទៅទៀត
|
៣៤៣
|
សេចក្តីជឿមិនរំភើប ក្នុងព្រះតថាគត
|
៣៤៥
|
កោសម្ពិយសូត្រ ទី ៨
|
៣៤៦
|
ការទ្រង់សាកសួរពួកភិក្ខុនៅ កោសម្ពី
|
៣៤៧
|
សារាណីយធម៌ ៦ប្រការ
|
៣៤៩
|
ញាណទី ១ ក្នុង អង្គ ៧
|
៣៥៣
|
ញាណទី ៣
ទី ៤ ក្នុង
អង្គ ៧
|
៣៥៥
|
ញាណទី ៥ ក្នុង អង្គ ៧
|
៣៥៧
|
ញាណទី ៧ ក្នុង អង្គ ៧
|
៣៥៩
|
ព្រហ្មនិមន្តនិកសូត្រ ទី ៩
|
៣៦១
|
មារចូលជ្រៀតជ្រែក
|
៣៦៣
|
ការទ្រង់ដោះទិដ្ឋិរបស់ពួកព្រហ្ម
|
៣៦៧
|
សេចក្តីអស្ចារ្យ មិនធ្លាប់មាន
|
៣៧៣
|
មារចូលជ្រៀតជ្រែក
|
៣៧៥
|
មារតជ្ជនីយសូត្រ ទី ១០
|
៣៧៩
|
សេចក្តីវិតក្កនៃមារ
|
៣៨១
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
៣៨៣
|
សេចក្តីបរវិតក្កនៃ មារ
|
៣៨៥
|
ឧបមាដោយសត្វលា
|
៣៨៧
|
ឧវាទនៃព្រះ កកុសន្ធៈ
ជាម្ចាស់
|
៣៨៩
|
មហានរកទាំង ៣
|
៣៩៣
|
គាថាជាទី បំផុត
|
៣៩៥
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
023)
សុត្តន្តបិដក
មជ្ឈិមនិកាយ មជ្ឈិមបណ្ណាសក
ចតុត្ថភាគ
២៣
(ព.ស.
២៥០៤)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
គហបតិវគ្គ
|
១
|
កន្ទរកសូត្រ ទី ១
|
១
|
ការទ្រង់ប្រដៅដោយល្អ
|
៣
|
សតិបដ្ឋាន ៤
|
៥
|
បុគ្គល ៤ពួក
|
៧
|
ការទ្រង់សរសើរ បេស្សហត្ថារោហបុត្រ
|
១១
|
ការទ្រង់ចែកបុគ្គល ទី ១
|
១៣
|
ការទ្រង់ចែកបុគ្គល ទី ៣
|
១៥
|
ការទ្រង់ចែកបុគ្គល ទី ៥
|
១៧
|
ការដល់ព្រមដោយ សិក្ខា និង សាជីវៈ
|
១៩
|
ការជម្រះចិត្តឲ្យស្អាត ចាក នីវរណធម៌
|
២៣
|
បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
២៥
|
ចុតូបបាតញ្ញាណ
|
២៧
|
អាសាវក្ខយញ្ញាណ
|
២៩
|
អដ្ឋកនាគរសូត្រ ទី ២
|
៣០
|
រឿង ទសម គហបតី
|
៣១
|
រូបជ្ឈាន ៤
|
៣៣
|
អប្បមញ្ញភាវនា
|
៣៥
|
អរូបជ្ឈាន ៤
|
៣៧
|
ការបូជា ព្រះ អានន្ទ
|
៣៩
|
សេក្ខប្បដិបទាសូត្រ ទី ៣
|
៤០
|
ការទ្រង់ប្រើប្រាស់ជាដំបូង នៃព្រះមានព្រះភាគ
|
៤១
|
ធម៌ ៦ យ៉ាង
|
៤៣
|
ការស្គាល់ប្រមាណ ក្នុងភោជន
|
៤៥
|
ព្រះសទ្ធម្ម ៧ ប្រការ
|
៤៧
|
បដិបទានៃសេក្ខបុគ្គល
|
៤៩
|
ភាវៈនៃ វិជ្ជា និង ចរណៈ
|
៥៣
|
ការទ្រង់សរសើរ ព្រះ អានន្ទ
|
៥៥
|
បោតលិយសូត្រ ទី ៤
|
៥៦
|
ការទ្រង់ត្រាស់ហៅដោយពាក្យថា គហបតី
|
៥៧
|
បោគលិយសូត្រ ធម៌ ទី ១
|
៦១
|
បោគលិយសូត្រ ធម៌ ទី ៣
|
៦៣
|
បោគលិយសូត្រ ធម៌ ទី ៥
|
៦៥
|
បោគលិយសូត្រ ធម៌ ទី ៦
|
៦៧
|
បោគលិយសូត្រ ធម៌ ទី ៨
|
៦៩
|
សេចក្តីឧបមាដោយរាងឆ្អឹង
|
៧១
|
សេចក្តីឧបមាដោយ ដុំសាច់
|
៧៣
|
សេចក្តីឧបមាដោយ យល់សប្តិ
|
៧៥
|
សេចក្តីឧបមាដោយ ផ្លែឈើ
|
៧៧
|
ភាពនៃត្រៃវិជ្ជា
|
៧៩
|
ភាពនៃបុរស អាជានេយ្យ និង មិនមែនជា អាជានេយ្យ
|
៨១
|
ជីវកសូត្រ ទី ៥
|
៨៣
|
ការចំរើន មេត្តាព្រហ្មវិហារ
|
៨៥
|
ការចំរើន ព្រហ្មវិហារ
មានករុណាព្រហ្មវិហារ ជាដើម
|
៨៧
|
ឋានៈ ៥ យ៉ាងនៃការសម្លាប់សត្វ
|
៨៩
|
ការដល់នូវ សរណៈ ស្មើដោយជីវិត
|
៩១
|
ឧបាលិវាទសូត្រ ទី ៦
|
៩២
|
ទណ្ឌៈ ៣ យ៉ាង
|
៩៣
|
កម្ម ៣ យ៉ាង
|
៩៥
|
តំណាលអំពីការនិយាយឆ្លើយឆ្លង
|
៩៧
|
បំណងនឹងលើកឡើងនូវវាទៈ
|
៩៩
|
ឧបាលិ គហបតី ចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១០៣
|
សួរអំពី ទណ្ឌៈ
|
១០៥
|
សួរ តប ត អំពីប្រស្នាដែលសួរហើយ
|
១០៧
|
ការដល់នូវសរណៈ
ស្មើដោយជីវិត
|
១១១
|
ភាវៈ នៃទាន មានផលច្រើន និង មិនមានផលច្រើន
|
១១៣
|
ការរាំងទ្វារ ចំពោះពួកនិគ្រន្ថ
|
១១៥
|
ការចូលទៅជា សាវ័ក
|
១១៧
|
ការចុះចូលជាសាវ័ក
|
១១៩
|
និគ្គន្ថនាជបុត្រ ចូលទៅរក ឧបាលិ គហបតី
|
១២១
|
កិច្ចកល សម្រាប់ បោកប្រាស់
|
១២៣
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
១២៧
|
ការប្រកាសខ្លួនជាសាវ័ក
|
១៣១
|
កុក្កុរោវាទសូត្រ ទី ៧
|
១៣៥
|
គតិរបស់បុគ្គល អ្នកមានសមាទាន កុក្កុរវត្ត
|
១៣៧
|
គតិរបស់បុគ្គល អ្នកមានសមាទាន គោវត្ត
|
១៣៩
|
ការប្រកាសសេចក្តីជ្រះថ្លាចំពោះ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៤១
|
កម្ម ៤ យ៉ាង
|
១៤៣
|
បរិវាស ៤
|
១៤៧
|
អភយរាជកុមារសូត្រ ទី ៨
|
១៤៩
|
ប្រស្នាប្រកបដោយទីបំផុតទាំងពីរ ខាង
|
១៥១
|
ប្រស្នាពោលអំពីវាចាដែលមិនជាទីគាប់ចិត្ត
|
១៥៣
|
វាចាប្រកបដោយប្រយោជន៍
|
១៥៧
|
ការដល់សរណគមន៍ ស្មើដោយជីវិត
|
១៥៩
|
ពហុវេនីយសូត្រ ទី ៩
|
១៦១
|
ពោលអំពី វេទនា
|
១៦៣
|
សេចក្តីសុខក្នុងរូបជ្ឈាន និង អរូបជ្ឈាន
|
១៦៧
|
សេចក្តីសុខក្នុង សញ្ញាវេទយិតនិរោធ
|
១៦៩
|
អបណ្ណកសូត្រ ទី ១០
|
១៧១
|
ការពោលអំពីវាទៈ ដែលជាសឹកសត្រូវ
|
១៧៣
|
អបណ្ណកធម៌ ដែលបុគ្គលធ្វើមិនពេញលេញ
|
១៧៧
|
អបណ្ណកធម៌ ដែលបុគ្គលបានធ្វើ ពេញលេញល្អ
|
១៧៩
|
ពោលអំពីវាទៈ ដែលជាសឹកសត្រូវ
|
១៨១
|
វាចាដែលជាសឹកសត្រូវ នឹងព្រះអរិយៈ
|
១៨៥
|
វាចាដែលមិនជាសឹកសត្រូវ នឹងព្រះអរិយៈ
|
១៨៧
|
វាចាមិនមែនជាសឹកសត្រូវ ដល់ព្រះអរិយៈ
|
១៨៩
|
ការពោលអំពីវាទៈ ដែលជាសឹកសត្រូវ
|
១៩១
|
អបណ្ណកធម៌ដែលបុគ្គល ធ្វើមិនពេញលេញ
|
១៩៥
|
វាចាមិនមែនជាសឹកសត្រូវ ចំពោះព្រះអរិយៈ
|
១៩៧
|
ការពោលថា អរូបព្រហ្មមិនមាន
|
១៩៩
|
ការពោលថា ការរលត់នៃភពមិនមាន
|
២០១
|
បុគ្គល ៤ ពួក
|
២០៣
|
ការទ្រង់ចែកបុគ្គល ជា ៤ពួក
|
២០៥
|
ការពោលសរសើរ ព្រះធម្មទេសនា
|
២០៩
|
ភិក្ខុវគ្គ
|
២១១
|
ចូឡរាហុលោវាទសូត្រ ទី ១
|
២១១
|
ឧបមាដូចដំរីដែលចូលកាន់សង្គ្រាម
|
២១៣
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយកញ្ចក់
|
២១៥
|
កាយកម្ម
|
២១៧
|
វចីកម្ម
|
២២១
|
មនោកម្ម
|
២២៣
|
ការជម្រះកម្ម ទាំង ៣
|
២២៧
|
មហារាហុលោវាទសូត្រ ទី ២
|
២២៩
|
ការពោលអំពីធាតុទី ១ ក្នុងពួកធាតុទាំង ៥
|
២៣១
|
ការពោលអំពីធាតុទី ៣ ក្នុងពួកធាតុទាំង ៥
|
២៣៣
|
ការពោលអំពីធាតុទី ៥ ក្នុងពួកធាតុទាំង ៥
|
២៣៥
|
ការចំរើនភាវនាឲ្យដូចជាទឹក
|
២៣៧
|
ការចំរើនភាវនាឲ្យដូចជា អាកាស
|
២៣៩
|
ការពោលអំពី អានាបានស្សតិ
|
២៤១
|
ចូឡមាលុង្ក្យវាទសូត្រ ទី ៣
|
២៤៥
|
ការក្រាបបង្គំទូលអំពីសេចក្តីត្រិះរិះ
|
២៤៧
|
ការទ្រង់សាកសួរប្រស្នាដែលសួរហើយ
|
២៥១
|
ឧបមាដូចបុរសត្រូវព្រួញមុត
|
២៥៣
|
ការទ្រង់សម្តែងទិដ្ឋិ
|
២៥៧
|
ទិដ្ឋិដែលទ្រង់ព្យាករ
|
២៥៩
|
ទិដ្ឋិដែលទ្រង់សំដែង
|
២៦១
|
មហាមាលុង្ក្យវាទសូត្រទី៤
|
២៦២
|
អនុស័យ៥ យ៉ាង
|
២៦៣
|
ឧរម្ភាតិយសំយោជនៈ ៥
|
២៦៥
|
ការលះបង់សំយោជនៈ ទាំង ៥
|
២៦៧
|
មគ្គជាគ្រឿងលះបង់នូវសំយោជនៈ
|
២៦៩
|
រូបជ្ឈាន ៤
|
២៧១
|
អរូបជ្ឈាន ៤
|
២៧៣
|
មគ្គជាគ្រឿងលះបង់នូវសំយោជនៈ
|
២៧៥
|
ភទ្ទាលិសូត្រ ទី ៥
|
២៧៧
|
ការធ្វើចីវរកម្ម
|
២៧៩
|
ការមិនបានដឹងនូវហេតុ
|
២៨១
|
អំពីភិក្ខុមាន ឧភតោភាគវិមុត្តភិក្ខុ ជាដើម
|
២៨៣
|
ការមិនបានបំពេញសិក្ខា
|
២៨៥
|
ការបានបំពេញសិក្ខា
|
២៨៩
|
សេចក្តីរំងាប់ អធិករណ៍
|
២៩៣
|
សេចក្តីស្រឡាញ់ស្តួចស្តើង
|
២៩៧
|
ហេតុដែលឲ្យទ្រង់បញ្ញត្តសិក្ខាបទ
|
២៩៩
|
ឧបមាដូចបុរសអ្នបង្ហាត់សេះ
|
៣០១
|
ធម៌ ១០ ប្រការ
|
៣០៣
|
លដុកំកោបមសូត្រ ទី ៦
|
៣០៥
|
ការក្រាបបង្គំទូលអំពីសេចក្តីត្រិះរិះ
|
៣០៧
|
ឧបមាដូចសត្វប្រចៀប
|
៣១១
|
ឧបមាដូចសត្វដំរី
|
៣១៣
|
ឧបមាដូចបុរសកម្សត់
|
៣១៥
|
ឧបមាដូច គហបតី ឬ គហបតីបុត្រ
|
៣១៧
|
បុគ្គល ៤ពួក
|
៣២១
|
ការពោលអំពី ឈាន ៤
|
៣២៥
|
ការពោលអំពីការលះ
|
៣២៧
|
ចាតុមសូត្រ ទី ៧
|
៣៣០
|
សំឡេងគឹកកង សំឡេងអ៊ូអា
|
៣៣១
|
ពួកសក្យៈចូលគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៣៣
|
ព្រហ្មក្រាបបង្គំទូល អារាធនា
|
៣៣៥
|
ពួកភិក្ខុចូលគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៣៧
|
ការពោលអំពីភ័យកើតអំពី រលក
|
៣៣៩
|
ការពោលអំពីភ័យកើតអំពី ក្រពើ
|
៣៤១
|
ការពោលអំពីភ័យកើតអំពី អន្លង់ទឹក
|
៣៤៣
|
ការពោលអំពីភ័យកើតអំពី ត្រីសាហាវ
|
៣៤៥
|
នឡកបានសូត្រ ទី ៨
|
៣៤៧
|
ការពោលអំពីសេចក្តីត្រេកអរ ក្នុងព្រហ្មចារ្យ
|
៣៤៩
|
ការទ្រង់សាកសួរអំពី អាសវៈ
|
៣៥៣
|
ផាសុវិហារធម៌របស់ភិក្ខុ
|
៣៥៥
|
ផាសុវិហារធម៌របស់ ឧបាសក
|
៣៦១
|
ផាសុវិហារធម៌របស់ឧបាសិកា
|
៣៦៣
|
គោលិស្សានិសូត្រ ទី ៩
|
៣៦៧
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ៣
|
៣៦៩
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ៥
|
៣៧១
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ៨
|
៣៧៣
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ១២
|
៣៧៥
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ១៥
|
៣៧៧
|
អារញ្ញកវគ្គ ទី ១៧
|
៣៧៩
|
កីដាគិរីសូត្រ ទី ១០
|
៣៨១
|
ការចូកគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៨៣
|
វេទនា ៣
|
៣៨៧
|
ការពោលអំពី សុខវេទនា
|
៣៨៩
|
ការពោលអំពី ទុក្ខវេទនា
|
៣៩១
|
សេចក្តីមិនប្រមាទ
|
៣៩៣
|
បុគ្គលទី ១ ក្នុងពួកបុគ្គលទាំង ៧
|
៣៩៥
|
បុគ្គលទី ៤ ក្នុងពួកបុគ្គលទាំង ៧
|
៣៩៧
|
បុគ្គលទី ៦ ក្នុងពួកបុគ្គលទាំង ៧
|
៣៩៩
|
បុគ្គលទី ៧ ក្នុងពួកបុគ្គលទាំង ៧
|
៤០១
|
ការត្រេកអរ ចំពោះ អរហត្តផល
|
៤០៣
|
ការបានសម្រេចនូវផលពីរ ប្រការ
|
៤០៥
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(លេខសៀវភៅបិដក :
024)
សុត្តន្តបិដក មជ្ឈិមនិកាយ បជ្ឈិមបណ្ណាសក
បញ្ចមភាគ
២៤
(ព.ស.
