ពួកធម៌បីៗ  ដែលរាប់ក្នុងការសង្គាយនា

(បិដក​ លេខ១៩  ទំព័រ១៣៤​​ ដល់ ១៤៦)

(៩៩)  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកធម៌បី ៗ ដែលព្រះមានព្រះភាគអង្គនោះ ជាអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់ ទ្រង់សំដែងទុកហើយដោយប្រពៃ គួរតែយើងទាំងអស់គ្នា សង្គាយនាក្នុងធម៌នោះ ។បេ។ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីប្រយោជន៍ ដើម្បីសេចក្តីសុខ ដល់ទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ ។ ពួកធម៌បី ៗ​ តើអ្វីខ្លះ

(៩៩) -០១: ពួកធម៌បី ៗ គឺ ឫសអកុសល ៣យ៉ាង គឺ លោភៈជាឫសនៃអកុសល ១  ទោសៈជាឫសនៃអកុសល ១  មោហៈជាឫសនៃអកុសល ១ ។

(៩៩) -០:  ឫសកុសលបីយ៉ាង គឺ អលោភៈជាឫសនៃកុសល ១   អទោសៈជាឫសនៃកុសល ១    អមោហៈជាឫសនៃកុសល ១ ។

(៩៩) -០:ទុច្ចរិត ៣ យ៉ាង គឺ ទុច្ចរិតដោយកាយ​១  ទុច្ចរិតដោយវាចា ១   ទុច្ចរិតដោយចិត្ត ១ ។

(៩៩) -០: សុចរិត ៣ យ៉ាង គឺ សុចរិតដោយកាយ​១ សុចរិតដោយវាចា១ សុចរិតដោយចិត្ត១ ។

(៩៩) -០: សេចក្តីត្រិះរិះ ជាអកុសល ៣យ៉ាង គឺ សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយកាម ១ សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយព្យាបាទ ១ សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយការបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -០: សេចក្តីត្រិះរិះ ជាកុសល ៣យ៉ាង គឺ សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយការចេញចាកកាម ១ សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយការមិនព្យាបាទ ១  សេចក្តីត្រិះរិះប្រកបដោយការមិនបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -០: ម្រិះ ជាអកុសល ៣យ៉ាង គឺ តម្រិះ ប្រកបដោយកាម ១  តម្រិះប្រកបដោយព្យាបាទ ១ តម្រិះប្រកបដោយការបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -០: តម្រិះ ជាកុសល ៣យ៉ាង គឺ តម្រិះប្រកបដោយការចេញចាកកាម ១   តម្រិះប្រកបដោយការមិនព្យាបាទ ១  

តម្រិះប្រកបដោយការមិនបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -០: សេចក្តីសំគាល់ ជាអកុសល ៣យ៉ាង គឺ សេចក្តីសំគាល់ប្រកបដោយកាម ១  សេចក្តីសំគាល់ប្រកបដោយព្យាបាទ ១ សេចក្តីសំគាល់ប្រកបដោយការបៀតបៀន ១ ។ 

(៩៩) -០: សេចក្តីសំគាល់ ជាកុសល ៣យ៉ាង គឺ សេចក្តីសំគាល់ប្រកបដោយការចេញចាកកាម ១   សេចក្តីសំគាល់ ប្រកបដោយការមិនព្យាបាទ ១  សេចក្តីសំគាល់ប្រកបដោយការមិនបៀតបៀន ១ ។  

(៩៩) -១១: ធាតុ ជាអកុសល ៣យ៉ាង គឺ ធាតុប្រកបដោយកាម (1) ធាតុប្រកបដោយព្យាបាទ ១ ធាតុប្រកបដោយការបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -១២: ធាតុ ជាកុសល ៣យ៉ាង គឺ ​ធាតុប្រកបដោយការចេញចាកកាម(2)  ធាតុប្រកបដោយការមិនព្យាបាទ ១

ធាតុប្រកបដោយការមិនបៀតបៀន ១ ។

(៩៩) -១៣: ធាតុ ៣យ៉ាង ដទៃទៀត គឺ  ធាតុប្រកបដោយកាម(3) ធាតុប្រកបដោយរូប ១ ធាតុប្រកបដោយអរូប ១ ។