២៥១៤)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
បរិព្វាជកវគ្គ
|
១
|
ចូឡវច្ឆគោត្តសូត្រទី ១
|
១
|
ការពោលបង្កាច់ដោយពាក្យមិនពិត
|
៣
|
គហិសញ្ញោជនៈ
|
៥
|
ការទ្រង់ព្យាករណ៍ថាលទ្ធិរបស់តិរ្ថិយថាសូន្យ
|
៧
|
អគ្គិវច្ឆគោត្តសូត្រទី ២
|
៨
|
ទិដ្ឋិ ១០ប្រការ
|
៩
|
ការទ្រង់សំដែងសេចក្តីឃើញយ៉ាងព្រៃស្បាតជាដើម
|
១៥
|
ការសួរអំពី វិមុត្តិ
|
១៧
|
ការសួរអំពី ការឆេះ និងការរលត់ភ្លើង
|
១៩
|
ការលះបង់ នូវខន្ធ
|
២១
|
ការពោលសរសើរ ព្រះធម្មទេសនា
|
២៣
|
មហាវច្ឆគោត្តសូត្រទី ៣
|
២៥
|
ធម៌ ១០ប្រការ
|
២៧
|
ការសួរ អំពី ឧបាសក
|
២៩
|
ការសួរ អំពី ឧបាសិកា
|
៣១
|
ការបានបំពេញធម៌
|
៣៣
|
ការពោលសរសើរ ព្រះធម្មទេសនា
|
៣៧
|
អានុភាពនៃ ឫទ្ធិ
|
៣៩
|
បរចិត្តវិជ្ជា
|
៤១
|
ចុតូបបាតវិជ្ជា
|
៤៣
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៥
|
ការទ្រង់សរសើរវច្ឆគោត្តភិក្ខុ
|
៤៧
|
ទីឃនខសូត្រ ទី ៤
|
៤៨
|
វាទ និង ទិដ្ខិ របស់ សមណព្រាហ្មណ៍ពួកមួយ
|
៤៩
|
ការលះបង់នូវទិដ្ឋិ
|
៥១
|
ការពិចារណានូវរាងកាយ
|
៥៥
|
ការនឿយណាយក្នុងវេទនា ៣
|
៥៧
|
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសក
|
៥៩
|
មាគណ្ឌិយសូត្រទី ៥
|
៦០
|
កិត្តិសព្ទរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៦១
|
ស្តេចចូលទៅកាន់រោងភ្លើង
|
៦៣
|
ការពោលអំពី អាយតនៈ មាន អាយតនៈ
គឺ ចក្ខុជាដើម
|
៦៥
|
ការពោលអំពី អាយតនៈ មាន
រូបាយតនៈ ជាដើម
|
៦៧
|
សេចក្តី ប្រៀបដូច កាម ជាទិព្វ
|
៦៩
|
សេចក្តី ប្រៀបដូច បុរស កើតឃ្លង់ទី ១
|
៧៣
|
សេចក្តី ប្រៀបដូច បុរស កើតឃ្លង់ទី ២
|
៧៥
|
សេចក្តី ប្រៀបដូច បុរស កើតឃ្លង់ទី ៣
|
៧៧
|
កាមតណ្ហា
|
៧៩
|
សេចក្តី ប្រៀបដូច បុរស ខ្វាក់ពី កំណើត
|
៨១
|
គាថាសម្រាប់បុថុជ្ជន
|
៨៣
|
សេចក្តីអារាធនានៃមាគណ្ឌិយ បរិព្វាជក
|
៨៥
|
ការពោលសរសើរ ព្រះធម្មទេសនា
|
៨៩
|
មាគណ្ឌិយ ភិក្ខុ បានសម្រេច ព្រះ អរហន្ត
|
៩១
|
សន្ទកសូត្រទី ៦
|
៩២
|
តិរច្ឆាន កថា
|
៩៣
|
ធម្មីកថា
|
៩៥
|
ការពោលអំពី វាទៈនិង ទិដ្ឋិ
|
៩៧
|
អព្រហ្ម ចរិយវាស ទី
១
|
៩៩
|
អព្រហ្ម ចរិយវាស ទី
២
|
១០៣
|
អព្រហ្ម ចរិយវាស ទី
៣
|
១០៥
|
អព្រហ្ម ចរិយវាស ទី
៤
|
១០៩
|
ព្រហ្ម ចរិយធម៌ ទី ១
|
១១៥
|
ព្រហ្ម ចរិយធម៌ ទី ៣
|
១១៩
|
ព្រហ្ម ចរិយធម៌ ទី ៤
|
១២១
|
ពុទ្ធគុណកថា
|
១២៣
|
វិជ្ជា ៣ ប្រការ
|
១២៥
|
ការមិនប្រព្រឹត្តិល្មើសនូវហេតុ
៥ ប្រការ
|
១២៧
|
សេចក្តីប្រៀបដូចបុរសកំបុតដៃជើង
|
១២៩
|
ទី បំផុតនៃ សូត្រ
|
១៣១
|
មហាសកុលុទាយិសូត្រទី ៧
|
១៣២
|
តិរច្ឆានកថា
|
១៣៣
|
ការក្រាបបង្គំទូលអំពីអន្តរាកថា
|
១៣៥
|
សេចក្តីមិនគោរពដល់គ្រូទាំង៦
|
១៣៧
|
សេចក្តីគោរពដល់ព្រះសាស្តា
|
១៤១
|
ការពោលអំពីធម៌ ទី ១ ក្នុងពួកធម៌ ៥
|
១៤៣
|
ការពោលអំពីធម៌ ទី ៣-៤
|
១៤៥
|
ការមាន អាហារតិច
|
១៤៧
|
សេចក្តី សន្តោស
|
១៤៩
|
ធម៌ ទី១
|
១៥៣
|
ធម៌ ទី ៣
|
១៥៥
|
ធម៌ ទី ៤
|
១៥៧
|
សម្មប្បធាន ៤
|
១៥៩
|
ពោជ្ឈង្គធម៌៧ប្រការ
|
១៦១
|
វិមោក្ខ ៨ប្រការ
|
១៦៣
|
អភិកាយតនៈ ទាំង ៨
|
១៦៥
|
ឈាន ទាំង ៤
|
១៦៩
|
ទុតិយជ្ឈាន
|
១៧១
|
ចតុត្ថជ្ឈាន
|
១៧៣
|
មនោមយិទ្ធិ
|
១៧៥
|
ឥទ្ធិវិធញ្ញាណ
|
១៧៧
|
ទិព្វសោតធាតុញ្ញាណ
|
១៧៩
|
ចេតោបរិយញ្ញាណ
|
១៨១
|
បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
១៨៣
|
ទិព្វចក្ខុញ្ញាណ
|
១៨៥
|
ធម៌ ទី ៥
|
១៨៧
|
សមណបុណ្ឌិកសូត្រ ទី ៨
|
១៨៨
|
តិរច្ឆានកថា
|
១៨៩
|
វាទៈនៃ បរិព្វាជក
|
១៩១
|
វាទៈនៃព្រះមានព្រះភាគ
|
១៩៣
|
ធម៌ ១០ ប្រការ
|
១៩៥
|
ការពោលអំពី សីល ជាអកុសល
|
១៩៧
|
ការពោលអំពី សីល ជា កុសល
|
១៩៩
|
ការពោលអំពី សង្កប្បៈ
ជា កុសល
|
២០១
|
អសេក្ខធម៌ ១០ប្រការ
|
២០៣
|
ចូឡសកុលុទាយិសូត្រទី ៩
|
២០៥
|
ការក្រាបបង្គំទូលអំពីរឿងរាវនៃបរិស័ទ
|
២០៧
|
ការពោលអំពីប្រស្នាប្រារព្ធ ទីបំផុតខាងដើម និង ខាងចុង
|
២០៩
|
សេចប្រៀបដូចបុរសអ្នកប្រាថ្នានាង ជនបទកល្យាណី
|
២១៣
|
សេចក្តីប្រៀបដូចពន្លឺអម្ពិលអម្ពែកដែលជា តិមិជាតិ
|
២១៥
|
សេចក្តីប្រៀបដូចពន្លឺព្រះចន្ទ ក្នុងថ្ងៃ ១៥កើត
|
២១៧
|
ការសួរអំពីសេចក្តីសុខដោយចំណែក មួយ
|
២១៩
|
ការសួរអំពីសេចក្តីសុខ និង ទុក្ខ
|
២២១
|
ការសួរអំពីលោកដែលមានសេចក្តីសុខដោយចំណែកមួយ
|
២២៣
|
រូបជ្ឈាន ៤
|
២២៥
|
ញាណ ៣ ប្រការ
|
២២៧
|
ការក្រាបបង្គំទូលសូមផ្នួស
|
២២៩
|
វេខណសសូត្រទី ១០
|
២៣១
|
ការសួរអំពីពន្លឺដែលថ្លៃថ្លា
|
២៣៣
|
ការសួរអំពីពន្លឺ ទាំងពីរ
|
២៣៥
|
ការពោលសរសើរ សេចក្តីសុខដែលជាកំពូលនៃកាម
|
២៣៩
|
ការពោលអំពី ទីបំផុត ខាងដើម និង ខាងចុង
|
២៤១
|
ទីបំផុតនៃ បរិព្វាជកវគ្គ
|
២៤៣
|
រាជវគ្គ
|
២៤៥
|
ឃដិការសូត្រ ទី ១
|
២៤៥
|
រឿងរ៉ាវធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៤៥
|
ការបបួល ជោតិបាលមាណព
|
២៤៧
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ថ
|
២៥១
|
បំណងរបស់ ជោតិបាលមាណព
|
២៥៣
|
រឿងព្រះរាជាដែនកាសី ទ្រង់ព្រះនាម កិកិ
|
២៥៥
|
ស្តេចចូលទៅកាន់ព្រះរាជដំណាក់ព្រះបាទ កិកិ
|
២៥៧
|
ការទ្រង់សរសើរឃដិការស្មូនឆ្នាំង
|
២៥៩
|
ការត្រេកអរចំពោះ ភាសិត
|
២៦៧
|
រដ្ឋបាលសូត្រ ទី ២
|
២៦៨
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៦៩
|
ការទូលសូមបព្វជ្ជា
|
២៧១
|
ការពោលលាមាតាបិតា
|
២៧៣
|
ការពោលអង្វរ រដ្ឋបាលកុលបុត្រ
|
២៧៥
|
ការពោលអង្វរ មាតា បិតា
|
២៧៧
|
ការអនុញ្ញាតឲ្យទៅបួស
|
២៧៩
|
ការបានសម្រេចព្រះ អរហត្ត
|
២៨១
|
ការប្រាប់ដំណឹងព្ររដ្ឋបាល
|
២៨៣
|
ការចូលទៅកាន់លំនៅរបស់បិតា
|
២៨៥
|
គាថាជាទីសង្វេគ
|
២៨៩
|
ស្តេចចូលទោរកព្រះរដ្ឋបាល
|
២៩១
|
ការពោលអំពីសេចក្តីសាបសូន្យព្រោះជរា
|
២៩៣
|
ការពោលអំពីសេចក្តីសាបសូន្យព្រោះ ភោគ
|
២៩៥
|
ធម្មុទេ្ទស ៤ ប្រការ
|
២៩៧
|
ការពោលអំពី ធម្មុទ្ទេស ទី ១
|
២៩៩
|
ការពោលអំពី ធម្មុទ្ទេស ទី ២
|
៣០១
|
ការពោលអំពី ធម្មុទ្ទេស ទី ៣
|
៣០៣
|
ការពោលអំពី ធម្មុទ្ទេស ទី ៤
|
៣០៥
|
និគមគាថា
|
៣០៧
|
មឃទេវសូត្រ ទី ៣
|
៣១១
|
រឿងព្រះបាទ មឃទេវៈ
|
៣១៣
|
បុព្វជ្ជា នៃព្រះបាទ មឃទេវៈ
|
៣១៥
|
ការទ្រង់ប្រៀនប្រដៅព្រះរាជបុត្រច្បង
|
៣១៧
|
បុព្វជ្ជា នៃ ព្រះរាជបុត្រ ព្រះបាទមឃទេវៈ
|
៣១៩
|
ការចំរើនព្រហ្មវិហារទាំង៤
|
៣២១
|
ព្រះឥន្ទ្រមានព្រះរាជបំណងចង់ឃើញ ព្រះបាទនិមិរាជ
|
៣២៣
|
ការនាំចូលទៅកាន់រោង សុធម្មា
|
៣២៥
|
ទ្រង់មានព្រះរាជបណ្តាំនឹងខ្មាន់ព្រះកេស
|
៣២៧
|
ការទ្រង់ប្រៀនប្រដៅព្រះរាជបុត្រច្បង
|
៣២៩
|
ភាវៈ ជាបុរស ថោកថយ
|
៣៣១
|
កល្យាណវត្ត
|
៣៣៣
|
បធុរសូត្រ ទី៤
|
៣៣៥
|
ប្រស្នាប្រារព្ធវណ្ណៈទាំង ៤
|
៣៣៧
|
ភាវៈនៃវណ្ណៈ ទាំង ៤ ស្មើៗគ្នា
|
៣៤១
|
ប្រស្នាប្រារព្ធវណ្ណៈទាំង ៤ ដែលជាចោរ
|
៣៤៧
|
ប្រស្នាប្រារព្ធវណ្ណៈទាំង ៤ ដែលជា សមណៈ
|
៣៤៩
|
ការទ្រង់ត្រាស់សរសើរព្រះមហា កច្ចានៈ
|
៣៥១
|
ការប្រកាស់ខ្លួនជាឧបាសក
|
៣៥៣
|
ពោធិរាជកុមារសូត្រ ទី ៥
|
៣៥៤
|
ការទ្រង់ទទួលនិមន្តដើម្បីឆាន់ក្នុងថ្ងៃស្អែក
|
៣៥៥
|
ស្តេចចូលទៅកាន់និវេសន៍ របស់ព្រះ រាជកុមារ
|
៣៥៧
|
ស្តេចចូលទៅរកអាឡារតាបស
|
៣៥៩
|
ស្តេចចូលទៅរកឧទ្ទកតាបស
|
៣៦៥
|
ឧបមាទី ១
|
៣៦៩
|
ឧបមាទី ២
|
៣៧១
|
ឧបមាទី ៣
|
៣៧៣
|
អប្បានកជ្ឈាន
|
៣៧៥
|
ការផ្តាច់អាហារ
|
៣៨១
|
ការមានអាហារតិច
|
៣៨៣
|
វេទនាដ៏ខ្លោចផ្សា
|
៣៨៥
|
ការទ្រង់សោយអាហារដ៏គ្រោតគ្រាត
|
៣៨៧
|
អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
៣៨៩
|
ភាវៈជាអ្នកមានសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយតិច
|
៣៩១
|
ព្រហ្មក្រាបបង្គំទូល អារាធនា
|
៣៩៣
|
ពពួកសត្វមានសេចក្តីប្រៀបដូចផ្កាឧប្បល ៣យ៉ាង
|
៣៩៥
|
ការទ្រង់ប្រារព្ធអំពី បឋម ធម្មទេសនា
|
៣៩៧
|
ការទ្រង់ចួបនឹងឧបកាជីវក
|
៣៩៩
|
ស្តេចចូលទៅរក បញ្ចវគ្គិយភិក្ខុ
|
៤០១
|
ប្រស្នាប្រារព្ធមគ្គព្រហ្មចរិយៈ
|
៤០៧
|
ការទ្រង់សាកសួរអំពីការឡើងជិះដំរី
|
៤០៩
|
អង្គនៃសេចក្តីព្យាយាម ៥ប្រការ
|
៤១១
|
ការប្រកាសព្រះអង្គជាឧបាសក
|
៤១៥
|
អង្គុលិមាលសូត្រ ទី ៦
|
៤១៨
|
ការទូលឃាត់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤១៩
|
ការទ្រង់សម្តែង ឫទ្ធិ
|
៤២១
|
សេចក្តីត្រិះរិះ នៃអង្គុលិមាលចោរ
|
៤២៣
|
ព្រះបាទបសេនទិស្តេចចូលទៅគាល់ព្រះមានបុណ្យ
|
៤២៥
|
ការទ្រង់ចង្អុលបង្ហាញអង្គុលិមាលភិក្ខុ
|
៤២៧
|
ការក្រាបបង្គំលាព្រះមានព្រះភាគ
|
៤២៩
|
សច្ចវាចារបស់អង្គុលិមាលភិក្ខុ
|
៤៣១
|
ការទ្រង់គ្រវែងដុំដី និង ដម្បងជាដើម
|
៤៣៣
|
ឧទ្ទានរបស់ព្រះអង្គុលិមាល
|
៤៣៥
|
បិយជាតិកសូត្រ ទី ៧
|
៤៣៩
|
ពួកអ្នកលេងល្បែងភ្នាល់
|
៤៤១
|
ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលហៅព្រះនាងមល្លិកា
|
៤៤៣
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៤៥
|
ការពោលអំពីរឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
៤៤៧
|
ប្រស្នាប្រារព្វសត្តសង្ខារ ជាទីស្រឡាញ់
|
៤៥១
|
ឧទានរបស់ព្រះបាទ បសេនទិកោសល
|
៤៥៥
|
ពាហិតិយសូត្រទី ៨
|
៤៥៦
|
ព្រះបាទ បសេនទិ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនឹងបុរសម្នាក់
|
៤៥៧
|
ប្រស្នាប្រារព្ធ កាយ វចី មនោ សមាចារ
|
៤៥៩
|
ការលះបង់នូវអកុសលធម៌ទាំងពួង
|
៤៦៣
|
ប្រស្នាប្រារព្ធ កុសលធម៌ទាំងពួង
|
៤៦៥
|
ការទទួលសំពត់ ពាហិតិកា
|
៤៦៧
|
ការបានឃើញ ព្រះ អានន្ទ
|
៤៦៩
|
ធម្មចេតិយសូត្រទី ៩
|
៤៧០
|
ស្តេចចូលទៅកាន់សួនច្បារ
|
៤៧១
|
ស្តេចចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៧៣
|
ការពោលអំពីការយល់ធម៌
|
៤៧៥
|
ធម្មចេតិយភាសិត
|
៤៨៧
|
កណ្ណកត្ថលសូត្រ ទី ១០
|
៤៨៨
|
ចតុវណ្ណវិសេសបុច្ឆា
|
៤៨៩
|
អង្គនសសេចក្តីព្យាយាម ៥
|
៤៩៧
|
ទេវប្បញ្ហា
|
៥០១
|
បសេនទិកោសលបុច្ឆា
|
៥០៥
|
ឧទ្ទាន
|
៥០៧
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(*)(លេខសៀវភៅបិដក :
025)
សុត្តន្តបិដក មជ្ឈិមនិកាយ
មជ្ឈិមបណ្ណាសក ឆដ្ឋភាគ
២៥
(ព.ស.
២៥១៤)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ព្រាហ្មណវគ្គ
|
១
|
ព្រហ្មាយុសូត្រ
|
|
អំពីការហៅរកឧត្តរមាណព
|
៣
|
អំពីឧត្តរមាណព ចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥
|
អំពីការដើរជាប់តាមព្រះមានព្រះភាគ
|
៧
|
អំពី ព្រះ មហាបុរិសលក្ខណៈ
|
៩
|
អំពីឧទានរបស់ព្រហ្មាយុព្រាហ្មណ៍
|
១៩
|
អំពីការហៅមាណពម្នាក់
|
២១
|
អំពីការចូលគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៣
|
អំពីការត្រិះរិះរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៧
|
អំពីការសួរប្រស្នាចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
២៩
|
អំពីការទ្រង់សម្តែង អនុបុព្វិកថា
|
៣១
|
អំពីការទ្រង់ចូលទៅកាន់ផ្ទះរបស់ ព្រហ្មាយុព្រាហ្មណ៍
|
៣៣
|
អំពីការព្យាករណ៍គតិរបស់ ព្រហ្មាយុព្រាហ្មណ៍
|
៣៥
|
សេលសូត្រទី ២
|
៣៦
|
អំពីការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៧
|
ការទទួលនិមន្តនៃព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៩
|
សូរសព្ទដែលរកបានដោយក្រ
|
៤១
|
សេលព្រាហ្មណ៍ចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៣
|
ព្រះតម្រិះរបស់ ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៥
|
ការពោលសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៧
|
ទ្រង់ចូលទៅកាន់អាស្រមរបស់តេណិយចដិល
|
៥១
|
សេលភិក្ខុចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥៣
|
ការពោលសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
៥៥
|
អស្សលាយនសូត្រទី ៣
|
៥៦
|
ការចូលទៅរកអស្សលាយនមាណព
|
៥៧
|
ការជូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥៩
|
អកុសលកម្មបថ
|
៦១
|
អំពីការចំរើនមេត្តាចិត្ត
|
៦៥
|
អំពីឧបមាដោយការកាក់យកគ្រឿងលំអិត
|
៦៧
|
អំពីឧបមាដោយការបង្កាត់ភ្លើង
|
៦៩
|
ឧបមាដោយការនូវរួមជាមួយនឹងព្រាហ្មណកញ្ញា
|
៧១
|
ឧបមាដោយការ ដោយការបង្កាត់ សេះ និង លា
|
៧៣
|
ទ្រង់ដំណាល រឿងព្រេង
|
៧៥
|
ឃោដមុខសូត្រទី ៤
|
៨៣
|
បុគ្គលបួន ពួក
|
៨៥
|
បរិស័ទ ពីរពួក
|
៨៩
|
បុគ្គល ទី ១
|
៩១
|
បុគ្គល ទី ២
|
៩៥
|
បុគ្គល ទី ៣
|
៩៧
|
ការសមាទាន ដោយ សិក្ខា និង អាជីវៈ
|
៩៩
|
ការសង្រួមឥន្ទ្រិយ
|
១០៣
|
រូបជ្ឈាន៤
|
១០៥
|
ចុតូបបាតញ្ញាណ
|
១០៧
|
អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
១០៩
|
ឃោដមុខព្រាហ្មណ៍ ដល់នូវសរណៈ
|
១១១
|
ការឲ្យឃោដមុខព្រាហ្មណ៍ ធ្វើសាលាសម្រាប់សង្ឃ
|
១១៣
|
ចង្កីសូត្រ ទី ៥
|
១១៤
|
អំពីសេចក្តីសរសើរពុទ្ធគុណ
|
១១៥
|
អំពីសេចក្តីសរសើរ ចង្កីព្រាហ្មណ៍
|
១១៩
|
ការពោលសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
១២១
|
ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ឃាត់ កាបទិកមាណព
|
១២៧
|
ការទ្រង់សួរតបទៅ កាបទិកមាណព
|
១២៩
|
ការទ្រង់ព្យាករនូវការរក្សាសច្ចៈ
|
១៣៣
|
ការទ្រង់ព្យាករនូវការ កើតឡើងនៃសច្ច៖
|
១៤១
|
ការទ្រង់ព្យាករនូវ ធម៌មានឧបការៈ ច្រើន
|
១៤៣
|
កាបទិកមាណព ដល់នូវត្រៃសរណៈ
|
១៤៧
|
ឯសុការីសូត្រ ទី ៦
|
១៤៨
|
ការសម្តែងនូវការបំរើ
|
១៤៩
|
សំដែងអំពីទ្រព្យសម្រាប់ខ្លួន
|
១៥៥
|
ភាពនៃបុគ្គលត្រេកអរ នឹង កុសលធម៌
|
១៥៩
|
ធនញ្ជានិសូត្រ ទី ៧
|
១៧០
|
ការសួរដំណឹង ធនញ្ជានិព្រាហ្មណ៍
|
១៧១
|
ការចូលទៅរក ធនញ្ជានិព្រាហ្មណ៍
|
១៧៣
|
ការប្រព្រឹត្តខុសធម៌ និង ការប្រព្រឹត្ត មិនស្មើ
|
១៧៥
|
ការសួរតប ធនញ្ជានិព្រាហ្មណ៍
|
១៨១
|
ការប្រាប់នូវសេចក្តីទុក្ខជាទម្ងន់
|
១៩១
|
ការសួរតបទៅ ធនញ្ជានិព្រាហ្មណ៍
|
១៩៧
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២០១
|
វាសេដ្ឋសូត្រ ទី ៨
|
២០៣
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២០៥
|
បញ្ហា របស់ព្រាហ្មណ៍
|
២០៧
|
ការព្យាករនូវពាក្យថាព្រាហ្មណ៍
|
២០៩
|
សុភសូត្រ ទី ៩
|
២២៥
|
ហេតុជាទីតាំងនៃការងារ ៤យ៉ាង
|
២២៧
|
ការបញ្ញត្តិធម៌ ៥ យ៉ាង
|
២៣១
|
ឧបមាដោយបុរសខ្វាក់អំពី កំណើត
|
២៣៧
|
ការសួរតបទៅសុភមាណព
|
២៤១
|
សំដែងអំពី កាមគុណ
|
២៤៣
|
សំដែងអំពី ឈាន
|
២៤៥
|
ការសួរតបទៅសុភមាណព
|
២៤៧
|
ការដោះស្រាយរបស់ សុភមាណព
|
២៤៩
|
ការសួររកផ្លូវ
|
២៥១
|
សំដែងអំពី អប្បមញ្ញ
|
២៥៣
|
ជាណុស្សោណិព្រាហ្មណ៍
ជួបនឹងសុភមាណព
|
២៥៧
|
សគាវេសូត្រ ទី ១០
|
២៥៨
|
ការជូលទៅរកសគាវេមាណព
|
២៦១
|
ការទ្រង់ព្យាករនូវសេចក្តីផ្សេងគ្នានៃពួកសមណៈព្រាហ្មណ៍
|
២៦៣
|
សំដែងអំពីរឿងដែលធ្លាប់មានមក
|
២៦៥
|
ការទ្រង់ចូលទៅរក អាឡារតាបស
|
២៦៧
|
ការទ្រង់ចូលទៅរក ឧទ្ទកតាបស
|
២៦៩
|
ឧបមា ទី ១
|
២៧៥
|
ឧបមា ទី ២
|
២៧៧
|
ឧបមា ទី ៣
|
២៧៩
|
សេចក្តីព្យាយាមដ៏លំបាក
|
២៨១
|
អំពី អប្បានកជ្ឈាន
|
២៨២
|
ការសោយអាហារតិច
|
២៨៩
|
អំពី រូបជ្ឈាន ៤
|
២៩៣
|
ចុតូបបាតញ្ញាណ
|
២៩៧
|
ការសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
២៩៩
|
ការដល់នូវត្រៃសរណៈ
|
៣០១
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(លេខសៀវភៅបិដក :
026)
សុត្តន្តបិដក មជ្ឈិមនិកាយ ឧបរិបណ្ណាសក
សត្តមភាគ
២៦
(ព.ស.