(៩៩) -១៤:  ធាតុ ៣យ៉ាង ដទៃទៀត គឺ ធាតុប្រកបដោយរូប១ ធាតុប្រកបដោយអរូប ១ ធាតុប្រកបដោយសេចក្តីរលត់ គឺព្រះនិព្វាន ១ ។

(៩៩) -១៥:  ធាតុ៣យ៉ាង ដទៃទៀត គឺ ធាតុយ៉ាងទាប(4)  ធាតុយ៉ាងកណ្តាល(5)  ធាតុយ៉ាងឧត្តម(6) ១ ។

(៩៩) -១៦:  តណ្ហា ៣ យ៉ាង គឺ កាមតណ្ហា (7)  ភវតណ្ហា(8)   វិភវតណ្ហា(9) ១ ។ 

(៩៩) -១៧: តណ្ហា ៣ យ៉ាង ដ៏ទៃទៀត គឺ កាមតណ្ហា ១   រូបតណ្ហា(10)   អរូបតណ្ហា(11) ១ ។

(៩៩) -១៨: ណ្ហា ៣ យ៉ាង ដទៃទៀត គឺ រូបតណ្ហា ១ អរូបតណ្ហា ១ និរោធតណ្ហា (12)១។

(៩៩) -១៩: សញ្ញោជនៈ ៣​យ៉ាង គឺ សក្កាយទិដ្ឋិ(13) ១ វិចិកិច្ឆា(14) ១ សីលព្វតបរាមាស(15) ១ ។

(៩៩) -២០: អាសវៈ ៣​យ៉ាង គឺ កាមាសវៈ (16) ១ ភវាសវៈ (17)១ អវិជ្ជាសវៈ(18) ១ ។

(៩៩) -២១: ភព ៣ គឺ កាមភព(19)  រូបភព (20)  អរូបភព (21) ១ ។

(៩៩) -២២: ការស្វែងរក ៣​យ៉ាង គឺ ស្វែងរកកាម ១  ស្វែងរកភព ១  ស្វែងរកព្រហ្មចរិយធម៌(22) ១ ។

(៩៩) -២៣:មានៈ ៣ យ៉ាង គឺ មានៈថាអាត្មាអញប្រសើរជាងគេ ១ មានៈថាអាត្មាអញស្មើនឹងគេ ១ មានៈថាអាត្មាអញអន់ជាងគេ ១ ។

(៩៩) -២៤:កាល ៣ យ៉ាង គឺអតីតកាល ១ អនាគតកាល ១ បច្ចុប្បន្នកាល ១ ។

(៩៩) -២៥: អន្តៈ គឺចំណែក ៣ យ៉ាង គឺ សក្កាយ(23)ជាចំណែក ១  ធម៌ជាគ្រឿងកើត(24)នៃសក្កាយជាចំណែក ១  ធម៌ជាគ្រឿងរលត់(25)នៃសក្កាយជាចំណែក ១​ ។

(៩៩) -២៦:វេទនា ៣ យ៉ាង គឺ សុខវេទនា ១ ទុក្ខវេទនា ១ អទុក្ខមសុខវេទនា ១ ។

(៩៩) -២៧:សេចក្តីលំបាក ៣​ យ៉ាង គឺ លំបាកព្រោះសេចក្តីទុក្ខ(26) ១ សំបាកព្រោះសង្ខារ (27)  លំបាកព្រោះសេចក្តីប្រែប្រួល (28)១​ ​​ ។

(៩៩) -២៨:គំនរ ៣​យ៉ាង គឺ សភាវខុសដ៏ទៀងទាត់ (29) ជាគំនរ ១ សភាវត្រូវដ៏ទៀងទាត់ (30) ជាគំនរ​ ១ សភាវមិនទៀងទាត់ (31) ជាគំនរ ១ ។

(៩៩) -២៩:សេចក្តីសង្ស័យ ៣ យ៉ាង គឺ បុគ្គលរមែងសង្ស័យងឿងឆ្ងល់ មិនចុះចិត្តស៊ប់ មិនជ្រះស្រឡះព្រោះប្រារព្ធនូវអតីតកាល ១   សង្ស័យងឿងឆ្ងល់ មិនចុះចិត្តស៊ប់ មិនជ្រះស្រឡះព្រោះប្រារព្ធនូវអនាគតកាល ១ សង្ស័យងឿងឆ្ងល់ មិនចុះចិត្តស៊ប់ មិនជ្រះស្រឡះព្រោះប្រារព្ធនូវបច្ចុប្បន្នកាល ១ ។