២៥០៥)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ទេវទហសូត្រ
|
១
|
ទេវទហសូត្រ ទី ១
|
១
|
ការសួរចំពោះនិគ្រន្ថ
|
២
|
ពាក្យគួរនិយាយ និង មិនគួរនិយាយ
|
៤
|
ឧបមាដោយបុរសត្រូវសរ
|
៧
|
ការសួរចំពោះធម៌៥ យ៉ាង
|
១៣
|
ពាក្យគួរនិយាយ និង មិនគួរនិយាយ
|
១៥
|
ការសួរដេញដោលចំពោះពួកនិគ្រន្ថ
|
១៨
|
សេចក្តីប្រឹងប្រែង និងសេចក្តីព្យាយាមឥតផល
|
២១
|
សេចក្តីប្រឹងប្រែង និងសេចក្តីព្យាយាមមានផល
|
២៧
|
បុគ្គលប្រកបដោយសីលក្ខន្ធ
|
៣៥
|
ការចូលឈាន
|
៤៣
|
ភាពនៃទិព្វចក្ខុ
|
៤៥
|
ភាពនៃអាសវក្ខយញ្ញាណ
|
៤៧
|
ការមកកាន់ឋានដែលគេគប្បីសរសើរ
|
៤៩
|
បញ្ចត្តសូត្រ ទី ២
|
៥១
|
ការបញ្ញត្តិអត្តា
|
៥៣
|
ឧបមាដោយពាណិជ
|
៦៣
|
អបរន្តទិដ្ឋិជាដើម
|
៦៥
|
ទិដ្ឋិផ្សេងៗ
|
៦៩
|
ឧបមាដោយម្លប់និងកំដៅថ្ងៃ
|
៧១
|
ការកើតឡើងនៃរាមិសសុខ
|
៧៣
|
សេចក្តីប្រកាន់មាំ របស់សមណព្រាហ្មណ៍
|
៧៧
|
កន្តិសូត្រទី ៣
|
៧៩
|
វាទផ្សេងគ្នាក្នុងធម៌ដ៏វិសេស
|
៨១
|
ការធ្វើជាអ្នកព្រងើយ
|
៨៩
|
ការព្យាករណ៍ដោយប្រពៃ
|
៩១
|
សាមគាមសូត្រទី ៤
|
៩៤
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៩៥
|
ការសួរចំពោះអានន្ទ
|
៩៧
|
វិវាទ មូល ៦
|
៩៩
|
យេភុយ្យសិកា
|
១០៣
|
អមូឡ្ហវិន័យ
|
១០៥
|
ភស្ស បាបិយសិកា
|
១០៧
|
តិណវត្តារកៈ
|
១០៩
|
សារាណីយធម៌ ៦
|
១១១
|
សុនក្ខត្តសូត្រ ទី ៥
|
១១៥
|
ការវិសជ្ជនារបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១១៧
|
ភាពនៃបុគ្គលមានអធ្យាស្រ័យឱនទៅរកលោកាមិស
|
១១៩
|
ភាពនៃបុគ្គលមានអធ្យាស្រ័យទៅរក អានេញ្ជសមាបត្តិ
|
១២១
|
ភាពនៃបុគ្គលមានអធ្យាស្រ័យឱនទៅរកនេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនសមាបត្តិ
|
១២៣
|
ភាពនៃបុគ្គលមានអធ្យាស្រ័យឱនទៅរកព្រះនិព្វាន
|
១២៥
|
ឧបមាដោយបុសរត្រូវសរ
|
១២៧
|
ភាពនៃបុគ្គលមានអធ្យាស្រ័យឱនទៅរកព្រះនិព្វាន ដោយប្រពៃ
|
១៣១
|
ហេតុមិនដែលមាន
|
១៣៧
|
អានេញ្ជសប្បាយសូត្រ ទី ៦
|
១៣៩
|
អានេញ្ជសប្បាយប្បដិបទា
|
១៤១
|
អាកិញ្ចញ្ញាយតនសប្បាយប្បដិបទា
|
១៤៥
|
នេវសញ្ញា នាសញ្ញាយតន សប្បាយប្បដិបទា
|
១៤៧
|
នេវសញ្ញា នាសញ្ញាយតនៈ
|
១៤៩
|
អរិយវិមោក្ខ
|
១៥១
|
គណកមោគ្គលា្លនសូត្រទី ៧
|
១៥៣
|
ការទូន្មាននូវបុរស
|
១៥៥
|
ភាពនៃសតិសម្បជញ្ញៈ
|
១៥៧
|
ការទូន្មាននូវបុរស
|
១៥៩
|
ការបានសម្រេចនូវនិព្វាន និង មិនបានសម្រេច
|
១៦១
|
ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់សួរតប
|
១៦៣
|
ការដល់នូវត្រៃសរណៈ
|
១៦៧
|
គោបកមោគ្គលា្លនសូត្រទី ៨
|
១៦៨
|
ព្រះអានន្ទចូលទៅរកគោបកមោគ្គលា្លនព្រាហ្មណ៍
|
១៦៩
|
វស្សការព្រាហ្មណ៍ចូលទៅរកព្រះអានន្ទ
|
១៧១
|
ភាពនៃបុគ្គលមានធម៌ជាទីពឹង
|
១៧៣
|
ពាក្យវិសជ្ជនារបស់ព្រះអានន្ទ
|
១៧៥
|
ពាក្យបុច្ឆារបស់វស្សការព្រាហ្មណ៍
|
១៧៧
|
បសាទនីយធម៌
|
១៧៩
|
វស្សការព្រាហ្មណ៍ ប្រឹក្សានឹងឧបនន្ទសេនាបតិ
|
១៨៣
|
សេចក្តីសរសើរ វត្ត វេឡុវ័ន
|
១៨៥
|
ការចូលឈាន
|
១៨៩
|
មហាបុណ្ណមសូត្រ ទី ៩
|
១៩០
|
បុច្ឆាចំពោះបញ្ចុបាទានក្ខន្ធ
|
១៩១
|
ភាពនៃធម្មជាតិមិនមែនជាសក្កាយទិដ្ឋិ
|
១៩៥
|
ភាពនៃគុណទោស និងការរលាស់ចេញក្នុងបញ្ចក្ខន្ធ
|
១៩៧
|
ការប្រៀនប្រដៅក្នុងត្រៃលក្ខណ៍
|
១៩៩
|
ចូឡបុណ្ណមសូត្រ ទី ១០
|
២០៣
|
ភាពនៃ អសប្បុរស
|
២០៥
|
ភាពនៃ សប្បុរស
|
២០៩
|
ឧទ្ទាន
|
២១៣
|
អនុបទវគ្គ
|
២១៤
|
អនុបទ សូត្រទី ១
|
២១៤
|
បឋមជ្ឈាន
|
២១៥
|
តតិយជ្ឈាន
|
២១៧
|
អាកាសានញ្ចាយតនៈ
|
២១៩
|
អាកិញ្ចញ្ញាយតនៈ
|
២២១
|
ភាពនៃកិរិយាដល់នូវការស្ទាត់
|
២២៣
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតនៃព្រះមានព្រះភាគ
|
២២៥
|
ឆវិសោធនសូត្រទី ២
|
២២៦
|
វោហារ ៤ យ៉ាង
|
២២៧
|
ធាតុ ទាំង ៦
|
២២៩
|
ការព្យាករណ៍នូវ អនុធម៌
|
២៣១
|
ការបរិបូណ៌ ដោយសីលក្ខន្ធដ៏ប្រសើរ
|
២៤១
|
ការពោលអំពីឈាន
|
២៤៣
|
អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
២៤៥
|
សប្បុរិសសូត្រ ទី ៣
|
២៤៧
|
ធម៌របស់សប្បុរស និង អសប្បុរស
|
២៤៩
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតនៃព្រះមានព្រះភាគ
|
២៦៧
|
សេវិតព្វាសេវិតព្វសូត្រទី ៤
|
២៦៨
|
ធម្មជាតគួរសេព និង
មិនគួរសេព
|
២៦៩
|
កាយ សមាចារ
|
២៧១
|
វចី សមាចារ
|
២៧៣
|
មនោ សមាចារ
|
២៧៩
|
ចិត្តុប្បាទ
|
២៨១
|
ការបានចំពោះនូវ សញ្ញា
|
២៨៣
|
ការបានចំពោះនូវ ទិដ្ឋិ
|
២៨៥
|
ការបានចំពោះនូវ អត្តភាព
|
២៨៩
|
ការប្រទាននូវសាធុការ
|
២៩១
|
កាយ សមាចារ
|
២៩៣
|
ការបានចំពោះនូវ អត្តភាព
|
២៩៥
|
អាយតនៈ ៦
|
២៩៧
|
វត្ថុ គួរសេព និង
មិនគួរសេព
|
៣០៣
|
ការដឹងច្បាស់នូវសេចក្តីនៃភាសិត
|
៣០៩
|
ពហុធាតុកសូត្រទី ៥
|
៣១១
|
ការឈ្លាសក្នុងធាតុ
|
៣១៣
|
ការឈ្លាសក្នុង បដិច្ចសមុប្បាទ
|
៣១៧
|
ការឈ្លាសក្នុង ហេតុ និង មិនមែនហេតុ
|
៣១៩
|
ឈ្មោះនៃធម្មបរិយាយ
|
៣២៧
|
ឥសិគិលិសូត្រ ទី ៦
|
៣២៨
|
ឈ្មោះភ្នំ
|
៣២៩
|
ព្រះនាមព្រះ បច្ចេកពុទ្ធ
|
៣៣១
|
មហាចត្តារឹសកសូត្រ ទី ៧
|
៣៣៥
|
សម្មាទិដ្ឋិ
|
៣៣៧
|
សម្មា សង្កប្បៈ
|
៣៣៩
|
សម្មា វាចា
|
៣៤១
|
សម្មា កម្មន្តៈ
|
៣៤៣
|
សម្មា អាជីវៈ
|
៣៤៥
|
ភាវៈ នៃធម៌ជាប្រធាន
|
៣៤៧
|
សេចក្តីសរសើរ
|
៣៥១
|
អានាបានស្សតិសូត្រ ទី ៨
|
៣៥២
|
សេចក្តីត្រេកអរនៃព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៥៣
|
ភាពនៃធម៌មានខ្លឹមសារដ៏បរិសុទ្ធ
|
៣៥៥
|
ការប្រកប ភាវនា
|
៣៥៧
|
ភាពនៃអានាបានស្សតិមានអានិសង្សច្រើន
|
៣៥៩
|
សតិប្បដ្ឋានន ៤
|
៣៦៣
|
ពោជ្ឈង្គ ៧
|
៣៦៧
|
វិជ្ជា និង វិមុត្តិ
|
៣៧៣
|
កាយគតាសតិសូត្រ ទី ៩
|
៣៧៤
|
ភាព នៃ កាយគតាសតិ
មានអានិសង្សច្រើន
|
៣៧៧
|
ភាពនៃភិក្ខុ ធ្វើនូវសេចក្តីដឹងខ្លួន
|
៣៧៩
|
ភាពនៃកាយ ជាបដិក្កូល
|
៣៨១
|
ភាពនៃសរីរៈស្លាប់ដែលគេចោលក្នុងព្រៃស្មសាន
|
៣៨៣
|
បឋមជ្ឈាន
|
៣៨៥
|
ទុតិយជ្ឈាន
|
៣៨៧
|
ឧបមាដោយបុរស ទទួរសំពត់ស
|
៣៨៩
|
មារបាននូវចន្លោះ
|
៣៩១
|
មារ មិនបាននូវចន្លោះ
|
៣៩៣
|
ការធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ដោយប្រាជ្ញាដ៏ក្រៃលែង
|
៣៩៥
|
ការបាននូវ អានិសង្ស ១០ ជាប្រាកដ
|
៣៩៧
|
សង្ខារូបបត្តិសូត្រទី ១០
|
៤០០
|
ភាពនៃការកើតក្នុងទេវលោក នោះៗ
|
៤០៣
|
ភាពនៃការមិនកើតក្នុងទីណាៗ ឡើយ
|
៤១៥
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា
(លេខសៀវភៅបិដក :
028)
សុត្តន្តបិដក មជ្ឈិមនិកាយ ឧបរិបណ្ណាសក
នវមភាគ
២៨
(ព.ស.
២៥០៦)
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
វិភង្គវគ្គ
|
១
|
ភទ្ទេករត្តសូត្រ ទី ១
|
១
|
សេចក្តីសង្ស័យក្នុងខន្ធជាអនាគត
|
៣
|
សេចក្តី
មិនសង្ស័យក្នុងខន្ធជាអនាគត
|
៥
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកមានរាត្រីមួយដ៏ចម្រើន
|
៧
|
អានន្ទភទ្ទេករត្តសូត្រ ទី ២
|
៩
|
សេចក្តីអាឡោះអាល័យបញ្ចក្ខន្ធជាអតីត
|
១១
|
សេចក្តីមិនប្រាថ្នានូវបញ្ចក្ខន្ធជាអនាគត
|
១៣
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកមានរាត្រីមួយដ៏ចម្រើន
|
១៥
|
សេចក្តីអាឡោះអាល័យបញ្ចក្ខន្ធជាអតីត
|
១៧
|
មហាកច្ចានភទ្ទេករត្តសូត្រ ទី ៣
|
១៩
|
ព្រះសមិទ្ធិមានអាយុចូលទៅរកព្រះមានព្រះភាគ
|
២១
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកមានរាត្រីមួយដ៏ចម្រើន
|
២៣
|
សេចក្តីត្រិះរិះនៃពួកភិក្ខុ
|
២៥
|
ពួកភិក្ខុចូលទៅរកព្រះមហាកច្ចានៈ
|
២៧
|
សេចក្តីសរសើរព្រះមហាកច្ចានៈ
|
២៩
|
សេចក្តីអាឡោះអាល័យបញ្ចក្ខន្ធជាអតីត
|
៣១
|
សេចក្តីប្រាថ្នានូវបញ្ចក្ខន្ធជាអនាគត
|
៣៣
|
សេចក្តីរសេមរសាមក្នុងពួកធម៌ជាបច្ចុប្បន្ន
|
៣៥
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
៣៧
|
គាថាសំដែង ពីរាត្រីមួយដ៏ចម្រើន
|
៣៩
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
៤១
|
លោមសកង្គិយសូត្រទី ៤
|
៤២
|
គាថាសំដែង ពីរាត្រីមួយដ៏ចម្រើន
|
៤៣
|
ការចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៥
|
ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់សួរតប
|
៤៧
|
សេចក្តីអាឡោះអាល័យបញ្ចក្ខន្ធជាអតីត
|
៤៩
|
សេចក្តីរសេមរសាមក្នុងធម៌ជាបច្ចុប្បន្ន
|
៥១
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
៥៣
|
ចូឡកម្មវិភង្គសូត្រទី៥
|
៥៤
|
កិច្ចនិមន្តរបស់សុភមាណព
|
៥៥
|
ការវៀរចាកបាណាតិបាត
|
៥៧
|
ភាពនែបុគ្គលជាអ្នកក្រោធ
|
៥៩
|
ភាពនែបុគ្គលជាអ្នកច្រណែន
|
៦១
|
ការមិនឲ្យនូវវត្ថុមានបាយជាដើម
|
៦៣
|
ភាពនែបុគ្គលជាអ្នករឹងត្អឹង
|
៦៥
|
ភាពនែបុគ្គលជាអ្នកមិនសាកសួរ
|
៦៧
|
សេចក្តីប្រតិបត្តិដែលប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីអាយុខ្លីជាដើម
|
៦៩
|
ការដល់នូវត្រៃសរណៈ
|
៧១
|
មហាកម្មវិភង្គសូត្រទី៦
|
៧២
|
ពាក្យចរចា
|
៧៣
|
ការក្រាបទូលនូវពាក្យចរចា
|
៧៥
|
ការចែកនូវកម្មវិភង្គ
|
៧៧
|
បុគ្គលបួនពួក
|
៧៩
|
ការពោលដោយទិដ្ឋិកួចកាន់
|
៨១
|
សេចក្តីយល់ក្នុងមហាកម្មវិភង្គ
|
៨៧
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកទទួលនូវវិបាក
|
៩៣
|
សឡាយតនវិភង្គសូត្រទី៧
|
៩៧
|
មនោបវិចារៈ
|
៩៩
|
គេហសិតសោមនស្ស
|
១០១
|
គេហសិតទោមនស្ស
|
១០៣
|
នេក្ខម្មសិតទោមនស្ស
|
១០៥
|
នេក្ខម្មសិតុបេក្ខា
|
១០៧
|
ការលះគេហសិតសោមនស្ស ជាដើម
|
១០៩
|
សតិប្បដ្ឋានបី
|
១១១
|
សតិប្បដ្ឋានពីរ
|
១១៣
|
ភាពនៃបុគ្គលជាសារថីអ្នកទូន្មាននូវបុរស
|
១១៥
|
សេចក្តីត្រេកងរចំពោះភាសិត
|
១១៧
|
ឧទ្ទេសវិភង្គសូត្រទី៨
|
១១៨
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ភិក្ខុទាំងឡាយ
|
១១៩
|
ការចូលទៅរកព្រះមហាកច្ចានៈ
|
១២១
|
ឧបមាដោយបុគ្គលអ្នកត្រូវការដោយខ្លឹមឈើ
|
១២៥
|
ការចែកអត្ថ នៃឧទ្ទេសដោយពិស្តារ
|
១២៧
|
វិញ្ញាណមិនរាត់រាយ
|
១២៩
|
ភាពនៃចិត្តឋិតនៅខាងក្នុង
|
១៣១
|
ភាពនៃចិត្តមិនឋិតនៅខាងក្នុង
|
១៣៣
|
សេចក្តីតក់ស្លុតព្រោះមិនប្រកាន់មាំ
|
១៣៥
|
សេចក្តីមិនតក់ស្លុតព្រោះមិនប្រកាន់មាំ
|
១៣៧
|
ការក្រាបទូលព្រះមានព្រះភាគ
|
១៣៩
|
អរណវិភង្គសូត្រទី ៩
|
១៤៣
|
ភាពនៃធម៌ដ៏ថោកទាប
|
១៤៥
|
មជ្ឈិមប្បដិបទា
|
១៤៧
|
ភាពនៃកិរិយាលើកតំកើងជាដើម
|
១៤៩
|
ការសំដែងធម៌
|
១៥២
|
កាមគុណប្រាំ
|
១៥៥
|
ការមិនពោលពាក្យក្នុងទីកំបាំងមុខ
|
១៥៧
|
ភាសាក្នុងជនបទ
|
១៥៩
|
សេចក្តីព្យាយាមដោយសោមនស្ស
|
១៦១
|
មជ្ឈិមប្បដិបទា
|
១៦៣
|
ពាក្យពោលក្នុងទីកំបាំងមុខ
|
១៦៥
|
ពាក្យពោលរហ័ស
|
១៦៧
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
១៦៩
|
ធាតុវិភង្គសូត្រទី ១០
|
១៧០
|
ព្រះមានព្រះភាគចូលទៅកាន់កុម្ភការនិវេស
|
១៧១
|
ឧទ្ទេសនៃនធាតុវិភង្គ
|
១៧៣
|
មនោបរិចារៈដប់ប្រាំបី
|
១៧៥
|
បឋវីធាតុ
|
១៧៧
|
តេជោធាតុ
|
១៧៩
|
អាកាសធាតុ
|
១៨១
|
វេទនា
|
១៨៣
|
ឧបមាដោយកំដៅ
|
១៨៥
|
ឧបមាដោយជាងមាស
|
១៨៧
|
ឧបមាដោយប្រទីបអុចប្រេង
|
១៩៣
|
អ្នកប្រាជ្ញ
|
១៩៧
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
១៩៩
|
សច្ចវិភង្គសូត្រទី ១១
|
២០១
|
ការញ៉ាំងធម្មចក្រឲ្យប្រព្រឹត្តទៅ
|
២០៣
|
ទុក្ខអរិយសច្ច
|
២០៥
|
ទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទាអរិយសច្ច
|
២០៩
|
មគ្គអរិយសច្ច
|
២១១
|
ការប្រាប់នូវអរិយសច្ច
|
២១៣
|
ទក្ខិណាវិភង្គសូត្រទី១២
|
២១៤
|
ការអង្វរករនៃនាងមហាបជាបតិគោតមី
|
២១៥
|
កិរិយាអង្វរករនៃព្រះអានន្ទ
|
២១៧
|
កិរិយាមិនមែនជាការតបស្នងដោយល្អ
|
២១៩
|
សេចក្តីផ្សេងគ្នានៃទក្ខិណាទាន
|
២២១
|
ទក្ខិណាវិសុទ្ធិ
|
២២៧
|
សឡាយតនវគ្គ
|
២៣២
|
អនាថបិណ្ឌិកោវាទសូត្រទី១
|
២៣២
|
ការប្រព្រឹត្តិទៅនៃអាពាធ
|
២៣៣
|
អាយតនៈខាងក្នុង
|
២៣៧
|
ចក្ខុសម្ផ័ស្សជាដើម
|
២៣៩
|
បញ្ចក្ខន្ធ
|
២៤១
|
លោកនេះនិងលោកខាងមុខ
|
២៤៣
|
អនាថបិណ្ឌិកទេវបុត្តចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៤៥
|
សេចក្តីសរសើរវត្តជេតវន
|
២៤៧
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
២៤៩
|
ឆន្នោវាទសូត្រទី២
|
២៥០
|
កិរិយាប្រព្រឹត្តិទៅនៃអាពាធ
|
២៥១
|
បញ្ហាកម្មនៃព្រះសារីបុត្ត
|
២៥៥
|
កិរិយាចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៥៩
|
បុណ្ណោវាទសូត្រទី ៣
|
២៦១
|
ការឲ្យឱវាទ
|
២៦៣
|
ភាពកំណាចនៃពួកអ្នកសុណាបរន្តជនបទ
|
២៦៥
|
បរិនិព្វាននៃព្រះបុណ្ណ
|
២៦៩
|
នន្ទកោវាទសូត្រទី ៤
|
២៧១
|
ការឲ្យឱវាទដល់ភិក្ខុនី
|
២៧៣
|
អាយតនៈខាងក្រៅ
|
២៧៥
|
វិញ្ញាណកាយ
|
២៧៧
|
វេទនាខន្ធ
|
២៧៩
|
អាយតនៈខាងក្រៅ
|
២៨១
|
ឧបមាដោយអ្នកសម្លាប់គោ
|
២៨៣
|
ពោជ្ឈង្គប្រាំពីរ
|
២៨៥
|
ការជូលទៅកាន់រាជការាម
|
២៨៧
|
អាយតនៈខាងក្នុង
|
២៨៩
|
វិញ្ញាណកាយ
|
២៩១
|
ឧបមាដោយប្រទីបប្រេង
|
២៩៣
|
ឧបមាដោយដើមឈើ
|
២៩៥
|
ឧបមាដោយអ្នកសម្លាប់គោ
|
២៩៧
|
ពោជ្ឈង្គប្រាំពីរ
|
២៩៩
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
៣០១
|
ចូឡរាហុលោវាទសូត្រទី ៥
|
៣០២
|
ចក្ខ្វាយតនៈ
|
៣០៣
|
ចក្ខុសម្ផ័ស្ស
|
៣០៥
|
មនោវិញ្ញាណ
|
៣០៧
|
សេចក្តីនឿយណាយក្នុងអាយតនៈជាដើម
|
៣០៩
|
ឆឆក្កសូត្រទី៦
|
៣១១
|
វិញ្ញាណកាយប្រាំមួយ
|
៣១៣
|
វេទនាកាយប្រាំមួយ
|
៣១៥
|
ភាពនៃ អនត្តា
|
៣១៧
|
ដំណើរកើតឡើងនៃសក្កាយ
|
៣២៣
|
ដំណើររលត់ទៅ នៃសក្កាយ
|
៣២៥
|
ភាពនៃពាក្យមិនសមហេតុ
|
៣២៧
|
ភាពនៃពាក្យសមហេតុ
|
៣២៩
|
សេចក្តីត្រេកអរចំពោះភាសិត
|
៣៣៣
|
សឡាយតនវិភង្គសូត្រទី៧
|
៣៣៤
|
ការចម្រើនឡើងនៃតណ្ហា
|
៣៣៥
|
ការលះបង់នូវតណ្ហា
|
៣៣៩
|
ការពេញបរិបូណ៌ដោយភាវនា
|
៣៤១
|
ការកំណត់ដឹងនូវធម៌ជាដើម
|
៣៤៣
|
នគរវិន្ទេយ្យសូត្រទី ៨
|
៣៤៧
|
ភាពនៃបុគ្គលដែលគេមិនគប្បីធ្វើសក្ការៈ
|
៣៤៩
|
ភាពនៃបុគ្គលគួរធ្វើសក្ការៈ
|
៣៥១
|
ការសួររកហេតុយោបល់
|
៣៥៣
|
ការដល់នូវសរណៈ
|
៣៥៥
|
បិណ្ឌបាតបារិសុទ្ធិសូត្រទី ៩
|
៣៥៦
|
សុញ្ញតាវិហារសមាបត្តិ
|
៣៥៧
|
នីវរណប្បញ្ហា
|
៣៦១
|
ឥន្ទ្រិយប្បញ្ហា
|
៣៦៣
|
ពោជ្ឈង្គប្បញ្ហា
|
៣៦៥
|
វិជ្ជាវិមុត្តិប្បញ្ហា
|
៣៦៧
|
ឥន្ទ្រិយភាវនាសូត្រទី១០
|
៣៦៨
|
ការនិមន្តរបស់ព្រះអានន្ទ
|
៣៧១
|
ការចម្រើននូវឥន្ទ្រិយ
|
៣៧៣
|
សេក្ខប្បដិបទា
|
៣៨១
|
ឧទ្ទាន
|
៣៨៥
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
030)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ សគាថវគ្គ
ទុតិយភាគ
៣០
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ភិក្ខុនី សំយុត្ត
|
១
|
អាឡវិកាសូត្រទី ១
|
១
|
គាថារបស់អាឡវិកាភិក្ខុនី
|
៣
|
សោមាសូត្រ ទី២
|
៣
|
គាថារបស់សោមាភិក្ខុនី
|
៥
|
គោតមីសូត្រ ទី៣
|
៥
|
គាថារបស់កិសាគោតមីភិក្ខុនី
|
៧
|
វិជយាសូត្រ ទី៤
|
៧
|
គាថារបស់វិជយាភិក្ខុនី
|
៩
|
ឧប្បវណ្ណាសូត្រ ទី៥
|
១០
|
ពាក្យពោលរបស់ឧប្បលវណ្ណាភិក្ខុនី
|
១១
|
ចាលាសូត្រ ទី៦
|
១២
|
ពាក្យពោលរបស់ចាលា ភិក្ខុនី
|
១៣
|
ឧបចាលាសូត្រ ទី៧
|
១៤
|
ពាក្យពោលរបស់ឧបចាលា ភិក្ខុនី
|
១៥
|
សីសុចាលាសូត្រ ទី៨
|
១៦
|
ពាក្យពោលរបស់សីសុបចាលា ភិក្ខុនី
|
១៧
|
សេលាសូត្រ ទី៩
|
១៨