(៩៩) -៣០:អំពើដែលព្រះតថាគត មិនចាំបាច់រក្សា រវាំងមាន ៣ យ៉ាង គឺ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ព្រះតថាគតមាន កាយសមាចារបរិសុទ្ធ ព្រះតថាគតគប្បីរក្សានូវកាយទុច្ចរិតណាថា  អ្នកដទៃកុំបីដឹងនូវ កាយទុច្ចរិតរបស់អញនេះ   កាយទុច្ចរិតនោះមិនមានដល់ព្រះតថាគតឡើយ ១  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ព្រះតថាគតមានវចីសមាចារបរិសុទ្ធ ព្រះតថាគតគប្បីរក្សានូវវចីទុច្ចរិតណាថា អ្នកដទៃកុំបីដឹងនូវវចីទុច្ចរិតរបស់អញនេះ វចីទុច្ចរិតនោះមិនមានដល់ព្រះតថាគតឡើយ ១   ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ព្រះតថាគតមានមនោសមាចារបរិសុទ្ធ ព្រះតថាគតគប្បីរក្សានូវមនោទុច្ចរិតណាថា អ្នកដទៃកុំបីដឹងនូវមនោទុច្ចរិតរបស់អញនេះ មនោទុច្ចរិតនោះមិនមានដល់ព្រះតថាគតឡើយ ១

(៩៩) -៣១:កង្វល់ ៣ យ៉ាង  គឺរាគៈ ជាកង្វល់ ១ ទោសៈជាកង្វល់ ១ មោហៈជាកង្វល់ ១ ។

(៩៩) -៣២:ភ្លើង ៣​ យ៉ាង ​ ភ្លើងគឺរាគៈ ១  ភ្លើងគឺទោសៈ ១  ភ្លើងគឺមោហៈ ១ ។

(៩៩) -៣៣:ភ្លើង ៣ យ៉ាងដទៃទៀត ភ្លើងគឺអាហុនេយ្យបុគ្គល ១ ភ្លើងគឺទក្ខិណេយ្យបុគ្គល ១  ភ្លើងគឺគហបតី ១ ។

(៩៩) -៣៤: ការរាប់នូវរូបដោយចំណែក៣ គឺ រូបប្រកបដោយការឃើញផង ប្រកបដោយការប៉ះពាល់(32)ផង ១   រូបមិនប្រកបដោយការឃើញ តែប្រកបដោយការប៉ះពាល់ (33) ១ ​​​​​​ រូបមិនប្រកបដោយការឃើញផង មិនប្រកបដោយការប៉ះពាល់ (34)ផង ១ ។

(៩៩) -៣៥:សង្ខារ ៣​ យ៉ាង គឺ បុញ្ញាភិសង្ខារ (35) អបុញ្ញាភិសង្ខារ (36)   អានេញ្ជាភិសង្ខារ(37) ១ ។

(៩៩) -៣៦:បុគ្គល ៣ ពួក គឺបុគ្គលជា សេក្ខៈ (38) បុគ្គលជាអសេក្ខៈ(39) ១ បុគ្គលមិនមែនជាសេក្ខៈ មិនមែនជាអសេក្ខៈ(40) ១ ។

(៩៩) -៣៧:ភិក្ខុចាស់មាន ៣ ពួក គឺ ចាស់ដោយជាតិ ១ ចាស់ដោយធម៌១  ចាស់ដោយសន្មតិ ១ ។

(៩៩) -៣៨:បុញ្ញកិរិយាវត្ថុ ៣ ​យ៉ាង គឺ បុញ្ញកិរិយាវត្ថុសម្រេចដោយទាន ១ បុញ្ញកិរិយាវត្ថុសម្រេចដោយសីល ១  បុញ្ញកិរិយាវត្ថុសម្រេចដោយភាវនា ១ ។

(៩៩) -៣៩:ហេតុនៃការចោទ ៣ យ៉ាង គឺ ដោយឃើញ (41) ១ ដោយឮ (42) ១ ដោយរង្កៀស (43) ១ ។

(៩៩) -៤០: ការសេពកាម ៣យ៉ាង ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ពួកសត្វមានកាមតាំងឡើង ពួកសត្វទាំងនោះ

ធ្វើអំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាមទាំងឡាយដែលតាំងឡើង   ដូចជាមនុស្សទាំងអស់​ និងទេវតាពួក(44)ខ្លះ  និងវិនិបាតិក(45)ពួកខ្លះ នេះជាការសេពកាមទី ១​  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ពួកសត្វមានកាមដែលខ្លួននិម្មិតហើយ ពួកសត្វទាំងនោះ លុះនិមិ្មតហើយ ៗ ក៏ធ្វើអំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាមទាំងឡាយ ដូចជាពួកទេវតា ក្នុងជាន់និម្មានរតី នេះជាការសេពកាមទី២ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ពួកសត្វមានកាមដែលទេវតាដទៃនិម្មិតឲ្យ ​ពួកសត្វទាំងនោះ ធ្វើអំណាចឲ្យប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាមទាំងឡាយ ដែលទេវតាដទៃនិម្មិតឲ្យ ដូចជាពួកទេវតាក្នុងជាន់បរនិម្មិតវសវត្តី នេះជាការសេពកាមទី៣ ។

(៩៩) -៤១:ការបានសេចក្តីសុខ ៣​យ៉ាង ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ មានពួកសត្វធ្វើនូវសេចក្តីសុខ (46)ឲ្យកើតឡើងរឿយៗ ហើយទទួលនូវសេចក្តីសុខ (នោះ) ដូចជាពួកទេវតានៅក្នុងពួកព្រហ្មលោក នេះជាការបាននូវសេចក្តីសុខ ទី ១ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ  ពួកសត្វដែលជោកជាំជ្រួតជ្រាប បរិបូណ៌ពាល់ត្រូវដោយសេចក្តីសុខហើយ  ពួកសត្វទាំងនោះ​

ជួនកាលបន្លឺឧទានក្នុងកាលម្តងៗថា សុខណាស់ហ្ន៎ សុខណាស់ហ្ន៎   ដូចជាពួកទេវតានៅក្នុងជាន់ អាផស្សរព្រហ្មលោក នេះជាការបាននូវសេចក្តីសុខទី ២​  ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ពួកសត្វដែលជោកជាំជ្រួតជ្រាបបរិបូណ៌ ពាល់ត្រូវដោយសេចក្តី

សុខហើយ ពួកសត្វទាំងនោះសន្តោសនឹងសេចក្តីសុខដ៏ល្អិតប៉ុណ្ណោះ ទទួលសេចក្តីសុខក្នុងចិត្តដូចពួកទេវតានៅក្នុងជាន់

សុភកិណ្ហព្រហ្មលោក នេះជាការបាននូវសេចក្តីសុខទី ៣ ។ 

(៩៩) -៤២:បញ្ញា ៣ យ៉ាង គឺ បញ្ញាជារបស់សេក្ខបុគ្គល ១   បញ្ញារបស់អសេក្ខបុគ្គល ១   បញ្ញាជារបស់នេវសេក្ខានាសេក្ខា

បុគ្គល ១ ។

(៩៩) -៤៣:បញ្ញា ៣​យ៉ាងដទៃទៀត គឺបញ្ញាសម្រេចមកអំពីការគិត ១ បញ្ញាសម្រេចមកអំពីការស្តាប់ ១ បញ្ញាសម្រេចមកអំពីការចំរើន ១ ។

(៩៩) -៤៤:អាវុធ ៣ យ៉ាង បានដល់អាវុធ គឺសុតៈ (ពុទ្ធវចនៈ)   អាវុធគឺសេចក្តីស្ងាត់ (47)  អាវុធគឺបញ្ញា ១​ ។

(៩៩) -៤៥:ឥន្ទ្រិយ ៣ យ៉ាង គឺ ឥន្ទ្រិយដែលកើតឡើងដល់បុគ្គល​អ្នកប្រតិបត្តិដោយគិតថា អាត្មាអញនឹងបានដឹង