|
ពាក្យពោលរបស់សោលា ភិក្ខុនី
|
១៩
|
វជិរាសូត្រ ទី១០
|
២០
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់វជិរាភិក្ខុនី
|
២១
|
ឧទ្ទាននៃភិក្ខុនីសំយុត្តនោះដូច្នេះ
|
២៣
|
ព្រហ្មសំយុត្ត
|
២៤
|
អាយាចនវគ្គ ទី ១
|
២៤
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៥
|
សេចក្តីអារាធនារបស់សហម្បតិព្រហ្ម
|
២៧
|
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់រមិលមើលសត្វលោក
|
២៩
|
បរិវិតក្ករបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣១
|
គារវសូត្រ ទី២
|
៣១
|
សេចក្តីបរិវិតក្ករបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៣៣
|
សេចក្តីគោរពព្រះសទ្ធម្ម
|
៣៥
|
ព្រហ្មទេវសូត្រ ទី៣
|
៣៦
|
ពាក្យសហម្បតិព្រហ្ម
|
៣៧
|
ពកសូត្រ ទី៤
|
៤០
|
ពាក្យរបស់ព្រហ្ម
|
៤១
|
ទ្រង់ជ្រាបនូវបរិវិតក្ករបស់ព្រហ្ម
|
៤៥
|
អបរាទិដ្ឋិសូត្រ ទី៥
|
៤៥
|
សេចក្តីបរិវិតក្ករបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៤៧
|
ទ្រង់ញ៉ាំងព្រហ្មឲ្យសង្វេក
|
៤៩
|
ព្រហ្មចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥១
|
បមាទសូត្រ ទី៦
|
៥១
|
ការអួតអានុភាព
|
៥៣
|
ព្រហ្មចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥៥
|
បឋមកោកាលិកសូត្រ ទី៧
|
៥៥
|
តិស្សកសូត្រ ទី៨
|
៥៦
|
ព្រហ្មចូលទៅរកកោកាលិកភិក្ខុ
|
៥៧
|
តុទុព្រហ្មសូត្រ ទី៩
|
៥៧
|
កោកាលិកភិក្ខុចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៥៩
|
ទុតិយកោកាលិសូត្រ ទី១០
|
៥៩
|
កាលកិរិយានៃកោកាលិកភិក្ខុ
|
៦១
|
ការសួរនូវប្រមាណនៃអាយុក្នុង បទុមនរក
|
៦៣
|
ឧទ្ទាននៃអាយាចនវគ្គនោះគឺ
|
៦៦
|
ព្រហ្មបញ្ចកៈ
|
៦៧
|
សនង្កុមារសូត្រ ទី១
|
៦៧
|
ទេវទត្តសូត្រ ទី២
|
៦៨
|
អន្ធកវិន្ទសូត្រ ទី៣
|
៦៩
|
អរុណវតីសូត្រ ទី៤
|
៧១
|
ព្រហ្មពោលទោស អភិភូភិក្ខុ
|
៧៣
|
អភិភូភិក្ខុពោលគាថា
|
៧៥
|
ភិក្ខុទាំងឡាយស្តាប់គាថារបស់អភិភូភិក្ខុ
|
៧៧
|
បរិនិព្វានសូត្រ ទី៥
|
៧៨
|
ទ្រង់ចូលឈាន មានបឋមឈានជាដើម
|
៧៩
|
ភាសិតរបស់ព្រះអនុរុទ្ធ
|
៨១
|
ឧទ្ទាននៃព្រហ្មបញ្ចក នោះគឺ
|
៨២
|
ឧទ្ទានក្នុងព្រហ្មសំយុត្តនោះគឺ
|
៨២
|
ព្រហ្មណសំយុត្ត
|
៨៣
|
អរហន្តវគ្គទី ១
|
៨៣
|
ធនញ្ជានីសូត្រ ទី១
|
៨៣
|
សេចក្តីសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
៨៥
|
អក្កោសកសូត្រ ទី២
|
៨៧
|
ភាសិតរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៨៩
|
ការក្រាបបង្គំទូលព្រះមានព្រះភាគ
|
៩១
|
អសុរិន្ទកសូត្រ
ទី៣
|
៩១
|
ទ្រង់ជ្រាបចេតោបរិវិតក្ក របស់ ពិលង្គិកការទ្វាជព្រាហ្មណ៍
|
៩៣
|
ពលិង្គកសូត្រ ទី៤
|
៩៣
|
អហឹសកសូត្រ ទី៥
|
៩៥
|
ជដាសូត្រ ទី៦
|
៩៦
|
សេចក្តីសរសើរព្រះមានព្រះភាគ
|
៩៧
|
សុទ្ធិកសូត្រ ទី៧
|
៩៨
|
អគ្គិកសូត្រ ទី៨
|
៩៩
|
កិរិយាបន្ទោបង់នូវការពោលគាថាដូចជាចម្រៀង
|
១០១
|
សុន្ទរិកសូត្រ ទី៩
|
១០២
|
ព្រាហ្មណ៍ចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១០៣
|
ទ្រង់ញ៉ាំងព្រាហ្មណ៍ឲ្យចោលនូវបាយាសដែលសល់អំពីបូជា
|
១០៥
|
ឧបមាមានប្រការផ្សេងៗ
|
១០៧
|
ពហុធិតិសូត្រ ទី១០
|
១០៩
|
ពាក្យរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១១១
|
ការបានឧប្បសម្បទា
|
១១៣
|
បញ្ជីរឿងនៃអរហន្តវគ្គនោះគឺ
|
១១៤
|
ឧបាសកវគ្គទី ២
|
១១៥
|
កសិសូត្រ ទី១
|
១១៥
|
ទ្រង់បន្ទោបង់នូវការពោលគាថាដូចជាចម្រៀង
|
១១៧
|
ឧទយសូត្រ ទី២
|
១១៨
|
ទ្រង់ចូលទៅកាន់លំនៅ ឧទយព្រាហ្មណ៍
|
១១៩
|
ទេវហិតសូត្រ ទី៣
|
១២១
|
ទេវហិតព្រាហ្មណ៍ ចូលទៅគាល់ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១២៣
|
មហាសាលសូត្រ ទី៤
|
១២៤
|
ព្រាហ្មណ៍រៀនគាថា
|
១២៥
|
មានត្ថទ្ទសូត្រ ទី៥
|
១២៩
|
បុច្ឆារបស់មានត្ថទ្ទព្រាហ្មណ៍
|
១៣១
|
បច្ចនិកសូត្រ ទី៦
|
១៣៣
|
ឯវកម្មិកសូត្រ ទី៧
|
១៣៥
|
កដ្ឋហារសូត្រ ទី៨
|
១៣៦
|
ការទ្វាជគោត្តព្រាហ្មណ៍ចូលទៅរកព្រះមានព្រះភាគ
|
១៣៧
|
សេចក្តីសរសើរចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
១៣៩
|
មាតុបោសកសូត្រ ទី៩
|
១៤០
|
ភិក្ខុកសូត្រ ទី១០
|
១៤២
|
សង្គរវសូត្រ ទី១១
|
១៤៣
|
ភាពនៃព្រាហ្មណ៍សំគាល់ថាទឹកជារបស់បរិសុទ្ធិ
|
១៤៥
|
ខោមទុស្សសូត្រ ទី១២
|
១៤៦
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៤៧
|
ឧទ្ទាននៃឧបាសកវគ្គនោះគឺ
|
១៤៨
|
វង្គីសសំយុត្ត
|
១៤៩
|
និក្ខន្តសូត្រទី ១
|
១៤៩
|
ពាក្យបន្លឺរបស់ព្រះវង្គិសៈ
|
១៥១
|
អរតិសូត្រទី ២
|
១៥២
|
ពាក្យបន្លឺរបស់ព្រះវង្គិសៈ
|
១៥៣
|
បេសលាតិមញ្ញនាសូត្រទី៣
|
១៥៥
|
អានន្ទសូត្រទី ៤
|
១៥៧
|
សុភាសិតសូត្រទី ៥
|
១៥៩
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៦១
|
សារីបុត្តសូត្រទី ៦
|
១៦២
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះសារីបុត្ត
|
១៦៣
|
បវារណាសូត្រទី ៧
|
១៦៤
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះសារីបុត្ត
|
១៦៥
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៦៧
|
បរោសហស្សសូត្រទី ៨
|
១៦៩
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៧១
|
កោណ្ឌញ្ញសូត្រទី ៩
|
១៧៣
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះអញ្ញាកោណ្ឌញ្ញ
|
១៧៥
|
មោគ្គល្លានសូត្រទី ១០
|
១៧៦
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះ មហាមោគ្គល្លាន
|
១៧៧
|
គគ្គរាសូត្រទី ១១
|
១៧៨
|
សេចក្តីសរសើរ ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៧៩
|
វង្គីសសូត្រទី ១២
|
១៨០
|
ឧទ្ទាននៃវង្គីសសំយុត្តនោះគឺ
|
១៨២
|
វនសំយុត្ត
|
១៨៣
|
វិវេកសូត្រទី ១
|
១៨៣
|
ឧបដ្ឋានសូត្រទី ២
|
១៨៤
|
ពាក្យភិក្ខុពោលតបទេវតា
|
១៨៥
|
កស្សបគោត្តសូត្រទី ៣
|
១៨៧
|
សម្ពហុលសូត្រទី ៤
|
១៨៨
|
ទេវតាពោលប្រាបទេវតា
|
១៨៩
|
អានន្ទសូត្រទី ៥
|
១៩០
|
អនុរុទ្ធសូត្រទី ៦
|
១៩១
|
នាគទត្តសូត្រទី ៧
|
១៩៣
|
កុលឃរណីសូត្រទី ៨
|
១៩៤
|
អញ្ញតរភិក្ខុពោល
|
១៩៥
|
វជ្ជីបុត្តសូត្រតី ៩
|
១៩៦
|
ភិក្ខុជាអ្នកស្វាធ្យាយច្រើន
|
១៩៧
|
សជ្ឈាយសូត្រ ទី ១០
|
១៩៧
|
អយោនិសោមនសិការសូត្រទី ១១
|
១៩៩
|
មជ្ឈន្តិកសូត្រទី ១២
|
២០០
|
ភាពនៃភិក្ខុមានចិត្តរវើរវាយជាដើម
|
២០១
|
បាកតិន្ទ្រិយសូត្រទី ១៣
|
២០១
|
បទុមបុប្ផសូត្រទី ១៤
|
២០៣
|
ពាក្យរបស់ទេវតា
|
២០៥
|
ឧទ្ទាននៃ វនសំយុត្តនោះដូច្នេះគឺ
|
២០៦
|
យក្ខសំយុត្ត
|
២០៧
|
ឥន្ទកសូត្រទី ១
|
២០៧
|
សក្កសូត្រទី ២
|
២០៨
|
សក្កយក្សចូលទៅរកព្រះមានព្រះភាគ
|
២០៩
|
សូចិលោមសូត្រទី ៣
|
២១០
|
សូចិលោមយក្សទូលសួរ
|
២១១
|
មណិភទ្ទសូត្រទី ៤
|
២១៣
|
សានុសូត្រទី ៥
|
២១៤
|
ពាក្យសានុសាមណេរ
|
២១៥
|
ព្រះអនុរុទ្ធសំដែងធម្មបទ
|
២១៧
|
បិយង្ករសូត្រទី៦
|
២១៧
|
បុនព្វសុសូត្រទី ៧
|
២១៨
|
ពាក្យយក្ខិនី
|
២១៩
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់ អនាថបិណ្ឌិកគហបតី
|
២២១
|
សុទត្តសូត្រទី ៨
|
២២១
|
សំឡេងរបស់សិវកយក្ស
|
២២៣
|
សុក្កាភិក្ខុនីសំដែងធម៌
|
២២៧
|
បឋមសុក្កាសូត្រទី ៩
|
២២៧
|
ទុតិយសុក្កាសូត្រទី ១០
|
២២៨
|
ការប្រគេនចីវរដល់ ចីរាភិក្ខុនី
|
២២៩
|
ចីរាសូត្រទី ១១
|
២២៩
|
អាឡវកសូត្រទី១២
|
២៣០
|
ពាក្យរបស់អាឡវកយក្ស
|
២៣១
|
ការព្យាករណ៍នូវប្រស្នា
|
២៣៣
|
ឧទ្ទាននៃយក្ខសំយុត្តនោះគឺ
|
២៣៥
|
សក្កសំយុត្ត
|
២៣៦
|
សុវីរសូត្រទី ១
|
២៣៦
|
ពាក្យព្រះឥន្ទ្រ
|
២៣៧
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៣៩
|
សុសិមសូត្រទី ២
|
២៣៩
|
ពាក្យសក្កទេវរាជ
|
២៤១
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៤៣
|
ធជគ្គសូត្រទី ៣
|
២៤៣
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៤៥
|
ការរឭកនូវគុណ មានពុទ្ធគុណជាដើម
|
២៤៧
|
វេបចិត្តសូត្រទី ៤
|
២៤៩
|
ខន្ធនិង សោរច្ចៈ
|
២៥១
|
សុភាសិត ជយសូត្រទី ៥
|
២៥៤
|
ភាសិតនៃវេបចិត្ត
|
២៥៥
|
ពាក្យពោលនៃបរិស័ទ
|
២៥៩
|
កុលាវកសូត្រទី ៦
|
២៦០
|
សេចក្តីត្រិះរិះរបស់អសុរ
|
២៦១
|
នទុព្ភិយសូត្រទី ៧
|
២៦២
|
ព្រះឥន្ទ្រនិងវិរោចន អសុរិន្ទ ចូលគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៦៣
|
វិរោចនអសុរិន្ទសូត្រទី ៨
|
២៦៣
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៦៥
|
អារញ្ញកសូត្រទី ៩
|
២៦៥
|
រឿងធ្លាប់មានមកហើយ
|
២៦៧
|
សមុទ្ទកសូត្រទី ១០
|
២៦៧
|
ពាក្យសម្បថរបស់ពួកឥសី
|
២៦៩
|
ឧទ្ទាននៃសុវីរវគ្គនោះគឺ