នូវធម៌ដែលមិនទាន់បានដឹង (សោតាបត្តិមគ្គញ្ញាណ ) ឥន្រ្ទិយគឺញាណជាគ្រឿងដឹងច្បាស់ (សោតាបត្តិផលញា  ​បេ។ អរហត្តមគ្គញ្ញាណ )  ឥន្រ្ទិយគឺសេចក្តីដឹងក្នុងធម៌ដែលបុគ្គលគួរដឹង  ច្បាស់ជាធម៌ដល់នូវទីបំផុតនៃកិច្ចដោយកិរិយាដឹង

( អរហត្តផលញ្ញាណ) ១ ។

(៩៩) -៤៦:ចក្ខុ ៣ យ៉ាង គឺ មំសចក្ខុ(48) ១ ទិព្វចក្ខុ(49) ១ បញ្ញាចក្ខុ(50) ១ ។

(៩៩) -៤៧:សិក្ខា ៣ យ៉ាង គឺ អធិសីលសិក្ខា (51)១ អធិចិត្តសិក្ខា (52)១ អធិប្បញ្ញាសិក្ខា (53)១​ ។

(៩៩) -៤៨:ភាវនា ៣​យ៉ាង គឺ​​កាយភាវនា​(54)១ ​ ចិត្តភាវនា(55)​១ បញ្ញាភាវនា​(56)១ ។

(៩៩) -៤៩:អនុត្តរិយៈ ៣ យ៉ាង គឺ ទស្សនានុត្តរិយៈ(57) ការឃើញដ៏ប្រសើរ ១ បដិបទានុត្តរិយៈ (58) សេចក្តីប្រតិបត្តិដ៏ប្រសើរ ១ វិមុត្តានុត្តរិយៈ(59) ការរួចចាកកិលេសដ៏ប្រសើរ ១ ។

(៩៩) -៥០:សមាធិ ៣​ យ៉ាង គឺ សមាធិប្រកបដោយវិតក្កៈវិចារៈ (60) ១ សមាធិមិនមានវិតក្កៈ មានត្រឹមតែវិចារៈ (61)  សមាធិ មិនមានវិតក្កៈនិងវិចារៈ(62)

(៩៩) -៥១:សមាធិ ៣ យ៉ាងដទៃទៀត គឺ សុញ្ញតសមាធិ ១   និមិត្តសមាធិ​១​   អប្បណិហិសមាធិ ១ ។

(៩៩) -៥២:សេចក្តីស្អាត ៣ យ៉ាង គឺ សេចក្តីស្អាតដោយកាយ ១ សេចក្តីស្អាតដោយវាចា ១​ សេចក្តីស្អាតដោយចិត្ត​

(៩៩) -៥៣:ច្បាប់  (63)អ្នកប្រាជ្ញ ៣ យ៉ាង គឺ ច្បាប់អ្នកប្រាជ្ញផ្លូវកាយ​ ១​​ ច្បាប់អ្នកប្រាជ្ញផ្លូវវាចា​ ១​ ច្បាប់អ្នកប្រាជ្ញផ្លូវចិត្ត​ ១ ។

(៩៩) -៥៤:-សេចក្តីឈ្លាស ៣​យ៉ាង ​គឺ  សេចក្តីឈ្លាសក្នុងការចំរើន ១ សេចក្តីឈ្លាសក្នុងការវិនាស ១  សេចក្តីឈ្លាសក្នុងឧបាយ (64) ១ ។

(៩៩) -៥៥:-សេចក្តីស្រវឹង ៣ យ៉ាង គឺ ស្រវឹងដោយការមិនមានរោគ១  ​​ស្រវឹងដោយវ័យ ១ ស្រវឹងដោយជាតិត្រកូល ១ ។

(៩៩) -៥៦:-អធិបតេយ្យ ៣ យ៉ាង គឺ អត្តាធិបតេយ្យ(65) ១ លោកាធិបតេយ្យ (66) ១ ធម្មាធិបតេយ្យ (67) ១ ។

(៩៩) -៥៧:កថាវត្ថុ ៣​យ៉ាង  គឺ បុគ្គលប្រារព្ធអតីតកាល និយាយពាក្យថា រឿងយ៉ាងនេះកើតមានក្នុងអតីតកាលហើយ ១

បុគ្គលប្រារព្ធអនាគតកាល និយាយពាក្យថា រឿងយ៉ាងនេះនឹងមានក្នុងអនាគតកាល ១ បុគ្គលប្រារព្ធបច្ចុប្បន្នកាល

ក្នុងកាលឥឡូវនេះ និយាយពាក្យថា រឿងយ៉ាងនេះកើតឡើងក្នុងកាលឥឡូវនេះ ១ ។

(៩៩) -៥៨:វិជ្ជា ៣ យ៉ាង គឺ ញាណជាគ្រឿងរឭកឃើញនូវខន្ធបញ្ចកៈដែលធ្លាប់នៅអាស្រ័យ ក្នុងកាលមុន ជាវិជ្ជា១  សេចក្តីដឹងក្នុងចុតិនិងបដិសន្ធិរបស់ពួកសត្វ ជាវិជ្ជា ១   សេចក្តីដឹងក្នុងធម៌ ជាគ្រឿងអស់ទៅនៃអាសវៈទាំងឡាយ ជាវិជ្ជា ១ ។

(៩៩) -៥៩:វិហារធម៌ (ធម៌ជាគ្រឿងនៅ​) ៣យ៉ាង​ គឺ ទិព្យវិហារ(68) ១ ព្រហ្មវិហារ(69) ១ អរិយវិហារ(70) ១ ។ 

(៩៩) -៦០:បាដិហារ ៣​ យ៉ាង​គឺ ឥទ្ធិបាដិហារ្យ(71) ១ អាទេសនាបដិហារ្យ(72) ១ អនុសាសនីបាដិហារ្យ(73) ១ ។ ម្នាលអាវុសោទាំងឡាយ ពួកធម៌បីៗ ទាំងនេះឯង ព្រះមានព្រះភាគអង្គនោះ ជាអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់  ទ្រង់សំដែងហើយដោយប្រពៃ គួរយើងទាំងអស់គ្នា សង្គាយនាក្នុងធម៌នោះ មិនគួរទាស់ទែងគ្នាឡើយ ។ បេ ។ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីប្រយោជន៍ ដើម្បីសេចក្តីសុខ  ដល់ទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ ។

ចប់ពួកធម៌បីៗ ដែលរាប់ក្នុងការសង្គាយនា

1 ក្នុងទីនេះសំដៅយកមិច្ឆាសង្កប្ប គឺតម្រិះខុស ។

2ក្នុងទីនេះសំដៅយកសម្មាសង្កប្ប គឺតម្រិះត្រូវ ។

3 ធាតុក្នុងទី សំដៅយក ភព ។

4សំដៅយកអកុសលចិត្តុប្បាទទាំង​១២ ។

5សំដៅយកតេភូមិកធម៌ ក្រៅអំពីអកុសលចិត្តុប្បាទនោះ។

6សំដៅយកនវលោកុត្តរធម៌។

7 បានដល់តម្រេកដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងកាមគុណទាំង ៥ ។

8 សេចក្តីអាល័យក្នុងឈាន ក្នុងរូបភព និងអរូបភព ឬ តមេ្រកប្រកបដោយសស្សតទឹដ្ឋិ

9តម្រេកប្រកបដោយ ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ។

10 ឆន្ទរាគក្នុង រូបភព។

11 ឆន្ទរាគក្នុង អរូបភព។

12 តម្រេកប្រកបដោយ ឧច្ឆេទទិដ្ឋិ ។

13សេចក្តីយល់ខុស​មាននូវ​ក្នុងកាយ គឺខន្ធទាំង ៥ មានរូបក្ខន្ធជាដើម ។

14សេចក្តីសង្ស័យក្នុងគុណព្រះរត្នត្រ័យជាដើម។

15សេចក្តីប្រកាន់ខុសដោយសីលនិងវ័ត គឺប្រកាន់សីលនិងវ័តខាងក្រៅព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលមិនបរិសុទ្ធ ថាជាបរិសុទ្ធទៅវិញ។