|
២៧១
|
ទេវវគ្គ
|
២៧២
|
បឋមទេវសូត្រទី ១
|
២៧២
|
វត្តបទ៧ប្រការ
|
២៧៣
|
ទុតិយទេវសូត្រទី ២
|
២៧៤
|
វត្តបទ៧ប្រការ
|
២៧៥
|
គាថាបទវគ្គ
|
២៧៦
|
តតិយទេវសូត្រទី ៣
|
២៧៧
|
វត្តបទ៧ប្រការ
|
២៧៩
|
ទឡិទ្ទសូត្រទី ៤
|
២៨០
|
រឿងព្រេង
|
២៨១
|
សក្កទេវានមិន្ទចូលគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៨៣
|
រាមណេយ្យកសូត្រទី ៥
|
២៨៣
|
យជមានសូត្រទី ៦
|
២៨៤
|
ទានមានផលច្រើន
|
២៨៥
|
វន្ទនសូត្រទី ៧
|
២៨៦
|
រឿងព្រេង
|
២៨៧
|
បឋមសក្កនមស្សនសូត្រទី ៨
|
២៨៧
|
កិរិយានមស្ការ របស់សក្កៈ
|
២៨៩
|
ទុតិយសក្កនមស្សនសូត្រទី ៩
|
២៩០
|
ការនមស្ការចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
២៩១
|
តតិយសក្កនមស្សនសូត្រទី ១០
|
២៩៣
|
ការនមស្ការចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
២៩៥
|
ឧទ្ទាននៃទេវវគ្គនោះគឺ
|
២៩៦
|
សក្កបញ្ចកៈ
|
២៩៧
|
ឃត្វាសូត្រ ទី ១
|
២៩៧
|
ទព្វណ្ណិយសូត្រទី ២
|
២៩៨
|
ពួកទេវតាចូលគាល់សក្កទេវរាជ
|
២៩៩
|
មាយាសូត្រទី ៣
|
៣០១
|
អច្ចយសូត្រទី៤
|
៣០៣
|
អក្កោធសូត្រទី ៥
|
៣០៥
|
ឧទ្ទានក្នុងសក្កបញ្ចកៈនោះគឺ
|
៣០៦
|
ក្នុងសគាថវគ្គមានសំយុត្ត ១១គឺ
|
៣០៦
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
032)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ និទានវគ្គ
ចតុត្ថភាគ
៣២
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ធាតុសំយុត្ត
|
១
|
នានត្តវគ្គ
|
១
|
និទានវគ្គ
|
២
|
ធាតុមានសភាពផ្សេងៗ
|
៣
|
ធាតុមានសភាពផ្សេងគ្នា
|
១១
|
ឧទ្ទាននៃនានត្តវគ្គនោះគឺ
|
១៩
|
សត្តធាតុវគ្គ
|
២០
|
អាកាធាតុជាដើម
|
២១
|
ការកើតឡើងនៃកាមវិតក្កៈជាដើម
|
២៣
|
ការកើតឡើងនៃ នេក្ខម្មវិតក្កៈជាដើម
|
២៥
|
ឧបមាដោយគប់ស្មៅ
|
២៧
|
អវិជ្ជាធាតុ
|
២៩
|
ការត្រូវគ្នាដោយធាតុ
|
៣១
|
ទ្រង់ត្រាស់នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ
|
៣៣
|
ពួកជនមានអធ្យាស្រ័យថោកទាបជាដើម
|
៣៥
|
ពួកជនមានអធ្យាស្រ័យល្អ ជាដើម
|
៣៧
|
ពួកជនមិនមានសទ្ធា ជាដើម
|
៣៩
|
ការត្រូវគ្នានៃជនមិនមានសទ្ធាជាដើម
|
៤១
|
ការត្រូវគ្នានៃជនមិនខ្មាសបាប ជាដើម
|
៤៧
|
ការត្រូវគ្នានៃជនមិនខ្លាចបាប ជាដើម
|
៤៩
|
ការត្រូវគ្នានៃជនខ្ជិលជាដើម
|
៥១
|
ឧទ្ទាននៃសត្តវគ្គនោះគឺ
|
៥២
|
ទសកម្មបថវគ្គ
|
៥៣
|
ការត្រូវគ្នានៃសត្វអ្នកសម្លាប់សត្វ ជាដើម
|
៥៥
|
ការត្រូវគ្នានៃសត្វមានទិដ្ឋិខុស ជាដើម
|
៥៩
|
ឧទ្ទាននៃសូត្រទាំង ៧ គឺ
|
៦១
|
ចតុទ្ធាតុវគ្គ
|
៦២
|
ការត្រិះរិះរបស់ព្រះពោធិសត្វ
|
៦៣
|
អានិសង្សនៃបឋវីធាតុ ជាដើម
|
៦៥
|
កិរិយាមិនដឹងច្បាស់នូវធាតុទាំង បួន ជាដើម
|
៦៩
|
ភាពនៃសេចក្តីសុខនៃ បឋវីធាតុ
|
៧១
|
កិរិយារលត់នៃ បឋវីធាតុ
|
៧៣
|
ការមិនដឹងច្បាស់នូវធាតុ បួន
|
៧៥
|
ការដឹងច្បាស់ បឋវីធាតុ ជាដើម
|
៧៧
|
ឧទ្ទាននៃចតុទ្ធាតុវគ្គនោះគឺ
|
៧៨
|
អនមតគ្គសំយុត្ត
|
៧៩
|
តិណកដ្ឋវគ្គ
|
៧៩
|
ភាពនៃទឹកភ្នែកច្រើនជាង
|
៨១
|
ការសួររកកប្ប
|
៨៥
|
ឧបមាដោយគ្រាប់ស្ពៃ
|
៨៧
|
កប្បមានចំនួនច្រើនណាស់
|
៨៩
|
ការដល់នូវសរណៈ
|
៩១
|
និគមវចនៈ
|
៩៣
|
ឧទ្ទាននៃតិណកដ្ឋវគ្គនោះគឺ
|
៩៥
|
ទុគ្គតវគ្គ
|
៩៦
|
ពួកបាវេយ្យកភក្ខុចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៩៧
|
ទ្រង់ប្រទាននូវសាធុការ
|
៩៩
|
ភាពនៃបុគ្គលមិនធ្លាប់កើតជាបិតា
|
១០១
|
ទ្រង់ត្រាស់នឹងភិក្ខុទាំងឡាយ
|
១០៣
|
ការនិយាយអំពីរឿងព្រេង
|
១០៥
|
ឈ្មោះភ្នំវេបុល្ល
|
១០៧
|
ឧទ្ទាននៃទុគ្គតវគ្គនោះគឺ
|
១១០
|
កស្សបសំយុត្ត
|
១១១
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកសន្តោស
|
១១៣
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកមិនមានសេចក្តីព្យាយាមដុតកំដៅកិលេស
|
១១៥
|
ភាពនៃបុគ្គលអ្នកមិនមានសេចក្តី ខ្លាចបាប
|
១១៧
|
ភាពនៃបុគ្គល មានសេចក្តី ខ្លាចបាប
|
១១៩
|
ភាពនៃភិក្ខុអ្នកចូលទៅកាន់ត្រកូល
|
១២១
|
ព្រះមហាកស្សបចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១២៩
|
ការឃើញអំណាចប្រយោជន៍
|
១៣១
|
ព្រះមហាកស្សបចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៣៣
|
បុច្ឆារបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
១៣៥
|
ការទ្រង់ទទួលអត់ទោស
|
១៣៧
|
ភាពនៃសេចក្តីសាបសូន្យ
|
១៣៩
|
ភាពនៃសេចក្តី ចម្រើន
|
១៤៣
|
សេចក្តីសរសើរគុណ នៃការនៅក្នុងព្រៃជាដើម
|
១៤៥
|
សេចក្តី មិនសរសើរគុណ
នៃការនៅក្នុងព្រៃជាដើម
|
១៤៧
|
បឋមជ្ឈាន
|
១៤៩
|
អាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន
|
១៥១
|
ឥទ្ធិវិធៈ
|
១៥៣
|
បុព្វេនិវាសៈ
|
១៥៥
|
ទិព្វចក្ខុ
|
១៥៧
|
ពួកភិក្ខុនីចូលទៅរកព្រះមហាកស្សប
|
១៥៩
|
ឧបមាដោយឈ្មួញម្ជុល
|
១៦១
|
ការសួរបញ្ជាក់របស់ព្រះមហាកស្សប
|
១៦៣
|
ប្រយោជន៍នៃការបញ្ញត្តិតិកភោជន
|
១៦៥
|
សេចក្តីមិនពេញចិត្តរបស់ថុល្លនន្ទាភិក្ខុនី
|
១៦៧
|
វាចារបស់ ព្រះមហាកស្សប
|
១៦៩
|
ការសាកសួររបស់ព្រះសារីបុត្ត
|
១៧៥
|
សេចក្តីមិនសាបសូន្យនៃព្រះសទ្ធម្ម
|
១៧៩
|
ឧទ្ទាននៃកស្សបសំយុត្តនោះគឺ
|
១៨០
|
លាភសក្ការសំយុត្ត
|
១៨១
|
សុទ្ធកវគ្គ
|
១៨១
|
លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរជារបស់អាក្រក់
|
១៨៣
|
អធិប្បាយអំពីពាក្យថា ព្រាន ជាដើម
|
១៨៥
|
ឧបមាដោយសត្វកំពោង
|
១៨៧
|
លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរជារបស់អាក្រក់
|
១៨៩
|
ភាពនៃបុគ្គលត្រូវ សក្ការៈគ្របសង្កត់
|
១៩៣
|
ឧទ្ទាននៃសុទ្ធកវគ្គ នោះគឺ
|
១៩៥
|
បាតិវគ្គ
|
១៩៦
|
ភាពនៃបុគ្គលត្រូវ លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរ គ្របសង្កត់
|
១៩៧
|
ឧទ្ទាននៃបាតុវគ្គនោះគឺ
|
១៩៨
|
មាតុគ្គាមវគ្គ
|
១៩៩
|
ភាពនៃសាវ័កជាខ្នាត
|
២០១
|
ការនិនដឹងអានិសង្សជាដើមនៃលាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរ
|
២០៣
|
លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរជារបស់អាក្រក់
|
២០៥
|
ការសាកសួររបស់ព្រះអានន្ទ
|
២០៧
|
ឧទ្ទាននៃមាតុគ្គាមវគ្គនោះគឺ
|
២០៩
|
ភេទវគ្គ
|
២១០
|
ភាពនៃលាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរជារបស់អាក្រក់
|
២១១
|
ឧបមាដោយមេសេះ អស្សតរ
|
២១៣
|
ឧបមាដោយ ឆ្កែកាច
|
២១៥
|
លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរជារបស់អាក្រក់
|
២១៧
|
ឧទ្ទាននៃភេទវគ្គនោះគឺ
|
២១៩
|
រាហុលសំយុត្ត
|
២២០
|
អប្បមាទវគ្គ
|
២២០
|
ភាពមិនទៀងជាដើមនៃអាយតនៈ ទាំង៦
|
២២១
|
សេចក្តីនឿយណាយចំពោះចក្ខុវិញ្ញាណជាដើម
|
២២៣
|
សេចក្តីនឿយណាយចំពោះ ចក្ខុសម្ផស្ស ជាវេទនាជាដើម
|
២២៥
|
សេចក្តីនឿយណាយចំពោះ រូបតណ្ហា
|
២២៧
|
សេចក្តីនឿយណាយចំពោះ រូប ជាដើម
|
២២៩
|
ឧទ្ទាននៃ អប្បមាទវគ្គនោះគឺ
|
២៣០
|
អនុសយវគ្គ
|
២៣១
|
សេចក្តីមិនទៀងជាដើមនៃអាយតនៈទាំង៦
|
២៣៣
|
កាសួររកចិត្ត
|
២៣៥
|
ឧទ្ទាននៃ អនុសយវគ្គនោះគឺ
|
២៣៨
|
លក្ខណសំយុត្ត
|
២៣៩
|
អដ្ឋិសង្ខលិកវគ្គ
|
២៣៩
|
វិបាកនៃអ្នកសម្លាប់គោ
|
២៤១
|
វិបាកនៃអ្នកសម្លាប់ជ្រូក
|
២៤៣
|
វិបាកនៃអ្នក ញុះញង់គេ
|
២៤៥
|
ឧទ្ទាននៃ អដ្ឋិសង្ខលិកវគ្គ នោះគឺ
|
២៤៧
|
បារទារិកវគ្គ
|
២៤៨
|
វិបាកនៃស្រីមេមត់
|
២៤៩
|
វិបាករបស់សាមណេរលាមក
|
២៥១
|
ឧទ្ទាននៃ បារទារិកវគ្គ នោះគឺ
|
២៥៤
|
ឱបម្មសំយុត្ត
|
២៥៥
|
ឧបមាដោយចោលួចទ្រព្យដោយ ឆ្នាំង
|
២៥៧
|
ឧបមាដោយ លំពែង
|
២៥៩
|
ឧបមាដោយ ខ្មាន់ធ្នូ
|
២៦១
|
ឧបមាដោយ សំភោរ
|
២៦៣
|
ឧបមាដោយ ពួកស្តេចលិច្ឆវី
|
២៦៥
|
ឧបមាដោយ ដំរី
|
២៦៧
|
ការមិនបានសង្រួមឥន្ទ្រិយ
|
២៧១
|
កតញ្ញុ កតវេទិតា
|
២៧៣
|
ឧទ្ទាននៃ ឱបម្មសំយុត្ត នោះគឺ
|
២៧៤
|
ភិក្ខុសំយុត្ត
|
២៧៥
|
បរវិតក្ករបស់ព្រះសារីបុត្ត
|
២៧៧
|
ព្រះសារីបុត្តចូលទៅរកព្រះមហាមោគ្គល្លាន
|
២៧៩
|
ការសួររកភិក្ខុមានព្យាយាមប្រារព្ធ
|
២៨១
|
ភិក្ខុមិនមាមសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយ
|
២៨៣
|
ទ្រង់ហៅពួកភិក្ខុ
|
២៨៥
|
ការញ៉ាំងពួកភិក្ខុឲ្យឃើញច្បាស់ដោយងម្មិកថា
|
២៨៩
|
ព្រះងានន្ទចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៩១
|
ទ្រង់ប្រទានដល់ព្រះតិស្សៈ
|
២៩៣
|
ភិក្ខុបាននាមជាថេរៈ
|
២៩៥
|
និគមគាថា
|
២៩៩
|
និទានវគ្គ
|
៣០២
|
ឧទ្ទាននៃភិក្ខុសំយុត្ត នោះគឺ
|
៣០២
|
ឧទ្ទាននៃ សំយុត្ត នោះគឺ
|
៣០២
|
សន្លឹក ចង្អុលប្រាប់មាតិកា(*)
(លេខសៀវភៅបិដក :
034)
សុត្តន្តបិដក សំយុត្តនិកាយ ខន្ធវារវគ្គ
ឆដ្ឋភាគ
៣៤
(ព.ស.