16ក្នុងគម្ពីរធម្មសង្គណីថា សេចក្តីត្រកត្រអាលក្នុងកាម ហោថា​កាមាសវៈ។

17សេចក្តីត្រេកត្រអាលក្នុងភព ហៅថា ភវាសវៈ

18ក្នុងគម្ពី សេចក្តីមិនដឹងក្នុងអរិយសច្ចទាំង ៤ ជាដើមហៅថាអវិជ្ជា ។ ឯអាសវសព្ទនេះ ថ្រែថាត្រាំនៅអស់កាលយូរ ។

19ប្រទេស ជាទីកើតនៃសត្វ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រកបដោយកាម រាប់តាំងពីអវីចីនរក រហូតដល់កាមាវចរ ទេវលោក ។

20ប្រទេស ជាទីកើតនៃសត្វដែលប្រកបដោយរូបជ្ឈាន គឺរូបព្រហ្ម ទាំង ១៦​ជាន់ ។

21ប្រទេស ជាទីកើតនៃសត្វដែលប្រកបដោយអរូបជ្ឈាន គឺអរូបព្រហ្ម ទាំង ៤​ជាន់ ។

22 បានដល់មិច្ឆាទិដ្ឋិ មានសស្សតទិដ្ឋិជាដើម ។

23បានដល់ឧបាទានក្ខន្ធ ទាំង ៥ ។

24បានដល់បុរិមតណ្ហា។

25បានដលព្រះនិព្វាន ។

26បានដល់ទុក្ខវេទនា

27បាន​ដល់ឧបេក្ខាវេទនា

28បានដល់សុខវេទនា បានសេចក្តីថា បើសេចក្តីសុខប្រែប្រួលទៅហើយ ​សេចក្តីទុក្ខក៏ត្រឡប់កើតឡើងវិញ។ ។

29បានដល់និយតមិច្ឆាទិដ្ឋិ និងអនន្តរិយកម្មទាំង ៥

30បានដល់អរិយមគ្គទាំង ៤

31បានដល់ធម៌ដទៃចាកធម៌ទាំង ៣ ពួកនោះ គឺនិយតមិច្ឆាទិដ្ឋិ ១ អនន្តរិយកម្ម ១ អរិយមគ្គ ១

32បានដល់រូបាយតនៈ តែមួយយ៉ាង

33បានដល់អាយតនៈទាំង ៩ គឺចក្ខ្វាយតនៈ ១ សោតាយតនៈ ១ ឃានាយតនៈ ១ ជិវ្ហាយតនៈ ១ កាយាតនៈ ១ សទ្ទាយតនៈ ១ គន្ធាយតនៈ ១ រសាយតនៈ ១ ផោដ្ឋព្វាយតនៈ ១ ។

34បានដល់សុខុមរូបក្រៅពីអាយាតនៈទាំង ១០​។

35បានដល់ ចេតនា​១៣ គឺកាមាវចរកុសលចេតនា ៨ និង​ រូបាវចរកុសលចេតនា​៥ ប្រព្រឹត្តទៅដោយអំណាចភាវនា

36បានដល់អកុសលចេតនា ១២

37បានដល់អឬុបវចរកុសលចេតនា ៤ ប្រព្រឹត្តទៅដោយអំណាចភាវនា ។ ឯសង្ខារសព្ទនេះប្រែថា សភាវៈ

ធ្វើនូវសហជាតធម៌ និងសម្បរាយផល ធម៌ឲ្យជាគំនរ ។

38បានដល់បុគ្គល ៧ ពួក មានបុគ្គលដល់នូវសោតាបត្តិមគ្គ ជាដើម មានបុគ្គលដែលបានដល់នូវអរហត្តមគ្គ

ជាទីបំផុត ។

39បានដល់អរហត្តផល

40បានដល់បុគ្គល ជាបុថុជ្ជន

41ឃើញ នូវការល្មើសដោយមំសចក្ខុ ឬ ទិព្វចក្ខុ ហើយចោទ ។

42ឮសំដីរបស់បុគ្គលដទៃ ដោយបកតិសោត ឬទិព្វសោត ហើយចោទ ។

43ចោទដោយសេចក្តីរង្កៀស ព្រោះឃើញ ព្រោះឮ ព្រោះប៉ះពាល់ ដោយឃានបសាទ ជិវ្ហាបសាទ កាយបសាទ។

44បានដល់កាមារចរទេវតាទាំង​៤ ជាន់ គឺ បាតុម្មហារាជជិតា ១ តាវតឹង្ស ១ យាមា ១ តុសិត ១ ។

45បានដល់អបាយិកសត្វទាំង ៣​ វៀរលែងនរកចេញ

46អដ្ឋកថា ថា ធ្វើសេចក្តីសុខក្នុងបឋមជ្ឈាន ខាងក្រោមឲ្យកើត ហើយសោយនូវសេចក្តីសុខ ដែលកើតអំពីផលរបស់ឈានខាងលើ ។

47ស្ងាត់​កាយ ស្ងាត់ចិត្ត​ ស្ងាត់ចាកឧបធិ

48បានដល់ ភ្នែកសាច់ធម្មតា គឺ ចក្ខុបសាទ

49បានដល់ញាណដែលអាស្រ័យនូវពន្លឺ

50បានដល់លោកិយបញ្ញា និង លោកុត្តរបញ្ញា

51បានដល់បតិមោក្ខសំវរសីល

52បានដល់ឈានជាទីតាំងនៃវិបស្សនា

53បានដល់វិបស្សនា

54បានដល់កាយព្រះខីណាស្រពដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងទ្វារទាំង ៥

55បានដល់សមាបត្តិទាំង ៨​

56បានដល់អរហត្តផលបញ្ញា

57បានដល់វិបស្សនា

58បានដល់មគ្គ។

59បានដល់ផល ។ ន័យមូយទៀតថា ទស្សនានុត្តរិយៈបានដល់ផល ។​បដិបទានុត្តរិយៈ បានដល់មគ្គ ។ វិមុត្តានុត្តរិយៈ បានដល់ព្រះនិព្វាន (អដ្ឋកថា)

60បានដល់បឋមជ្ឈាន

61បានដល់ទុតិយជ្ឈាន

62 បានដល់តតិយជ្ឈាន ចតុត្ថជ្ឈាន បញ្ចមជ្ឈាន

63សេចក្តីប្រតិបត្តិធ្វើមនុស្សឲ្យទៅជាអ្នកប្រាជ្ញ

64ហេតុរបស់ផលនោះៗ

65ការធ្វើខ្លួន ឲ្យជាធំ​ ហើយមិនធ្វើបាប

66ការធ្វើលោក ឲ្យជាធំ ​ហើយមិនធ្វើបាប

67ការធ្វើលោកកុត្តរធម៌ឲ្យជាធំ​ ហើយមិនធ្វើបាប ។ ក្នុងគម្ពីរវិសុទ្ធិមគ្គសីលនិទ្ទេសថា បុគ្គលមានប្រាថ្នានឹងលះបង់នូវអំពើដែលមិនសមគួរដល់ខ្លួន ហើយមាន

សេចក្តីគោរពក្នុងខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តនូវសីលណា សីលនោះហៅថា អត្តាធិបតេយ្យសីល ។ បុគ្គលមានប្រាថ្នានឹងចឿសវាងពាក្យនិន្ទាអំពីសត្វលោក ហើយមាន

សេចក្តីគោរពចំពោះលោក ហើយប្រព្រឹត្តនូវសីលណា សីលនោះហៅថា លោកាធិបតេយ្យសីល ។ បុគ្គលមានប្រាថ្នានិង​បូជា នូវធម៌ដ៏ថ្លៃថ្លា ហើយមានសេចក្តី

គោរពក្នុងធម៌ ហើយប្រព្រឹត្តនូវសីលណា សីលនោះហៅថា ធម្មាធិបតេយ្យសីល ។

68បានដល់សមាបត្តិទាំង ៨

69អប្បមញ្ញា ៤ គឺ មេត្តា ១ ករុណា ១ មុទិតា ១ ឧបេក្ខា ១ ។

70ផលសមាបត្តិ

71សេចក្តីអស្ចារ្យដោយឬទិ៍្ធ

72សេចក្តីអស្ចារ្យដោយទាយចិត្តសត្វដ៏ទៃ

73សេចក្តីអស្ចារ្យដោយដោយការប្រៀនប្រដៅដោយ សីល សមាធិ បញ្ញា