២៥០៦)
(*)
ជាបញ្ជីមាតិកា ថ្មី ចម្លងពីអត្ថបទទាំងឡាយនៅក្នុងសៀវភៅនេះ ។
|
មាតិកា
|
លេខទំព័រ
|
ខន្ធសំយុត្ត
|
១
|
អន្តវគ្គ
|
១ ដល់ ១២
|
ឧទ្ទាននៃអន្តវគ្គទី១ នោះគឺ ៖
|
|
និយាយអំពីអន្តៈ គឺ ចំណែក ១
ទុក្ខ១
សក្កាយ ១
|
|
ធម៌ដែលបុគ្គលគប្បីកំណត់ដឹង១
|
|
ពួកសមណព្រាហ្មណ៍ មាន
២ លើក
|
|
សោតាបន្នបុគ្គល១
|
|
ព្រះ អរហន្ត ១
|
|
បុគ្គលលះបង់នូវសេចក្តីពិញចិត្ត ២ លើក
|
|
ធម្មកថិកវគ្គ
|
១៣ ដល់ ៣១
|
ឧទ្ទាននៃធម្មកថិកវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
ពោលអំពី អវិជ្ជា ១
|
|
វិជ្ជា ១
|
|
ធម្មកថិក ២ លើក
|
|
ចំណង ១
|
|
បុគ្គល រួចចាកទុក្ខ ២ លើក
|
|
សញ្ញោជនៈ ១
|
|
ឧបាទាន១
|
|
សីល១
|
|
ភិក្ខុមានការចេះដឹង ១
|
|
ភិក្ខុឈ្មោះ កប្បៈ ២ លើក
|
|
អវិជ្ជាវគ្គ
|
៣២ ដល់ ៤៦
|
ឧទ្ទានក្នុងអវិជ្ជាវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
ពោលអំពី ការកើតឡើងជាធម្មតា ៣ លើក
|
|
អំពី អានិសង្សដទៃទៀត ២ លើក
|
|
អំពី ការកើតឡើង ២ លើក
|
|
អំពី ព្រះកោដ្ឋិក ដទៃទៀត ៣ លើក
|
|
កុក្កុឡវគ្គ
|
៤៧ ដល់ ៥៤
|
ឧទ្ទាននៃកុក្កុឡវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
ពោលអំពី បញ្ចក្ខន្ធក្តៅ ១
|
|
អំពី បញ្ចក្ខន្ធ មិនទៀង ៣ លើក
|
|
បញ្ចក្ខន្ធ ប្រកបដោយទុក្ចដទៃទៀត ៣ លើក
|
|
បញ្ចក្ខន្ធ ប្រកបដោយ អនត្តា ៣ លើក
|
|
កុលបុត្តរួចចាកទុក្ខ ២ លើក
|
|
ទិដ្ឋិវគ្គ
|
៥៥ ដល់ ៧០
|
ឧទ្ទាននៃទិដ្ឋិវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
ពោលអំពី ទុក្ខ និង សុខ ប្រព្រឹត្តទៅខាងក្នុង ១
|
|
អំពី សេចក្តីប្រកាន់ថា នុះ របស់អញ ១
|
|
នុះ ជាខ្លួន អញ ១
|
|
អំពី សេចក្តីប្រកាន់ថា ( បរិក្ខារ ) មិនគប្បីមានដល់អញ ១
|
|
អំពី មិច្ឆាទិដ្ឋិ ១
|
|
សក្កាយទិដ្ឋិ ១
|
|
អត្តានុទិដ្ឋិ ១
|
|
អំពីសេចក្តីប្រកាន់មាន ២ លើក
(នេះ)
|
|
បង្គ្រប់ដោយរឿងព្រះ អានន្ន ១
|
|
ចប់ តិបញ្ញាសកៈ ក្នុង និបាត នៃ ខន្ធវគ្គ
|
|
ចប់ ខន្ធ សំយុត្ត ។
|
|
រាធសំយុត្ត
|
៧១
|
មារវគ្គ
|
៧១ ដល់ ៨៥
|
ឧទ្ទានក្នុងមារវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
និយាយអំពី សេចក្តីស្លាប់ ១
|
|
សត្វ ១
|
|
ភវនេត្តិ ១
|
|
ធម៌ដែលបុគ្គលគួរកំណត់ដឹង ១
|
|
ពួក សមណៈ ២លើក
|
|
សោតាបន្នបុគ្គល ១
|
|
ព្រះ អរហន្ត ១
|
|
សេចក្តី ពេញចិត្ត និងសេចក្តីត្រេកអរ ២លើក
|
|
មារធម្មវគ្គ
|
៨៦ ដល់ ៩៣
|
ឧទ្ទានក្នុងមារធម្មវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
សំដែងអំពី មារ ១
|
|
មារធម៌ ១
|
|
អនិច្ចៈ ២ លើក
|
|
ទុក្ខ ២ លើក
|
|
អនត្តា ២ លើក
|
|
ខយធម៌ ១
|
|
វយធម៌ ១
|
|
សមុទយធម៌ ១
|
|
និរោធធម៌ ១
|
|
អាយាចនវគ្គ
|
៩៤ ដល់ ៩៧
|
ឧទ្ទានក្នុងអាយាចនវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
សំដែងអំពីមារ ១
|
|
មារធម៌ ១
|
|
អនិច្ចៈ ២លើក
|
|
ទុក្ខ ២លើក
|
|
អនត្តា ២ លើក
|
|
ខយធម៌ ១
|
|
វយធម៌ ១
|
|
សមុទយធម៌ ១
|
|
និរោធធម៌ ១
|
|
ឧបនិសិន្នវគ្គ
|
៩៨ ដល់ ១០១
|
ឧទ្ទានក្នុងឧបនិសិន្នវគ្គនោះគឺ ៖
|
|
សម្តែងអំពី មារ ១
មារធម៌១
អនិច្ចៈ២ លើក ទុក្ខ
២ លើក អនត្តា ២
លើក ខយធម៌១
វយធម៌១
សមុទយធម៌១
និរោធធម៌១
ត្រូវជា ១២ ។
|
|
ទិដ្ឋិសំយុត្ត
|
១០២
|
សោតាបត្តិវគ្គ
|
១០២ដល់ ១៣៦
|
ចប់សោតាបត្តិវគ្គ ទី ១
|
|
ចប់វេយ្យាករណ៍ ១៨
|
|
ទិដ្ឋិសំយុត្តិ បេយ្យាលៈ ទី ២
|
១៣៧ ដល់ ១៥៦
|
ចប់ទិដ្ឋិសំយុត្ត
|
១៥៦
|
ឱក្កន្តសំយុត្ត
|
១៥៧ ដល់ ១៦៥
|
ឧទ្ទាននៃឱក្កន្តសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី ចក្ខុ១
|
|
រូប ១
|
|
វិញ្ញាណ ១
|
|
ផស្សៈ១
|
|
វេទនា ១
|
|
សញ្ញា១
|
|
ចេតនា ១
|
|
តណ្ហា ១
|
|
ធាតុ១
|
|
ខន្ធ១
|
|
ឧប្បាទសំយុត្ត
|
១៦៦ ដល់ ១៧៤
|
ឧទ្ទាននៃឧប្បាទ សំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី ចក្ខុ១
រូប ១
វិញ្ញាណ១
ផស្សៈ១ វេទនា ១
សញ្ញា ១
ចេតនា ១ តណ្ហា១
ធាតុ១ ខន្ធ១
ត្រូវ ជា ១០។
|
|
កិលេសសំយុត្ត
|
១៧៤ ដល់ ១៨០
|
ឧទ្ទាននៃកិលេសសំយុត្តនេះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី ចក្ខុ១
រូប ១
វិញ្ញាណ១ ផស្សៈ១
វេទនា១
សញ្ញា ១
ចេតនា ១
តណ្ហា១
ធាតុ១
ខន្ធ១ ត្រូវ ជា ១០។
|
|
សារីបុត្ត សំយុត្ត
|
១៨១ ដល់ ១៩២
|
ឧទ្ទាននៃសារីបុត្តសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពីបឋមជ្ឈានប្រកបដោយវិវេក ១
|
|
ទុតិយជ្ឈាន មិនមាន វិតក្កៈ ១
|
|
តតិយជ្ឈានប្រាសចាក បីតិ ១
|
|
ចតុត្ថជ្ឈាន ប្រកបដោយ ឧបេក្ខា ១
|
|
អាកាសានញ្ចាយតនជ្ឈាន ១
|
|
វិញ្ញាណញ្ចយតនជ្ឈាន១
|
|
អាកិញ្ចញ្ញាយតនជ្ឈាន ១
|
|
នេវសញ្ញា នាសញ្ញា យតនជ្ឈាន ១
|
|
សញ្ញាវេទយិតនិរោធ ជាគម្រប់ ៩
|
|
គម្រប់ ១០ និង
រឿង សុចិមុខីបរិព្វាជិកា ។
|
|
នាគសំយុត្ត
|
១៩៣ ដល់ ២០៣
|
ឧទ្ទានក្នុងនាគសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពីកំណើតនាគសុទ្ធ ១
|
|
កំណើតនាគប្រសើរជាងគ្នាជាលំដាប់ ១
|
|
នាគរក្សាឧបោសថ មាន ៤ លើក
|
|
បុគ្គលនោះបានឮ កំណើតនាគ មាន ៤ លើក
|
|
ឧបការទានមាន៤លើក ដែលទ្រង់ប្រកាសល្អហើយ ដោយរឿងនាគ។
|
|
សុបណ្ណសំយុត្ត
|
២០៤ ដល់ ២០៩
|
ឧទ្ទានក្នុងសុបណ្ណសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី កំណើតគ្រុឌសុទ្ធ ១
|
|
គ្រុឌឆាបនាគ បាន ១
|
|
បុគ្គលធ្វើអំពើទាំងពីរ មាន ៤ លើក
|
|
ឧបការទានមាន៤លើក ដែលទ្រង់ប្រកាសហើយ ដោយរឿងគ្រុឌ ។
|
|
គន្ធព្វកាយសំយុត្ត
|
២១០ ដល់ ២១៩
|
ឧទ្ទាននៃគន្ធព្វកាយសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី គន្ធព្វកាយិកទេវតាសុទ្ធ ១
|
|
សុចរិត ១
|
|
អ្នកឲ្យទាន ១០ ពួកដទៃទៀត
|
|
និង ឧបការទាន ១០ ដែលឲ្យកើតជា គន្ធព្វកាយិកទេវតា ដែលទ្រង់
ប្រកាសហើយ ដោយ ប្រពៃ ។
|
|
វលាហកសំយុត្ត
|
២២០ ដល់ ២២៧
|
ឧទ្ទានក្នុងវលាហកសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពីការសំដែង នូវទេវតាជាពួក វលាហកៈ ១
|
|
បុគ្គល ៥ ពួកប្រព្រឹត្តសុចរិត១
|
|
ឧបការទាន ៥ លើក
|
|
សីតវលាហកៈ ១
|
|
ឧណ្ហវលាហកៈ ១
|
|
អព្ហវលាហកៈ ១
|
|
វាត វលាហកៈ ១
|
|
វស្សវលាហកៈ ១
|
|
វច្ឆគោត្តសំយុត្ត
|
២២៨ ដល់ ២៤០
|
នេះជាឧទ្ទាននៃវច្ឆគោត្តសំយុត្ត គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី ការមិនដឹង ១
|
|
ការមិនឃើញ ១
|
|
ការមិនត្រាស់ដឹង១
|
|
ការមិនត្រាស់ដឹងតាម១
|
|
ការមិនចាក់ធ្លុះចំពោះ ១
|
|
ការមិនកំណត់១
|
|
ការមិនចូលទៅកំណត់១
|
|
ការមិនសំឡឹងលៃលក ១
|
|
ការមិនពិចារណា ១
|
|
ការមិនធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ ១
|
|
សមាធិសំយុត្ត
|
២៤១ ដល់ ២៦៦
|
ឧទ្ទានក្នុងសមាធិសំយុត្តនោះ គឺ ៖
|
|
និយាយអំពី សមាធិ ១
|
|
ការចូល សមាធិ ១
|
|
ការតំកល់នូវសមាធិ ១
|
|
ការចេញចាកសមាធិ ១
|
|
ការធ្វើចិត្តឲ្យរីករាយ ស្រួលក្នុងសមាធិ ១
|
|
អារម្មណ៍ក្នុងសមាធិ ១
|
|
គោចរក្នុងសមាធិ ១
|
|
ការកសាងសមាធិ ១
|
|
ធ្វើដោយគោរពក្នុងសមាធិ ១
|
|
ធ្វើឲ្យរឿយៗក្នុងសមាធិ១
|
|
ទាំងធ្វើឲ្យសប្បាយក្នុងសមាធិ ១
៕
|
|
****************************
ចប់ ភាគ ៣៤
****************************
|